İslam səNƏTİ

Bu həyat təhlükəsi daşıyan sarılıb-qucaqlaşmanın zərəri yəhudilərə deyil, ağ adamlara dəyəcək.

Düşünürəm ki, Amerikalı antisemit əleyhdarı yəhudilərin gözünə çox əcaib bir məxluq kimi görünür.

Görkəmli yəhudi-fransız siyasətçisi və müəllifi, Jak Attali, özünün yaxşı qarşılanan “Yəhudilər, dünya və pul” kitabında belə yazır: “Necə ki, Rusiya yəhudiləri sosializmi ixtira etmişdilər, Avstriya yəhudiləri də psixoanalizi (Ziqmund Froydun sərsəri, qeyri-elmi tə’limi -- A.M.) ixtira etmişdilər. Amerika yəhudiləri isə, əvvəlcə Amerika kapitalizminin doğuşunda iştirak etmiş və sonradan bütün dünyanın amerikalaşması işinin qabaq cərgələrində yer tutmuşlar”. Belə sözlərinə görə, onu, yəhudi millətçi təşkilatlarının qisasından qoruyan təkcə şey, Attalinin özünün yəhudi olmasıdır. Əgər bu sözləri deyən ağ millətçi birisi olsaydı, ona “antisemit” damğasını vurub, ağzını yummağa məcbur edərdilər.

Elə bu səbəbə görə yəhudi əsilli bir müəllif yəhudiliyə qarşı, ələlxüsus, müasir Qərb aləminin siyasi və ictimayi məsələlərində yəhudilərin güclü tə’siri haqqında, açıq və tənqidi danışanda, onun yazısı vəhm və ehtiram doğurur. Onun sözləri başqa yəhudilər tərəfindən narahatçılıq və narazılıqla qarşılanmasına rəğmən (Norman Finkelstain və Naom Çomskinini buna misal gətirmək olar), eləsi geniş kütlənin şüurunda özünə yer tapır.

Hərgah, hər hansı yəhudi əsilli müəllif, ələlxüsus, liberalı və solçusu, bu mövzuya, bəşər tarixinin müasir dövrünün ən böyük qadağan mövzusuna toxunsa, o, hökmən, asanlıqla televiziya və kütləvi mətbuatın nəzərini özünə cəlb edəcək. Buna misal liberal yəhudi-amerikalı-rus elmi işçini, Yuri Slezkini gətirmək olar. Ancaq o da bir həqiqətdir ki, onun elmi işində yəhudilərin keçmiş SSRİ-dəki və ondan kənardakı tə’siri haqqında təzə bir şey deyilməyib. Fəqət yəhudi olmasına görə, “goyimlər”ə (ibrani dilində -- qeyri-yəhudilər) qadağan olanlar, buna, Slezkinə icazəlidir.

Slezkin qeyd edir ki, tayfabazlıq bağları güclü olan Avropadan fərqli olaraq, Amerika, tayfabazlıq hissləri zəif olan yer olub. Yaranma tarixindən başlayaraq Amerika yəhudilərə qarşı daha çox qonaqpərvər olub. Amerika, fərqli-fərqli çoxmillətlilik məfkurələri və başqa elmi təcrübələr üçün sınaq müəssisəsi olub, laboratoriya olub. “Yəhudi ürafasının Avropada və daha sonralarda Sovet İttifaqında nail ola bilmədikləri şeylər, Amerikada əl altında idi ki, burada yəhudilərin qüdrəti, iqtisadi və mədəni nüfuzu 1960-cı ildən bu yana kəskin şəkildə artdı”.

