FƏRHAD BƏDƏLBƏYLİ
Anarın həmişə ictimai-siyasi,ədəbi-bədii hadisələrin diqqət mərkəzində olmağı heç
də təsadüfi deyil.Anar olmayanda belə yeri görünən nadir zialılarımızdandır. Bu gün Anar
bir yazıçı kimi bizim hamımızdan daha çox yaddadır və daha çox «dildə-ağızdadır».
MÖVLUD SÜLEYMANLI
Anarın şəxsiyyəti fəaliyyəti heykələ layiqdir. Onun bir nadir istedadı da dostluq
etmək istedadıdır. Bir neçə il bundan əvvəl toplumu hazırlayırdım, gördüm ki, sən demə,
Anar hekayələrimi tərcümə edibmiş. Bunu Anarlan xahiş etməmişdim. Diqqətlə
tərcümələri nəzərdən keçirib gördüm ki, necə də sevgi ilə edib bu işi. O zaman Anar
populyarlığının zirvəsində idi. İşi -gücü başından aşırdı, məni isə əməlli-başlı tanımırdılar.
Demək, Anar gecələr yuxusuna haram qataraq bu işi görürmüş. Bax, ona bu nəcib səxavət
- özü bəyəndiklərini başqalarına da tanıtmaq, sevdirəmk həvəsi xasdır.
RAMİZ RÖVŞƏN
«525»-i izləyənlər bilməmiş deyillər ki, üç il əvvəl Elçibəy iqtidarı tərəfindən Ramiz
Rövşənə verilən evin orderi ləğv olunmuşdu və şair artıq bir neçə aydı ki, atasının
Əmircandakı mülkünün yarırütübət otaqlarından çıxıb kirayədə yaşayırdı.
Görünür, Yazıçılar Birliyinin rəhbərləri şairin mənzil probleminin real vəziyyətini
Prezidentə çatdira biliblər. «Mənə dedilər ki, R.Rövşən müxalifətə yaxın adamdır. Nə
olsun! Müxalifətdə olanlar da bu ölkənin vətəndaşlarıdır» - deyən prezident R.Rövşənin
mənzil məsələsinin həllinə göstəriş verdi.
«525-ci qəzet» 1 noyabr 1997
584
Anarın şərhi: 1997-ci ildə Yazıcıların Qurultayı ərəfəsində Prezident H.Əliyev bir
gün yaşlı yazıçılarla, səhərisi gün gənclərlə görüşdü. Yaşlı yazıçılarla görüş zamanı
B.Vahabzadəyə və M.Araza mənzil verdiyini söylədi. Gənc yazıçılarla görüşdən qabaq
Prezidentin yanına getdim: «Dünən iki yaşlı şairimizə mənzil vermənizi məmnuniyyətlə
qarşıladıq, - dedim, -bu gün gənclərlə görüşdə kirayədə qalan istedadlı şairimiz Ramiz
Rövşənə də mənzil vermənizi xahiş edirəm».
Bildim ki, mütləq Ramizin müxalifətə yaxın olduğunu çatdıracaqlar, odur ki, bu
barədə özüm dedim və R.Rövşənin ədəbiyyatımızda xüsusi yeri olduğunu vurğuladım.
Prezident xahişimi yerə salmadı.(bax,əvvəlki məlumata)
***
1988-ci ildə televiziyada Anaraın 50 illiyinə həsr edilən veriliş hazırlamışdım.O
verilişdə belə bir fikir söyləmişdim ki, Anar,ola bilsin,yurdumuzda yeganə adamdır ki,
tutalım, gecə vaxtı hər hansı bir ucqar kəndimizdə elə birinci qapını döyüb Anar olduğunu
desə, ona sevinclə qapını açıb qəbul edərlər.
Sonralar çoxları mənə yanaşıb haqlı olduğumu deyirdilər.
Dostları ilə paylaş: |