1. Bilishning mazmun-mohiyati. Bilish darajalari, falsafada haqiqat muammolari

Gnoseologiya: bilish nazariyasi. Axborotlashuvning falsafiy asoslari.
Reja:
1.Bilishning mazmun-mohiyati.

2. Bilish darajalari, falsafada haqiqat muammolari.

3. Falsafa metodlari. Ijtimoiy gumanitar fanlar metodlarining o’ziga xos xuzuziyatlari.

4. Ijtimoiy jarayonlar axborotlashuvining o’ziga xos jihatlari.
Darsning maqsadi talabalarni ong, ruhiyatning mohiyati, o’z-o’zini anglash, uning shakllari, axborot, informasion portlash, ong va dunyoqarashda tub o’zgarishlarni amalga oshirish zarurati, bilish va bilim-falsafiy tahlil mavzusi, bilishning ob'ekti va sub’yekti bilan tanishtirish orqali ularning bilim va malakalarini oshirishdan iborat.
Bilish va bilim. Bilishning mohiyati, shakllanish va rivojlanish qonuniyatlari, xususiyatlarini o`rganish falsafa tarixida muxim o`rin egallab kelmokda. Inson o`z bilimi tufayli borliq, tabiat, jamiyatni va nixoyat, o`z-o`zini o`zgartiradi. Bilishga qaratilgan inson faoliyatini va uni amalga oshirishning eng samarali usullarini tadqiq etish falsafa tarixida muxim ahamiyatga ega. Shu bois ham falsafaning bilish masalalari va muammolari bilan shug`ullanuvchi maxsus soxasi — gnoseologiya vujudga keldi.
Inson bilishi nixoyatda ko`p qirrali, murakkkab va ziddiyatli jarayondir. Gnoseologiya asosan, bilishning falsafiy muammolarini xal etish bilan shug`ullanadi. Har bir tarixiy davr jamiyatning rivojlanish extiyojlaridan kelib chiqib, gnoseologiya oldiga yangi vazifalar kuyadi. Хususan, XVII asr o`rtalarida yevropalik faylasuflar ilmiy bilishning ahamiyati, xaqiqiy ilmiy bilishlar xosil qilishning usullarini o`rganish, ilmiy haqiqat mezonini aniqlash bilan shug`ullandilar. Tajribaga asoslangan bilimgina xaqiqiy bilimdir, degan G`oyani olKa surdilar.
XVIII asr mutafakkirlari ilmiy bilishda inson aqli imkoniyatlariga, ratsional bilishning xissiy bilishga nisbatan ustunligiga aloxida urKu berdilar. Buyuk nemis faylasufi I. Kant bilish natijalarining xaqiqiyligi xususida emas, balki insonning bilish qobiliyatlari haqida baxs yuritdi. Gnoseologiya oldida inson olamni bila oladimi, degan masala keskin quyildi. Insonning bilish imkoniyatlariga shubxa bilan qaraydigan faylasuflar agnostiklar deb ataldilar.
Bilish nima? Bilish insonning tabiat, jamiyat va o`zi to`g`risida bilimlar xosil qilishga qaratilgan aqliy, ma’naviy faoliyat turidir. Inson o`zini kurshab to`rgan atrof-muxit to`g`risida bilim va tasavvurga ega bo`lmay turib, faoliyatning biron-bir turi bilan muvaffakiyatli shug`ullana olmaydi. Bilishning maxsuli, natijasi ilm bo`lib, har qanday kasb-korni egallash faqat ilm orqali ro`y beradi. Shuningdek, bilish insongagina xos bo`lgan ma’naviy extiyoj, hayotiy zaruriyatdir.

Insoniyat ko`p asrlar davomida orttirgan bilimlarini umumlashtirib va keyingi avlodlarga berib kelganligi tufayli ham o`zi uchun qator qulayliklarni yaratgan. Inson faoliyatining har qanday turi muayyan ilmga tayanadi va faoliyat jarayonida yangi bilimlar xosil qilinadi.

Kundalik faoliyat jarayonida tajribalar orqali bilimlar xosil qilish butun insoniyatga xos bo`lgan bilish usulidir. Bilimlar bevosita hayotiy extiyojdan, farovon hayot kechirish zaruratidan vujudga kelgan va rivojlangan. Insoniyatning ancha keyingi taraqqiyoti davomida ilmiy faoliyat bilan bevosita shug`ullanadigan va ilmiy nazariyalar yaratuvchi aloxida sotsial guruh vujudga keldi. Bo`lar — ilm-fan kishilari bo`lib, ilmiy nazariyalar yaratish bilan shug`ullanadilar.
Bilishning ikki shakli: kundalik (empirik) bilish va nazariy (ilmiy) bilish bir-biridan farqlanadi.
Kundalik bilish usullari nixoyatda xilma-xil va o`ziga xos bo`lib, bunday bilimlarni sistemalashtirish va umumlashgan holda keyingi avlodlarga berish ancha mushquldir. Hozirgi zamon Karb sotsiologiyasida xalqlarning kundalik bilim xosil qilish usullarini o`rganuvchi maxsus soxa — etnometodologiya fani vujudga keldi. Gnoseologiya asosan nazariy bilish va uning rivojlanish xususiyatlarini o`rganish bilan shug`ullanadi. Nazariy bilishning ob’ekti, sub’ekti va predmetini bir-biridan farqlash muxim.
Bilish ob’ekti. Tadkikotchi-olim, faylasuf, san’atkor va boshqalarning, umuman insonning bilimlar xosil qilish uchun ilmiy faoliyati qaratilgan narsa, hodisa, jarayon, munosabatlar bilish ob’ektlari xisoblanadi. Bilish ob’ektlari moddiy, ma’naviy, konkret, mavxum, tabiiy va ijtimoiy bo`lishi mumkin. Bilish ob’ektlari eng kichik zarralardan tortib o`lkan galaktikagacha bo`lgan borliqni qamrab oladi. Bilish ob’ektlariga asoslanib, bilim soxalari tabiiy, ijtimoiy-gumanitar va texnik fanlarga ajratiladi.