Yəhudilər haqqında olan buna oxşar fikirlər daha erkən çağda Hitler Almaniyasının bir elmi institutunda (“Yəhudi Məsələsinin Tədqiqi İnstitutu”nda) çoxlu alman alimləri tərəfindən söylənilmişdi, halbuki aydın məsələdir ki, onlar dolayısı ilə deyil, açıq-açığına millətçi və antisemit kimi qınanılmışlar. Müdiri Eberhard Taubert olan bu institutun çox sayda elmi işçisi vardı ki, onun məqsədi yəhudi məsələsinə dair hərtərəfli antropoloji, siyasi və psixoloji tədqiqatlar aparmaq olub. İkinci Dünya Müharibəsindən sonra Taubert təqib olunmayıb, bir müddət ərzində Birləşmiş Ştatların kəşfiyyatının xeyrinə işləmişdi. Bunu da qeyd edək ki, ingilis və fransız dillərindən fərqli olaraq, alman dilində, “yəhudi” (“Jude”) sözündən başqa heç bir başqa alçaldıcı və təhqiramiz söz yoxdur.

Əksər yəhudi alimləri ağ avropalıların bu divanə əhvalından xəbərdardırlar. Şmuel Triqano qeyd edir ki, bu gün Qərb aləmi özünü “Yeni İsrail” kimi qərarlaşdırıb. Və bunu etməklə Qərb, öz ərazilərini, yəhudiliyin fe’li, bəlkə də hüquqi, tə’sir sahəsinə, səlahiyyət dairəsinə çevirmişdir. Bundan belə çıxır ki, bu gün Qərb aləmi tamamilə yəhudiləşib, halbuki yəhudilər, orada, yüzlərlə illər ərzində, öz kimliklərindən keçməyə məcbur olunurdular. “Yəhudi-Xristyanlığı” deyilən, anlaşılmaz, əks mə’na verən əcaib sözlər sün’i bir şəkildə quraşdırılaraq Qərbi, öz razılığı ilə, məhbusa çevirib, ona, yad, özünün olmayan düşüncə tərzini qəbul etdirib.

Belə bir fikir yürüdülə bilər ki, Qərb qeyri-iradi, özündən asılı olmayaraq antisemitdir, halbuki o, daima, ilahiyyatçı və məfkurəvi yol ilə yəhudi kimi olmaq istəyirdi. Məncə, Qərb həm yəhudipərəst və həm də ki, ziddi-yəhudi əhval-ruhiyyəsi düşkünlüyündən canını o vaxt qurtara bilər ki, o, bu divanəliyə son qoysun və öz yerli Avropa ənənələrinə qayıtsın, özünə yad olanını rədd etsin və “Özgənin” öz kimliyini saxlamasına razılıq versin.

Son əlli ildə, Qərbdə və ələlxüsus, Amerikada çatışmayan bir şey var ki, o da güclü bir milli kimlik hissidir. Alman dilində “mədəni millət” (“Kulturvolk”) sözü var ki, onun mə’nası köklü, mədəni və milli icma (bu təkcə ağ irq mə’nasına gəlmir) deməkdir və bu ağ irqin milli kimliyi üçün bir ilkin şərtdir. Almanların, rusların, fransızların və sairinin əksinə Amerikanın ağ yuxarı təbəqəsinin zəif milli-mədəni kimliyi Amerika millətçilərinin, irqçilərinin və mühafizəkarlarının başlıca qüsurudur. Buna görə onlar mədəni bir güc toplayıb buna qarşı çıxa bilmədilər. Fəqət Amerikada baş verən surətli irqi dəyişikliklərlə əlaqəli ağ amerikalıların ümumi mədəni kimliyinin baş qaldırması müşahidə olunur.

Müasir ağ amerikalılar və Amerika yəhudiləri daima, qarşılıqlı olaraq, onların aralığındakı mövcud olmayan qardaşlığdan bəhs etməyi sevirlər və qalın bir riya pərdisi vasitəsi ilə həqiqəti ört-basdır etməyə çalışırlar. Bu çox eybəcər bir hal olduğundan, onun ömrü uzun olmayacaq.

Bütün bunlar ona gətirib çıxardır ki, hamının tanıdığı yəhudi təkəbbürü qorxaq və ehtiyatla danışan Avropa alimlərinin və siyasətçilərin yaltaqlığı hesabına bəslənəcək və get-gedə daha da artacaq.

(Doktor Tom Sunik, Amerikanın keçmiş siyasət elmi professoru, keçmiş xorvat diplomatı və müəllif)