Mavzu: 1917 yil fevral inqilobi va uning turkistonga ta’siri. Turkiston muxtoriyoti. Sovet hokimyatiga qarshi kurash va uning oqibatlari O’rta osiyoda milliy chegaralanish va uning oqibatlari sovetlarning o’zbekistondagi qatag’onlik siyosati va uning

mavzu: 1917 YIL FEVRAL INQILOBI VA UNING TURKISTONGA TA’SIRI.Turkiston muxtoriyoti. Sovet hokimyatiga qarshi kurash va uning oqibatlari O’rta osiyoda milliy chegaralanish va uning oqibatlari. sovetlarning o’zbekistondagi qatag’onlik siyosati va uning oqibatlar
Reja:

1. 1917 yil Fevral inqilobi va Turkistondagi siyosiy uyg‘onish.
2. Turkistonda muhtoriyatchilik harakatining shakllanishi.
3. Oktabr to‘ntarishi. Turkistonda mustabid sovet rejimining o‘rnatilishi.

1. 1917 yil 28 fevralda Petrogradda Qishki saroy va Petropavlovsk qal’asini bosib olish bilan inqilobiy voqealar nihoyaiga yetdi. 2 martda ishchi va solat deputatlari Petrograd sovetining burjua partiyalari va tashkilotlari vakillaridan iborat bo‘lgan hamda “Progressivniy blok” nomi bilan birlashgan Davlat dumasi Muvaqqat qo‘mitasi bilan kelishuv asosida Rossiyada muvaqqat hukumat tuzildi. Rossiyada ikki hokimiyat – ikki diktatura: Muvaqqat hukumat siymosida demokratik diktatura va Sovetlar siymosida proletariat va dehqonlarning inqilobiy-demokratik diktaturasining o‘ziga xos qo‘shiluvi yuzaga keldi.
Muvaqqat hukumat 3 martda e’lon qilgan Bayonnomasi va 6 martda e’lon qilgan Rossiya fuqarolariga murojaatnomasida o‘z davsturini bayon qilib berdi. Hukumat siyosiy erkinliklar – so‘z, matbuot, ittifoqlar tuzish, yig‘ilishlar va ish tashlashlar erkinligi joriy etilganligini; barcha tabaqa, diniy va milliy cheklashlarning bekor qilinganini, teng va yashirin ovoz berish bilan o‘z-o‘zini boshqarish organlariga saylov o‘tkazish, politsiyani xalq militsiyasi bilan almashtirish, to‘la siyosiy avfnoma berish lozimligini e’lon qildi.
Demokratik inqilob Turkiston o‘lkasiga ham o‘z ta’sirini o‘tkazdi. O‘lkada yangi jamiyatlar barpo etish harakatlari boshlandi. Jadidlar vujudga kelayotgan milliy-demokratik kuchlarning o‘zagi bo‘ldi, ular bu vazifani bajarishga o‘zlarining ilgarigi faoliyatlari davomida tayyorgarlik ko‘rgan edilar. Avj olayotgan demokratik jarayonlarda mahalliy xalqlar siyosiy manfaatlarining ustuvorligini himoya qilish fevralning dastlabki kunlaridanoq siyosiy maydonda ular faoliyatining asosiy yo‘nalishini belgilab berdi.
Turkistonda ham Rossiya markazidagiga o‘xshash qo‘sh hokimiyatning tarkib topish tamoyili yaqqol ko‘zga tashlana boshladi. Bir tomondan ishchi deputatlari Sovetlari bilan soldat deputatlari Sovetlari tuzila boshladi. Ko‘p o‘tmay ular ishchi va soldat deputatlari yagona Toshkent Sovetiga birlashdilar. Ana shu sovetning chaqirig‘i bilan Turkiston shaharlarida Sovetlar tashkil qilina boshladi. 1917 yil mart ohiriga borib, o‘lkada ishchi va soldat deputatlarining 75 Soveti bor edi. Sovetlarning saylangan deputatlari asosan yevropalik millat vakillaridan iborat edi.