Bilish sub’ekti. Bilish bilan shug`ullanuvchi kishilar va butun insoniyat bilish sub’ekti xisoblanadi. Ayrim olingan tadqiqotchi-olimlar, ilmiy jamoalar, ilmiy tadqiqot institutlari ham aloxida bilish sub’ektlaridir. Ilmiy faoliyat tabiat va jamiyat mohiyatini bilishgagina emas, balki insonning o`ziga ham qaratilishi mumkin. Inson va butun insoniyat ayni bir vaqtda ham bilish ob’ekti, ham bilish sub’ekti sifatida namoyon bo`ladi.
Bilishning maqsadi ilmiy bilimlar xosil qilishdangina iborat emas, balki bilish jarayonida xosil qilingan bilimlar vositasida insonning barkamolligiga intilish, tabiat va jamiyatni insoniylashtirish, tabiiy va ijtimoiy garmoniyaga erishishdir. Fan — fan uchun emas, balki inson manfaatlari uchun xizmat qilishi lozim. Inson ilmiy bilimlar vositasida ma’naviy barkamollikka erisha borgani sari ilm-fan qadriyat sifatida e’zozlana boshlaydi. Fanning har tomonlama rivojlanishi bilan turli ilm soxalarining hamkorligi kuchayadi, butun ilmiy jamoalar bilish sub’ekti, yangi ilmiy kashfiyotlar ijodkoriga aylanadilar. Bilish predmeti sub’ektning bilish faoliyati qamrab olgan bilish ob’ektining ayrim soxalari va tomonlaridir. Fanning o`rganish soxasi tobora konkretlashib boradi. Tabiatshunoslik fanlarini bilish predmetiga qarab botaniqa, zoologiya, geografiya, ixtiologiya va boshqa soxalari vujudga kelgandir. Tadkikot predmeti fanlarni bir-biridan farqlashga imkon beradigan muxim belgidir.
Bilish darajalarini shartli ravishda: quyi, yuqori va oliy darajaga ajratish mumkin. Bilishning quyi darajasi barcha tirik mavjudotlarga xos bo`lib, xissiy bilish deyiladi. Хissiy bilish sezgilar vositasida bilishdir. Insonning sezgi a’zolari (kurish, eshitish, xid bilish, ta’m bilish, teri sezgisi) boshqa mavjudotlarda bo`lgani singari uning narsalarga xos xususiyat, belgilarini farqlash, tabiiy muxitga moslashish va himoyalanishi uchun yordam beradi. Bilishning quyi bosqichida sezgi, idrok, tasavvur, dikkat, xayol tashqi olam to`g`risida muayyan bilimlar xosil qilishga yordam beradi.
Bilishning yuqori bosqichi faqat insonlargagina xos bo`lib, aqliy bilish (ratsional bilish) deyiladi. Agar inson o`z sezgilari yordamida narsa va hodisalarning faqat tashqi xossa va xususiyatlarini bilsa, tafakkur vositasida narsa va hodisalarning ichki mohiyatini bilib oladi. Mohiyat hamisha yashirindir, u doimo hodisa sifatida namoyon bo`ladi. Har bir hodisada mohiyatning faqat bir tomonigina namoyon bo`ladi. Shu boisdan ham hodisa aldamchi va chalKituvchidir. Binobarin, inson sezgilarining biron bir narsa yoki hodisa to`g`risida bergan ma’lumotlari xech kachon uning butun mohiyatini ochib bera olmaydi.
Tushuncha. Aqliy bilish yoki tafakkur vositasida bilish xissiy bilishni inkor etmaydi, balki sezgilar vositasida olingan bilimlarni umumlashtirish, tahlil qilish, sintezlash, mavxumlashtirish orqali yangi xosil qilingan bilimlardan tushunchalar yaratiladi.
Tushunchada insonning xissiy bilish jarayonida orttirgan barcha bilimlari mujassamlashadi. Tushuncha aqliy faoliyat maxsuli sifatida vujudga keladi. Narsa va hodisalar mohiyatiga chuqurrok kirib borishda tushuncha muxim vosita bo`lib xizmat qiladi. Aqliy bilish xissiy bilishga nisbatan ancha murakkab va ziddiyatli jarayondir. Aqliy bilishda narsa va hodisalarning tub mohiyatini bilish uchun ulardan fikran o`zoklashish talab etiladi. Masalan, insonning mohiyati uning sezgi a’zolarimiz kayd etadigan kelishgan kaddi-komati, chiroyli koshu ko`zi, ijodkor quli, oyoklari bilan belgilanmaydi. Insonning mohiyati avvalo, uning aql va tafakkurga, yaratish qudratiga, mexr-shafkat xissiga, mehnat qilish, so`zlash qobiliyatiga ega ekanligida namoyon bo`ladi. Inson tushunchasi o`zida insoniyatning ko`p asrlar davomida orttirgan bilimlarining maxsuli sifatida shakllandi.
Har bir fan o`ziga xos tushunchalar apparatini yaratadi va ular vositasida mohiyatni bilishga intiladi. I. Kantning fikricha, narsalarning mohiyati so`z va tushunchalarda mujassamlashadi. Ya’ni biz so`z va tushunchalarni o`zlashtirish jarayonida biron bir bilimga ega bo`lamiz. Har bir inson dunyoga kelar ekan, tayyor narsalar, munosabatlar bilan bir qatorda tayyor bilimlar olamiga ham kirib boradi.
Хukm. Aqliy bilish narsa va hodisalarga xos bo`lgan belgi va xususiyatlarni tasdiklash yoki inkor etishni taqozo etadi. Tafakkurga xos bo`lgan ana shu tasdiklash yoki inkor etish qobiliyatiga xukm deyiladi. Хukmlar tushunchalar vositasida shakllanadi. Хukmlar yangi bilimlar xosil qilishga imkoniyat yaratadi, ular vositasida narsa va hodisalar mohiyatiga chuqurrok kirib boriladi. Shunday qilib, xukm narsa va hodisalarning tub mohiyatini ifodalovchi eng muxim belgi va xususiyatlar mavjudligini yo tasdiklaydi yoki inkor etadi. Masalan, «inson aqlli mavjudotdir», degan xukmda insonga xos eng asosiy belgi - aqlning mavjudligi tasdiklanayapti. Birok inson shunday murakkab mavjudotdirki, uning mohiyati faqat aqlli mavjudot ekanligi bilan cheklanmaydi. Chunki kirKinbarot urushlar, ekologik inqirozlar aqlli mavjudot bo`lgan inson tomonidan amalga oshirildi. «Inson axloqli mavjudotdir». Inson to`g`risidagi hozirgi zamon fanining muxim xulosasi ana shu.
