Yazıçı Anar haqqında payız düşüncələri (Cəmil Həsənli) Moskvada Anarın 70 illiyində çıxışından
Yüklə 2,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
SÖYÜŞCÜL İNKARÇILAR
Azərbaycan cəmiyyətində çox zərərli bir tendensiya müşahidə olunur.Məmləkətdə milləti, ziyalıları, ictimai-siyasi xadimləri, nəhayət, ən başlıcası dövləti yeri gəldi-gəlmədi aşağılamağa çalışanlar,təhqir edənlər peyda olub və onların sırası getdikcə böyüyür. Həmin təbəqəyə mənsub olanlar öz şəxsi fikirlərini çoxluğun adından cəmiyyətə sırıyırlar,bütün fəaliy-yətlərini - hər şeyi inkar üzərində qururlar. Onların əksəriyyəti müxtəlif sahələrdə,xüsusilə mətbuatda çalışan, ədəbiyyata, başqa yaradıcılıq sahələrinə az-çox dəxli olan gənclərdi. Belələrinin arasında bir xeyli sabiq gənc də var. İndikilər də məhz onları özlərinin kumirləri, mayakları sayırlar. Bunlar ədəbiyyvatda Ramiz Rövşəni,Anarı,Elçini,Bəxtiyar Vahabzadəni, Vaqif Səmədoğlunu, Kamil Vəli Nərimanoğlunu, Rəşad Məcidi, siyasətdə Müsavatı, AXCP-ni, ADP-ni, ALP-ni, YAR-ı, İsa Qəmbəri, Əli Kərimlini, başda «Yeni Müsavat» olmaqla,ölkənin gündəminə təsir göstərən qəzetləri birmənalı şəkildə qəbul eləmirlər,Təbii ki,bu onların öz işləridir.Amma məsələ ondadı ki, hamının bu cür düşünməsini,onlar kimi hərəkət etməsini istəyirlər.Buna görə də nəinki tanınmış şəxsləri,hətta onlar kimi düşünməyən,yazmayan insanları da təhqir hədəfinə çevirirlər. Hərəyə bir qulp qoyurlar.Şəhərliləri qəbul eləmirlər, kəndlini bəyənmirlər,dindarı məsxərəyə qoyurlar,milli musiqiyə,muğama ilişirlər, «biz şair xalqıq» -deyib şairlərə ironiya edə-edə özləri şeir yazırlar. Kimlərinsə Ramiz Rövşənin,Anarın və başqalarının yaradıcılığını, hansısa qəzeti,siyasətçini bəyənməməsi təbiidir.Bu,hər kəsin şəxsi işidi. Amma böyük iddiada olanlar
adını çəkdiyim və çəkmədiyim söz adamları-nın, curnalistlərin yaradıcılığını,siyasətçilərin fəaliyyətini tənqid etmirlər,öz yazılarını, fəaliyyətlərini, əslində isə mövcüdluqlarını onları alçaltmaq,açıq və qaba təhqirlər üzərində qururlar. Böyüklərə və tiraclılara ilişib,böyümək,tiraclı olmaq iddiası göstərir bunlar. «Filankəsin infarkt olduğu günü görsəm,özümü dünyanın ən xoşbəxt adamı sayaram» - yazmaq nə zamandan yaradıcılıq, postmodernizm,istedad olub? 549
Bəs əvəzində nə təklif
edirsiniz? Mən bir oxucu kimi Ramiz Rövşəni,Anarı,Elçini,hədəfə aldığınız başqalarını oxumayım,kimi oxuyum? Muğama qulaq asmayıb,nəyə qulaq asım?Niyə insanları təhqir etməklə öz «ilahi» missiyanızı bitmiş sayırsınız?Soruşanda ki,filankəsləri niyə təhqir edirsiniz, deyirlər,hakimiyyəti dəstəklədiyinə görə.Bəs,Ramiz Rövşənə niyə daş atırsınız? Deyirlər ki,hakimiyyəti dəstəkləyən Anarla dostluq edir.Əgər doğrudan da belə prinsipialsınızsa,bəs Əkrəm Əylisliyə qarşı niyə başqa münasibət göstərirsiniz?Niyə öz yazılarınızda daha çox müxalifətə,müstəqil söz adamlarına çamur atırsınız?Hakimiyyəti isə ümumi sözlərlə tənqid etməklən o yana keçmirsiniz?Buradanca aydın olur ki,məsələnin mayasında heç də ədəbiyyat davası,recimə qarşı mübarizə dayanmır. Əgər sizlər özünüzdən əvvəlkiləri qəbul etmirsinizsə,əlinizdə kifayət qədər imkanlarınız var,bir samballı şeir,hekayə də siz qoyun ortaya.Allaha şükür,indi ki,çap olunmaq problemi yoxdu. Özünüzdən,mənsub olduğun qrupdan başqa hamını inkar etmək,nümayəndəsi olduğu millətin ünvanına hədyanlar yağdırmaq, bəzi hallarda isə hətta Allahı belə inkar etmək istedad sayılmır.Bu tip «istedad» sahibləri ortaya yaxşı heç nə qoya bilmirlər,heç nə ilə yadda qalmırlar və belələrinin «istedadı» beşikdəcə məhvə məhkumdur. Və nəhayət,bu qədər adamın bir yerə yığışması, demək olar ki,hər gün xalqı təhqir etməsi təsadüfi sayıla bilməz. Təsadüfi heç nə olmür… Yüklə 2,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|