Turkiston ijtimoiy-siyosiy hayotida o‘lka muhtoriyati masalasi asosiy o‘ringa chiqdi. Turkistonga muxtoriyat maqomini berish g‘oyasi nafaqat demokratik ziyolilar orasida, hatto oddiy odamlar o‘rtasida ham ancha ommalashgan edi. 1917 yil 14 martda xalq vakillarining birinchi majlisi bo‘ldi. Unda aholining tatar va qozoq vakillari bilan to‘ldirilgan 61 kishidan iborat bo‘lgan yangi tashkilotning tarkibi tasdiqlandi. Bu organ “Sho‘roi islom” degan nom oldi. Aprel oyining boshlarida mahalliy jadidlarning tashabbusi bilan O‘sh, Andijon, Skobelev, Turkiston, Mari, Samarqand, Namangan va Qo‘qonda uning mahalliy tashkilotlari tashkil qilindi.
“Sho‘roi islom” tashkilotining xalq o‘rtasida ta’sining kuchayib borishi Turkistonda markazga o‘xshab ikkihokimiyatchilik emas, balki siyosiy maydonda uch hokimiyatni yuzaga keltirgan edi:
- Turkiston Sovetlari – bular inqilobiy demokratiyaning xoxish-mrodasini ifodalovchi yevropalik ishchi va soldatlarning organlari edi.
- Ijroiya qo‘mitalari – Sovetlarga nitsbatan aholining ancha keng milliy guruhlari namoyandalari bo‘lib, ular tarkibida turli partiyalar bo‘lgan va ular joylarda Muvaqqat hukumat organlari rolini o‘ynagan.
- “Sho‘roi Islom” tashkiloti – musulmon aholining xoxish-irodasini ifoda etdi va uning manfaatlarini himoya qildi.
1917 yilning mart-aprel oylari o‘lkaning siyosiy uyg‘onishida burilish davri bo‘ldi. Turkiston jadidlari, milliy ziyolilari va islom ulamolarining yetakchilari bo‘lgan Mahmudxo‘ja Behbudiy (1875-1919), Munavvarqori (1878-1931), Ubaydullaxo‘ja Asadullaxo‘jaev (1882-1938), Fitrat (1886-1938), Fayzulla Xo‘jaev (1896-1938), Mustafo Cho‘qay (1886-1941), Muhammadjon Tinishboev (1879-1939), Sherali Lapin (1868-1919), Ahmad Zaki Validiy (1890-1970), Obidjon Mahmudov (1858-1936) o‘lkada yangi tashkil qilingan “Sho‘roi Islom” (1917 yil mart), “Sho‘roi Ulamo” (1917 yil iyun), “Turon” jamiyatlari va “Turk adami markaziyat firqasi” (1917 yil iyul), “Ittifoqi muslimin” (1917 yil sentabr) siyosiy partiyalarining tuzilishida muhim rol o‘ynadilar.
1917 yil 7 aprelda Muvaqqat hukumat qarori bilan kadet N. Shchepkin raisligida Muvaqqat hukumatning Turkiston Komiteti tashkil qilindi. Uning tarkibiga 9 kishi kirgan bo‘lib, ularning 4 tasi mahalliy millat vakillari edi. Bu davrda jadidchilik ma’rifatchilik harakatidan siyosiy harakat darajasiga ko‘tarilgan edi. 1917 yilning o‘zida 4 marta Butunturkiston musulmonlarining qurultoyi o‘tkazildi. 1917 yil 17-21 aprelda Toshkentda bo‘lgan 1-qurultoyda demokratik Rossiya tarkibida Turkiston muhtoriyatini tashkil etish g‘oyasi ilgari surildi. Bu g‘oya Turkiston xalqlarining o‘z milliy davlatchiligini tiklash yo‘lidagi davtlabki qadami edi. Qurultoyda Markaziy rahbar organ – Turkiston o‘lka musulmonlari sovetini tashkil etilishi haqida qaror qabul qilindi. Sovetga Mustafo Cho‘qay rais, Validiy bosh kotib, Munavvarqori, Behbudiy, U. Xo‘jaev, O. Maxmudov, T. Norbo‘tabekov, Islom Shoahmedov va boshqalar a’zo qilib saylandi. Sovetning Toshkent, Samarqand, Farg‘ona bo‘limlari ham tashkil qilindi. Markaziy sho‘roning organi sifatida “Najot”, “Kengash” gazetalari chiqa boshladi. O‘lkamussovetning 1917 yil 12 iyunda bo‘lib o‘tgan majlisida Nizom qabul qilindi va unga muvofiq barcha shahar, uezd, volost, musulmon sovetlari va “Sho‘roi islom”, “Ravnaq ul-islom”, “Mirvaj ul-islom”, “Muallimlar jamiyati” singai boshqa jamoat tashkilotlari volost, uezd va shahar Sho‘rolariga birlashishlari, ularning hammasi birgalikda musulmon deputatlari Turkiston Markaziy sho‘rosiga bo‘ysunishlari lozim edi.