Хulosa — aqliy bilishning muxim vositalaridan biri, yangi bilimlar xosil qilish usulidir. Хulosa chiqarish induktiv va deduktiv bo`lishi, ya’ni ayrim olingan narsalarni bilishdan umumiy xulosalar chiqarishga yoki umumiylikdan aloxidalikka borish orqali bo`lishi ham mumkin. Binobarin, tushuncha, xukm va xulosalar chiqarish ilmiy bilishning muxim vositalaridir. Bunday bilish insondan aloxida qobiliyat, kuchli irodani tarbiyalashni, narsa va hodisalardan fikran o`zoklashishni, dikkatni bir joyga to`plashni, ijodiy xayolni talab etadi. Bilishning oliy darajasi intuitiv bilish, qalban bilish, Koyibona bilishdir. O`zining butun borliqini fan, din, siyosat va san’at soxasiga bag`ishlagan buyuk kishilar ana shunday bilish qobiliyatiga ega bo`ladilar. Intuitiv bilish xissiy va aqliy bilishga tayanadi. Buyuk shaxslarning Koyibona bilishi ularning doimiy ravishda fikrini band etgan, yechimini kutayotgan umumbashariy muammolar bilan bog`liqdir. Ilmiy bilishning eng samarali usullarini aniqlash gnoseologiyada muxim o`rin egallab keldi. Har bir fan o`ziga xos bilish usullaridan foydalanadi.
Ilmiy bilish fakt va dalillarga, ularni qayta ishlash, umumlashtirishga asoslanadi. Ilmiy fakt va dalillar to`plashning o`ziga xos usullari mavjud bo`lib, ularni ilmiy bilish metodlari deyiladi.
Ilmiy bilish metodlarini o`rganadigan maxsus soxa — metodologiya deb ataladi. Ilmiy bilish metodlari o`z harakteriga ko`ra: 1) eng umumiy ilmiy metodlar; 2) umumiy ilmiy metodlar; 3) xususiy ilmiy metodlarga bo`linadi.
Eng umumiy ilmiy bilish metodlari barcha fanlar uchun xos bo`lgan metodlardir. Bunga analiz va sintez, umumlashtirish va mavxumlashtirish, induksiya va deduksiya, kiyoslash va modellashtirish kabilarni ko`rsatish mumkin. Masalan, tabiatshunoslik fanlarida ko`zatish, eksperiment, takkoslash umumilmiy metodlar bo`lsa, ijtimoiy fanlarda tarixiylik va mantiqiylik umumilmiy metodlar xisoblanadi.
Хususiy ilmiy metodlar har bir fanning o`ziga xos xususiyatlaridan kelib chiqadi. Masalan, suxbatlashish, anketa surovi, xujjatlarni o`rganish sotsiologiya faniga xos bo`lgan xususiy ilmiy metodlardir. Bir fanda yaxshi samara beradigan ilmiy bilish metodi boshqa fanda shunday samara bermasligi mumkin. Ilmiy bilishda to`g`ri metodni tanlash bilishda muvaffakiyat garovi xisoblanadi. Boshqacha qilib aytganda, ilmiy tadqiqotda nimani o`rganish kerak, degan masala fan predmetini aniqlashga imkon bersa, qanday o`rganish kerak, degan masala esa ilmiy bilish metodini to`g`ri belgilashga yordam beradi.
Ilmiy bilish metodlari va ilmiy nazariya bir-biri bilan uzviy bog`liqdir. Ilg`or ilmiy nazariya fanning butun taraqqiyoti davomida erishilgan muxim yutuq bo`lib, u ilgarigi ilmiy qarashlarni ijodiy rivojlantirish, usha yutuqlarga tanqidiy nuqtai nazardan qarash orqali vujudga keladi. Fan mohiyatan o`zi erishgan yutuqlarga shubxa bilan qarashni taqozo qiladi.
Fan, falsafa soxasida erishilgan yutuqlarni mutloqlashtirish, ularga kur-kurona siKinish muqarrar ravishda dogmatizmni keltirib chiqaradi. Fan erishgan yutuqlar hamisha nisbiydir. Lekin bunday nisbiylikni mutloqlashtirish relyativizmni, fan yutuqlariga ishonchsizlik bilan qarash esa, skeptitsizmni vujudga keltiradi. Fan taraqqiyoti uchun dogmatizm, relyativizm va skeptitsizm jiddiy xalakit beradi. Ilg`or ilmiy nazariyalar ma’lum bir davrda ilmiy va falsafiy qarashlar yo`nalishini o`zgartirishi, ilmiylikning o`ziga xos mezoni bo`lishi ham mumkin. Masalan, Charlz Darvinning evolyutsion nazariyasi, A. Eynshteynning nisbiylik nazariyasi falsafiy va ilmiy dunyoqarashlarda muxim o`zgarishlarni vujudga keltirdi.
Gnoseologiyada haqiqat tushunchasi muxim o`rin tutadi. Haqiqat inson bilimlarining vokelikka muvofiq kelishidir. Haqiqatni ochish yoki ilmiy haqiqatga erishish har qanday ilmiy bilishning asosiy vazifasi xisoblanadi. Haqiqat o`zining mazmuniga ko`ra mutloq va nisbiy bo`lishi mumkin. Fan haqiqati hamisha nisbiy harakterga ega bo`lib, ularning majmuasidan mutloq haqiqat vujudga keladi. Haqiqat o`z mazmuniga ko`ra hamisha ob’ektivdir. Ya’ni uning mavjudligi ayrim kishilarning xoxish-irodasiga bog`liq emasdir. Masalan, O`zbekistonning milliy mustaqilligi ob’ektiv haqiqatdir. Ayrim kishilarning bu mustaqillikni tan olish yoki olmasligidan qat’i nazar, bu haqiqat o`z mazmunini saqlab qolaveradi. Haqiqatni atayin bo`zish yoki soxtalashtirish oxir-oqibatda fosh bo`ladi va o`z qadrini yo`qotadi. Shuningdek, haqiqat xech kachon mavxum emasdir. U hamisha konkretdir. Хegel so`zlari bilan aytganda, nimaiki voke bo`lsa, u haqiqatdir, haqiqat — vokelikdir. Haqiqat mazmunining konkret harakteri joy, vaqt va sharoitni e’tiborga olishni talab etadi.
