6 Adabiyot II qism 2017. p65

XX
4
...Sariosiyodagi o‘sha davrada Bo‘ri polvonga teng topilishi
qiyin bo‘ldi.
Davra egalari talvasada qoldi.
Bordi-yu, Bo‘ri polvonga talabgor bo‘lmasa, sariosiyoliklar
denovliklardan qoyil bo‘ldi bo‘ladi. O‘z uyida qoyil bo‘lish
mag‘lub bo‘lishdan-da yomon bo‘ladi!
Shunda davraga yoshgina bir yigit chiqib keldi. Bo‘ri pol-
vonga talabgor bo‘ldi.
Davra egalari shundagina yengil nafas oldi.
Bo‘ri polvon yosh polvonga mensimay-mensimay qaradi.
«Laylakning yurishini qilaman deb, chumchuqning puti
yirtilgan ekan! – deb o‘yladi Bo‘ri polvon. – Bu yosh bola-ku!
O‘ylab ish qilyaptimi? Yo kayfi bormi?»

---

1 3 2
Bir yosh bola Bo‘ri polvon shon-shavkatini nazarga ilmay
qurga
1
yugurib chiqishi Bo‘ri polvon izzat-nafsiga tegdi.
Bo‘ri polvon darg‘azab bo‘lib davraga kirdi.
Bosh bakovul oldiga g‘oz yurish qilib bordi. Davra odati bo‘-
yicha talabgor yosh polvon qabatiga borib o‘tirishi lozim bo‘ldi.
Ammo Bo‘ri polvon davra qoq o‘rtasiga borib cho‘k tushdi.
Bo‘ri polvon bu bilan o‘zini anavi yosh bola yonida yonma-yon
o‘tirishga or qilganini bildirdi.
Anavi yosh bolaga, ko‘rpachaga qarab oyoq uzatsang-chi,
degan qarash qildi.
Bo‘ri polvon bilan Ismoil otli bu yosh polvonga bir g‘unajin,
yana bir qancha mayda zotlar qo‘yildi.
Bo‘ri polvon Ismoilni ko‘zga ilmay-ko‘zga ilmay davra aylandi.
«Tayyor osh-ku...», – deya o‘zidan ketdi.
Oqibat... Bo‘ri polvon... Polvon nomini olgandan buyon um-
rida birinchi marta yelkasi yer ko‘rdi!
Qanday yiqildi – o‘zi-da bilmadi!..
Ko‘zlarini ochsa... osmon to‘la yulduz bo‘ldi!..
Ohista-ohista joyidan turdi. Bosh egib-bosh egib davradan
chiqdi.
Hamrohlari hamdard bo‘lish uchun qo‘ltig‘idan ushladi.
Bo‘ri polvon hamrohlari qo‘lini zarda bilan siltab-siltab tash-
ladi.
Choponiga cho‘nqayib o‘tirdi. Tizzalarini quchoqladi. Pesho-
nasini bilaklari ustiga qo‘ydi...
Ho‘ng-ho‘ng yig‘lab qo‘ya berdi!
Hamrohlariga javdirab-javdirab qaradi.
– Chiniminan yiqildimmi-a, chiniminanmi-a?.. – dedi.
Sel-sebor yig‘lab qo‘ya berdi...
5
Bo‘ri polvonning yelkasi yerga tekkani elga yoyildi.
Bo‘ri polvon nomi bilan g‘ururlanib yurmishlar ichi achiy-
achiy bosh chayqadi.
1 
Qurga – davraga, o‘rtaga.

