4-o’quvchi: Yo’qdir turk nazmida siz qadar daho,
“Xamsa”dan buyukroq asar hamon yo’q.
Yo’qdir “Xazoyin ul-ma’oniy”-yakto,
Sizsiz Xuroson-u buyuk Turon yo’q.
1-boshlovchi: Kelinglar, azizlar, endi A.Navoiyning til haqidagi hikmatlaridan tinglaylik.
Til-bu chamanning ochilgan lolasi bo’lsa, so’z durlari unga qo’ngan shabnamlardir.
Jahon ummonida haqiqiy durdona bu –so’z.
Inson jismi bir gulshan bo’lsa, til uning xush ovoz bulbulidir.
Til- ko’ngil xazinasining qulfi, so’zni esa uning kaliti deb bil.
Til tig’idan jarohatlangan ko’ngilga muloyim so’z va shirin til malham va davodir.
2-boshlovchi:Ha, ona tilimiz ana shunday sehrga boy tildir. Dunyoda so’z sehridan kuchliroq sehr yo’qdir.
1-boshlovchi: Tarixda ona tilimiz jonkuyarlari ko’p bo’lgan Cho’lponlar-u Fitratlar, Abdulla Qahhor-u H.Olimjonlar va Usmon Nosirlarni bularga misol qilib keltirishimiz mumkin.
(Mungli kuy yangraydi. Sahnada zamonaviy kiyimdagi Usmon Nosir chiqib keladi va she’r o’qiydi).
Ishimni hurmat qilur,
Gullardan haykal qilur.
Ming yillardan keyin ham
Unutmas meni bog’im.
She’rlarim yangrab qolur,
Bir umrga o’lmayman!
Hyotimni ng davomi
Kelajagimga homiy,
O’rnimga bog’bon bo’lur,
Bir umrga o’lmayman!
She’r tugay deb qolganda ikkita militsioner Usmon Nosirning qo’lini orqasiga bog’lab, olib chiqib ketadilar. Onasi quyidagicha nolalar bilan sahnaga chiqib keladi:
Ayo, qaylardasan, Usmon?
Nechuk joylardasan, Usmon?
Nechuk kuylardasan, Usmon?
Magar go’rdek qorong’u
Zim-ziyo uylardasan, Usmon?
Onang o’lsin, bolam, voy,
Ne qaro kunlarga qoldik?
Elim deb bunchalar yonding?
Tilim deb shunchalar yonding?
Qaro tunlar qaro yer qa’ridan
Olamga mungli bir oh kelgay.
Tirik jonlarni deb jon o’rtag’ich,
Munglig’ bir nido kelgay.
Ayo, ey baxti qaro Usmon!
Juvonmarg qismati ming bir
Naslga mojaro, Usmon!
Ey, dili motamsaro Usmon!
Va shoir ko’ksida ming bir
Jarohat, ming yaro Usmon!
Onang o’lsin, bolam, voy,
Ne balo tuhmatlarga sen qolding?
Elim deb bunchalar yonding?
Tilim deb bunchalar yonding?
(Ona sekin parda ortiga chekinadi).
