9-12 Nisan 2011 İstanbul Üniversitesi

BULGULAR:  Standardizasyon  öncesi  %27  olan  sınıflandırma  hata  oranının,  standardizasyon  sonrası  %23’e, 
ağırlıklandırma  sonrası  ise  %14’e  düştüğü  görüldü.  Örneklerin  kendi  sınıflarına  aidiyetlerinin  uzaklığa  dayalı 
hesaplanmasının  ortalaması  ise,  standardizasyon  öncesi  0.0696,  standardizasyon  sonrası  0.2914  ve 
ağırlıklandırma  sonrası  0.4754  olarak  hesaplandı.  Üç  boyutlu  grafikte  sınıflandırma  ölçümleri  görsel  olarak 
doğrulandı.  
SONUÇ:  3  OB  değişkeninin  DEHB  ile  ilişkili  olduğu  görüldü.  Bu  3  değişkenin  gösterdiği  optodlar  arası  ortak 
bilginin,  kontrol  bireylerinde  daha  yüksek,  DEHB  tanısı  konmuş  kişilerde  daha  düşük  olduğu  saptandı.  Bu 
değerlere göre yapılacak bir sınıflandırmada %86 doğruluk elde edilebileceği görüldü. 
 
Anahtar Kelimeler: fNIRS, DEHB, İşlevsel bağlantısallık, Sınıflandırma 
 
fNIRS derived functional connectivity metric in classification of ADHD  patients 
and healthy controls 
 
OBJECTIVES:  To  establish  a  measurement/computation  system  to  classify  the  functional  connectivity  metric 
(mutual  information)  derived  from  the  fNIRS  data  of  ADHD (attention  deficit  hyperactivity  disorder)  patients 
and healthy controls. 
MATERIALS & METHODS: fNIRS HbO2 data are collected from 12 healthy adult controls and 10 age matched 
ADHD  people.  Mutual  information  as  a  metric  of  functional  connectivity  is  computed  between  the  optodes. 
Pattern recognition and classification are applied on the 6-variable outcome data. The classification performance 
is  measured  by  calculating  the  sample’s  average  distance  to  the  samples  in  their  own  classes,  and  those  in 
other classes. First step was the evaluation of classification performance on raw data. For the second step, data 
were normalized and classification performance was measured. Then, weights were applied to the variables to 
improve the performance. To determine the weights, classification based on distance is performed six times for 
each  variable.  In  this  way  each  variable’s  effect  on  classification  was  measured  and  weights  were  optimized. 
After applying weights, classification performance is measured. 
RESULTS: The error rate was 27% on the classification based on raw MI data. After normalization of the data, 
the error rate dropped to 23%. After applying the weights the error rate further decreased to 14%. The mean 
of the measurement of “how likely a sample is in it’s own class”  was found to be 0.0696 in raw data, 0.2914 in 
standardized data and 0.4754 in weighted data.  
CONCLUSION: 3 MI variables are found to outperform classification. The MI between the selected 3 optodes 
are  found  to  be  higher  in  control  samples  compared  to  ADHD  samples.  It  was  found  that  a  distance  based 
classifier can classify samples with a 86% correct rate. 
 
Keywords: fNIRS, ADHD, Functional connectivity, Classification 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
173 
 
P80 
 
Metilfenidat DEHB hastalarının işlevsel bağlantısallığını normalize ediyor 
 
Emrah Budur
1
, Haluk Bingöl
1
, Özgür Öner
2
, Ata Akın
3
 
 
1
Boğaziçi Üniversitesi, Bilgisayar Mühendisliği Bölümü, İstanbul, 
2
Dr Sami Ulus Çocuk Hastanesi, Psikiyatri Bölümü, Ankara 
3
Boğaziçi Üniversitesi, Biyomedikal Mühendisliği Enstitüsü, İstanbul 
 
1
Bogazici University, Dept. Of Computer Engineering, Istanbul, Turkey 
2
Dr Sami Ulus Children’s Hospital, Dept. Of Psychiatry, Ankara, Turkey 
3
Bogazici University, Institute of Biomedical Engineering, Istanbul, Turkey 
 
