2 Film Fiction
Film Fiction | Aprel, №13
Yüklə 5,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Film Fiction | Aprel, №13
HOFFMAN
Filip Seymur Hofman 23 iyul 1967-ci ildə Nyu-York ştatının Feirport şəhərində dünyaya gəlmişdir. Feirport kosmopolit həyat tərzindən uzaq, kəndsayağı bir şəhər idi. Lakin Hofmanların maliyyə vəziyyəti digərləri ilə müqayisədə nisbətən yaxşı idi. Bundan əlavə, onlar mədəni tədbirlərə də yaxından maraq göstərirdilər. Filipin atası Qordon S. Hofman protestant idi və “Xerox” şirkətində satıcı işləyirdi. Katolik olan anası Merlin isə ev xanımı olsa da, əsas məşğuliyyəti dörd övladı – Cill, Qordon, Filip və Emilini hərtərəfli şəkildə savadlı böyümələrini təmin etmək idi. Qeyd etmək lazımdır ki, bu vəzifəsini Merlin yüksək səviyyədə həyata keçirmişdir. Filip 9 yaşında olanda onun valideynləri boşandılar. Övladları ataları ilə çox yaxşı münasibətlərdə olsalar da, məhz Merlin onları daima teatr və kinoteatrlara apararaq övladlarında incəsənətə sevgi tərbiyə etmişdir. Sonradan Merlin hüquq üzrə təhsil almağa başlamış və özü kimi həyatda öz sözünü deməyi bacarmış və hər biri də boşanmış olan iş qadınları ilə siyasi mövzular üzrə yığıncaqlar təşkil edirdi. Nəhayət, 2000-ci ildə o, hakim vəzifəsinə seçilir. Əsl idmançı olan Filip təbii ki, səhnə həyatı haqqında ümumiyyətlə düşünmürdü. Merlin onu bir çox tamaşalara aparırdı və 12 yaşı olanda Filip Artur Millerin “Mənim oğullarım” adlı tamaşasından çox təsirlənmişdi. Özünün də sonralar xatırladığı kimi həmin vaxtlarda izlədiyi Maykl Mannın “Ceriko Mayl” tamaşasından aldığı təəssürat çox güclü idi. Lakin həmin təəssüratdan ilhamlanan Filip öz istedadını hələ də idmana yönəldirdi. Onun yerli incəsən səhnəsinə verdiyi yeganə töhfə bacısı Emili ilə qonşuluqda qoyulan tamaşalara təxribat hazırlamaq idi. Lakin, güləş zamanı aldığı boyun zədəsindən sonra hər şey dəyişəcəkdi. Filip artıq idman yarışlarında iştirak edə bilmirdi, buna görə də özünə başqa məşğuliyyət tapmalı idi. Basketbol sınaqlarına gedən zaman o yolda özündən yaşca böyük olan bir qızla rastlaşır. İlk baxışda qızı o qədər bəyənir ki, birbaşa qızın arxasınca gedir. Həmin qız məktəbdə hazırlanan tamaşa seçimlərə gedirdi və ilk baxışdan aşiq olmuş Filip də onu izləyərək seçimlərə qatılır. Beləliklə, ona eyni adlı Tamaşada Tom Soyerin dostlarından biri, Ceff Tetçerin rolunu verirlər. Hofman idmanda olduğu kimi, burada da parlaq istedada malik olduğunu göstərəcəkdi. Orta təhsilini Feyrportda almışdır. Nyu York İncəsənət Akademiyası yanında yay incəsənət düşərgələrində də iştirak etmişdir. 1989-cu ildə Nyu York Universitetinin İncəsənət Kollecini bitirmişdir. Həmin vaxtdan etibarən müxtəlif teatr truppaları ilə birgə çalışmışdır. 90-cı illərin sonundan başlayaraq Brodvey tamaşalarında iştirak edir. Off-Brodveydə özü bir neçə tamaşanın rejissorluğunu etmişdir.
