4. Inson ongining neyron mexanizmiga asoslangan taxminlar xatoligi
Hozirgi vaqtda samarali intellektual yoki ijodiy ish butun jamiyat uchun ham, muayyan shaxs uchun ham talabga ega.
Yangi mahsulotlar, ishlar, kashfiyotlar va ixtirolar yaratish, murakkab muammolarni hal qilish bizni "kichik birodarlarimiz" dan ajratib turadigan narsadir.
Ular yaxshi taqlidchilar, taqlidchilar, omon qolish uchun o'zlarining biologik muammolarini mukammal hal qilishadi, lekin ular qanday qilib yangi narsalarni yaratishni bilishmaydi yoki ongli ravishda ijodkorlik bilan shug'ullanishadi.
Ijodkorlik va intellektual faoliyat uchun qobiliyatingizdan foydalanish o'zingizni shaxs sifatida anglashni anglatadi. Har birimiz bu miya salohiyatiga egamiz, lekin uni nima belgilaydi va uni qanday qilib eng yaxshi rivojlantirishimiz mumkin?
Nimani hisobga olish muhim
Bizning miyamiz, eng ko'p energiya sarflaydigan organ, ko'plab mahalliylashtirilgan funktsional maydonlardan iborat. Faqat 300 ga yaqin asosiylari mavjud, ularning har biri hayotimizda duch keladigan tegishli muammolarni hal qilish uchun o'z maqsadiga ega.
Ularning kombinatsiyasi, o'zaro ta'siri va munosabatlari bizning xulq-atvorimizning turli shakllarini belgilaydi.
XX asrning boshidan beri hayvonlar bilan chiniqtirish bo‘yicha bir qator tajribalar kutilgan natijalarni tasdiqladi. Rossiyalik fiziolog Ivan Pavlov itlarga ovqat berishdan oldin qo‘ng‘iroqni qayta-qayta chalgandan so‘ng, hayvonlar qo‘ng‘iroq ovozini eshitish bilangina so‘lak oqishni boshlaganini aniqladi. Bu keyinchalik klassik chiniqtirish yoki Pavlov chiniqtirishi deb ataldi.
Torndike esa mushukni mushuk tutqichni bosganda ochilishi mumkin bo‘lgan qafasga joylashtirdi. Takroriy sinov va xatoliklardan so‘ng mushuk qo‘lni bosib, tashqariga chiqdi va ovqat oldi. Torndike mushukning tutqich bilan qisqaroq sinov va xatoliklardan so‘ng asta- sekin qafasdan chiqib ketganini aniqladi. Bu keyinchalik instrumental chiniqtirish deb ataldi. Skinner bu shartlarni rasmiylashtirdi va mukofotning ta’sirini mukofot bilan rag‘batlantiruvchi hamda javob o‘rtasidagi bog‘lanishni kuchaytirish (mustahkamlash) va javobning ehtimolini oshirishi sifatida aniqladi. Bu psixologiyada mukofot mustahkamlovchi deb ham ataladi.