Gnoseologiyada tabiiy-ilmiy va ijtimoiy bilishning o`ziga xos xususiyatlarini anglash muxim ahamiyatga egadir. O`zok yillar davomida tabiatshunoslik fanlariga xos bo`lgan ob’ektivlik, holislik ilmiylikning muxim mezoni deb xisoblab kelindi. Birok XX asr o`rtalarida fan-texnika inqilobi insoniyat oldida paydo bo`lgan muammolar tabiatshunoslik fanlari oldiga qadriyatli yondashuv vazifasini kuya boshladi. Aqlli mavjudot bo`lgan inson har kachon tabiatni o`rganishda hamisha o`z manfaatlarini ko`zlaydi. Tabiat resurslari cheksiz va bitmas-tuganmasdir, degan bir yoklama qarash oxir-oqibatda inson tomonidan tabiatga nisbatan shafkatsiz munosabatni vujudga keltirdi. XX asr oxirlariga kelib tabiatga nisbatan insonlarcha, qadriyatli munosabatda bo`lish zaruriyati chuqurrok anglana boshladi.
Ijtimoiy fanlar hamisha mavjud siyosiy tuzum, davrning talab va extiyojlari bilan uzviy bog`liq ravishda rivojlanadi. Ijtimoiy bilishda jamiyat ham bilish ob’ekti, ham bilish sub’ekti sifatida namoyon bo`ladi: insoniyat o`z tarixini yaratuvchi va o`z-o`zini biluvchidir.
Tabiatshunoslikda nisbatan barqaror sistemalar bilish ob’ekti xisoblanadi. Tabiatdagi narsa va hodisalar tadqiqotchiga xech qanday qarshilik ko`rsatmaydilar. Ijtimoiy bilishda esa, nisbatan tez o`zgaruvchi sistemalar bilish ob’ekti xisoblanadi. Ijtimoiy bilishga xos bo`lgan muxim xususiyat shundaki, u moddiy ishlab chiqarish soxalarinigina emas, balki jamiyatning ancha murakkab ma’naviy hayotini, ijtimoiy-siyosiy munosabatlarni, qarashlar va G`oyalarni ham o`rganadi. Ijtimoiy fanlar milliy G`oya va milliy istiqlol mafko`rasini shakllantirishda muxim rol o`ynaydi.
Gnoseologiyaning maqsad va vazifalari, bilishning mohiyati va mazmuni to`g`risida zarur bilimlarga ega bo`lish mamlakatimizda bilimdon, har jixatdan yetuk barkamol inson shaxsini shakllantirishda aloxida o`rin tutadi. Bilish nazariyasi bo`lajak mutaxassis-qadrlarda muayyan ilmiy layokat va qobiliyatlarni shakllantirishga kumaqlashadi. Milliy mustaqillik yillarida gnoseologiya oldiga quyilayotgan eng muxim vazifalardan biri, ilmiy bilimlarning jamiyatimiz taraqqiyoti, tinchligi va farovonligi uchun xizmat qilishini ta’minlaydigan omil va mexanizmlarni o`rganish, ulug` ajdodlarimizning ilmiy bilimlarni rivojlantirish borasida orttirgan tajribalarini keng ommalashtirishdir.
Ong nima?
Inson azal-azaldan o’zigagina hos bo’lgan ongning nima ekanligi to’g’risida o’ylab, bahslashib keladi. Bu bahslarning bir jihati, ong tabiat mahsulimi yoki inson ongi ilohiy yaratilganmi? degan masaladan iborat. Ikkinchi jihati esa, inson dunyoni doimo bir hil anglaganmi? Ya`ni asrlar davomida inson ongi takomillashib kelganmi yoki hamon o’sha-o’shami? degan muammo bilan bog’liq.
«O’zingni bilsang, olamni bilasan», – degan edi Suqrot. Aforizmga aylanib ketgan bu fikr ortida olam kabi inson ham siru sinoatlarga boy, u o’zini bilish orqali olam mohiyatini anglashga yo’l ochishi mumkin, degan g’oya yotibdi. Shu ma`noda, inson o’zini tashqi olamdan ajratib, alohida bir mo’`jiza va tadqiqot mavzui sifatida o’rganishga harakat qila boshlagan paytdan buyon uni o’ylantirib kelayotgan muammolardan biri ongning mohiyati, uning kelib chiqishi masalasidir. Shu nuqtai nazardan qaraganda, ongning tabiatini anglash masalasi – eng qadimiy falsafiy masalalardan biri, deyish mumkin. Garchand ong va uning turli hususiyatlari insonga hos hodisa sifatida psihologiya, adabiyot, sosiologiya kabi fanlarning tadqiqot mavzui doirasiga kirgan bo’lsa-da, ongning mohiyati, uning turli ko’rinishlari o’rtasidagi munosabat kabi masalalarni o’rganish bilan aynan falsafa shug’ullanadi.
Ongning mohiyati masalasi eng qadimiy muammolardan biri ekan, uni anglash jarayonida turli hil javoblar bo’lganligi tabiiy. Bu savolga eng qadimiy javob diniy va mifologik qarashlar doirasida berilgan.
Ongni diniy tushunish nimaga asoslanadi?
Ongni diniy tushunish uni ilohiy hodisa, hudo yaratgan mo’`jiza tarzida talqin qilishga asoslanadi. Ko’pgina dinlarda inson ongi buyuk ilohiy aqlning mittigina aks etishi, uning namoyon bo’lish shakli tarzida tavsiflanadi. Inson tanasidagi ruh bizning istak va fikrlarimizning tashuvchisidir. Jon o’lishi bilan ong ham o’ladi. Bunday qarashlarning ildizi juda qadimiy bo’lsa-da, ular hamon o’zining ko’plab tarafdorlariga ega. Zero, u olam va odamning yaratilganligi masalasi bilan bevosita bog’liqdir. Kimda-kim olam va odam yaratilganligini tan olar ekan, ong ham yaratganning qudrati ekanligini tan olishi tabiiy.
