Аҳоли сони ва такрор барпо бўлиши

4.2. Aholining etnik tarkibi
Yer sharida ijtimoiy-iqtisodiy va madaniy rivojlanishning turli bosqichlarida turgan ko‘plab etnoslar tarqalgan. Etnoslar bir qator umumiy belgilari (tili va yashaydigan hududining umumiyligi, madaniyati va maishiy hayotidagi yaqinliklar, tarixidagi o‘xshashliklar, ba’zan bitta davlatga mansubligi) mavjud bo‘lgan kishilar guruhidan shakllanadi.
Fanda qabul qilingan etnoslarning uch bosqichli tasnifiga muvofiq, ularning eng qadimiy tipiga ibtidoiy jamoa tuzumiga mansub bo‘lgan qabilalar va qabila guruhlari kiradi. Quldorlik va feodal formasiyalari bilan yangi etnos tipi – elatlar bog‘liq. Iqtisodiy aloqalarning kuchayishi tufayli yuqori darajada rivojlanishgan etnos tipi – millat shakllandi.
Turli mamlakatlar ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy rivojlanishidagi notengliklar oqibatida hozirgi paytda sayyoramizda etnoslarning yuqorida qayd etilgan barcha tiplari uchraydi. Biroq, ko‘pincha u yoki bu xalqni qanday etnik tipga mansubligini aniqlash qiyin kechadi. Chunki ularning ko‘pchiligida millatni elatdan, elatni qabila yoki qabilalar guruhidan ajratib turadigan belgilari yaqqol aks etmagan. Bu narsa avvalo ko‘pgina etnoslarning rivojlanish jarayoni hozir ham davom etayotganligi bilan bog‘liq. Ko‘plab kishilar guruhida milliy ong – u yoki bu xalqqa mansublik juda tez, ba’zan bir avlod umri davomida o‘zgaradi.
Tarixiy jihatdan etnoslarning eng qadimiy tipi – qabila. Har bir qabila bir qancha urug‘lardan – qon-qarindoshlik rishtalari bilan bog‘langan kishilar guruhidan tarkib topgan. Ibtidoiy jamoa tuzumi davrida qabiladagi kishilar orasida ijtimoiy tabaqalashuv mavjud bo‘lmagan. Hozirda ba’zi bir (eng qoloq va kam sonli) etnik guruhlarda, birinchi navbatda ko‘chmanchi va yarim ko‘chmanchi xalqlar orasida qabilaviy xususiyatlar saqlanib qolgan.
Ibtidoiy jamoa tuzumining parchalanish jarayonida ko‘pgina qabilalar manfaatlarining umumiyligi ularni muayyan Ittifoqlarga birlashishga olib keldi (masalan, Shimoliy Amerikadagi irokezlar ligasi, Meksikada uchta astek qabilalar uyushmasi, Janubiy Afrikada zulus qabilalari Ittifoqi va h.k.). Bunday ittifoqlarning shakllanishi qabilalar orasida xo‘jalik va madaniy aloqalarning kuchayishiga, bu esa o‘z navbatida qabilalarning asta-sekin qo‘shilib ketishiga olib keldi hamda ilgarigi qon-qarindoshlik aloqalari o‘rnini hududiy aloqalar egallay boshladi. Shu yo‘l bilan yangi etnos tipi – kishilarning tili, hududi, iqtisodiyoti va madaniyati o‘xshash bo‘lgan kishilar guruhi – elat shakllandi.
Dastlab quldorlik davrida qadimgi Misr, qadimgi Ellen va boshqa shu kabi elatlar shakllandi. Yevropada elatning shakllanish jarayoni asosan feodalizm davriga kelib tugallandi (qadimgi rus, polyak, nemis va h.k.). Odatda kelib chiqishi va tili yaqin bo‘lgan qabilalar o‘zaro birlashganlar (qadimgi rus – polyan, drevlyan, vyatich va boshqa sharqiy slavyan qabilalari, polyak – pomoryan, vislyan, mazovshan va boshqa slavyan qabilalari, nemis - saks, aleman va boshqa german qabilalari) yoki birining ikkinchisiga bosqin uyushtirishi natijasida turli tilda so‘zlashadigan qabilalar qo‘shilib ketganlar (shimoliy fransuz va provansal elatlari – gall qabilalari, rim kolonistlari, german qabilalari, franklar, vestgotlar va burgundlar va h.k.).
Elatlarning qo‘shilishi jarayonida hamda ularning ayrim qismlari orasidagi iqtisodiy va madaniy aloqalarning kuchayishi natijasida ulardan birining tili (odatda ko‘p sonli va nisbatan rivojlangani) umumiy tilga aylanadi, boshqa qabila tillarining ahamiyati pasayib, sheva darajasiga tushadi yoki butunlay yo‘qolib ketadi; muayyan hududiy, madaniy va xo‘jalik birligi shakllanadi. Biroq, bunday birlik hali ancha (ayniqsa, iqtisodiy jihatdan) beqaror va bo‘sh edi. Iqtisodiy va madaniy aloqalarning kuchayishi bilan elatlar asta-sekin millatlarga aylana bordi. Elatlar uchun xos belgilar yangi sifat darajasiga ko‘tariladi: millat barqaror hududiy, iqtisodiy va madaniy birlik bilan, umumiy til bilan ajralib turadi; va nihoyat, qayd etilgan xususiyatlar natijasida milliy xarakterning umumiy jihatlari hamda milliy ong shakllanadi.
