Ijtimoiy model O’zbekiston ijtimoiy yo’naltirilgan mamlakatlar qatoriga kiradi. Bunday mamlakatlarda davlat jamiyat hayotidagi ishtiroki ancha muhim bo’lib, u o’z fuqarolari oldidagi ijtimoiy majburiyatlarini keng ko’lamda amalga oshirilishini nazarda tutadi. Bu esa jamiyatning ijtimoiy zaif qatlamlarini davlat tomonidan qo’llab-quvvatlash zaruriyatini keltirib chiqaradi. Kuchli ijtimoiy siyosat degani davlat institutlari tomonidan ijtimoiy ne’matlarni jamiyatning eng kam himoyalangan va eng zaif a’zolari foydasiga taqsimlash demakdir. O’tgan yillar davomida O’zbekistonda boshqa ko’plab mamlakatlardan farqli o’laroq, kuchli ijtimoiy siyosat amalga oshirilgani shubha ostiga olinmay kelinmoqda. Boshqacha qilib aytganda, O’zbekistonda haqiqatan ham ijtimoiy adolat tushunchasiga mos keladigan davlat siyosati modeli tanlanganini ta’kidlash mumkin. Nima uchun bunday bo’ldi? Ming yillar davomida xalqimiz yashab turgan zaminimizda odamlar bir-biriga yordam berishi, og’ir hayotiy vaziyatlarda qolgan qashshoq va zaif aholi qo’ni-qo’shni, mahalla va jamiyatdan madad olishi lozim, degan an’anaviy dunyoqarash shakllangan. O’zbekistonda ijtimoiy shartnoma ijtimoiy axloqning ko’p asrlik tamoyillariga asoslangan. Shunday bo’lsa-da, uzoq vaqt davomida, kambag’allikning mavjudligi siyosiy sabablarga ko’ra rasmiy darajada deyarli tan olinmagan, kambag’allikni aniqlashning qonuniy tasdiqlangan mezonlari yo’q edi, bu holda samarali ijtimoiy siyosat olib borish juda mushkul masala edi. Biroq, kambag’allik muammosi yo’qolmadi, hatto 2007 yilda uni bartaraf etish uchun tegishli strategiyani ishlab chiqishga harakat qilindi. BMTTD, Jahon banki va OTB bilan birgalikda «2008-2010 yillarda O’zbekiston Respublikasi aholisi farovonligini oshirish strategiyasi» ishlab chiqildi. Biroq tan olish kerak, yaqin davrgacha mahalla qo’mitalari orqali kambag’allarni real ijtimoiy qo’llab-quvvatlash borasida tub o’zgarishlar amalga oshirilmadi.
Aniqlangan kamchiliklar 2017 yilda O’zbekiston Respublikasi prezidentining xalq qabulxonalari ochilgach, fuqarolarning murojaatlari qabul qilinib, diqqat bilan tahlil etilgach, bu sohaning etarli darajada samarali faoliyat ko’rsatmayotgani va chuqur islohotga muhtojligi sezildi. Xalq qabulxonalari faoliyat yuritib boshlagan kundan bugungi kungacha3, 6 milliondan ortiq fuqarolarning prezidentga murojaatlari qabul qilinib, ularda turmush darajasi, aholi bandligi, uy-joy, sifatli davlat xizmatlari, sog’liqni saqlash va ta’lim bilan bog’liq ko’plab muammolar bayon qilingan. Ko’tarilgan masalalarning aksariyati fuqarolarni ijtimoiy qo’llab-quvvatlash tizimidagi kamchiliklar, aholining kam ta’minlangan va zaif qatlamlariga yordam ko’rsatish bilan bog’liq bo’lib, bu borada fuqarolardan ko’plab shikoyatlar kelib tushgan. Bu erda shuni ta’kidlash kerakki, moddiy yordam ko’rsatish mexanizmi hali ham Vazirlar Mahkamasining 2013 yil 15 fevraldagi qarori bilan tasdiqlangan «Kam ta’minlangan oilalarga