2. Shunday qilib, 1917 yil bahorida Turkistonning birligi va yaxlitligi tomon muhim qadam tashlandi. Turkiston o‘lkasiga muhtoriyat berish masalasi birinchi bor musulmonlarning 1-Butunturkiston se’zdida (1917 yil aprel) qo‘yildi. Shuningdek, bu masala “Sho‘roi islom” Markaziy Qo‘mitasi doirasida ham muhokama qilingan edi. Muhtoriyat masalasi musulmonlar orasida 1917 yil may oyi boshida Moskvada bo‘lib o‘tgan Butunrossiya musulmonlarining 1-se’zdidan keyin yanada faol qo‘yila boshladi. 1917 yilning 12-14 iyulida skobelev shahrida viloyat musulmon tashkilotlarining qurultoyi bo‘lib o‘tdi. Se’zdda qabul qilingan dasturiy hujjatda se’zdda tuzilgan “Turk adami markaziyati” partiyasi Turkiston, Qozog‘iston, kavkaz va Boshqirdiston uchun milliy-hududiy muhtoriyatni, Volgabo‘yi, Qrim tatar va boshqa turkiy xalqlar uchun esa milliy-madaniy muhtoriyatni talab qiladi, degan rezolyutsiya kiritildi.Dasturda yozilishicha, muxtor jumhuriyatlar parlamenti va mahalliy o‘z-o‘zini boshqaruv tashkilotlariga saylovlar umumiy asosda, yashirin ovoz berish yo‘li bilan amalga oshiriladi. Dasturda fuqarolarning huquqlariga bag‘ishlangan bo‘lim e’tiborga loyiq bo‘lib, unda “Jumhuriyatning butun aholisi, dini va millatidan qat’iy nazar qonun oldida bir hil javobgardir”, deb maxsus qayd qilingan edi. Yer masalasida esa barcha davlat mulklari musodara qilinib, aholiga ijaraga berish yoki fuqarolarga sotish taklif etiladi. Bundan tashqari dasturda fuqarolarning haq-huquqlari va erkinliklariga, mehnatkashlar mehnatini muhofaza qilishga doir bandlar ham bor edi.
Muhtoriyatchilar tomonidan maorif masalasi juda puxta ishlab chiqilgan edi. Bilim olish huquqi barcha uchun himoya qilinishi ta’kidlangan. Dasturda maktab mustaqilligi e’lon qilinib, boshlang‘ich ta’lim bepul, umumta’lim majburiy bo‘lishi belgilangan edi. 1917 yil avgust oyida “Kengash” gazetasida Muhtoriyat dasturining loyihasi e’lon qilindi. Bu loyiha Turkistonda mashhur siyosiy arboblar, huquqshunos va ulamolar tomonidan ishlab chiqilgan edi.
Farg‘onada bo‘lib o‘tgan va unda qabul qilingan Turkiston o‘lkasining demokratik yangilanish g‘oyalari erkin qarashlardagi ziyolilar va musulmon ruhoniylari o‘rtasida jiddiy qiziqish uyg‘otdi. Bu esa o‘ta keskin kayfiyatdagi millatchilar va islom mutaassiblarining g‘ashini keltirmay qolmadi. Ular islom dini nomidan so‘zlab jamiyatda demokratik islohotlar o‘tkazish yo‘lidagi har qanday urinishlarga keskin qarshi chiqishdi. Turkistonning ilg‘or jadid ziyolilari va qadimchilari orasidagi bu ziddiyat milliy ozodlik kuchlari safida parchalanishga olib keldi. 1917 yil iyun oyida Munavvarqori boshchiligidagi “Sho‘roi Islom” tashkilotidan “Sho‘roi Ulamo” ajralib chiqdi. Sherali Lapin uning Toshkent sho‘basiga asos soldi. Ko‘p o‘tmay Qo‘qon shahrida ham “Sho‘roi Ulamo” jamiyati tuzildi. Lekin ikki jamiyat o‘rtasida doimiy ixtiloflar bor edi. “Sho‘roi ulamo” jamiyati a’zolari ruhoniyat tarafdorlari bo‘lib maydonga chiqdilar. “Sho‘roi Ulamo” jamiyati tomonidan “Al-Izoh” jurnali chiqarila boshlangan. Jurnal sahifalarida asosan diniy masalalarga ko‘proq e’tibor berilib, ahloq, madaniyat, ijtimoiy hayot ruhoniyat nuqtai nazaridan targ‘ibot qilindi.