13
Film Fiction | Aprel, №13
Teatrdakı aktyor işinə görə Hoffman 2000-ci ildə “Toni” mükafatına irəli sürülmüşdür. 2001-ci ildən etibarən Hoffman Nyu Yorkdakı “Labirint” teatrının bədii rəhbərdir. 1991-ci ildən kino və televiziya layihələrində iştirak edir. Hofman kino aləmində 1991-ci ildə çəkildiyi “Dələduz” filmi ilə, televiziya ekranlarında isə “Qayda-qanun” serialı ilə debüt etmişdir. 1992-2003-cü illər ərzində Filip Seymur Hofman qızğın şəkildə film çəkilişlərində iştirak etmiş, lakin əsasən, ikinci plan rollarında çəkilmişdir. Aktyor rejissor Pol Tomas Andersonun beş filmində rol almışdır, bunlara: “Nəhs səkkizlik” (1996), “Bugi tərzində gecələr” (1997), “Maqnoliya” (1999) və s. aiddir. Hoffmanın kino aləmində ilk birinci plan rolu “Mübtəlalılıq” (2003) filmindəki Den rolu olmuşdur. Məhşurluğu ona Patrisiya Xaysmitin “İstedadlı cənab Ripli” romanı əsasında çəkilmiş eyniadlı filmdə oynadığı Freddi Maylz gətirmidir (1999-cı il, rejissor Entoni Mingel). 2005-ci ildə Filip Seymur Hofmanın özünün prodüserlik etdiyi “Kapote” biografik dramında canlandırdığı Trumen Kapote rolu mükəmməl aktyor oyunu kimi qiymətləndirilmişdir. Trumen Kapote rolunun ifasına görə aktyor “Oskar”, “Qızıl qlobus”, Britaniya Kinoakademiyası Mükafatına layiq görülmüşdür. Həmçinin onlarla kino tənqidçi, kinoşünas və aktyor Gildiya və Assosiyasiyaları Hofmanı bu ifasına görə mükafatlarla təltif etmişdir. Televiziya layihələrindəki iştirakına görə “Emmi” mükafatı ilə təltif olunmuş, dəfələrlə “Oskar” və “Qızıl qlobus” mükafatlarına nominasiya almışdır. Hofman Koen qardaşları, Entoni Minqella, Robert Börton, Devid Malamet və s. kimi rejissorlarla birgə çalışmışdır.
plan rolların ifaçısı olsa da, onun yaratdığı obrazlar unikal, çox güclü şəxsiyyətə, dürüstlüyə və cəsarətə malik qəhrəmanlar kimi yadda qalıblar. Bununla belə, Hofman 2001-ci ildən etibarən “Labirint” teatrının bədii rəhbəri kimi çalışır. “Labirint” Nyu Yorkun ən uğurlu teatrlarından biridir. Hofmanın rəhbəri olduğu “İsa “A” klass qatara atladı” adll yesi nəinki Nyu Yorkda, həmçinin Londonda böyük uğur qazanmış və Oliver Mükafatına layiq görülmüşdür. Bununla da Hofman özünü son dərəcədə istedadlı teatr rəhbəri kimi təqdim etmiş oldu. Hal-hazırda Hofman həm aktyor, həm də rejissor kimi fəaliyyət göstərir. Hofman Of-Brodveydə
14
Film Fiction | Aprel, №13 səhnələşdirdiyi pyes əsasında “Cek qayıqla səyahətə çıxır” filmi ilə kinoda rejissorluğa başlamışdır. Eyni zamanda iki müxtəlif işi yerinə yetirməyin nə kimi bir təcrübə olduğu barədə Hofman özü “The A.V. Club”-a müsahibədə bizlərə danıçacaqdır. AVC: Necə oldu ki, siz “Cek qayıqla səyahətə çıxır” pyesini ekranlaşdırmaq qərarına gəldiniz? FSH: Düzü, mən bu barədə heç düşünməmişdim. Pyesin məşqləri aparılan zaman biz onun kinematografik xüsusiyyətləri barədə müzakirələr aparmışdıq, lakin yalnız texniki baxımdan. Belə ki, tamaşada