---

1 3 3
– Yomon bo‘pti-da... – dedi.
Davralarda Bo‘ri polvon dastidan ro‘shnolik ko‘rolmay yur-
mishlar xushvaqt-xushvaqt bosh irg‘adi.
– Bo‘ri polvon-da tamom bo‘pti... – dedi.
Bo‘ri polvon el orasida bosh ko‘tarolmay qoldi. Uyidan ko‘-
chaga chiqmay qoldi.
Keyin o‘sha yosh polvonni ta’qib eta boshladi. Qayerda to‘y
bo‘lsa, poylab bordi.
Ammo yosh polvon Bo‘ri polvon nomini eshitiboq, rad qila
berdi.
Ismoil otli bu yosh polvon dovrug‘i butun vohaga yoyildi.
Kimsan – Bo‘ri polvon yelkasini yerga tekkizgan Ismoil
polvon!
Ismoil polvon bu nomni umrbod saqlab qolmoqchi bo‘ldi.
Shu bois Bo‘ri polvon davraga kelibdi, desa bo‘ldi, indamay ke-
tib qola berdi.
10
Bo‘ri polvon Ismoilni tinmay ta’qib eta berdi...
U endi mug‘ombirlik yo‘liga o‘tdi.
Termizda bo‘lmish bir to‘yga juda kech bordi. Mashina ka-
binasida davraga qarab o‘tirdi.
Davra oxirida bakovullar boshqa katta polvon yo‘q deyishib,
kimsan Bo‘ri polvonday polvon yelkasini yerga tekkizgan Ismoil
polvonga jar soldi.
Ismoil polvon davrani bir aylanib, o‘zini ko‘rsatdi.
Xuddi shu vaziyatni ikki oydan beri angg‘ib
1
yurmish Bo‘ri
polvon kabinadan sakrab tushib, davraga kirdi.
Bo‘ri polvonning xuddi osmondan tushganday favqulodda
paydo bo‘lishi barcha-barchani hayron qoldirdi.
O‘zaro shivir-shivir bo‘lib, davra gap nimada ekanini bildi.
Ismoil polvon arosatda qoldi.
Chiqayin desa – Bo‘ri polvon, chiqmayin desa – bakovul jar
solib bo‘ldi.
1 
Angg‘ib – kutib, poylab.

---

1 3 4
Ismoil polvon chiqishga majbur bo‘ldi.
Bo‘ri polvon vajohati barcha-barchani seskantirib yubordi.
Bo‘ri polvon g‘alabaga tashna bo‘ldi!
G‘alaba qozonish esa hamisha qiyin! Ayniqsa, bugun!
Negaki, Bo‘ri polvon faqat zafar qozonish uchun olishadi!
Faqat, faqat g‘alaba uchun kurashilsa, g‘alabaga yetish juda
mushkul bo‘ladi! Ba’zan, yetib bo‘lmaydi!
Yo‘q, polvon zafarni emas, zafar polvonni qidirsin! Zafar pol-
vonni topsin!
Polvon xohish-iroda bilan olishsa, o‘zining nimalarga qodirli-
gini namoyish etsa, san’atini namoyish etsa, zafar o‘z-o‘zidan
keladi!
Polvon o‘z kurashidan o‘zi zavqlansa, zafar o‘z-o‘zidan yor
bo‘ladi!
13
Bo‘ri polvon davraga kirdi.
Ismoil polvon-da sakrab davraga tushdi.
Ismoil polvon yurish-turishi, avzoyidan osonlikcha jon bera-
diganga o‘xshamasdi!
Bo‘ri polvon Ismoilga yeguday-yeguday bo‘lib xo‘mrayib
qaradi.
Ismoil polvon kurashni iloji boricha cho‘zish payida bo‘ldi.
Shunda, Bo‘ri polvon nafasi qaytadi. Bo‘ri polvon holdan
toyadi. Yosh – yoshligini, qari – qariligini qiladi...
Bo‘ri polvon nimaki qilmoqchi bo‘lsa, Ismoil polvon xuddi
bilib turganday, niyatlarini chippakka chiqara berdi. Bo‘ri polvon
ana shunda ko‘zga yaqin, yagona zo‘rga juda-juda qiyin
ekanligini bildi. Boisi, zo‘rga hamma havas bilan qaraydi.
Zo‘rning san’atini, o‘ngi-chapini miridan sirigacha sinchiklab
o‘rganadi. Zo‘rga taqlid qilib, o‘shanday zo‘r bo‘lgilari keladi!
Zo‘r-chi? Zo‘r o‘zgalarni bilmaydi. Ayniqsa, o‘zidan kuch-
sizlarni bilmaydi!
Bilgisi-da kelmaydi! Boisi, ko‘zga ilmaydi!