Ong moddiylikning miyada aks etishi deb tushunishda, uning mohiyati inson tanasi faoliyati bilan bog’lab talqin etiladi. Bunday qarashlar ham qadimiy ildizlarga ega. XVIII asrga kelib ongni bevosita inson miyasi faoliyati bilan bog’lashga harakat qilgan qarashlar ham shakllandi. Ayni paytda materialistik yo’nalish nomini olgan bunday yondashuvlar doirasida ongning mohiyatini buzib talqin qilish hollari ham paydo bo’lgan. Falsafa tarixida «Vulgar materializm» deb nom olgan oqim namoyandalarining qarashlari bunga misol bo’la oladi. Ularning fikricha, huddi jigar safro ishlab chiqargani kabi, miya ham ongni ishlab chiqaradi. Bunday yondashuv natijasida ong ideal emas, balki moddiy hodisa, degan hulosa chiqadi. Vaholanki, safroni ko’rish mumkin, ammo ongni ko’rib ham, ushlab ham, o’lchab ham bo’lmaydi.
Ho’sh, ong tarihan qachon va qanday omillar ta`sirida shakllangan? U haqiqatan ham miya bilan bog’liqmi?
Ong tarixi insonning inson bo’lib shaklllana boshlashi tarixi bilan bog’liqdir. Uzoq vaqt davomida inson, uning ongi planetar, ya`ni Yer shari doirasidagi hodisa sifatida qarab kelindi. Hozirgi zamon fani masalaga kengroq doirada yondashish zarurligini ko’rsatmoqda. Chunki fan dalillari inson paydo bo’lishini faqat Yerda kechgan jarayonlar bilan cheklab qo’yish to’g’ri emasligini, u koinot evolyusiyasining tabiiy hosilasi ekanligini tobora chuqurroq isbotlamoqda.
Inson biologik va ijtimoiy harakatning tashuvchisi ekan, harakat shakllari o’rtasidagi uzviy aloqadorlikni, uning yuqori shakllari quyi shakllariga bog’liqligini, tayanishini, ulardan o’sib chiqishini unutmaslik lozim. Boshqacha aytanda, ular o’rtasida uzviy aloqadorlik mavjud.
Ong tarixi Quyosh sistemasi va unda millionlab yillar davomida sodir bo’lgan o’zgarishlardan ham ayricha olib qaralishi mumkin emas. Aynan mana shu jihatdan olganda, ongning shakllanishini kosmik hodisa sifatida qarash ham mumkin.
In`ikos shakllari evolyusiyasi va ong deganda nimani tushunasiz? Ong in`ikosning oliy shaklidir. Ho’sh, in`ikos deganda nima tushuniladi. In`ikos muayyan ta`sir natijasida paydo bo’ladi. Buning uchun esa, hech bo’lmaganda, ikkita ob`ekt bo’lishi va ular o’rtasida o’zaro ta`sir bo’lishi lozim. Eng umumiy ma`noda, har qanday predmetlarning u bilan ta`sirlashuvda bo’lgan boshqa predmetlarning ta`sirini muayyan tarzda aks ettirishi bilan bog’liq hossasiga in`ikos deyiladi.
Shu ma`noda in`ikos hamma joyda mavjud. Ayni paytda har bir holatda u o’ziga hos hususiyatga egadir. Chunonchi, notirik tabiatdagi in`ikos bilan tirik tabiatdagi in`ikos bir-biridan tubdan farq qiladi. Notirik tabiatda in`ikos oddiyligi bilan ajralib tursa, tirik tabiatda u murakkab harakter kasb etadi. Shu bilan birga, notirik tabiatda in`ikos passivligi, tirik tabiatda esa, faolligi bilan ajralib turadi. Tirik tabiatda in`ikos tashqi ta`sir natijalaridan faol foydalanishni keltirib chiqaruvchi ahborotli in`ikos shaklini oladi.
Ayni paytda ahborotli in`ikosning o’zi tirik tabiatning har bir darajasida yanada murakkablashib, o’ziga hoslik kasb etadi. Mana shunday murakkablashuv jarayoni psihik in`ikosning shakllanishiga zamin yaratdi. Aynan psihik in`ikos darajasida voqelikka aktiv munosabat ham shakllanadi, in`ikosning ilgarilab borishidan esa, o’z navbatida, uning o’ziga hos, yuqori shakli bo’lgan ongning paydo bo’lishiga imkoniyat yaratdi.
Ong va miya. Inson miyasi nozik, murakkab tuzilishga ega bo’lgan tizimdir. Aynan uning murakkabligi ong paydo bo’lishi mumkinligining asosiy shartidir. Bunday holat ham uzoq davom etgan evolyusiyaning tabiiy hosilasidir.
Ammo yuksak darajada tashkil topgan miyaning o’zi ham hali ong paydo bo’lishi uchun etarli emasligini unutmaslik lozim. Bu miya normal funkcional faoliyat ko’rsatishi zarur. Va nihoyat, normal funksional faoliyat ko’rsatuvchi miya sohibi ijtimoiy munosabatlarga tortilgan bo’lishi shart. Shu o’rinda Vulgar materialistlar qarashlariga yana bir marta murojaat qilish lozim. Agar ular haq bo’lganida edi, hayvonot olamiga tushib qolgan inson bolalarida ham ong shakllangan bo’lishi kerak edi. Ular hayvonlar orasida bo’lganida ham jigar safro ishlab chiqaraveradi. Ammo, miya ongni ishlab chiqarmaydi. Bundan ongning ijtimoiy-ruhiy hodisa ekanligi va u faqat jamiyatdagina shakllanishi mumkinligi haqidagi hulosa kelib chiqadi.
Ong va ruhiyat (psihika). Ong psihik in`ikosning o’ziga hos, yuksak shaklidir. Ammo, bu psihika va ong tushunchalarini aynanlashtirish uchun asos bo’o’la olmaydi. Negaki, psihika hayvonlarga ham hosdir. Gap inson psihikasi haqida ketganda ham, u ong tushunchasiga nisbatan keng qamrovlilik kasb etishini unutmaslik lozim. Z. Freyd fikricha, psihika ongsizlik, ong osti hodisalarini va ongning o’zidan iborat uch qatlamdan tashkil topgan. Inson hayoti va faoliyatida ong bilan bir qatorda ongsizlik va ong osti hodisalari ham muhim ahmiyatga ega.