AMAÇ:  Bu  çalışmanın  amacı  DEHB  (Dikkat  Eksikliği  ve  Hiperaktivite  Bozukluğu)  hastalarının  ilaçlı  ve  ilaçsız 
durumlarında  beyin  ön  bölge  etkinliklerinin  işlevsel  bağlantısallıklarının  kontrol  grubununkilere  kıyasla 
istatistiksel farklılığının olup olmadığının tespit edilmesidir.  Bu karşılaştırma sonucunda DEHB hastalarının ilaca 
verdikleri nörobiyolojik tepkileri hızlı bir şekilde ölçebilmek için bir yöntemin çıkarılması amaçlanmaktadır. 
GEREÇ  ve  YÖNTEM:  Deney  grubu  kapsamında  10  yetişkin  DEHB  hastası,  kontrol  grubu  kapsamında  12  yaş 
eşleştirilmiş  gönüllü  değerlendirilmiştir.    Hasta  grubundaki  her  denek,  ilaç  almadan  önce  ve  ilaç  aldıktan  45 
dakika  sonra  olmak  üzere  farklı  günlerde  toplam  ikişer  deneye  tabi  tutulmuştur.      Diğer  yandan  kontrol 
grubundaki  denekler,  ilaçsız  birer  deneye  tabi  tutulmuştur.    Her  bir  deneyde,  deneklere  seçici  dikkat 
testlerinden  biri  olan  renk-kelime  eşleştirmeli  Stroop  testi  uygulanmıştır.    Testler  sırasında  functional  Near 
Infrared  Spectroscopy  (fNIRS)  cihazı  kullanılarak  deneklerin  beyin  ön  loblarının  aktivasyonlarına  ait  ölçümler 
alınmış  ve  kaydedilmiştir.    Bu  ölçümler  üzerinden  Ortak  Bilgi  (OB)  tabanlı  işlevsel  bağlantısallık  analizi 
yapılmıştır.  
BULGULAR: Non-Parametrik Kruskal-Wallis testi deneklerin sağ medial önlobunda MI (x2=13.3, p=0.001); sol 
medial-lateral  önlobunda  MI  (x2=11.3,  p=.003)  ve  sağ-sol  medial  önlobunda  (x2=11.3,  p=.003)  OB’nin 
istatistiksel  bir  farklılığın  olduğunu  gösterdi.    Mann-Whitney  testi  ise  sağ  medial  önlobdan  (z=3.6,  p¡.001)  ve 
sağ  lateral  önlobdan  (z=2.2,  p=.03)  hesaplanan  OB  değerlerinin  ilaçlı  duruma  göre  ilaçsız  durumda  alınan 
ölçümlere  kıyasla  daha  yüksek  olduğunu  göstermiştir.  Aynı  zamanda  kontrol  grubuna  ait  ölçümler,  ilaçsız 
durumunda alınan DEHB ölçümlerine göre daha yüksek sağ-sol medial önlob MI ve sağ medial-lateral önlob MI 
değerlerine sahip olduğu tespit edilmiştir (Sırasıyla z=2.9, p=.003 and z=2.4, p=.015). 
SONUÇ:  Sonuç  itibari  ile  elde  edilen  bulgular,  ilaç  tedavisinde  DEHB  deneklerin  işlevsel  bağlantısallıklarının 
arttığını  göstermiş  ve  hipotezimizi  desteklemiştir.    Ayrıca  ilaç  tedavisinde  DEHB  hastalarının  işlevsel 
bağlantısallıklarının kontrol grubununkine yaklaştığı (normalize olduğu) görülmüştür. 
 