---

1 3 5
Zo‘rning tag‘in bir fojiasi – zo‘r mag‘lubiyat alamini kam
totadi.
Zafar ketidan zafar... Zo‘r – zafar og‘ushida yashaydi!
Yo‘q, zo‘r mag‘lubiyatlar alamini-da totib turishi lozim!
Ana shunda u o‘zi haqida o‘ylab ko‘radi! Ana shunda ser-
gaklik bilan yashaydi!
Zo‘r uchun mag‘lubiyat zafar qatori bab-baravar zarur!
15
...«Xo‘sh, kuchi-ku kamayib qolibdi, – umid bilan o‘yladi
Bo‘ri polvon. – Nahotki, quruq kuchiga ishonayotgan shu yosh
bolaning biron korini qilib bo‘lmasa?»
Xayoliga o‘ziga ma’qul bir fikr keldi...
Qo‘llarini sermab, Ismoil polvonga qarab yurdi.
Ismoil ketiga tislandi. O‘zini goh chapga olib qochdi, goh
o‘ngga olib qochdi. Bo‘ri polvon mo‘ljaliga bormadi.
«Faqat qo‘yib yubor deguncha qiladigan ishni qilish kerak, –
o‘yladi Bo‘ri polvon, – bo‘lmasa, g‘irrom bo‘ladi».
Bo‘ri polvon Ismoilga qaradi.
Ismoil polvon yelkasidan nafas ola-ola davra aylandi. Demak,
Ismoil polvon-da charchadi!
Ana, Ismoil polvon mash’ala yaqiniga borib qoldi.
Bo‘ri polvon bo‘lsa, davra bu chetida boryapti. U o‘zicha
mo‘ljal qildi: «Hozir olishmoqchi bo‘lib o‘giriladi. Ismoil-da
olishmoqchi bo‘lib o‘giriladi».
Bo‘ri polvon o‘rtaga qarab yurdi.
Ismoil polvon bir-ikki qadam tashlab, olov oldida to‘xtadi.
Yoniga o‘girildi. O‘rtada Bo‘ri polvonga qarab yurdi.
Ismoil polvon yelkalari uzra mash’ala lovullab-lovullab turdi.
Mash’alaga teskariligi sababli yuzlari qorayib-qorayib turdi.
Polvonlar bir-biriga quloch otib kela berdi!
Bo‘ri polvon Ismoil polvon yoqasidan ushlab, ichidan chil
berdi. Jon-jahdi bilan ketiga burdi. Shunday shiddat bilan
surdiki, Ismoil polvon o‘zini o‘ngga-da, chapga-da ololmadi.
Tikka mash’ala ustiga seltanglab-seltanglab bordi.

---

1 3 6
– E-e-e, olov, olov! Olov bor! – dedi ovozlar.
Ismoil polvon olov taftini oldi. Taqqa to‘xtadi. Ketiga
chalqaydi. Olovga yiqilmaslik uchun gavdasini oldinga tashladi.
Ya’ni... ya’ni gavdasini Bo‘ri polvonga berib qo‘ydi!
Bo‘ri polvon g‘oyatda tezlik bilan chilini chiqarib oldi. Chap
oyog‘ini yoniga to‘shadi. Ismoil polvonni davra o‘rtasiga sermab
yubordi.
– Yo, otam! – deya ayqirdi.
Ismoil Bo‘ri polvon to‘g‘onoq oyog‘i ustidan oshib, davra
o‘rtasiga chalqancha tushdi!
Ismoil polvon yulduz sanadi!..
Hay-hay-hay! Yoshlik – yoshligini, ko‘pni ko‘rganlik – ko‘pni
ko‘rganligini qildi! Tajriba! Tajriba zafar qozondi!
Bo‘ri polvon qo‘llarini ko‘tarib, davrani aylanib chopdi. Oyoq-
larini osmon qilib dorboz bo‘ldi. Dorboz bo‘lib-dorboz bo‘lib
davra aylandi.
Davradan chopib chiqib, hamrohlarini bitta-bittalab bag‘riga
bosdi. Hamrohlarini quchoqlab-quchoqlab oldi.
– Ko‘rdingmi meni? Ko‘rib qo‘y!.. – dedi.
Kulayotgan yonoqlaridan munchoq-munchoq yoshlar oqdi.
16
Ertasi uyda ho‘kiz so‘ydi. Gapga yetar odamlarni chaqirdi.
Davrani tark etajagini aytdi. Uylanajagini aytdi.
– Hali-hozir uylanmay turing endi, Bo‘ri polvon, – dedi
gapga yetarlar. – Har yurtning o‘z ko‘zga surtar polvoni bo‘ladi.
Bizning ko‘zga surtar polvonimiz sizsiz...
– Yo‘q, bo‘ldi! – cho‘rt kesdi Bo‘ri polvon.
Gap yetarlar nasihat qildi. Nasihatlar zoye ketdi.
Bo‘ri polvon o‘z bilganidan qolmadi.
Brigadasida Suluv degich qiz bo‘ldi.
Bo‘ri polvon ana shu qizni ko‘z ostiga oldi.
Suluv Bo‘ri polvon ko‘ngliga o‘tirib qoldi.
Ko‘ngliga o‘tirgani – Suluv erkak zoti ko‘ziga tik qaramasdi.

