1. Nəslin davam etdirilməsi;
2. Yeni nəslin, yeni insanın tərbiyəsi.
Bu iki vəzifə bir-biri ilə sıx bağlıdır. İnsan öz nəslini artır- mırsa, öz nəslinə tərbiyə verməsə, cəmiyyət məhv olar. Birinci vəzifənin əhəmiyyətli olmasına baxmayaraq, ikinci vəzifə daha məsuliyyətlidir. Çünki burada təkcə təbiətin bəxş etdiyi xüsusiyyətlər deyil, həm də mədəniyyətin, cəmiyyətin əlavə etdiyi xüsusiyyətlər təzahür edir.
Ailə insani münasibətlərin ilk tərbiyə məktəbidir. Ailədə ilk əxlaqi təcrübə, fəzilət təşəkkül tapır. Ailə özlüyündə kiçik hər bir dövləti xatırladır. Ailədə uşaqlar yalnız tərbiyə almırlar, həm də onlar böyüdükcə övladlıq borclarını dərk edir, qocalmış valideyn-lərinə qayğı göstərməyin zəruriliyini anlayırlar. Bütün ailələrdə uşaqların tərbiyəsinə böyük qayğı göstərilir. Ailədə tərbiyə prosesinin başlanğıcı və sonu yoxdur. Uşaqlar üçün onların valideynləri idealdır. Müəllimlər müxtəlif tip ailələrlə iş aparmağa, valideynlərlə əlaqə saxlamağa, onlara müəyyən pedaqoji biliklər verməyə məcbur olurlar.
Müasir ailələr uşaqların sayından asılı olaraq çoxuşaqlı, azuşaqlı, biruşaqlı və uşaqsız olurlar. Tərkibinə görə bu ailələr bir nəsilli (ancaq ər-arvad), iki nəsilli (valideynlər və uşaqlar), nəsillərarası (uşaqlar, valideynlər, nənə və baba) olur. Əgər ailədə valideynlərdən yalnız biri varsa, belə ailələr natamam ailə hesab edilir.
Pedaqogikada ailələr təkcə tərkibinə görə deyil, həm də qarşılıqlı münasibətlərin xarakterinə görə təsnif olunurlar:
Dostları ilə paylaş: |