Anahtar Kelimeler: İşlevsel bağlantısallık, fNIRS, DEHB 
 
Methylphenidate normalizes the functional connectivity of ADHD patients 
 
OBJECTIVES: The aim of this study is to investigate the effect of medication on the functional connectivity of 
ADHD subjects and compare them against healthy controls. 
MATERIALS & METHODS: A group of 10 adult ADHD subjects and a group of age matched 12 healthy control 
subjects were recruited for the study. Color Word matching Stroop task was performed by each subject, while 
the ADHD subjects performed the test once without any medication and once after medication. Functional Near 
Infrared Spectroscopy (fNIRS) device is used to measure and record the hemodynamic changes from prefrontal 
cortex  of  the  subjects.    Mutual  Information  (MI)  based  functional  connectivity  analysis  is  applied  to  the 
measurement data of subjects.  Finally, the paired measurement data of the experimental group is compared 
with the data of the control group by means of analysis of variance (ANOVA) test. 
RESULTS: Non-parametric Kruskal-Wallis tests showed that there were significant differences between groups 
in  right  medial  prefrontal  MI  (x2=13.3,  p=0.001);  left  medial-lateral  prefrontal  MI  (x2=11.3,  p=.003)  and 
right-left medial prefrontal MI (x2=11.3, p=.003). Mann-Whitney tests showed that right medial prefrontal MI 
(z=3.6,  p¡.001)  and  right  lateral  prefrontal  MI  (z=2.2,  p=.03)  were  higher  in  the  control  group  than  the  off-
MPH  ADHD  group.  Control  group  also  had  higher  right-left  medial  prefrontal  MI  and  right  medial-lateral 
prefrontal MI when compared with off-MPH ADHD (z=2.9, p=.003 and z=2.4, p=.015, respectively). 
CONCLUSION: The results validated our hypothesis that the medication improves the functional connectivity of 
ADHD subjects.  What is more, medication normalizes the connectivity of experimental  group towards that of 
the control group. 
 
Keywords: Functional connectivity, fNIRS, ADHD 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
174 
 
P81 
 
Aurasız migren hastalarının hemodinamik tepkilerinin fNIRS ile sınıflandırılması 
 
Alp Özdemir
1
, Harünnisa Bolay
2
, Ata Akın
3 
 
1
Boğaziçi Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Elektronik Mühendisliği Bölümü, İstanbul
 
2
Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Ankara
 
3
Boğaziçi Üniversitesi, Biyomedikal Mühendisliği Enstitüsü, İstanbul 
 
1
Boğazici University, Faculty of Engineering, Department of Electronics Engineering, Istanbul, Turkey
 
2
Gazi University, Medical Faculty, Department of Neurology, Ankara, Turkey
 
3
Bogazici University, Institute of Biomedical Engineering, Istanbul, Turkey
 
 
AMAÇ:  Aurasız  Migren  hastalığının  altında  yatan  hemodinamik  bozukluğun  nicelendirilmesinde  fNIRS  sistemi 
tabanlı bir algoritmanın geliştirilmesi. 
GEREÇ ve YÖNTEM: 13 yetişkin kontrol ve yaş eşlenmiş 20 aurasız migren tanısı yapılmış toplam 33 kişiden 
fNIRS  sistemi  ile  renk-kelime  eşleştirmeli  Stroop  deneyi  esnasında  ölçümler  alındı.  Bu  ölçümlerin  frekans 
izgeleri üzerinde uygulanan temel bileşenler analizi (PCA) ile her bir grup için ölçümlerin temel bileşenleri elde 
edildi.  Bu  temel  bileşenlerin  her  bir  kişinin  verisi  üzerindeki  ağırlıkları  hesaplandı  ve  bu  veriden  sınıflandırma 
çalışmasına uygun olanları korelasyon tabanlı özellik belirleme yöntemi üzerinden uygulanan “best-first search” 
algoritmasıyla belirlendi. Bu eleme sonucunda elde kalan temel bileşenlerden hesaplanan koşullu olasılıkları ile 
oluşturulan Bayesçi ağ üzerinden “hill climbing” algoritması aracılığıyla sınıflandırma çalışması yapıldı. 
BULGULAR:  Her  bir  gruptan  elde  edilen  temel  bileşenlerin  sınıflandırmaya  uygun  olan  önce  ikişer  ardından 
dörder  tanesi  seçilip,  ağırlıklandırılıp  sınıflandırma  çalışmasına  tabi  tutuldu.  Sadece  ikişer  bileşenin 
kullanılmasıyla elimizdeki verileri %94 doğruluk oranında ayrıştırabilirken, dörder tanesi seçildiğinde ise bu oran 
%98’e yükseldi. 
SONUÇ:  fNIRS  sistemi  ile  Stroop  deneyi  esnasında  alınan  ölçümler,  beynin  bilişsel  etkinlik  esnasındaki 
zorlanmasına  karşı  hemodinamik  tepkileri  ölçebilmektedir.  Bu  çalışmamızda  migren  hastalarında  genelde 
nörovasküler  kuplajda  bir  bozukluk  olduğu  hipotezi  üzerine  yoğunlaşılmış  ve  hipotez  doğrulanmıştır.  Hem 
izgelerde belirli frekans aralıklarındaki azalma hem de PCA sonuçlarındaki farklılıkların bulunması aurasız migren 
hastalarında hemodinamik tepkilerde bir bozukluk olduğuna işaret etmektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: fNIRS, Migren, Hemodinamik tepki, Temel bileşen analizi 
 