hovuz, metro qatarı, göl və qarda yer alan səhnələr var. Bütün bu yerlər tamaşada yer aldığından biz Nyu Yorkda həmin yerlərə uyğun ərazilər barədə düşünürdük. Hekayənin bpyük bir hissəsi Cekin xəyalında cərəyan edir. Lakin mən yalnış tamaşa haqqında düşünürdüm. Film çəkmək heç ağlıma da gəlmirdi. Tamaşa üzərində işlədiyimiz vaxt ərzində ssenarist Bob Qlaudini film üçün ssenarinin qaralamasını hazırlamışdı. Lakin mən onu heç oxumamışdım, çünki tamaşa üzərində işləyirdim və kənar şeylərin diqqətimi yayındırmasını istəmirdim. Tamaşa hazır olduqdan sonra “Big Beach” film şirkətinin rəhbəri Piter Saraf onu izlədi. “Overture”-dən də bu tamaşadan yaxşı film olacağı barədə təkliflər gəldi. Daha sonra mənim istehsal şirkətim “Cooper’s Town”, “Big Beach”-dən Bob və Con Oritz görüşdük. Onlar film çəkmək istəyirdilər və Con mənə rejissor olmağı təklif etdi. O mənim artıq illərdir ki, tamaşalara rəhbərlik etdiyimi dedi. Mən də bir az düşündükdən sonra razılaşdım. Beləcə oldu. Yəni, mən heç də oturub rejissorluq etmək üçün film axtarmırdım. Daha çox həmin anda “Bəlkə də bu filmi elə mən çəkməliyəm” deyə bir düşüncə idi.
görə məsuliyyət film çəkilişlərindən daha çox tamaşa qoyuluşunda özünü büruzə verir. Çünki film istehsalında
epizodların çəkilməsi və işıqlandırılmasına görə cavabdeh olan tərtibatçı-rəssam vardır. Rejissor ilə tərtibatçı-rəssam birgə çalışırlar. Düzdür, rejissor müəyyən təsir qüvvəsinə malik olur, lakin məhz tərtibatçı-rəssam burada daha aparıcı rola malik olur. Bundan əlavə, süjet xəttinin necə olacağına təsir edən daha bir şəxs-montaj rejissoru da vardır. Teatrda isə hər şeyin başında sən durursan. Film çəkilişlərində bəzən işləri öz axarına buraxmaq lazımdır. Filmin montajı zamanı bir ara qırağa çəkilməyin faydası vardır. Çünki zamanla rejissor öz mövqeyində çox subyektivləşir və bu anda bir qırağa çəkilib onlara öz işlərini görmək üçün imkan vermək lazımdır. Əslində mən teatrda daha uğurlu rejissor olduğumu düşünürəm. Teatr dünyasında mən detallar üzərində daha səylə işləyirdəm. Düşünürəm, beləsi daha yaxşıdır. AVC: Layihələriniz arasında hansının xatırlanması sizi daha çox sevindirir? FSH: Ən çox sevdiyim anlardan biri bəzən heç gözləmədiyin bir kəsdən sənin hər hansısa filmini sevdiyini eşitməkdir. 15
Film Fiction | Aprel, №13
Çox xoşagələn andır. Təsəvvür edin ki, “Çətin tapşırıq 3” tipdə bir film haqqında danışacağını güman etdiyiniz biri, gözlənilmədən “Mübtəlalılıq” haqqında danışmağa başlayır. Bu müəyyən qədər məmnunluq hissi yaradır. Çünki, qürur duya biləcəyiniz elə layihələr olur ki, onların heç də hər kəs tərəfindən izlənildiyini düşünmürsüz. Yaxud, müəyyən insanların həmin filmləri izlədiyinə inanmağınız gəlmir. Lakin sonra məlum olur ki, bu belə deyil. Bu insana təsir edir və həmin təsir qalıcı olur. Belə anlarda həmin layihələrin zülmət qaranlığa qərq olmayacağına dair inam yaranır içimdə.