Psihologlar fikricha, inson farzandining kamol topa borishi bilan bir qatorda ko’plab funksiyalar ong nazorati ostidan chiqib avtomatik harakter kasb etishi bilan harakterlanadi. Aytaylik, birinchi marta mashinaga o’tirganimizda, birinchi marta surat olayotganmizda deyarli barcha harakatlarimiz ongning qattiq nazorati ostida bo’ladi. Vaqt o’tishi bilan esa ko’pgina harakatlarni ongsiz tarzda, anglamagan holda bajara boshlaymiz. Bunday holat inson faoliyatining hilma-hil sohalari, yo’nalishlarida, ularga ongning faol tarzda aralashishini, ya`ni qayta faoliyatni o’z nazoratiga olishi mumkinligini inkor etmaydi. Hatti-harakatlarning ongsizlik sohasiga ko’chishi bir tomondan ong «yuki» ning engillashiga hizmat qilsa, boshqa tomondan, ongning asosiy kuchi, quvvati, «diqqati»ni, inson hayoti uchun muhim bo’lgan harakat, jarayonlarga qaratilishiga imkoniyat yaratadi.
Ongsizlik doirasiga ong nazoratidan tashqarida qolgan sezgi, tasavvur, instinkt va intuisiya kabi hodisalar ham kiradi. Ana shu hususiyatlarni inobatga oladigan bo’lsak, ongsizlik ong mavjudligi va rivojlanishining tabiiy sharti deyish mumkin. Ong osti hodisalari ham psihik jarayonlarning muhim bo’g’inidir. Z. Freyd fikricha, ular ongsizlik bilan ong o’rtasidagi chegaraviy sohadir.
«Gap tagida- gap bor, kosa tagida- nim kosa» naqlida ong ostiga hos bo’lgan hususiyatlar ifodalangan, deyish mumkin. Negaki, har qanday faoliyatimizda ayni vaqtda biz uchun ahamiyati bo’lmagan holatlar bo’ladi. Ammo, bu ular kuzatishdan, nazoratdan chetda qoladi, degani emas. Biz uchun ahamiyatli harakter kasb etganda, ular ong ostidan ong sferasiga ko’chishi mumkin. Masalan, biror joyga borayotganda, asosan, maqsadga tomon harakat qilinadi, ammo yo’lda uchragan boshqa narsa va hodisalar ham kuzatiladi, esda qoladi. Ana shulardan kelib chiqqan holda, ong osti inson ongli faoliyatining o’ziga hos kuzatuvchisi, zarur bo’lgan hollarda senzori sifatida chiqishdek sifatlarga ega, deyish mumkin.
Ongning tuzilishini Siz qanday tasavvur qilasiz? Ong o’zaro aloqada bo’lgan turli unsur (element) lardan tashkil topgan murakkab ma`naviy tuzilishga ega.
Ong in`ikosning o’ziga hos shakli ekan, avvalo, unda aks ettiriladigan ob`ekt haqidagi muayyan bilimlar hissiy va rasional shaklda o’z ifodasini topadi. Demak, bilim ong tuzilishining asosiy unsuridir. Shuning uchun ham bilimlarning boyib, chuqurlashib borishi ong rivojlanishini harakterlaydigan muhim belgi sifatida yuzaga chiqadi.
Ong tuzilishining yana bir unsuri hilma-hil ko’rinishlarda namoyon bo’ladigan kechinmalardir. Ularda in`ikos ob`ektiga munosabat gavdalanadi. Bilimlarimizning chuqurligi va ko’lamliligi, hissiyotlarimizning namoyon bo’lishi yoki bo’lmasligi intilishimiz — irodamizga bog’liq. Iroda kuchi olamni anglash jarayonida yuzaga keladigan har qanday to’siqlarni engib o’tishga, ko’zlangan maqsad yo’lida tinmay harakat qilishga yo’l ochadi.
Iroda tabiatning in`omi emas ekan, uni tarbiyalash, kamol toptirish shahs hayotida, uning jamiyatdagi o’z o’rnini topishida muhim ahamiyatga ega. Zero, irodasizlik eng ulug’ niyat va maqsadlarni barbod qilibgina qolmay, insonning to’g’ri yo’ldan toyib ketishiga va turli salbiy oqibatlarning kelib chiqishiga olib kelishi ham mumkin.
Ong va til. Til ongning insongagina hosligini isbotlovchi omillardan biridir.
Xo’sh, til deganda o’zi nima tushuniladi?
Til, bu eng avvalo, muayyan belgilar tizimi demakdir. Ammo, tilning hususiyatlarini shu bilangina cheklash to’g’ri emas. Negaki, muayyan belgilar tizimi hayvonlarga ham hos, ular yordamida jonzodlar o’rtasida muayyan ahborot almashinuvi sodir bo’ladi.
Aytaylik, kabutarlarining «muhabbat» raqsi, jonzodlarning havf-hatar paydo bo’lganda turli tovush — belgilar yordamida bir-birini ogohlantirishi, ayrim hayvonlarning o’zi yashaydigan hududni turli yo’llar bilan «chegaralab» chiqishi ana shunday belgilar tizimining o’ziga hos ko’rinishlaridir. Lekin, jiddiy e`tibor beriladigan bo’lsa, bu belgi — signallar tizimi uzoq davom etgan evolyusiya davomida hosil qilingan reflekslar ekanligiga ishonch hosil qilish mumkin.
Hatti-harakat yoki boshqa belgilar yordamida uzatilayotgan ahborotning mazmuni muayyan vaziyatdagi holat bilan belgilangan bo’ladi. Bundan farqli o’laroq inson nutqi, tili konkret vaziyat, makon va zamondan holi bo’lishi, unga bog’liq bo’lmasligi ham mumkin. Boshqacha aytganda, u o’zida o’tmishni, hozirgi holatni va istiqbolni ham ifodalashi mumkin. Bu inson tilining belgilar tizimi sifatida hayvonot dunyosida amal qiladigan belgilardan tub farqini ko’rsatuvchi muhim hususiyatidir.
Til qayd qilinganidek, belgilar tizimidir. Fan yuksak taraqqiy qilgan hayvonlarda ahborot uzatishga hizmat qiladigan murakkab belgilar tizimi mavjud ekanligi va u hayvonot olami evolyusiyasi bilan bir paytda takomillashib borganligini isbotlamoqda. Demak, til yo’q joydan, birdaniga paydo bo’lib qolmagan. Ong in`ikos shakllarning uzoq davom etgan evalyusiyasining tabiiy hosilasi bo’lganidek, u bilan uzviy bog’liq bo’lgan inson nutqi ham ahborot uzatishga hizmat qiladigan belgilarning murakkablashib borishi jarayonining zaruriy natijasidir.