---

1 3 7
25
...Bo‘ri polvonsiz davralar fayzsiz bo‘lib qoldi.
Bo‘ri polvon o‘rni juda-juda bilindi.
El Bo‘ri polvon kurashini qo‘msadi...
Bo‘ri polvon-da davralarga intiq bo‘lib qaradi. Bo‘ri polvon
o‘zini izladi!
Yo‘q, Bo‘ri polvon yo‘q! Aksiga olib ayoli topgani-da qiz
bo‘ldi! To‘rtinchi farzand ko‘rdi – tag‘in qiz bo‘ldi!
Yaratganning o‘zidan davralarni gursillatib-gursillatib olisha-
digan o‘g‘il tiladi.
Hartugul, beshinchi farzandi o‘g‘il bo‘ldi!
Tilab-tilab topganim deya otini Tilovberdi qo‘ydi.
Bo‘ri polvon endi orzu bilan ovundi: o‘g‘li Tilovberdi balo-
g‘atga yetyapti – ot o‘rnini toy bosadi...
Yolg‘iz o‘g‘il Tilovberdi tez yetildi. Uni kuyov qiladiganlar
ko‘paydi. Ayrimlar tilga borib aytdi.
Ammo Bo‘ri polvon rozi bo‘lmadi. Kampiri qistasa-da, ko‘n-
madi.
Bo‘ri polvon o‘g‘lini tarbiya qila berdi.
O‘g‘lini nahorda uyqudan uyg‘otdi. Tuxum yuttirdi...
XXIX
Shunday qilib, Tilovberdi polvon bilan sho‘rchilik Abray
polvon olishadigan bo‘ldi.
«Menga daryoning naryog‘iyam bir, beryog‘iyam bir. Baribir
o‘g‘limdan zo‘ri yo‘q», – dedi o‘zicha Bo‘ri polvon. Lekin
Sho‘rchida Abray degan bunday katta polvon yo‘q edi-ku? Bu
kim bo‘ldi ekan? Yo sho‘rchiliklar alamlarini olish uchun boshqa
yoqdan polvon yollab keldilarmikin? Bunday voqealar ko‘p
bo‘ladi...
Bo‘ri polvon sho‘rchiliklar to‘pi ro‘parasiga o‘tirdi. Past ovoz-
da so‘radi:
– Inim, bu Abray polvonlaringni eshitmagan ekanman, u
kimlardan?

