Anina o‘n yoshda bo‘lgani uchun hatto uyqusiragan holatida ham

GAROYIB TUN
Anina o‘n yoshda bo‘lgani uchun hatto uyqusiragan holatida ham
o‘z xonasidan yuvinishxonasiga bemalol bora olar edi. Xonasining
eshigi, odatda, qiya ochiq turar, lampa esa telefon turadigan
joydan yuvinishxonasiga boriladigan yo‘lakni yetarlicha yoritib turar edi.
Bir kun kechasi Anina telefon turadigan joy oldidan yuvinishxonasiga
o‘tayotib, qandaydir shitirlagan tovushni eshitdi. Biroq uyqusiragani
uchun bu shitirlashga unchalik ahamiyat bermadi. Xuddiki, bu tovush uzoqdan kelayotganday tuyuldi. U xonasiga qaytayotgandagina shitirlashning qayerdan kelayotganini payqadi. Telefon turgan stol tagida yotgan bir uyum eski jurnal, gazetalar siljiyotgan va bu tovush
aynan o‘sha joydan kelayotgan edi. Birdan gazeta va jurnallar uyumi
o‘ngga, chapga, to‘g‘riga, ortga siljib, har tomonga sochila boshladi.
Anina ko‘zlariga ishona olmadi, chunki telefon stolining tagidan
qichqiriqli ovoz bilan timsoh sudralib chiqib kelayotgandek ko‘rindi.
Anina turgan joyida qotib qoldi.
Timsohning gazeta uyumi ichidan chiqib, atrofni sekin tomosha qilishini ko‘rgan Aninaning ko‘zlari hayratdan katta-katta ochilib
ketdi. Timsohning go‘yo endigina daryodan chiqqandek shalabbo
tanasidan suv tomib turardi. Timsoh gilamning qayerini bossa, o‘sha joyi
ho‘l bo‘lar edi.
Timsoh boshini orqaga burganda qattiq shitirlab ketdi. Yirtqichning
dahshatli, uzun tishlarini ko‘rib, Aninaning nafasi ichiga tushib ketdi. U
dumi bilan sekin ortga va oldinga harakatlanar edi. Anina hayvonot olami
haqidagi jurnaldan timsohning dumi bilan o‘zini dushmandan qanday
himoyalashi yoki unga hamla qilishini o‘qigan edi.
Uning nazari gazeta va jurnallar uyumidan sochilib, oyoqlari ostida
yotgan hayvonot olami haqidagi jurnalning oxirgi soniga tushdi. U yanada
qo‘rqib ketdi. Avval jurnalning muqovasida katta timsohning rasmi daryo
bo‘yida tasvirlangan edi. Endi esa muqovadagi daryo bo‘yi bo‘sh qolgan
edi.
Anina egilib, jurnalni oldi. O‘sha paytda timsoh dumi bilan qattiq
urib, kungaboqar gullari turgan guldonni yerga tushirib yubordi. Guldon
sinib, kungaboqar hamma joyga sochilib ketdi.
Anina bir sakrashda o‘z xonasiga yetib olib, eshikni yopdi. Yotog‘ini
siljitib, uni eshikka tirab qo‘ydi. Uni timsohdan himoya qilishi kerak
bo‘lgan to‘siqni hosil qildi va shundan keyingina yengil nafas oldi.
Keyin u o‘ylab qoldi: «Agar timsoh shunchaki och bo‘lsa-chi?
Balki timsohni ketishga majbur qilish uchun biror yemish berish
kerakdir?»
Anina yana hayvonot olami haqidagi jurnaliga qaradi. Agar timsoh
rasmdan tashqariga chiqqan bo‘lsa, demak, boshqa hayvonlar ham chiqa
olishi mumkin ekan-da? Anina tezda jurnalni varaqladi va changalzor
botqoqligidagi flamingolarda to‘xtadi. «Bu o‘sha, eng keraklisi», deb
o‘yladi u. Flamingo timsoh uchun bayram tortining o‘rnini bosa oladigandek ko‘rinardi.
To‘satdan nimadir taraqlab ketdi, timsoh dumi bilan eshikni urib, uni
teshib qo‘ygan edi.
Anina tezda flamingo rasmini eshikning teshigiga qo‘ydi-da, bor ovozi
bilan «Botqoqdan chiq! Kisht-kisht!» deb qichqirdi.
Shundan so‘ng jurnalni teshikdan yo‘lakka uloqtirdi va chapak chalib
chinqirdi. U nimadir sodir bo‘lishiga zo‘rg‘a ishongan edi. Kutilmaganda,
yo‘lak qanotlarini yoyib olib, uzun va ozg‘in oyoqlari bilan u yoqdan bu
yoqqa qiyqirib yugurayotgan flamingolarga to‘lib ketdi. Anina qushlardan
birining kungaboqarni cho‘qiyotganligiga va boshqasi esa tumshug‘i
bilan onasining shlapasini tortayotganligiga ko‘zi tushdi. Shuningdek,
u yana bir flamingo timsohning og‘ziga kirib ketganini, timsoh uni ikki
yamlab yutib yuborganini va o‘sha zahoti kungaboqarni tumshug‘ida
ushlab turgan flamingoni ham tutib olganini ko‘rdi.
Ikkita flamingo timsoh uchun yetarli bo‘ldi, shekilli, u xotirjam
yo‘lakning o‘rtasiga cho‘zildi. U ko‘zlarini yumdi-yu, ortiqcha harakatlanmadi. Anina eshikni sekin ochib, lip etib yo‘lakka chiqib oldi. U
rasmsiz jurnal muqovasini timsohning burni ostiga qo‘ydi.
Iltimos, – shivirladi u, – «uyingga
qaytib keta qol». Keyin u yotoqxonasiga qaytib, eshikning teshigidan
timsohning yana jurnal muqovasiga kirganini ko‘rdi.
Shundan so‘ng Anina ehtiyotkorlik bilan flamingolar divan, kreslolar atrofida to‘dalashgan, televizor
ustiga chiqib olgan mehmonxonaga
kirdi. Anina jurnalning bo‘sh, rasmsiz
sahifasini ochdi.
«Rahmat sizga, rahmat katta, o‘z
botqog‘ingizga qaytishingiz mumkin», – dedi.
Ertalab ota-onasiga poldagi katta-katta, ho‘l dog‘lar qayerdan
kelganini, nima uchun eshik singanini tushuntirish Aninaga juda qiyin
bo‘ldi. Ular onasining shlapasi izsiz yo‘qolib qolgan bo‘lishiga qaramay,
baribir timsoh voqeasiga ishonmadilar.