G‘oyaviy jihatdan ajralish milliy ozodlik harakatidagi kuchlar nisbatining o‘zgarishiga olib keldi. “Sho‘roi ulamo” a’zolari asosan ruhoniylardan iborat bo‘lib, ular aholi o‘rtasida katta ta’sir kuchiga ega edi.
1917 yil kuzida davom etayotgan urush natijasida mamlakatda ocharchilik, ishsizlik avj oldi. Bu o‘z navbatida mehnatkash ommaning noroziligini kuchaytirdi, joylarda hokimiyatning inqiroziga olib keldi. Bunday vaziyatdan foydalangan Toshkent ishchi va soldat deputatlari Sovetiga kirgan bolsheviklar “Butun hokimiyat sovetlarga” degan shiorni ko‘tarib chiqdilar. 1917 yil 10 sentabrda Toshkentda Butunturkiston musulmonlarining 2-qurultoyi ochildi. “Sho‘roi Islom” tashabbusi bilan chaqirilgan ushbu qurultoy hokimiyatni ishchi, soldat va dehqon deputatlari sovetlariga berishga qarshi chiqdi. Qurultoyda faqat Milliy markaz – Turkiston musulmonlari Markaziy Kengashi mintaqadagi tub yerli aholi manfaatlarini himoya qilishi mumkin degan fikr qat’iy qilib qo‘yildi.
1917 yil 20 sentabrda Toshkentda bo‘lib o‘tgan Turkiston va Qozog‘iston musulmonlarining qurultoyi “ulamochilar” bilan “sho‘roi islomchilar” o‘rtasidagi bahslarga qaramay o‘zaro murosaga keldi. Qurultoyda “Sho‘roi islom”, “Sho‘roi Ulamo”, “Turon” va boshqa siyosiy tashkilotlarni birlashtirish yo‘li bilan butun Turkiston mintaqasi uchun umumiy bo‘lgan “Ittifoqi muslimin” degan siyosiy partiya tuzishga qaror qilindi. Qurultoy ishidagi asosiy masala o‘lkaning bo‘lajak siyosiy tuzumini belgilash edi. Qurultoy Turkiston Muhtoriyatini tashkil etish haqida qaror chiqaradi. Qurultoy muhtoriyatga “Turkiston Federativ Respublikasi” degan nomni qo‘yib, parlament respublikasi asosida tuzilajak bo‘lg‘usi davlat tuzumining bosh tamoyil va me’yorlarni belgilab berdi. Shu tarzda Turkistonda muxtoriyat hukumati yuzaga kelmasdan ancha oldin uning poydevorini yaratishga zamin xozirlangan edi.
Shunday qilib, 1917 yilning oktabr oyiga kelib Turkistonda hokimiyat masalasida ikki muqobil yo‘nalish yuzaga keldi. Birinchisi – milliy demokratlarning o‘lkadagi boshqa yerlik bo‘lmagan millatlar vakillari ishtirokida demokratik ruhdagi Turkiston Muhtoriyatini tashkil etishga bo‘lgan intilishlari, ikkinchisi esa – bolsheviklar tomonidan muhtoriyatchilarning bu intilishlarini inkor etib zo‘rlik bilan hokimiyani egallab, unga mutlaq hukmron bo‘lish edi.