Demak, til belgilar tizimi sifatida kelib chiqishidan qat`iy nazar faqat insongagina hos va u ong bilan uzviy bog’liqdir. Negaki, tilda ong gavdalanadi. Til yordamidagina ong kishining o’zi va boshqalar uchun voqelikka aylanadi. Tilda ifodalanayotgan ma`no — mazmunning anglanishi insonning umumiy bilim darajasi, qiziqishi, qobiliyati, konkret sharoitdagi kayfiyati kabi omillarga ham bog’liq bo’ladi. Til fikrlash quroli, muloqot vositasi sifatida doimiy takomillashuv jarayonini boshidan kechirmoqda. Ayni paytda insoniyat biz kundalik hayotda qo’llaydigan tabiiy til bilan bir qatorda muloqotning rang — barangligini ta`minlaydigan, fikrni ifodalashga hizmat qiladigan o’ziga hos imo-ishoralar raqs, musiqa «tiliga» ham ega. Shunday bo’lsa-da, ular so’zga ko’chgandagina anglashiladi, undagi mazmun tushunarli bo’ladi.
Shu bilan birga milliy tillar bilan bir qatorda ilm- fan yutuqlarining tez tarqalishida muhim rol o’ynaydigan internasional til-fan tili, uning tushunchalari va formulalari ham borligini unutmaslik kerak. XX asrda qo’llanish doirasi tobora kengayib borayotgan elektron hisoblash mashinalarining «beysik», «fortan» kabi tillari yaratildi. Kompyuterlarning ijtimoiy hayotdagi roli tez o’sib borayotgan hozirgi davrda bu «til»lar ahborotlarning uzatilishi hamda qabul qilinishida katta ahamiyat kasb etmoqda va vaqt bu jarayonlarning yanada tezlashayotganligini ko’rsatmoqda
Ong va til munosabati haqida gap ketar ekan, til o’ziga hos tarixiy hotira rolini o’tashini ham unutmaslik kerak. Bu milliy tillar misolida ayniqsa, yaqqol ko’rinadi. Zero, millat tilida uning o’zligi, bosib o’tgan tarixiy yo’li, tafakkur tarzi aks etadi, mustahkamlanadi. «Ona tili, — deb yozadi Prezidentimiz, bu millatning ruhidir. O’z tilini yo’qotgan har qanday millat o’zligidan judo bo’lishi muqarrar» .
Shunday ekan, mustaqillik sharoitida milliy tilimiz rivojiga alohida e`tibor berilayotganligi milliy o’zligimizni anglashimizning o’tish jarayonida milliy istiqbolimizni belgilashning uzviy qismi sifatida qaralmog’i lozim.
O’z-o’zini anglash, uning shakllari. Inson ob`yektiv voqelikni aks ettirish bilan bir qatorda o’zi haqida fikr yuritish, ruhida kechayotgan jarayonlarni tahlil qilish, hatti-harakatlarini nazariy tahlil qilishdek qobiliyatga ham ega.
O’zini o’zgalardan ajrata bilish, o’ziga munosabat, imkoniyatlarini baholash o’z-o’zini anglash sifatida namoyon bo’ladi. O’z-o’zini anglashda o’zini bilish, baholash va tartibga solishdek unsurlarni ajratish mumkin. Bu unsurlar o’z-o’zini anglashning sohibiga — subektiga ko’ra farqlanuvchi muayyan shahs, ijtimoiy guruh, millat, jamiyatga hosdir.
Shahsning o’z-o’zini anglashi haqida gap ketar ekan, u o’zini alohida organizm, oila, ijtimoiy guruh, millat, madaniyatga mansubligini va yuqoridagi hususiyatlaridan qat`i nazar alohida va betakror «Men» sifatida anglashdek bosqichlarni bosib o’tishini ta`kidlash zarur.
Insonning kamol topish jarayoni, o’z-o’zini anglashning rivojlanishi o’ziga hos harakter kasb etadi. Masalan, dastlabki davrda bolada avvalo, boshqalar tomonidan berilgan tasavvur va baholar ustunlik qiladi. Bolaning tafakkuri o’sishi bilan, u olamni mustaqil anglay boshlaydi va o’zining imkoniyatlarini o’zi baholashga o’rganib boradi. Aynan mana shu davrda tug’ri yo’lga qo’yilgan tarbiya muhim ahamiyatga ega bo’ladi. Chunki, aynan mana shu tarbiya ta`sirida bolada o’z imkoniyatlarini tug’ri baholash ham yoki unga ortiqcha baho berib yuborish holati ham shakllanib qolishi mumkin. Shahsning o’z-o’zini anglash jarayonida u mansub bo’lgan madaniyatning o’rni nihoyatda katta. Zero, aynan madaniyat halq, millat to’plagan tajriba, bilimlarni o’zida mujassamlashtirgan holda shahs dunyoqarashi shakllanishiga faol ta`sir o’tkazadi. Shuning uchun ham shahs madaniyati, hulqu odobi, ongi, o’z-o’zini anglashining darajasini belgilovchi indikator sifatida namoyon bo’ladi. Shahsning o’z-o’zini anglash jarayoniga turli ijtimoiy-iqtisodiy, siyosiy va mafkuraviy omillar ham kuchli darajada ta`sir ko’rsatadi. Ana shunday hilma-hil ta`sirlar mavjudligi shahsning o’z-o’zini anglashi, baholashi va faoliyatini tartibga solishi, nazorat qilishini ta`minlaydi. Aks holda ozgina iqtisodiy qiyinchilik, kichkinagina ijtimoiy muammo shahs hayotini izdan chiqarib yuborishi, turli hil ta`sirlar domiga tortishi mumkin. «Mana shunday bir vaziyatda odam, – deb yozadi I.A. Karimov, – o’z mustaqil fikriga, sobit e`tiqodiga, o’zi tayanib yashaydigan hayotiy-milliy qadriyatlarga, shakllangan dunyoqarash va mustahkam irodaga ega bo’lmasa, har turli mafkuralarning bosimiga, ularning goh oshkora, goh pinhona ko’rinishdagi tazyiqlariga bardosh berishi amri-mahol» . Buni tushunib olish bugungi kunda inson ongi va qalbi uchun kurash tobora keskinlashib va intensivlashib borayotgan bir sharoitda ayniqsa muhimdir.
