Xalqaro valuta fondi

Oltin ushbu funktsiyalarni ta`minlashi uchun, quyidagi shartlar bajarilishi shart bo`lgan:

1) Markaziy bank oltinni, belgilangan kurs bo`yicha, chegaralangan miqdorda sotishni va sotib olishni kafolatlashi.

2) Oltin egasiga, davlat zarbxonasida tayyorlangan oltinni tanga va quyma shaklida har qanday miqdorda saqlashi. Oltin zahiralarni saqlash jarayoni esa, tezavratsiya degan nom olgan.
3) Oltinning import va eksporti chegaralanmaganligi.

Ushbu shartlarning bajarilishi, tangani metall qiymati va nominali har doim bir xilda bo`lishi ta`minlangan. O`z-o`zidan, oltin tanga andozasi sharoitida, likvidlilik - sanoat maqsadlari uchun zarur bo`lgan oltinni ishlab chiqarish tezligi va oltinning miqdori bilan aniqlangan.

Barcha valyutalar va oltin o`rtasidagi yaqin bog`liqlik, xalqaro hisob-kitoblarni amalga oshirishda, ma`lum ta`sirini o`tkazdi.

Oltin andozasining avtomatik faoliyati deb ataladigan jarayon quyidagicha amalga oshdi: to`lov balansida taqchillik mavjud mamlakat, ma`lum miqdordagi oltinni chet elga olib chiqishi shart bo`lgan. Bu muomaladagi pul massasini kamaytirib, deflyatsiyaga olib kelgan (deflyatsiya -muomaladagi pul massasi o`sishini chegaralash jarayoni, inflyatsiyaning teskarisi). Va aksincha, bir mamlakatdan ikkinchi mamlakatga oltinning olib kelinishi, ikkinchisida inflyatsiyani keltirib chiqargan. Shu yo`l bilan hosil qilingan narxlar o`rtasidagi farq, oltin olib chiqilgan mamlakat uchun foydali hisoblangan. Eksportni kengaytirish, importni qisqartirish orqali, bunday mamlakat to`lov balansini yaxshilagan.

Shuningdek, tartibga solish jarayonida pul (oltin) taqchil bo`lgan mamlakatda hisob stavkalarini oshirish va aksincha, pul (oltin) ortiqcha bo`lgan mamlakatda hisob stavkasini tushirish qo`llanilgan. Yuqoridagilar natijasida yuzaga keladigan kapital ko`chishi, ikki mamlakat o`rtasidagi to`lov holati balanslanishiga yordam bergan.

Oltin andozasi sharotida, birja almashuv kurslari juda tor chegarada +1%ga tebranishi mumkin edi. Bu holat yuqori va quyi «oltin nuqtalari», deb nom oldi. Rasmiy paritetdan bunday og`ishishni, oltin oldi-sotdisi paytida fraxt va sug`urta bilan bog`liq xarajatlarning kelib chiqishi, tashiladigan oltin qiymatining +l%ini tashkil etganligi bilan tushuntirish mumkin. Agar, ma`lum valyutaning almashuv kursi, o`z paritetidan yuqori bo`lsa, xorijiy valyutani sotib olishdan, oltinni tashib keltirish arzon hisoblangan. Debitor o`z pulini oltinga almashtirib, qarz to`lagan. Boshqa tomondan, agar valyuta kursi tushsa, kreditor qarzni oltin bilan to`lanishini talab qilgan. Bu tizimda valyuta munosabatlari davlatning aralashuvidan xolis tarzda amalga oshirilganligidan hamda almashuv kursining tebranishi sezilarsiz bo`lganligidan, valyuta riski past edi. Mazkur tizim 1914 yilgacha amalda bo`ldi. Birinchi Jahon urushi yillarida yuzaga chiqqan iqtisodiyot uchun yirik hajmdagi zaruriy mablag`lar, faqatgina qo`shimcha pul chiqarish yo`li bilan qondirilishi mumkin edi. Ichki bozorga salbiy ta`sirini inobatga olib, ko`pgina mamlakatlar oltin andozasiga asoslangan qoidalarni bekor qiluvchi chora-tadbirlarni qo`lladilar. Bu esa, Parij Jahon valyuta tizimini amalda parokandalikka olib keldi.