---

1 3 8
– Abraymi? Nasim polvonning uli bo‘ladi. Yaqinda armiyadan
keldi.
Bo‘ri polvon birdan sergak tortdi. Javob bermish odamga
tikildi-tikildi, ohista joyidan turdi.
Ajabtovur hislar og‘ushida qoldi. Xivich ushlagan barmoqlari
qaltiradi. Xivich siquvida qahr bo‘ldi, nimadir qilishga
chog‘lanish bo‘ldi. Titroq chap qo‘li, lablariga o‘tdi.
Davradan qanday chiqdi, bilmadi. Amir polvon yelkasiga
qo‘lini qo‘ydi. Og‘ir entikdi. Nimadir demoqchi bo‘ldi. Deyol-
madi, tomog‘i qurib qoldi.
Amir polvon Bo‘ri polvon holini bildi. Darrov qo‘ltiqlari osti-
dan oldi.
– Polvon bova, nima bo‘ldi? Tilovberdi, suv opke! – dedi.
Bo‘ri polvon sovugan choy ichdi. Entikdi. Lablarini yaladi.
Jilmaydi.
– Qaridik, ukam, qaridik. Yurak yaramay qolyapti! – dedi. –
Amir, sen berman ke.
Bo‘ri polvon Amirni qorong‘iga ergashtirib ketdi.
– Amir, menga qara, shu Abray deganiga bizning Tilovberdini
chiqar, xo‘pmi?
– E, polvon bova, davra bilib qoldi-da!
Bo‘ri polvon davra sirtida turib qoldi. O‘zini o‘nglab oldi.
Tag‘in davraga kirdi. Siniq ovozda jar soldi:
– Xaloyiq, eshitmadim demanglar! Ho‘kiz toboqni ko‘targan
Abray polvonga Tilovberdi polvon chiqadigan bo‘pti! Gilam
toboqni esa Jonibek ko‘taradigan bo‘pti! A? Endi u yog‘ini
bilmadim, xaloyiq! O‘zlari shunday fikrga kelibdi, bir bilganlari
bordir-da!
XXX
– Qani, endi davraga ho‘kiz toboqni ko‘targanlar chiqsin!
Bo‘ri polvon shunday deya davra aylandi. Ko‘z ostidan
Nasim polvonga tikildi.
«Nasim oshna, o‘g‘lingga bir og‘izgina chiqma, u Bo‘ri bo-
bongning o‘g‘li ekan, demading-a, – deya, ich-ichidan o‘pkaladi.

---

1 3 9
– Demaysan, deyolmaysan. Chunki sen o‘sha Nasimsan... Sendan
bunday gap chiqmaydi. Mana hozir bilasan, sening farzanding
kim-u, mening farzandim kim...»
Nasim polvon to‘g‘risiga oyoq ildi
1
. Soqolini siladi. Tomo-
g‘ini qirdi.
«Meni bir umr mag‘lub etdim, qoyil qildim, deb yurib eding-
mi? Oshna, adashasan... Hozir ko‘rasan, mening kim ekanimni.
Oldingdan salom berib o‘taman...»
XXXI
Nasim polvon tarafdan Abray, ro‘baro‘ tarafdan Tilovberdi
polvon davraga tushdi.
Tilovberdi polvon qo‘lini ko‘ksiga qo‘ydi. Abray polvonni
oldinga taklif etdi.
– Qani polvon, torting! – dedi.
Abray polvon Tilovberdi polvonga qo‘l berdi.
– Yo‘g‘-e, yo‘l boshi sizdan, polvon! – dedi.
Tilovberdi polvon oldinga yurdi. Abray ketidan ergashdi.
Bo‘ri polvon shuni, aynan shuni kutdi. Yuzlarida tabassum
o‘ynadi. Olisroqda bo‘lsa-da, Nasim polvonga tag‘in qaradi.
«Ko‘rdingmi, Nasim oshna? O‘g‘ling mening o‘g‘limdan
oldinda yurishga yuragi dov bermadi. Mening o‘g‘lim hamisha
birinchi...»
Bo‘ri polvon o‘g‘illarni bir-biriga qiyosladi. Ayniqsa, Abray
polvonning sumbatiga sinchiklab-sinchiklab tikildi.
«Momoqizning o‘g‘li xushsurat yigit bo‘pti. Ammo Momoqiz-
ga o‘xshamaydi. Otasiga tortibdi. Nasimning o‘ziyam husndor
edi-da. Faqat burnining puchuqligi Momoqizga kelbat beradi...»
Bo‘ri polvon soqoli uchini buklab tishladi. Sezilar-sezilmas
bosh irg‘adi.
Abray polvonga suqim kirmasin deya nazarini quvdi, yon-
veriga tufladi:
– Tuf-tuf-tuf!..
1