1-mavzu: falsafaning fan va dunyoqarashga doir mohiyati

Falsafaning dunyoqarashga doir ijodiy roli. Dunyoqarashning shakllari.. Fanning dunyoqarashga doir mohiyati, fan taraqqiyotining asosiy bosqichlari.



Dunyoqarashning mohiyati. Ayni shu davrdan boshlab insonning ancha rivojlangan dunyoqarashi shakllangani haqida va umuman to`plangan bilimlar, amaliy ko`nikmalar, vujudga kelgan qadriyatlar, o`zi va o`zini qurshagan dunyo haqidagi tasavvurlar majmui sifatidagi odamlar dunyoqarashi to`g`risida ishonch bilan so`z yuritish mumkin.
Hayot tajribasi va empirik bilimlar asosida shakllanadigan dunyoqarash oddiy yoki empirik dunyoqarash deb ataladi va insonning dunyo haqidagi tasavvurlarining qismlarga ajralmagan, tizimsiz majmui sifatida amal qiladi. U har qanday dunyoqarashning negizi hisoblanadi va odamlarga kundalik hayoti, faoliyatida yo`l ko`rsatib, ularning xulq-atvori, aksariyat qilmishlarini belgilab, muhim regulyativ funktsiyani bajaradi.
To`liqroq, kengroq ta`rif beradigan bo`lsak, dunyoqarash – insonning o`zini qurshagan borliqqa va o`z-o`ziga bo`lgan munosabatga nisbatan yondashuvlar tizimi, shuningdek odamlarning mazkur yondashuvlar bilan belgilangan hayotiy ideallari, e`tiqodlari,, bilish va faoliyat tamoyillari, qadriyat va mo`ljallaridir.
SHu tariqa ta`riflanadigan dunyoqarash faqat insonga xos bo`lib, bu unda shakllangan ong va oqilona faoliyat mavjudligi bilan bog`liqdir. Bunda inson nafaqat tushunchalar yaratish va mulohaza yuritish, xulosalar chiqarish va qoidalarni ta`riflash qobiliyatini kasb etadi, balki tayyor bilimdan yangi bilim olish uchun foydalana boshlaydi. Insonning bunday faoliyatini, uning ijodiy faolligini tavsiflovchi aql odamzot va jamiyat evolyutsiyasini jadallashtirishning qudratli omiliga aylanadi va pirovardda insonni hayvondan ajratish imkonini beruvchi asosiy belgi sifatida amal qiladi.
Dunyoqarashda ijtimoiy muhitning roli. Aql paydo bo`lishi bilan inson o`zini fikrlovchi mavjudot sifatida anglay boshlaydi, unda o`z «meni» va o`zgalar haqida tasavvuri shakllanadi va rivojlanadi. SHu tariqa u o`zini va o`zini qurshagan borliqni anglaydi, o`zi va boshqa odamlarni, o`zi va tashqi muhitni farqlaydi, ilgari o`ziga ma`lum bo`lmagan dunyoning yangi va yangi jihatlarini idrok etadi. Bunday qarashlar insonning o`zi va o`zini qurshagan borliq haqidagi tasavvurlari majmui sifatida shakllanadigan dunyoqarash negizini tashkil etadi. Bunda inson o`ziga ma`qul va noma`qul narsalarni farqlaydi, baholar beradi, ustuvorliklar tizimini yaratadi va muayyan maqsadlarga erishishda tegishli tarzda ish ko`radi.
Demak, dunyoqarashda bilish, qadriyatlarga munosabat va xulq-atvorni belgilash funktsiyalari mujassamlashadi.
Dunyoqarashning bilish funktsiyasi insonda qiziqish uyg`otuvchi barcha savollarni, shuningdek muayyan yo`l bilan topuvchi javoblarni o`z ichiga oladi. Bilish odamlar dunyoqarashini boyitadi va kengaytiradi, u jamiyatning rivojlanishiga qarab yanada teranroq va mazmunan boyroq bo`lib boradi.
Ammo dunyo juda rang-barang bo`lib, muttasil o`zgarish jarayonini boshdan kechiradi, qoniqarli javoblarga ega bo`lmagan savollar esa, uzil-kesil javob berish mumkin bo`lgan savollarga qaraganda, ko`proqdir. SHu bois, muammolarga nisbatan muayyan tarzda yondashadigan har bir odamning dunyoqarashi, savollari va javoblari doim shaxsiy o`ziga xoslik bilan ajralib turadi va hech bo`lmasa shu sababga ko`ra boshqa odamlar dunyoqarashiga hech qachon o`xshamaydi.
Dunyoqarashning intellektual, emotsional va ruhiy asoslarning uzviy bog`liqligi va ularning jamuljam holda har bir inson uchun mutlaqo muayyan, individual xususiyatlar sifatida amal qilishidir.
Intellektual, emotsional va ruhiy asoslar iroda bilan uyg`unlikda e`tiqodlar – odamlar faol qabul qiladigan, ularning ong darajasi va hayotdagi mo`ljallariga mos keladigan qarashlarni yuzaga keltiradi.
Dunyoqarashning muhim elementi shubha bo`lib, u dunyoqarashni dogmatizm, ya`ni biryoqlama, notanqidiy fikrlash, u yoki bu qoidani shak-shubhasiz haqiqat deb qabul qilishdan asraydi. Dogmatizmning qarama-karshisi skeptitsizm bo`lib, bunda shubha mutlaqlashadi, fikrlashning asosiy omiliga aylanadi, bilish va borliqni idrok etishning bosh tamoyili sifatida amal qiladi.