Classification of the hemodynamic responses of patients with migraine without 
auora via fNIRS 
 
OBJECTIVES: Development  of  en  efficient  algorithm  to  quantify  the  hemodynamic  responses  of  controls  and 
migraine  patients  without  aura  calculated  from  fNIRS  measurements  obtained  during  a  color-word  matching 
Stroop Task  
MATERIALS & METHODS: 13 healthy controls and 20 age matched migraine patients without aura (MO) were 
recruited  to  investigate  their  hemodynamic  responses  via  the  fNIRS  system  during  a  color-word  matching 
Stroop  Task.  Principal  Components  Analysis  (PCA)  was  performed  on  the  frequency  spectra  for  each  group. 
Weights  of  these  principal  components  were  calculated  on  an  individual  basis  and  these  weights  were  further 
subjected  to  a  classification  performance  via  correlation  based  on  the  “best-first  search”  algorithm.  The 
conditional  probabilities  of  the  remaining  components  were  further  chosen  to  be  employed  in  a  finer 
classification scheme via the “hill-climbing” algorithm based on the Bayesian network algorithm. 
RESULTS: We performed the classification with either 2 or 4 of the principal components from each group that 
meet  the  classification  criteria.  The  performance  of  the  classification  based  on  only  2  principal  components 
yielded a success rate of 94% while this performance increased to 98% when 4 components were employed. 
CONCLUSION:  The  data  obtained  via  the  fNIRS  systems  during  a  Stroop  task  measure  the  hemodynamic 
responses to a cognitive challenge. We have verified in this study the hypothesis that migraine patients suffer 
from  an  impairment  of  the  neurovascular  coupling.  The  verification  is  based  the  suppression  observed  in  the 
frequency spectra at dedicated bands as well as the major differences in several of the principal components. 
These  results  lead  us  to  propose  impairment  at  the  control  of  the  hemodynamic  responses  in  patients  of 
migraine without aura.  
 
Keywords: fNIRS, Migraine, Hemodynamic response, Principal component analysis 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
175 
 
P82 
 
Örtülü-baskılama (latent inhibisyon) modelinde ketaminin etkileri 
 
K. Gökhan Ulusoy, İ. Burak Bal, Hakan Kayır, İ. Tayfun Uzbay 
 
Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Tıbbi Farmakoloji Anabilim Dalı, Psikofarmakoloji Araştırma Ünitesi, Ankara 
 
Gülhane Military Medical Academy, Department of Medical Pharmacology, Psychopharmacology Research Unit, Ankara, Turkey 
 
AMAÇ:  Bir  uyaran  ile  daha  önceden  karşılaşılmış  ise  koşullama  daha  az  oluşur.  Örtülü-baskılama  (latent 
inhibisyon)  olarak  adlandırılan  bu  fizyolojik  durumun  NMDA  antagonistleriyle  bozulması  şizofreninin  deney 
hayvanlarında  modellenmesinde  kullanılır.  Bu  çalışmada  örtülü-baskılama  modelinde  ketaminin  etkileri 
araştırılmıştır. 
GEREÇ ve YÖNTEM: Beş gün su kısıtlaması yapılan Swiss-Webster farelere 6. gün ketamin (10-50 mg/kg) ya 
da  salin  enjekte  edilerek  ön-uygulama  olarak  şeker  (%5)  ya  da  su  20  dakika  verildi.  Ertesi  gün  aynı  ilaçlar 
tekrarlanarak  tüm  gruplara  şeker  verildi.  Şeker  uygulamasının  10.  dakikasında  tüm  gruplara  LiCl  (75  mg/kg) 
yapıldı. Sonraki üç gün boyunca su ve şeker tercihleri ölçüldü. 
BULGULAR: Su ve şeker tercihinin yapıldığı ilk test gününde, ön-uygulama esnasında şeker alan kontrol (salin) 
grubu,  su  alan  kontrol  grubuna  göre  daha  fazla  şeker  tercihi  yaptı  (Student’in  t  testi,  p=0.015;  şeker  tercihi 
sırasıyla %64.69±13.49 ve %21.62±8.54). Dolayısıyla daha önceden şeker ile karşılaşmış olan farelere LiCl’ün 
yarattığı olumsuz etkiler şeker ile daha zayıf eşleştirilerek örtülü-baskılama (latent inhibisyon) oluştu. Ketamin 
(10 ve 50 mg/kg) verilmesi örtülü-baskılamanın akut fazı (ilk test günü) üzerine herhangi bir etki oluşturmadı. 
Ancak,  testin  üçüncü  gününde  şeker  tercihi  açısından  kontrol  grubu  ile  ketamin  50  mg/kg  grubu  arasında 
anlamlı fark oluştu (p<0.05, Student’in t testi). 
SONUÇ:  Daha  önceki  çalışmalarda  NMDA  reseptör  antagonisti  olan  ketaminin  örtülü-baskılamayı  bozabileceği 
gösterilmişti.  Bu  çalışmada  ise  ketamin  50  mg/kg  dozunda  akut  etki  oluşturmasa  dahi  normale  dönmesini 
geciktirebileceği  gösterilmiştir.  Bu  metod  örtülü-baskılama  modelinin  uygulanmasında  akut  ölçümlerin  yeterli 
olmadığına ve kontrol grubunun normale dönene kadar takip edilmesi gerektiğine işaret etmektedir. 
 
