Elitar m
ədəniyyət - Mədəniyyət və incəsənət aləmində özünə yer
tutmuş anlayışlardan biri də “elitar” və “kütləvi” mədəniyyətdir. “Elitar” və
“kütləvi mədəniyyət” anlayışları insanların yaradıcılıq prosesində estetik
yaşantılara cəlb olunmasını əks etdirərək mədəniyyət və incəsənət
tarixind
ə həmişə fəal ideyalar törətmişdir. Mədəniyyətin unikallığı ondan
ibar
ətdir ki, o, həm ayrı-ayrı fərdlərin yaradıcılığı, həm də kollektiv fəaliyyət
n
əticəsində inkişaf etmişdir. Tarixən yaranmış insan birlikləri içərisində
el
ələri vardır ki, onlar dövlət, dini birliklərdən fərqli olaraq etnik formada
mövcud olur. Dil, adət və mədəniyyətin digər xüsusiyyətləri ilə üzə çıxır.
Bel
ə insan birlikləri tayfa, xalq və millətdir. Tayfa, xalq və millətlərin
m
ədəniyyətləri heç vaxt qapalı, bir-birindən ayrı mövcud olmayıb, milləti
t
əşkil edən bütün siniflər üçün xarakterik olan xüsusiyyətlər – ümummilli
xüsusiyyətlər adlanır. Belə ümumilli “etnik” xüsusiyyətlər dil, mədəniyyətin
ənənəvi formaları (yaşayış yeri, geyim, qida), adət-ənənə, psixi
xüsusiyyətlər aiddir. Beləliklə, digər ictimai şüur formaları kimi mədəniyyət
haqqında da müxtəlif nəzəriyyələr yaranır. Bu nəzəriyyələr mədəniyyətin
bütün aspektlərini əhatə edir. Mədəniyyət tarixində maraq doğuran nəzəri
m
əsələlərdən bir də incəsənətin yaradıcıları və ümumiyyətlə mədəniyyətin
kiml
ərə aid olması konsepsiyasıdır. Elitar mədəniyyət konsepsiyasının
n
əzəriyyəçiləri bu mədəniyyətin mahiyyətini “mədəniyyət mədəniyyət
üçündür” və ya “sənət sənət üçündür” tezisi ilə ifadə etməyə çalışırlar. Bu
n
əzəriyyənin müəllifləri mədəniyyət və incəsənəti yalnız bir qrup adamın
malı hesab edir, xalq kütlələrinin bu zəngin mənəvi sərvətdən məhrum
olduqlarını, onu başa düşmədiklərini elan edirlər. Bu konsepsiyanın
müəlliflərinin fikirlərinə görə mədəniyyəti yaradan da, istiqamətləndirən də
“elitar” sayılan təbəqənin nümayəndələridir. Xalq isə, nə onun
yaradılmasında, nə də bu sərvətlərdən bəhrələnməkdə iştirak etmir. Lenin
is
ə deyirdi ki, “İncəsənət xalqın məhsuludur”.
Dostları ilə paylaş: |