Sərraf Şiruyə
36
İMİŞ
Bu gün bir sualdı, sabah bir sual,
Dünya bir imtahan səhnəsi imiş.
Neçə dost deyənlər darda yox oldu,
Vəfadar dostların köhnəsi imiş.
Çarəsi tapılar beli əyrinin,
Tapılmaz çarəsi dili əyrinin,
Təknəsi boş qalıb əli əyrinin,
Bərəkət halallar təknəsi imiş.
Eşitmirik amanları, ahları,
Yad etmirik gedənləri, yoxları.
Varlıqdan darlığa düşdü çoxları,
Dünya qəza-qədər nehrəsi imiş.
Qəlbi korlar düz deyənə kor deyir,
Acgözlərə dövran horhahor deyir,
Can deyənə zaman bəzən “çor” deyir,
Bax, bu da zamanın töhvəsi imiş.
Şiruyə, bir yanda qəm qatbaqatdı,
Bir yanda toy-düyün, qurğu-büsatdı.
Mən gülü oxşadım, gözümə batdı,
O da qaratikan pöhrəsi imiş.
|