Anahtar Kelimeler: Örtülü-baskılama (latent inhibisyon), Ketamin, Fare 
 
The effects of ketamine in latent inhibition model 
 
OBJECTIVES: A stimulus, that has been previously presented without reinforcement, causes less conditioned 
response.  This  physiologic  state  is  called  latent  inhibition  and  impairment  of  latent  inhibition  using  NMDA 
antagonists is an animal model of schizophrenia. In this study, effects of ketamin on the latent inhibition model 
were examined. 
MATERIALS  &  METHODS:  After  5  days  of  water  deprivation,  Swiss-Webster  mice  were  enjected  with  either 
ketamine (10-50 mg/kg) or saline on the 6th day and given sucrose solution (%5)  or tap water for 20 minutes 
as pre-exposition. The day after, same drugs administered but all groups were given sucrose solution (%5). At 
the  10th  minute  of  sucrose  administration  all  groups  were  injected  with    LiCl  (75  mg/kg).    Following  3  days, 
sucrose and water preferences were detected. 
RESULTS: On the first test day, sucrose pre-exposed control group prefered more sucrose than the water pre-
exposed group. (Student’s t test, p=0.015; sucrose preferences respectively 64.69±13.49 % and 21.62±8.54 
%)  The  negative  effects  of  LiCl  on  sucrose  pre-exposed  mice  were  matched  poorly  with  sucrose  and  latent 
inhibition occured. Ketamine (10 and 50 mg/kg) administration had no effect on acute phase (first test day) of 
latent  inhibition.  But  at  the  3rd  test  day,  control  and  Ketamine  50  mg/kg  groups  were  significiantly  different 
according to sucrose preference. (p<0.05, Student’s t test). 
CONCLUSION: Previous studies showed that NMDA receptor agonist Ketamine could impair latent inhibition. In 
this  study,  ketamine  at  the  dose of  50  mg/kg  had  not  acute  effect but  could delay  the sucrose preference  to 
back  to  normal.  This  method  showed  that  acute  evaluation  of  latent  inhibition  model  is  not  sufficient  enough 
but must be considered to evaluate till the normalization of the sucrose preference. 
 
Keywords: Latent inhibition, Ketamine, Mouse 

Poster Bildiriler / Poster Presentations 
176 
 
P83 
 
Sağlıklı ve depresif popülasyonlarda duygusal çelişki çözümleme farkının 
psikiyatrik ölçümlere katkısı 
 
Zeynep Başgöze
1
, Ali Saffet Gönül
2
, Halise Devrimci Özgüven
3
, Bora Başkak
3
, E. Tuğba Özel-Kızıl
3
, 
Didem Gökçay
1 
 
1
Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Enformatik Enstitüsü, Bilişsel Bilimler Bölümü, Ankara 
2
Ege Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, İzmir 
3
Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, Ankara 
 