3. 1917 yil 25 oktabrda qurol kuchiga tayangan Lenin boshchiligidagi bolsheviklar Petrogradda Muvaqqat hukumatni ag‘darib tashlab, hokimiyatni zo‘rlik bilan egalladi. Rossiya markazida yuz bergan voqealarning aks-sadosi ko‘p o‘tmay Turkistonga ham yetib keldi. 28 oktabrda Toshkentning yangi shaharida yevropalik ishchilar va soldatlar bolsheviklar qutqusi bilan qurolli to‘qnashuvlarni boshlab yubordilar. Shaharning tub yerli aholisi bo‘layotgan voqealarga aralashmasdan betaraf pozitsiyada turdi. Qo‘zg‘olonchilar Muvaqqat hukumatning general Korovichenko boshchiligidagi harbiy qismlaridan ustun keldi. 1 noyabrda Korovichenko va Muvaqqat hukumatning Turkiston komiteti qamoqqa olindi. ko‘cha janglari vaqtida faqat Sovetlar tarafdorlaridan 80 ga yaqin kishi halok bo‘ldi. Shunday qilib, Toshkent bolsheviklari va so‘l eserlari shaharda bo‘lib o‘tgan qurolli qo‘zg‘olon kunlarida begunoh halok bo‘lganlar qoni evaziga hokimiyat tepasiga keldilar.
Ma’lumotlarga ko‘ra, 1917 yilning kuzida Turkistonning turli uezd va shaharlarida hokimiyatning sovetlar qo‘liga o‘tishi haqidagi faol talablar sodir bo‘lmagan. Aksincha, aholining aksariyati muvaqqat hukumatni qo‘llab-quvvatlagan holda, mamlakat taqdirini hal qiladigan ta’sis Majlisini chaqirish g‘oyasini ilgari surganlar.
Qurolli qo‘zg‘olon natijasida Muvaqqat hukumatning Turkiston qo‘mitasi ag‘darildi, yangi hokimiyatning o‘lka organi darhol tuzilmadi. Uning vazifasini dastlabki vaqtda Toshkent kengashi bajarib turdi. Hokimiyatning sovetlarga o‘tishini o‘lkadagi taniqli musulmon jamoat arboblari qattiq qoraladilar. Mahalliy aholi bolsheviklar ilgari surgan sinfiy kurash, proletar inqilobi va proletar diktaturasi, boylardan yer va boshqa mol-mulklarni tortib olish kabi g‘oyalardan juda uzoq edi.
1917 yil 15-22 noyabrda Toshkent shahrida bo‘lib o‘tgan o‘lka ishchi, soldat va dehqon deputatlari Sovetlarining 3-s’ezdida 15 kishidan iborat hukumat – Turkiston o‘lkasi Xalq Komissarlari Soveti tuzildi. Unda 8 o‘rin so‘l eserlarga, 7 o‘rin bolsheviklar bilan maksimalistlarga berildi. Hukumat faqat yevropaliklardan iborat bo‘ldi. Turkiston XKS raisi lavozimini kasbi chizmakash bo‘lgan bolshevik F.Kolesov egalladi, xarbiy komissar qilib izvoshchi Perfilev, boshqa komissarliklarga ham shunga o‘xshash kishilar tayinlandi. Bolsheviklar hokimiyat masalasini amalda mahalliy millat vakillari ishtirokisiz hal qildilar. Muhimi, hukumat tarkibiga birorta ham mahalliy millat vakillari kiritilmadi. Shuni aytib o‘tish kerakki, se’zddagi ayrim fraksiya vakillari o‘lkaning rahbar organlari tarkibiga mahalliy aholi vakillarini ozroq miqdorda bo‘lsada kiritish haqidagi fikr bildirib, o‘lkadaning yangi organida 18 ta o‘rindan 3 tasini musulmon ishchi vakillariga berishni taklif qildilar. Lekin bu taklif inobatga olinmadi.
Se’zd bolsheviklarning tazyiqi bilan o‘lkadagi yangi hokimiyatning rahbar organi tarkibiga ko‘p millionli mahalliy aholining birorta ham vakilini kiritmasdan, bu aholiga nisbatan adolatsizlik qildi. Bundan tashqari bolsheviklar o‘zlarining shovinistik siyosati bilan chorizm zamoniga nisbatan bir qadam orqaga qaytdilar. Chunki chorizm zamonida Turkiston xalqlari vakillari Davlat Dumasiga saylangan edilar va muvaqqat hukumat mavjud bo‘lib turgan qisqa vaqt davomida ular Turkiston qo‘mitasi tarkibiga kirgan edilar.