Odatda millat – nomi saqlanib qolgan elatning etnik rivojlanish mahsulidir. Biroq, davlat chegaralaridagi o‘zgarishlar tufayli ayrim elatlar negizida bir qancha etnik birliklar yuzaga kelgan (masalan, portugallar va galisiyliklar, nemislar va avstriyaliklar va h.k.). Qadimgi rus elati rus, ukrain va belorus elatlarining umumiy ildizi bo‘lib xizmat qildi. Keyinchalik ularning har biri alohida millatga aylandilar. Shunday holatlar uchraydiki, bitta millatning shakllanishida bir qancha elatlar ishtirok etadi (masalan, indoneziya millati yavaliklar, sundlar, madurlar va boshqa elatlardan, filippinlar – tagallar, visayyalar, iloklar va boshqalardan shakllangan).
Ko‘pgina mayda elatlar millatga aylanmasligi mumkin. Ular kamsonli bo‘lganliklari tufayli ayrim zamonaviy yo‘nalishlarni mahalliy kadrlar bilan ta’minlay olmasdan, taraqqiyotdan orqada qoldilar. Vaqt o‘tgach, bunday elatlar boshqa ancha rivojlangan elat yoki millat bilan aloqaga kirishadilar, ularning madaniyati va tilini o‘zlashtiradilar va asta-sekin ular bilan qo‘shilib ketadilar.
Ta’kidlash joizki, etnoslarning uch bosqichli bo‘linishi (qabila – elat – millat) Yer sharidagi mavjud etnik umumiylik shakllarining barchasini o‘zida aks ettirmaydi. Bunda ayniqsa ko‘pchilik mamlakatlardagi mavjud oraliq guruhlar – muhojirlarning birinchi, ikkinchi va undan keyingi avlodi, qisman asosiy millatga assimilyasiyalashgan aholi vaziyatni murakkablashtiradi. Ular o‘z vatani va xalqi bilan butunlay aloqasini uzmagan, ayni paytda ularni qabul qilgan mamlakat etnosiga yaxlit qo‘shilib ketmagan (masalan, AQSh va Kanadadagi nemislar, shvedlar, italyanlar va boshqalar). Oraliq guruhlar ikki va undan ortiq xalq aloqa qiladigan etnik chegaralar zonasida ham shakllanadi. Bunday guruhlarning o‘ziga xos xususiyati – ikki xil milliy ongning yuzaga kelganligidir.
Kishilarning bir jamoasi bir vaqtning o‘zida bir necha etnik umumiyliklar tarkibiga kirishi mumkin, va bu narsa ularning o‘ziga xos ierarxiyasini yuzaga keltiradi.
Har qanday, hatto eng jips va konsolidasiyalashgan xalqlarda ham asosiy etnik tarkibdan farqlanuvchi xususiyatlarni o‘zida saqlab qolgan ayrim guruhlar uchraydi. Etnografik deb nomlanuvchi bunday guruhlar hududiy jihatdan millat yoki elatning alohida qismini tashkil etadi, madaniyati va maishiy hayotida alohida xususiyatlarni saqlab qoladi (ular o‘ziga xos shevada gaplashadilar, dini, kiyim-kechak, urf-odatlari bo‘yicha boshqalardan farq qilishi mumkin). Etnografik guruhlar odatda bir elat yoki millatning boshqa milliy guruhlar bilan assimilyasiyalashuvi yoxud qabilaning elatga qo‘shilishi bilan, biroq ushbu qabila o‘zining ayrim xususiyatlarini saqlab qolgan holda yuzaga keladi. Ko‘p hollarda asosiy etnik guruhdan uzoq vaqt ajralib qolishi (migratsion jarayonlar tufayli, davlat chegaralarining o‘zgarishi va h.k.) natijasida etnografik guruhlar yuzaga keladi. Konfessional munosabatlar bilan farqlanadigan guruhlar ayniqsa ajralib turadilar (masalan, Hindistondagi panjoblik sikxlarni alohida xalq sifatida ham e’tirof etadilar).
Metaetnik umumiylik deb nomlanadigan, bir necha xalqlar guruhlarini qamrab oladigan birliklar ham mavjud. Ular etnogenetik jihatdan yaqin, o‘zini anglash unsurlari o‘xshash, uzoq vaqt iqtisodiy, madaniy va siyosiy aloqalarda bo‘lgan bir necha xalqlarni birlashtiradi. Bunday birliklarga nafaqat tili, balki madaniyati va maishiy hayotida o‘xshashliklar bo‘lgan xalqlar, masalan, slavyanlar, romanlar, mug‘ullar, turklar va boshqalarni kiritish mumkin.