ijtimoiy nafaqalar va moddiy yordam tayinlash va to’lash tartibi to’g’risidagi Nizom» bilan belgilanadi. Ushbu qoidaga muvofiq, bolali oilalarga nafaqalar, bola parvarishi bo’yicha nafaqa va moddiy yordam tayinlash va to’lash to’g’risidagi qaror qabul qilishga vakolatli mahalla fuqarolar yig’ini yoki komissiyaga belgilangan. Komissiya fuqarolar yig’ini raisi boshchiligida fuqarolar yig’ini tomonidan saylanib kelgan. Komissiya a’zolari 2 yil muddatga, fuqarolar yig’ini raisi esa – o’z vakolatlarining butun muddati davomida saylangan. Ushbu komissiya a’zolarining soni kamida 15 kishini tashkil etishi lozim. Mazkur mexanizm, komissiya a’zolari o’zlari yashayotgan mahallalarda qo’llab-quvvatlanishga muhtoj aholini bilgan holda ob’ektiv qarorlar qabul qilishni nazarda tutadi. Ammo, boshqa tomondan, jamoaviy qaror qabul qilishning bunday mexanizmi juda murakkab, etarlicha shaffof emasligi va berilgan vakolatlar suiiste’mol qilinishini istisno qilmaydi, ayniqsa, ko’plab jarayonlar ortiqcha hujjatlar va sertifikatlar taqdim etilishini talab qiladi. Balki shuning uchundir, ijtimoiy yordam ajratish mexanizmidagi qiyinchiliklar va kamchiliklar ta’sirida Prezident qabulxonalariga samarasiz yoki hatto adolatsiz moddiy yordam ajratish amaliyotlar haqida murojaatlar soni oshib ketishiga olib keldi.
Qo’lda boshqarish rejimi
Yuqoridagilardan kelib chiqqan holda, yordam pullarini ajratishda ham, ijtimoiy qo’llab-quvvatlashning boshqa sohalarida ham joylardagi real vaziyatni baholashga ob’ektiv zaruriyat tug’ildi. O’zbekiston Respublikasi Prezidentining 2019 yil 17 yanvardagi «Aholi muammolari bilan ishlash tizimini yanada takomillashtirish chora-tadbirlari to’g’risida» gi Farmonida xalq Xalq qabulxonalari hududlarni kompleks ijtimoiy-iqtisodiy rivojlantirish bo’yicha sektorlar, davlat organlari va boshqa tashkilotlar bilan birgalikda uyma-uy yurish, ijtimoiy va boshqa ob’ektlarni o’rganish orqali muammolarni aniqlash, ularga echim topishga qaratilgan tizim joriy qilindi. Xalq orasida «Temir daftar» deb nomlangan kambag’al oilalar reestrini tuzishda kambag’al oilalarni uyma-uy o’rganish asosida, aholining ijtimoiy zaif qatlamlari muammolari ham hisobga olindi. Mazkur reestr kambag’allikni kamaytirish va sektorlar kesimida aholi farovonligini oshirish bo’yicha maqsadli dasturga asos bo’ldi. Aholi uchun hayotiy muhim ahamiyatga ega bo’lgan mahalliy darajada hal qilinmagan muammolar viloyat yoki respublika darajalariga o’tkazildi. 2019 yilda butun mamlakat bo’ylab 6,1 milliondan ortiq xonadonda aholining muammolarini o’rganish uchun tuzilgan ishchi guruhlar tomonidan o’rganishlar o’tkazildi. Fuqarolar bilan o’tkazilgan so’rovlar natijasida hal qilinishini talab etiladigan 935, 6 mingta muammo aniqlanib, ularning aksariyati hal qilindi. Aholi uchun eng og’riqli muammolar orasida: suyultirilgan gaz ta’minoti (respondentlarning 18, 9 foizi), bandlik (11 foiz), sog’liqni saqlash (8, 5 foiz), elektr energiyasi ta’minoti (8, 1 foiz), bank kreditlari (7 foiz), moddiy yordam (5, 7 foiz), ichimlik suvi (5, 5 foiz), kadastr masalalari (5, 3 foiz), uy-joy (4, 4 foiz), tabiiy gaz (3, 4 foiz), ko’mir ta’minoti (2. 3 foiz), pasport nazorati (2, 1 foiz) va maktabgacha ta’limga oid masalalar (1, 5 foiz) o’rin olgan. Joriy yilda, pandemiya bilan bog’liq qator cheklovlar natijasida aholi turmush darajasi sohasida vaziyat yanada murakkablashdi. Shu bois ijtimoiy muammolarni aniqlash ishlari yanada muhim ahamiyat kasb etib, faol davom ettirilmoqda. Joriy yilning 1 avgust holatiga ko’ra, aholini ijtimoiy himoya qilish masalalari bo’yicha murojaatlar soni o’tgan yilning shu davriga nisbatan ikki baravar ko’paydi. Shuningdek, moddiy yordam va ijtimoiy nafaqalarni olish uchun arizalar soni ijtimoiy himoyaga murojaat etuvchilarning umumiy sonining 48 foizini tashkil etdi, bu o’tgan yilga nisbatan 1, 9 baravar ko’p. Shu bilan bir qatorda, fuqarolarning pensiya yoki nafaqalarni bekor qilish to’g’risidagi so’rovlari 4 foizga kamayganini ta’kidlash lozim. Nafaqa darajasining kamligi bilan bog’liq murojaatlar soni 52 foizga kamaydi. Tibbiy ehtiyojlar uchun moliyaviy yordam ko’rsatish bo’yicha arizalar soni 19 foizga, nogironlik uchun imtiyozlar bo’yicha esa 14 foizga kamaydi. Bepul tibbiy xizmat ko’rsatish sohasida murojaatlar soni 37 foizga, reabilitatsiya markazlariga murojaat qilish 29 foizga, nogironlarni protez-ortopediya buyumlari va reabilitatsiya uskunalari bilan ta’minlashga oid murojaatlar 64 foizga kamaydi. Shu bilan birga, keksa va nogironligi bor shaxslar tomonidan tibbiy yordam va dori-darmonlar uchun yordam so’rash holatlari soni keskin oshdi (20 foiz). Karantin cheklovlari davrida ularning uy izolyatsiyasida bo’lgani hisobga olinsa, mazkur vaziyat mantiqiy tus oladi. Pandemiya bilan bog’liq so’rovlarning yangi toifalari ham ishlatila boshlandi. Karantin davrida fuqarolarni moddiy yordam, oziq-ovqat va himoya vositalari bilan ta’minlash to’g’risidagi murojaatlar umumiy murojaatlar sonining 16 foizini, oziq-ovqat va asosiy ehtiyojlarning narxi va tanqisligi to’g’risidagi murojaatlar esa 8 foizni tashkil etdi. Mazkur murojaatlarning asosiy qismi ijobiy hal etilgani ijtimoiy yordam ko’rsatish masalalari ancha muvaffaqiyatli o’tganini ko’rsatadi. Sektorlar tomonidan uyma-uy yurish orqali o’tkazilgan o’rganishlar ijtimoiy yordam tizimini rivojlantirish muhimligini ko’rsatib berdi. Xususan, moliyaviy yordam oluvchilarning aksariyati nochor ahvolda emas, balki zamonaviy ta’mirlangan, mebel va boshqa buyumlar bilan jihozlangan xonadonlarda istiqomat qilishi, shuningdek avtomobil va bank hisobraqamlariga ega ekani aniqlangan bo’lsa, kam ta’minlangan oilalarning aksariyati moddiy yordam olish uchun ro’yxatga kiritilmagani kuzatildi. Ushbu holat, aholining kam ta’minlangan va himoyaga muhtoj qatlamlarini ijtimoiy qo’llab-quvvatlash tizimini, xususan ushbu yordamni belgilash mezonlarini tubdan o’zgartirish lozimligini ko’rsatdi.