9-mashq. Quyidagi publitsistik stilda yozilgan niaqolani stilistik
jihatdan tahlil qilib, to‘g‘ri va xato tomonlarini
ko‘rsating.
M E H R 0 ‘LCHAB BERILMAYDI
Zarur ish bilan tanishim rahbar bo‘lib ishlaydigan tashkilotga
bordim. U meni ko‘riboq qabuliga navbatsiz kiritdi. Uning huzurida
bir odam ham b o r edi. U larning suhbati tugaguncha boshliq
xonasida, yumshoq o‘rindiqda o ‘tirib kutdim. Biroz muddat ulaming
muomala-muloqotini kuzatdim. 0 ‘zimni noqulay seza boshladim.
Boisi, boshliq inson nafsoniyaliga tegadigan so'zlar bilan haligi
kishini koyirdi. K o‘p o ‘tmay ularning suhbati tugadi. Haligi odam
bir necha topshiriq olib tashqariga chiqib ketdi.
Boshliqqa kelishimdan maqsadni aytdim. Oramizdagi suhbat juda
qisqa o ‘tdi. Ishni bitira turib, yoqimsiz bo ‘lsa ham yuqoridagi holat
bo‘yicha munosabatimni bildirdim.
— Jo‘ra, rahbarlik madaniyatiga ozgina rioya eting. Huzuringizga
kim kelishidan qat'i nazar, shirinso‘z, samimiy bo‘ling. Nima qilganda
ham insondan bir og‘iz yaxshi gap qoladi. Siz uchun eng muhimi
shu emasmi? Bugun bir kishini so‘ksangiz, ertaga sizni ko'pchilik
qanday qarshi olishini bir o‘ylab ko‘ring-a? Avvalo, uzr-ku, buni
tengdosh boTganim uchun aytyapman-da, — dedim.
— Nimasini aytasiz, birodar. Rahbarlik yuki og‘ir ekan. Bizni
ham bundan besh battar qilishadi. Qattiqroq talab qilmasangiz,
ish yurishmaydi-da, — deb o‘zini oqlamoqchi boTdi.
K o‘kdagini lochin, yerdagini m uxbir ko ‘radi, deganlari rost
ekan. Bunday voqealarga jum alistik faoliyatimning ko‘p qirralarida
guvoh bo‘lib kelayapman. Ayrim tashkilotlarda muomala madaniyatiga
83
www.ziyouz.com kutubxonasi
yo xodim, yo rahbar e'tibor qilmayotgani insoniylik qonuniyatlariga
mutiaqo xos emasligini ta ’kidlamoqchi edim.
Rahbar tushunchasini izohlab o ‘tirishga hojat yo‘q, menimcha.
Biroq ish talab qiluvchi bilan ish bajaruvchi o ‘rtasida insoniy
munosabatiar o‘matilmas ekan, o‘sha joyda ish maromida borishiga
shubha bor. Bajarilmay qolgan topshiriq uchun rahbar imkon qadar
o ‘z xodimidan muloyimlik bilan sababini surishtirib, oxiriga yelishi
lozim. Inson hayotida turli holatlar ro‘y berishi mumkin: goh kayfiyat
ko‘tarilib ishga kelamiz, goh turm ush tashvishlaridan qiynalib,
asabiy holda bir ishni nihoyasiga yetkazolmay qolishimiz mumkin.
Bulami, albatta, rahbar tushunishi kerak.
Ish bor joyda kamchilik ham bo ‘ladi. Qaerda ish bo‘lmasa, o‘sha
joyda kamcltilik topa olmaysiz. Biz huquqiy demokratik jamiyat qurish
sari ildam borayapmiz. Har kim o ‘z haq-huquqini yaxslii taniydigan
holatga kelishi uchun, avvalo, insoniy fazilatlarimizni ongimizga
singdirishimiz kerak. Busiz milliyligimizni unglash mushkul.
N im a uchundir o ‘z haq-huquqini himoya qilgan shaxslami
keyingi vaqtlarda ko‘pchilik rahbarlar, kishilar «shikoyatclii» deb
laqab qo‘yib olishga o'rganib qolayaplilar. Yoxud «yovuzchi» deb
har joyda ta ’na qiladigan odat chiqarib olishgan. Kim ularga o ‘z
huquqlarini liimoya qilgan kishilarga bunday munosabatda bo'lishga
kafolat bergan, bilmayman. M atbuot nashrlarida, teleko'rsatuvlarda
m uom ala m adaniyatiga, ish yuritish uslubiga rioya etayotgan
rahbarlar, shaxslar haqida aniq dalillar asosida biron bir maqola
yoritilganini hech eslolmayman.
Rahbarga obro‘ keltiradigan ham o ‘sha oddiy odamlar ekanini
hech qachon unutmasligimiz kerakligini donishmandlar tajribasidan
ham bilsa bo ‘ladi,
Jahlni tiyish, o ‘zini har qanday vaziyatda tuta bilish, u rahbarmi,
oddiy in so n m i, fazilat h iso b la n ad i. Z o ta n , b ir-b irim iz d a n
mehrimizni qizg‘anmaylik. 0 ‘sha sadoqatli, melimi o ‘lchab berishdan
saqlanaylik. Saxiylik, m uruvvat, odam iylik bobida bag ‘rikeng
bo ‘laylik.
84
www.ziyouz.com kutubxonasi
|