vardır ki, orada mənim ifa etdiyim obrazlar heç də sizin dediyiniz xüsusiyyətlərə malik deyillər. Məncə, insanlar özlərini qəmli insanlara daha yaxın hiss edirlər. Bunun doğrudan da belə olduğuna inanıram. Heç kəs “İblis oyunu” –dakı qəhrəmana bənzəmək istəməz. Fikrimcə, mənim əksər rollarım o tip qəhrəmanlar olmayıb. Sizin qeyd etdiyiniz tip obrazlar insanın ürəyinə yatan olur. Onlar, insanı düşündürür, bu isə məncə çox vacibdir. “Çətin tapşırıq 3” filmindəki qəhrəman isə tam əksinə. Mən o tipdə biri olmaq istəməzdim. Həmin obraz düşündürücü obraz deyil. Belə obrazların insana verə biləcəyi başqa şeylər vardır.
iki qəhrəman daha qabarıq önə çıxır. Çünki onların hər ikisi həm fiziki, həm də danışıq tərzi baxımdan məndən son dərəcədə çox fərqlənirdilər. Bu metodiki və ya psixoloji bir şey deyildi. Sadəcə, mən bu obrazlardan fiziki baxımdan fərqli idim. Əvvəlcə onlar kimi davranmanmağa başlayırsan, daha sonra lazım olan bütün emosional və fikri tutumu əlavə edirsən ki obraz bütöv alınsın. Ona görə də, obrazdan çıxdıqdan sonra yenidən ona qayıtmaq çox çətin idi. Gəlin idmandan bir misal gətirim. Təsəvvür edin ki, siz qaçışçısınız və bir saat ərzində qaçışla məşğul olmağı planlaşdırmısınız. Birdən, artıq yarım saatlıq qaçışdan sonra gözlənilmədən ayaq yoluna getmək ehtiyacı yarandı. Amma əgər qaçışı yarımçıq qoyub indi getsəniz, sonra bütün məşqi yenidən başlamaq lazım gələcəyini bilirsiniz. Yalnız günün sonunda, obrazdan çıxdığım an hər şey bitirdi. Səhərədək artıq həmin obrazı daha düşünmək istəmirdim.
kövrək, qərarsız, və şübhələrlə dolu biridir. Rejissor olaraq isə mən tamamilə fərqli biriyəm. Odur ki, bu çətin idi. Edə biləcəyim yeganə bir şey var idi o da fikrimi cəmləyib işimi görmək.
16
Film Fiction | Aprel, №13
"Art film company", "Kinomansan"ın birgə layihəsi olan "Ölməzdən öncə izləməli olduğunuz 111 film" kitabı aşağıdakı ünvanlarda satışda: 1. Prezident İşləri Kitabxanası (Mc.donaldasın yanı) 2. "Akademiya" kitab mağazası (Nizami muzeyinə bitişik) 3. Yeraltından kitablar mağazası (Mado restoranı ilə üzbə-üz) 4. İçərişəhər kitab evi (Elman dayının kitab mağazası) 5. Bakı Kitab Klubu 17
Film Fiction | Aprel, №13 Charlize THERON
Hollivudun ən gənc ulduzlarından Charlize Theron 7 avqust 1975-ci ildə Cənubi Afrikanın Benoni şəhərində dünyaya göz açmışdır. Aktrisa kasıb ailədə böyümüşdür. Atası yol şirkətində fəhlə kimi çalışırdı. Theron uşaqlığının böyük bir hissəsini ailəsinin yaşadığı fermada keçirib. Orada yaşadığı vaxtlar ərzində o, bir neçə yerli dildə danışmağı öyrənir. 18
Film Fiction | Aprel, №13 6 yaşı olarkən ailəsinin və yaşadığı fermanın sahiblərinin də maddi köməyi ilə balet öyrənməyə başlayır. Qısa bir müddətdən sonra balet təhsilini professionallaşdırmaq üçün Yohannesburq şəhərinə dəvət alır. Orada oxumağa başlayan aktrisa artıq 13 yaşı olarkən bədbəxt hadisə baş verir. Valideynləri arasında baş verən münaqişə nəticəsində anası atasını qətlə yetirir. Əvvəlki həyatına qayıtmağa risk etməyən aktrisa anasını yalnız qoyaraq İtalyaya gedir və