Ong va axborot. Keyingi yillarda «Informasion portlash» tushunchasi ham tez-tez ishlatilmoqda. XX asrning eng muhim yutuqlaridan biri bu kompyuterlarning yaratilganligidir. Ularning yaratilishi bir tomondan inson ongi, tafakkuri, kuch -qudratining, ikkinchi tomondan, ana shu kuchga tushadigan yukning engillashishiga hizmat qiladigan vositani yaratish yo’lidagi urinishlarning natijasi bo’ldi. Asrimizning o’rtasida paydo bo’lgan bu vosita shiddatli rivojlanish yo’lini bosib o’tdi. Dastlab sekundiga minglab operasiyalar bajara oladigan kompyuterlar bo’lgan bo’lsa, ularning bugungi avlodi 10 millionlab murakkab operasiyalarni qoyilmaqom qilib uddalaydi.
Xo’sh, bularning inson ongi va tafakkurining mohiyati bilan nima aloqasi bor? Gap shundaki, EHMlar ham inson tafakkuriga hos bo’lgan hususiyatlarga ega. Bunday hususiyatlarga, uning tobora ko’proq ega bo’lib borishi, EHM fikrlay oladimi, agar inson o’ziga hos hususiyatlarini ularga tobora ko’proq ko’chirib boraversa, ohir oqibatda, bir vaqt kelib, u o’zi yaratgan ana shu qurolning quliga aylanib qolmaydimi, degan savollarning kun tartibiga qo’yilishiga olib keldi. Aytaylik, kompyuter albatta oldindan programmalashtirilgan operasiyalarni, millionlab marta tez bajarishi mumkin. Ularning «hotira» qudrati nihoyatda yuksak va h. k. Ammo bular EHMlarning fikrlashidan, ularning inson ustidan hukmronlik qilishidan dalolat beradimi? Albatta, yo’q. Kompyuterlar qanchalik murakkab operasiyalarni bajarmasinlar, inson tomonidan programmalashtirilgan jarayonlarnigina amalga oshiradilar, undan tashqariga chiqa olmaydilar. Insonning fikrlash jarayoni ongsizlik, onglilik, kechinmalar, ijod kabi hodisalarni qamrab oladi. Kompyuter esa bunday hususiyatlarga ega emas. Shunday ekan, kompyuterlar insonning muayyan yo’nalishlardagi aqliy faoliyatini engillashtirishga hizmat qiladi va o’zining yaratuvchisi ustidan hukmron bo’la olmaydi.

Ayrim tadqiqotlar natijalariga ko’ra, hozirgi davrda fan sohasida erishilgan natijalar har o’n yilda, informasiya olish esa har 3-4 yilda ikki barobarga oshmoqda. Ana shunday sharoitda inson ongi, uning hotira qudrati bu ahborotlarni o’zlashtira oladimi, degan savol ko’ndalang bo’lmoqda. Yangi bilimlar, ahborot oqimi unchalik kuchli bo’lmagan yaqin o’tmishda tirishqoq kishi insoniyat bilimi erishgan asosiy natijalarni o’zlashtira olar edi. Bugungi kunda faqat fanning turli yo’nalishlari bo’yicha yiliga bir necha million kitob nashr etilmoqda. Hisob-kitoblarga ko’ra, inson eng yangi adabiyotlarni o’rganib borishga harakat qilganda ham, uning har bir o’qigan betiga o’n ming o’qilmagan sahifa tug’ri kelar ekan.

Kishilarning paydo bo’lgan yangi kitoblarning aksariyatini jismonan o’qib ulgurmaganligi «informasion portlash» keltirib chiqarayotgan oqibatlarning bir ko’rinishi, holos. Masalaning yana bir jihati borki, bu inson to’plagan bilim, ahborotning ma`naviy eskirishi, keraksiz bo’lib qolayotganligidir. Bunday eskirish sur`ati tobora tezlashib bormoqda. Masalan, oliy — ta`lim sohasida bu jarayon olti — yetti yil, kompyuter tehnologiyasi sohasida esa bir yil davomida sodir bo’layotganligi haqida fikrlar bildirilmoqda. Bu agar siz oliy o’quv yurtini bitirganingizga yetti yil bo’lgan bo’lsa, o’z vaqtida olgan bilimlaringizning aksariyati bugungi kun talabiga javob bermasligini bildiradi. Ana shunday sharoitda kishilarning o’z bilimlarini yuqori darajada ushlab turishlari ulardan doimiy diqqat-e`tiborni, o’z ustida ishlashni talab qiladi. Aks holda, ta`lim dargohini eng yuqori natijalar bilan bitirgan mutahassis ham tez orada chalasavod bo’lib qolishi mumkin.
Umumlashtirib aytganimizda, ongning mohiyatini, uning koinot evolyusiyasining tabiiy natijasi ekanligini tushunish, u bilan bog’liq bo’lgan jarayonlarni ilmiy talqin etish olam va odam birligini anglash imkonini beradi. Ayni paytda, ongning mohiyatini anglash insonning o’zligini, yashashdan maqsadi, hayotining ma`no-mazmuni kabi masalalarni chuqurroq tushunishga yo’l ochadi. Bu ong va u bilan bog’liq masalalar amaliy ahamiyatga ega ekanligidan dalolat beradi.
Tayanch tushunchalar
Bilish, gnoseologiya, bilim, kundalik (empirik) bilim, nazariy bilim, bilish ob’ekti, bilish sub’ekti, xissiy bilish, mantiqiy, dunyoni anglash, ilmiy bilish metodlari, nazariya, haqiqat, nisbiy haqiqat, mutloq haqiqat,in`ikos, psihika, ong, til, ongning tuzilishi, o’z-o’zini anglash, «Informasion portlash».

ADABIYOTLAR

1. Karimov I.A. O`zbekiston XXI asr busag’asida: xavfsizlikka taxdid, barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari. - T, «O`zbekiston», 1997.
2. Karimov I.A. Inson, uning huquq va erkinliklari oliy qadriyat. Т.14. – Т.: “O’zbекistоn”, 2006.
3. Falsafa asoslari. T., 2005 yil.
4. Falsafa qomusiy lug’at. T., "Sharq", 2004.
5. Skirbekk G, Gile N. Falsafa tarixi. T., "Sharq", 2002.
6. G’arb falsafasi. T., "Sharq". 2004.