DAŞ YUXULAR 76
su ilә doldurub Camalın başına tökür, qarı bitli başı
sabunlayıb dәridәn qan çıxanacan tükün dibini dırnaqlayır,
kir-pasağı tökür, sonra dönә-dönә sabunlayıb asta, yanıqlı
sәslә: - Әziz balam. Yazıq uşaq. Yetim balam! - deyir.
İndi, Bakının xәstәxana çarpayısında huşsuz halda
döşәnib qalan Saday Sadıqlı bu sәsi o qәdәr qәqiq, o
qәdәr yaxından eşidirdi ki, o sәs nә yuxuydu, nә xәyal,
sanki Haykanuş indinin indisindә palatada, onun lap
böyründәydi. Haykanuş qarı Camalın başını dönә-dönә
yuyandan, dәrman sürtüb üstündәn cuna ilә sarıyandan
sonra evlәrindәn çıxıb kilsәnin hәyәtindә dolaşan
qadınların sәsini dә Saday Sadıqlı apaydın, olduğu kimi
eşidirdi.
- Özümüzü müsәlman bilirik, amma uşağın başını
yumaq ağlımıza gәlmәyib.
- Nә olsun müsәlman deyil, amma uşağın başını
yudu, adam balasıdı dә, göydәn düşmәyib ha, o da bizim
kәnddәndi.
- Allah sәnә yaman gün göstәrmәsin, Haykanuş bacı.
Sәn müsәlmandan yaxşısan.
- Kim yetimin başını yumaq istәmәz? Amma biz
hardan bilәk ki, uşağı bit basıb?
- Biz dә deyirik niyә bu gәdә papağı başından
çıxarmır. Yazıq bitә görә yayın istisindә papağını
çıxarmağa xәcalәt çәkirmiş.
- Allah sәnin Erevandakı o bir balanı saxlasın,
Haykanuş. Sәn bizim Әylisdә әn ifallı qadınsan.
- Nә olsun ki, ermәnisәn, Haykanuş, sәn Allah
adamısan...