orada model olaraq işləməyə başlayır. Milanda bir agentliklə müqavilə imzaladıqdan sonra bir çox məşhur jurnalların üz qabığında rəsmləri çap olunur. Bir il sonra 1992-ci ildə Nyu-York şəhərinə köçür. Bir daha heç vaxt modellik etməyəcəyinə söz verir və aktrisa olmağı qarşısına məqsəd qoyur. Nyu-Yorkda "Joffrey" adlı məktəbdə rəqs dərsləri alır. Bir çox balet tamaşalarında oynayır. Həmin illərdə onunçün bədbəxt hadisə baş verir. Dizindən ağır zədələnir. Bu zədə onun professinal rəqqas olma xəyallarının üstündən xətt çəkir. Daha sonra Hollivuda gedən aktrisa müxtəlif işlərdə çalışmağa başlayır. Theron istedadının kəşf edilməsini 1994-cü ilə qədər gözləməli olur. John Hurt və Renee Russo kimi aktyorların menecerliyini edən John Crosby aktrisanın istedadını üzə çıxarır. "Vadidə 2 gün" (2 Days in the Valley) filmindəki rolu aktrisa kimi ilk ciddi sınağı olur. Aktrisaya şöhrət gətirən film isə Keane Reeves və Al Pacino kimi aktyorların baş rollarında oynadığı 1997-ci il istehsalı "Şeytanın Vəkili" (The Devil’s Advocate) filmindəki rolu olur. Filmdə Reavees`in həyat yoldaşını oynayan Theron filmin ən çox danışılan simalarından birinə çevrilir. 1998-ci ildə Woody Allen rejissorluğunu etdiyi "Məşhurluq" (Celebrity) filmində aktrisaya kiçik bir rolu həvalə edir. Bundan sonra Theron Bill Paxton ilə birlikdə "Qüdrətli Coy Yanq" (Mighty Joe Young) adlı filmdə baş rolları paylaşırlar. Hollivudun pillələrində hər gün zirvəyə bir az da qalxan aktrisa 1999-cı ildə "Astronavtın Arvadı" adlı trillerdə Johnny Depp ilə birlikdə çəkilir. Aktrisanın növbəti filmi "Şərabişinin Qanunları" (The Cider House Rules) olur. Filmdə gənc aktyor Tobey Maguire ilə birlikdə çəkilir. 2000-ci ildə artıq Charlize Theron Hollivudun ən tanınmış aktrisalarından birinə çevrilir. Həmin il o, bir neçə filmdə rol alır. Ben Affleck`lə birlikdə "Azart oyunları" (Reindeer Games), Mark Wahlberg və Joaquin Phoenix kimi aktyorlarla "Bağçalar" (The Yards), Rober De Niro ilə birlikdə "Şərəfli Adam" (Men of Honor) və Will Smith, Matt Damon kimi aktyorlarla "Baqqer Vansın Əfsanəsi" (Legend of Bagger Vance) filmində öz aktrisalıq qabiliyyətini sərgiləyir. 2001-ci ildə aktrisa 3 filmə çəkilir - "Əqrəbin Lənəti" (The Curse of the Jade Scorpion), "15 dəqiqə" (15 Minutes) və Şirin Noyabr (Sweet November). Danılmaz faktdır ki, Charlize Theron ona Oskarı qazandıran "Monster" filmindəki rolundan daha çox, "Şirin Noyabr" filmində canlandırdığı Sara Deever obrazı ilə tanınır. Film mükafat cəhətdən kasad olsa da, ən uğursuz filmlərə verilən "Razzie" mükafatına nominatlar arasında yer alsa da insanlar tərəfindən çox sevilir. 2003-cü il aktrisaya Oskarı qazandıran il oldu. Real hadisə əsasında ekranlaşdırılmış “Monster” filmində canlandırdığı fahişə qatil obrazı ona böyük uğur qazandırdı. Həmin il ən yaxşı aktrisa nominasiyasında o, Oskara layiq görüldü. “Monster” filmindən sonra da Charlize Theron bir çox filmlərdə rol aldı. Xüsusilə “Yol” (The Road), “Prometheus”, “Hancock” filmlərindəki rolları daha çox yadda qalan oldu.