Ushbu hukumat boshidanoq mohiyatan chorizm mustamlakachilik siyosatiga amal qildi. Turkistonda ham inqilobiy aqidalarga, avvalo sinfiylik tamoyillariga amal qilindi. Mulkdorlar – ekspluatatorlar, ezuvchilar, milliy ziyolilar, o‘qimishli xalq vakillari – milliy burjuaziya korchalonlari va malaylari, islom dini rahnamolari – reaksion oqim deb, ularga qarshi ayovsiz kurash boshlandi.
Turkistondagi dastlabki sovet hukumati mintaqada yevropalik aholi hukmronligini mustahkamlashga qaratilgan edi. Yo‘qotilishi intizorlik bilan kutilgan mustamlakachilik yangi ko‘rinishda boshlanib ketdi. Mahalliy millatlarning siyosiy jarayonga aralashtirilmaganligi o‘lka xalqlarining sovet hokimiyatiga bo‘lgan ishonchsizligini yanada kuchaytirdi. Hatto Turkistondagi yevropalik aholining demokratik qatlamlari ham bolsheviklar va so‘l eserlarning bunday makkorona siyosatiga qarshi chiqdi.
Hokimiyat bolsheviklar qo‘liga o‘tishi bilan o‘lkada Muvaqqat hukumatning barcha bo‘g‘inlari tugatilib, o‘rniga avvalo jazo organlari va sovet boshqvaruv tizimi o‘rnatildi. Turkiston XKS 1917 yil 28 noyabrda o‘lkada qizil gvardiya bo‘linmalari tuzish haqida qaror qabul qildi. Bu bo‘linmalar sovet rejimi va bolsheviklarga qarshi ko‘tarilgan dastlabki stixiyali chiqishlarni bostirishda faol ishtirok qildi.
Shunday qilib, dastaval Rossiya markazida qaror topgan sovet rejimi Turkiston o‘lkasida ham o‘rnatildi. Zo‘rovonlik va xalqlarni ezishga qaratigan sovet rejimi o‘zining ilk kunlaridan boshlab Turkistondagi tub xalqlarga nisbatan mustamlakachilik siyosatini yuritdi. Chor Rossiyasining mustamlakachilik tizimi sovet rejimi davrida yanada takomillashtirildi.
Xalqimiz 130 yilga yaqin davr mobaynida podsho Rossiyasi zulmi ostida, sho‘rolar istibdodi iskanjasida yashadi. Bu davrda ular ne-ne kulfatlarni o‘z boshlaridan kechirmadilar. Shu bois ular doimo o‘z ozodligi va mustaqilligi uchun kurash olib bordilar. Biroq istiqlolimizgacha tariximizdagi bu ozodlik kurashlari bizdan pinxon tutildi. Ularning mazmuni, mohiyati va ahamiyatiga reaksiyey tus berildi. Hatto mustaqil davlatimizning bir bo‘lagi bo‘lgan “Turkiston muxtoriyati” faoliyati adabiyotlar va darsliklarga kiritilmadi, mustaqillik uchun olib borilgan kurashlar esa “bosmachilik” deb ataldi.
Oqtyabr to‘ntarishi esa Sharq xalqlari, jumladan, O‘rta Osiyo xalqlariga ozodlik, xurlik olib kelgan, ularning mustaqil taraqqiyot yo‘lini boshlashga imkon bergan “buyuk istiqbol” deb jar solindi. Mustamlakachilar, istibdodchilar tariximizni buzib talqin qildilar, haqiqatni bizdan bekitdilar.
Biroq tarixni tuzatib ham, uni qayta yozib ham bo‘lmaydi. U qanday bo‘lsa, shundayligicha qoladi. Prezidentimiz aytganidek «Ko‘chmanchilar, bosqinchilar kelib ketaveradi, lekin xalq boqiy qoladi, uning madaniyati abadiy yashaydi».1 Istiqlolimiz mana shunday haqqoniy tariximizni qayta ochishga, tiklashga uni qanday bo‘lsa shunday o‘rganishga imkon yaratdi.
Biroq, bugun mana shunday vaziyatda dunyoda g‘oyalar kurashi, yoshlarni o‘zlari tanlagan yo‘llaridan chalg‘itish uchun harakatlar keng avj olmoqda. Ayrim g‘oyalar “daho”lari xavoyi gaplar, quyuq va’dalar bilan odamlarning boshini qotirishga urinmoqdalar.
