1. Og‘zaki nutq.
2. Yozma nutq.
Og‘zaki nutq tilning og‘zaki so‘zlashuvga xoslangan uslubini tashkil etadi. Bu uslubning yozma nutqqa asoslanuvchi xoslangan uslublardan qisqa, lo‘ndaligi, ta’sirchanligi, tezkorligi, ohangdorligi, fonetik jarayonlarga boyligi va boshqa xususiyatlari bilan ajralib turadi. Til odobi, nutq madaniyati shaxsni el oldidagi obro‘-e’tiborini oshiradi, tilga, nutqqa e’tiborsizlik esa kishini obro‘sizlanishga olib keladi. Bu haqda xalqimizning ko‘plab maqollari, shoir-u yozuvchilarimizning hikmatli so‘zlari mavjud (5, 20-25-b.).
Yozma nutq esa bir necha xoslangan uslublar uchun asos bo‘ladi. Tilshunos olimlarimiz ularni quyidagi guruhlarga bo‘ladilar:
1. Ommabop uslub (gazeta va jurnallar, radio va televideniye tili bo‘lib barcha uchun mo‘ljallangan).
2. Rasmiy uslub (rasmiy-ma’muriy, hujjatlar, ish qog‘ozlari tili).
3. Badiiy uslub (nasriy va nazmiy adabiy-badiiy asarlar tili).
4. Ilmiy uslub (ilm-fan, texnika, sport va boshqa sohalarga oid ilmiy ishlar tili). Bu uslublar o‘zbek adabiy tilining tarixiy shakllangan ko‘rinishlari bo‘lib, ularning har biri til taraqqiyotining ma’lum davrlarida paydo bo‘lgan va o‘zbek tilining taraqqiy etishi bilan rivojlanib borgan. Har bir xoslangan uslub nutq jarayonida bajaradigan vazifasi hamda shu uslub turi uchun xos bo‘lgan leksik vositalardan foydalanish doirasiga ko‘ra ma’lum o‘ziga xos jihatlarga ega bo‘ladi. Chunonchi, ilmiy uslub og‘zaki so‘zlashuv yoki badiiy uslublardan ma’lum bir fan yoki uning biror sohasiga oid atamalarning ko‘plab qo‘llanishi, turli jadvallar, chizmalar, shartli belgilardan foydalanilishi, faktik ma’lumotlarning ko‘proq qo‘llanilishi, nutqning monologik xarakterga ega bo‘lishi, asosan betaraf so‘zlar ishlatilib, obrazli, his-hayajon ifodalovchi, bo‘yoqdor, shevaga xos va boshqa shu kabi so‘zlarning qo‘llanmasligi bilan farq qiladi (4, 7-18-b.).
Rasmiy uslub – ish qog‘ozlari, hujjatlar, qonun, qaror, farmon, ustav, nizom, bitim, shrtnoma kabilarning mazmun-mohiyatida ham boshqa uslublardan farqlanadigan bir qancha jihatlar mavjuddir. Maqsadimiz rasmiy uslubning o‘ziga xos tomonlarini hamda turlarini o‘rganishga qaratilganligini e’tiborga olib, ishda boshqa uslublarga batafsil to‘xtalib o‘tirmadik.
O‘zbek tilining rasmiy uslubi tarixi qadimgi davrlarga borib taqaladi. Hozirgi O‘zbekiston Respublikasi va unga tutash hududlarda vujudga kelgan qadimgi davlatlar, hoqonliklar, xonliklar, amirliklar, hokimliklar, bekliklarda yuritilgan ko‘plab hujjatlar fikrimizning yaqqol dalilidir. Bunday hujjatlar sirasiga farmonlar, yorliqlar, vaqfnomalar, arznomalar, qarznomalar, vasiqalarni kiritishimiz mumkin. Bu uslub davlatning ichki tartib-qoidalari, shu mamlakat fuqarolarining huquqiy munosabatlari, shuningdek davlatlararo siyosiy, iqtisodiy, madaniy munosabatlarni yo‘lga qo‘yish uchun xizmat qilganligi bilan ham og‘zaki so‘zlashuv, ilmiy yoki badiiy uslublardan farq qilgan. Bugunga kelib bu uslubda mustaqil mamlakatimizning qonunlari, farmonlari, qarorlari, boshqaruv va nazorat organlarining buyruqlari, boshqa davlatlar bilan tuzilayotgan shartnomalar, bitimlar, bayonotlar, rasmiy axborotlar; korxonalar, tashkilotlar, muassasalar va ular o‘rtasida yuritilayotgan o‘nlab turdagi hujjatlar yozilmoqda. Barcha turdagi korxonalarda yuritib kelinayotgan hujjatlar sirasiga quyidagilarni kiritish mumkin: ariza, bildirishnoma, buyruq, farmoyish, dalolatnoma, ishonchnoma, yo‘riqnoma, ustav, nizom, majlis bayoni, ma’lumotnoma, mehnat daftarchasi, tavsifnoma, tavsiyanoma, tarjimayi hol, tilxat, shartnoma, hisobot, e’lon, kafolat xati, da’vo xati, telegramma, telefonogramma, modemogramma, guvohnoma va boshqalar. Bulardan tashqari ayrim korxona, tashkilot, muassasalarning o‘zlarigagina tegishli hujjatlar ham borki, ular shu sohaga doir mutaxassislar tayyorlash jarayonida, malaka oshirish kurslarida o‘rgatib boriladi. Chunonchi, tibbiyot, militsiya, prokuratura, sud, bojxona, kutubxona, buxgalteriya, bank xizmati va boshqa shu kabi sohalarga doir ayrim hujjatlar shu soha mutaxassislari tomonidan yoziladi yoki to‘ldiriladi.
Dostları ilə paylaş: |