“People” jurnalının 2000-ci ildə açıqladığı dünyanın “ən gözəl 50 qadını” siyahısında onun da adı vardı. İnternet istifadəçiləri arasında keçirilən dünyanın ən gözəl qadını adlı sorğuda birinci oldu. Tom Hanks uşaqlıq sevgisi idi. Tom Hanks`in rejissorluğunu etdiyi “Etdiyin Şey” (That Thing You Do) filmində Tom Hanks tərəfindən filmdə oynamaq üçün dəvət aldı.
19
Film Fiction | Aprel, №13 Beynəlxalq İstanbul Film Festivalı Beynəlxalq İstanbul Film Festivalı ilk dəfə 1982-ci ildə, Beynəlxalq İstanbul Festivalı çərçivəsində “Sənətlər və Kino” mövzulu altı filmin göstərildiyi “film həftəsi” olaraq həyata keçirildi. Növbəti il “Beynəlxalq İstanbul Kino Günləri” adı altında İstnabul Festivalı daxilində bir ay boyunca 36 xarici film təqdim olundu. 1985-ci ildə Şakir Eczacıbaşı`nın səyi nəticəsində proqrama milli və beynəlxalq müsabiqə bölümləri daxil edildi və ilk dəfə verilən Qızıl Lalə mükafatını “1984” filmi ilə Michael Redford qazandı. Dörd il sonra FİAPF (Kino Produsserləri Assosasiyalarının Beynəlxalq Federasiyası)
tərəfindən “xüsusi mövzulu
müsabiqə festivalı” kateqoriyasında tanınaraq “Beynəlxalq İstanbul Film Festivalı” adını aldı. 25 yaşını qeyd etdiyi 2006-cı ildə Festival Türk kinoşünasları ilə Avropalı həmkarlarını bir yerə gətirən, layihələrin müzakirə olunduğu seminarlar, dərslər təşkil edən “Köprüde Buluşmalar” platformunu başlatdı. “Kinoda İnsan Haqları” mövzusundakı bölümündə Avropa Şurası və Eurimages tərəfindən FACE -Avropa Şurası Kino Mükafatı- verilir. Xüsusi və tematik bölümlərin yanında, dünya klassikləri, retrospektivlər, canlı musiqi müşayiətilə səssiz filmlər və sənədli filmlərə də yer verilən festivalda hər il 200-dən çox film göstərilir. Bu xüsusiyyətinə görə Türkiyədəki ən geniş film festivalı sayılır. Rəsmi hissəmiz bu qədər... Bu il 30 Mart – 14 aprel tarixləri arasında 32-si təşkil olunan Festivalın son həftəsində iştirak etmək mənə də nəsib oldu. Sinopsislərindən mənə fərqli gələn filmləri izlədim, münsif heyətinin bu ilki rəhbəri,Dead Poets Society, The Truman Show, Gallipoli filmləri ilə tanıdığımız Peter Weir`in, Post Tenebras Luxilə Cannes’da Ən Yaxşı Rejissor Mükafatına layiq görülənCarlos
Film Çəkmək Mümkündürmü?” başlıqlı seminarına qatıldım, bir-iki savadlı, zarafatcıl qızla tanış oldum və s. Beynəlxalq Müsabiqədə Qızıl Lalə Mükafatını bu il, Lenny Abrahamson`un What Richard Did filmi əldə etdi. Kevin Power´ın romanı əsasında çəkinlən film olduğu ilə zənn etdiyi arasında qalan, özünə güvəni sıfır bir gəncin Bergmanvari kədərli hekayəsini ehtiva edir. Rejissorun sözləri ilə desək, "Müvəffəqiyyətsizliyə alışmamış Richard kimi tiplər üçün xəyal qırıqlığı yaradan hər hadisə bir fəlakət təsiri oyadır. Mən də xəyal edərək əvvəlki vəziyyətinə qayıtmağa çalışan bir obraz yaratdıb" Milli Müsabiqədəisə Ən Yaxşı Film Qızıl Lalə Mükafatına Onur