Bunday sharoitda g‘oyaga qarshi faqat g‘oya. Jaholatga qarshi faqat ma’rifat bilan bahsga kirishi mumkinligi jamiyatimizning milliy g‘oyasi va mafkurasini shakllantirish va uning mazmuni mohiyatini yoshlarimiz ongiga chuqur singdirish zaruriyatini anglatmokda. Shu milliy mafkuramiz biz oldimizga qo‘ygan ezgu-maqsadlarimizga erishuvimizda yunaltiruvchi kuch, bayroq vazivasini o‘taydi.
Prezident I.Karimov "Mana shunday ozod kunlarda bilib-bilmay yo‘ldan toyib, ya’ni kuppa-kundizi yo‘lini yo‘qotib, yot ellarda chalinayotgan nog‘oraga o‘ynab yurgan ayrim yoshlarning ko‘zini ochishda milliy mafkuramiz muxim o‘rin tutishi shubhasiz"1, deb bejiz takidlamagan edilar.
Bugungi yoshlarimizni yuksak ma’naviyat egasi, o‘zligini anglagan insonlar qilib tarbiyalashda, shakllanayotgan milliy mafkuramizda tariximiz muhim rolni o‘ynaydi. Shu bois Prezidentimiz “biz haqqoniy tariximizni tiklashimizni, xalqimizni, millatimizni ana shu tariximiz bilan qurollantirishimiz zarur. Tarix bilan qurollantirish, yana bir bor qurollantirish zarur”,2 deb alohida ta’kidlangan edilar.
Bugun siz bilan muxokama etadigan mavzuimiz yurtimiz, xalqimizning sho‘rolar istibdodi iskanjasiga tushgan, dastlab ularning “Siz endi ozodsizlar” degan uydirmalariga uchib, so‘ngra mag‘zini chaqib, ular xiyla-nayranglarini barchasi yolg‘onligini tushunib, o‘z ozodligi, erki uchun kurash olib borgan davri tarixiga bag‘ishlanadi.
Siz bugungi ma’ruzamizda sho‘rolar davrida uydirma va yolg‘onlar bilan xaspushlangan bu davr tarixining haqiqatini, uning qanday bo‘lsa, shundayligicha bilishga haqlisiz. Chunki jamiyatimizning har bir a’zosi o‘z o‘tmishini yaxshi bilsa, bunday odamlarni yo‘ldan urish, har xil aqidalar ta’siriga olish mumkin emas. Tarix saboqlari insonni xushyorlikka o‘rgatadi, irodasini mustahkamlaydi.
1917 yil 27 fevralda Rossiyadagi fevral burjua-demokratik inqilobi g‘alabasi tufayli podsho Nikolay II taxtdan ag‘darilib, hokimiyat tepasiga rus burjuaziyasi chiqdi va ular muvaqqat ( vaqtli) xukumat tuzdilar.
Petrogradda bo‘lib o‘tgan hodisalarlar ta’siri ostida Turkistonda yangi hokimiyat tuzilmalarini barpo qilish yuzasidan kuchli jarayon boshlandi. Bolsheviklar ta’sirida hamma shahar va ishchilar mavzelarida ishchi va soldat deputatlari Sovetlari tuzila boshladi. Ular inqilobiy demokratiya orzusini yuzaga chiqarishga vakil etilgan va muvaqqat hukumat mahalliy muassasalarining xatti-harakatlari ustidan nazorat olib borish huquqini da’vo qiladigan qurollangan xalq organlari tariqasida tashkil topib bordi. Bu sovetlar xay’atiga asosan ovrupalik aholi vakillari kirdi.
O‘lkaning musulmon aholisi ham faol siyosiy kurash jabkasiga tortildi. 1917 yilning mart aprel oylari o‘lkaning siyosiy uyg‘onishida burilish davri bo‘ldi. Paydo bo‘lib kelayotgan milliy demokratik kuchlarning yetakchisi jadidlar bo‘lib qoldi, ular o‘zlarining avvalgi butun faoliyatlari bilan shu vazifaga tayyorlangan edilar. Ular demokratik inqilobga va u e’lon qilgan tamoyillarga katta umid bog‘lab, uning g‘oyalari va shiorlarini amalga oshirishga faollik bilan kirishdilar. Shu oylarda ular xalq ongi shuurida jipslashish, milliy birlikni mustahkamlash extiyojini uyg‘otish bobida muhim qadamlar qo‘yishga erishdilar.
