harakatlarga olib keladi. Boshqa tomondan, zo‘ravonlik sodir etib, inson o‘tkir
emotsional qo‘zg‘alish holatida ham, shu bilan birga to‘liq sovuqqonlik holatida ham
bo‘lishi mumkin. Agressor o‘z qurbonini yomon ko‘rishi umuman shart emas.
Holbuki, ko‘pchilik insonlar bog‘lanib qolgan va chin yurakdan sevadigan o‘z
yaqinlarini qiynaydilar.
Yuqorida keltirilgan misollardan xulosa qilish mumkinki, agressiv xulq-atvor
turli shakllarga (ifodalanishi bo‘yicha) ega bo‘lishi mumkin: situativ agressiv
reaksiyalar (aniq vaziyatga qisqa muddatli reaksiya shaklida); passiv agressiv xulq-
atvor (hech nima qilmaslik yoki biror nimadan voz kechish shaklida); faol agressiv
xulq-atvor (zo‘ravonlik yoki vayrongarchilik harakatlari shaklida).
Mazmun jihatidan agressiyaning yetakchi belgilari sifatida, uning quyidagi
namoyishlarini hisoblash mumkin:
-
insonlar ustidan ustivorlik qilishga ifodalangan intilish va ulardan o‘z
maqsadlarida foydalanish;
-
vayron qilishga intilish;
-
atrofidagi insonlarga zarar yetkazishga intilish;
-
zo‘ravonlikka moyillik (og‘riq yetkazish).
Shubhasiz, zo‘ravonlik (jismoniy, jinsiy, emotsional) agressiv xulq- atvorning
eng jiddiy namoyishi va xayrixohligi natijasidir. Inson zo‘ravonligi hayvonnikidan
tubdan farq qiladi. U biologik jihatdan maqsadsiz, u faollik bilan inson
hissiyotlaridan foydalanadi, u inson intellektining tekinxo‘riga aylanadi va nihoyat
qurol qo‘llanilganda ko‘p karra kuchayadi.
Umuman olganda, agressiv xulq bilan bog‘liq muammolarni bartaraf etish
uchun, har qanday jamiyat maxsus choralar ko‘rishga majbur. Bular orasida eng
samaralisi milliy qadriyatlar, ijtimoiy normalar hisoblanib, bular aniq shaxsni
o‘zining agressiv potensialini integrallashga va uni ijtimoiy ruxsat etilgan usullar
yordamida ifoda etishga imkon beradi.
Dostları ilə paylaş: