|
Legerete. Yüngüllük. Mövcudluğun dözülməz yüngüllüyünü artıq “Zarafat”da tapmışdım: “Mən bu tozlu səkiylə gedirdim və həyatımın üzərinə yük kimi çökmüş boşluğun ağır yüngüllüyünü hiss eləyirdim”.
“Burda olmayan həyat” romanından: “Yaromil hərdən dəhşətli yuxular görürdü. Yuxuda ona elə gəlirdi ki, lap yüngül əşyaları – fincanı, qaşığı, qələmi qaldırmalıdı və bunu eləyə bilmir, əşya nə qədər yüngüldüsə, özü o qədər zəifdi, o, əşyanın yüngüllüyü altında haldan düşürdü”.
“Vida valsı” romanından: “Raskolnikov elədiyi cinayəti faciə kimi yaşadı və axırda da öz hərəkətinin ağırlığına dözə bilmədi. Yakubsa təəccüblənirdi ki, elədikləri niyə ağır yük kimi üstünə düşmür. Özündən soruşurdu ki, bu, rus qəhrəmanının isterik yaşantılarından daha dəhşətli deyil ki?”
“Gülüş və yaddaş kitabı”ndan: “Mədəsindəki boşluq məhz ağırlığın dözülməz yoxluğudu, istənilən vaxt öz əksiylə əvəz oluna biləcək hər bir ifratçılıq kimi, son həddə çatdırılmış yüngüllük də dəhşətli ağırlığa çevrilmişdi və Tamina da bilirdi ki, buna daha bir saniyə də olsun tab gətirməyəcək”.
Yalnız kitablarımın bütün tərcümələrini oxuyanda, bu təkrarları məyusluq hissiylə sezdim! Sonra təskinlik tapdım: bəlkə də bütün romançılar müxtəlif variantları olan eyni mövzunu (ilk romanı) yazırlar.
Dostları ilə paylaş: |