Fevral voqealaridan keyin siyosiy tashkilotlar faoliyatida ham o‘zgarishlar sodir bo‘la boshladi. “Sho‘roi Islomiya”, “Ulamo” va “Alash O‘rda” singari yangi firqalar tashkil topdi.
Xalq o‘z baxti-saodati uchun kurash bayrog‘i ostida turli tashkilotlarni vujudga keltira boshladi.Samarqandda “Musulmonlar klubi”, “Mirvajul-Islom”, Qo‘qonda “Musulmon mehnatkashlari ittifoqi”, Kattaqo‘rg‘onda “Ravnaq-ul islom”, Xo‘jandda “Muayin at-tolibin” kabi tashkilotlar tuzildi.
Taraqqiyparvar ziyolilar tomonidan tashkil qilingan “Turon” jamiyati tashabbusi bilan 1917 yil mart oyida vujudga kelgan yirik milliy tashkilotlardan biri-“Sho‘roi Islomiya” edi. Tashqilot nega bunday nom oldi? 1917 yilda Sovetlar (sho‘rolar) tashkil qilish-g‘oyasi keng tarkalgan edi. Joylarda “Hamma hokimiyat Sovetlarga” degan shior ostida namoyishlar o‘tkazila boshlandi. Odamlar “Endi xalq Sovetlar orqali o‘z taqdiri va kelajagini hal eta oladi”, deb uylay boshladi. Tashqilotning 1917 yil 14 martdagi yig‘ilishda shunday taklif kiritildi: “Nega rus ishchi va askarlarida o‘z sho‘rolari Sovet ma’nosida bor, biz musulmonlarda esa xech qanday sho‘ro yo‘q. Keling biz ham bugungi majlisda tashkilotimiz nomini ”Musulmonlar sho‘rosi“ yoki chiroyli qilib aytganda ”Sho‘roi Islomiya" deb aytaylik. Shunday qilib, Toshkent shahrining mahalliy aholisi o‘zi saylangan va unga ishonch bildirgan milliy tashkilotga ega bo‘ldi.
15 martda Munavvar qori hovlisida I idora majlisi bo‘lib o‘tdi, unda doimiy rais, kotib, sarkotib, xazinador va ularga muovin saylandi. Raislikka Abulvoxid qori Abdurauf qori o‘g‘li, muovinlikka Munavvar qori Abdurashidxon o‘g‘li, sarkotiblikka Katta xo‘ja Boboxo‘ja o‘g‘li, xazinadorlikka mulla Rizo Oxun Yo‘ldosh xo‘ja o‘g‘li, muovinlikka Abdusamin qori Xidayotboy o‘g‘li saylandi. “Sho‘roi Islomiya” tashkiloti o‘z oldiga qo‘ygan asosiy maqsad va vazifalarni muvaqqat qonunning quyidagi bandlarida bildirgan:
1. Turkiston musulmonlari orasida siyosiy, ilmiy va ijtimoiy jihatdan zamonaga muvofiq islohot fikri tarqatmoq.
2. Butun Turkiston musulmonlarini bir fikr va bir maslakka kelturmoqqa tadbir va harakatlarqilmoq.
3. Mamlakatlarning usul idoralari haqida ma’lumot yig‘ib, Ta’sis majlisiga hozirlanmoq.
4. Turkistonning har bir shahar, qishloq va ovullarida mitinglar yasab, siyosiy, ilmiy va ijtimoiy xutbalar o‘qitmoq.
5. Eski ma’murlarni o‘rindan qoldirib, o‘rniga yangi ma’murlar qo‘ymoq yo‘llarini xalqqa ko‘rsatmoq.
6. Turkistondagi turli millatlar orasida bo‘lgan va bo‘ladurg‘on ixtilof va shubhalarni bitirib, bir-birlariga yaqinlashtirib, birlashtirmoq uchun tadbir va harakatda bo‘lmoq.
7. Turli millat va firqalarning komitetlari ila aloqada bo‘lib, o‘z vakillari vositasi ila musulmon extiyojlarini ul komitetlarga bildirmoq va lozim topganda ulardan yordam so‘ramoq.
Aprel oyining boshlarida o‘lkaning boshqa shaharlarida ham «Shuroi Islomiya» tashkilotlari barpo etildi. Ularning asosiy vazifasi-kelajakda Turkiston avtonom (mustaqil) jumhuriyatini barpo etish edi.