1
Middle East Technical University, Informatics Institute, Department of Cognitive Sciences, Ankara, Turkey 
2
Ege University, Faculty of Medicine, Department of Psychiatry, Izmir, Turkey 
3
Ankara University, Faculty of Medicine, Department of Psychiatry, Ankara, Turkey  
 
AMAÇ:  Bu  çalışma  depresyon  hastalarıyla  sağlıklı  bireyler  arasındaki  duygusal  çelişki  çözümleme  farkını 
bilgisayarda tasarlanmış bir emosyonel Kelime-Yüz Stroop deneyi kullanarak ortaya koymayı amaçlamaktadır. 
GEREÇ ve YÖNTEM: 25 sağlıklı kadın ve antidepresan tedavi almayan 25 kadın depresyon hastasından (HAM-
D:  22.9±7.9)  emosyon  yüklü  yüz  ifadeleri  (mutlu,  üzgün,  nötr)  üzerinde  beliren  duygusal  içerikli  (pozitif, 
negatif, nötr) 96 kelimeyi değerlendirmeleri istenmiştir. Katılımcılar uyumlu (pozitif yüz üzerinde pozitif kelime 
veya  negatif  yüz  üzerinde  negatif  kelime),  uyumsuz  (pozitif  yüz  üzerinde  negatif  kelime  veya  negatif  yüz 
üzerinde pozitif kelime) ve nötr durumlarda yanıt zamanı (YZ) bakımından değerlendirilmiştir. Stroop Etkisi (SE) 
uyumsuz  durumlarda  YZ’deki  çoğalma  olarak  tanımlanmıştır.  Gruplar  birbiriyle  YZ  bakımından  karşılaştırılmış, 
her iki grupta SE’nin varlığı ve hasta grubunda depresif belirtilerin şiddeti ile SE’nin ilişkisi araştırılmıştır.  
BULGULAR:  Sağlıklı  bireyler  SE  göstermiş,  uyumsuz  durumlarda  uyumlulara  göre  daha  yavaş  tepki 
vermişlerdir.  Pozitif  kelimelere  negatiflere  göre  daha  hızlı  tepki  vermişler,  aynı  zamanda  her  durumda 
hastalardan daha hızlı davranmışlardır (uyumluluk: F (1, 48) = 5.885, η
2
 = .109, p<0.05; olumluluk: F (1, 48) 
= 9.503, η
2
 = .165, p<0.01; depresyon: F (1, 48) = 7.779, η
2
 = .139, p<0.01).  
Hastalar  uyumluluk  hususunda  belirgin  fark  göstermemiş,  ancak  normal  katılımcılar  gibi  pozitif  kelimelere 
negatiflerden  daha  hızlı  yanıt  vermişlerdir.  Ayrıca,  hastaların  HAM-D  puanları  ile  SE’lerinin  azalma  derecesi 
arasında pozitif korelasyon bulunmuştur (r = .494, p<0.05). 
SONUÇ:  Depresyon  grubunda  kelimelerin  olumluluğunu  tartmada  bir  bozukluk  olmamasına  karşın  duygusal 
çelişki çözebilme becerisinde bir azalma olabileceği düşünülmektedir. Depresyon ağırlaştıkça emosyonel SE’nin 
azaldığı görülmüştür. Bu bağlamda emosyonel SE depresyonda bir ‘durumsal imleç’ adayı olabilir. 
 
Anahtar Kelimeler:  Duygusal çelişki çözümleme, Majör depresyon, Kelime-yüz stroop deneyi 
 
The contribution of the emotional conflict resolution difference between healthy 
and depressed populations to the psychiatric scales 
 
OBJECTIVES: This study aims to show the behavioral differences between depressed and healthy populations 
on resolving emotional conflicts, using an emotional Word-Face Stroop Task. 
MATERIALS & METHODS: 25 healthy female subjects and 25 unmedicated female depression patients (HAM-
D:  22.9±7.9)  evaluated  emotional  valence  of  96  words  (positive,  negative,  neutral)  appearing  on  affective 
faces (happy, sad, neutral). Subjects’ reaction time (RT) to congruent (positive words on positive faces & vice 
versa),  incongruent  (positive  words  on  negative  faces  &  vice  versa)  and  neutral  trials  is  measured.  Stroop 
effect  (SE)  is  defined  by  the  RT  increase  on  incongruent  cases.  SE’s  presence  and  the  relation  between 
depression level and SE are investigated.