izlədiyim zaman festivalın reklam çarxında deyilən “Fena mı olur, ilerde anlatırsın böyle böyle bir gece yaşamıştım” fikri ağlıma gəldi. Bilet almaq üçün bir saatdan çox gözlədikdən sonra filmin rejissoru ilə yanaşı “ağzına 20
Film Fiction | Aprel, №13 kimi dolu” salonun pilləkənlərində oturub gülərək düşünməyin dadını anlatmağa söz ehtiyatım kifayət eləmir. Yəqin eşitmisiz, mən ədəbiyyatda, incəsənətdə absurt,
qara komediya tərəfdarıyam. Buna görə də bu tərzdə film mükafat alanda daha da həvəslənirəm, üstəlik mükafatı alan mənim üçün xüsusi yeri olan, tanış olma fürsəti də tapdığım Onur abi olduğu üçün özüm almış kimi sevindim... Film iki günəşi, üç ayı olan qəsəbədə yaşayan bir sıra fövqəl güclü insanlardan söhbət açır. Divarların arxasını görə bilən Camal yan hakimlik edir,əşyaları barmağı ilə oynada bilən Yasəmən yumurta fabrikində işləyir, zamanı dayandıra bilən Dəfnə kitab satır, içindəki yaralardan axan qan gözlərindən damlayan İrfan Həkim xəstələriylə məşğuldur. Amma bütün bu xüsusiyyətlərə sahib insanları bluetooth`la çalışan qulaqcıq təəccübləndirir. Çünki film fantastik deyil, məsələ obrazların süper qəhrəman olması deyil, sadəcə dünya belə olsa da insanın insan olmasından qaynaqlanan dərtləri, sıxıntıları, narahatlıqlarının dəyişməyəcəyəni göstərməyə çalışır. Və qibtə etdiyim bir final səhnəsi ilə film yenidən başlayır. Euripides`in də dediyi kimi, “İnsan əndişədən yaradılmışdır”. Film, həmçinin Ən Yaxşı Ssenari, Ən Yaxşı Montaj və Beynəlxalq MüsabiqədəCamille Claudel 1915 filminin aldığı FİPRESCİ mükafatları ilə də təltif olundu. Ən Yaxşı Rejissor Mükafatı Hayatboyu filmi iləAslı Özge`yə, Jüri Mükafatı Derviş Zaim`in Devir filminə, Ən Yaxşı Aktrisa Mükafatı Özür Dilerim filmindəki roluna görəSema Poyraz`a, Ən Yaxşı Aktyor isə Nuri Bilge Ceylan`ın filmləri ilə yaxından tanıdığımız, Yozgat Blues filmindəki roluna görəErcan Kesal`a verildi. Seyfi Teomanın xatirəsinə görə verilən Ən Yaxşı İlk Film Mükafatı isə CMYLMZ Fikirsanat sponsorluğu ilə Cem Yılmaz tərəfindən Köksüz filminə təqdim olundu. Festivalda izlədiyim, xüsusi olaraq qeyd etmək istədiyim film isəF Tipi filmidir. Müxtəlif yollarla qarşısı alınmağa çalışılan film F tipli həbsxanalardakı vəziyyəti əks etdirir. On fərqli rejissorun doqquz qısa metraj filmində fərqli aktyorlar iştirak edir, bütün filmlər bir-birinə müəyyən şəkildə birləşir və bu ayrı filmlər eyni həbsxananın müxtəlif yerlərində keçən hekayələrə dönür. F tipli həbsxanadan yenicə çıxmış tamaşaçının filmdən sonra rejissora təşəkkürünü, yəqin ki, heç vaxt unutmayacam.
Yüklə 5,69 Mb. Dostları ilə paylaş:
|