Əfrahim hüseynli

 
 

---

76 
 
İNCİMƏ 
       
Niyə göylər kimi dolmusan yenə? 
Məndən incimisən, gülüm, incimə! 
Çən duman bürüyüb gülən çöhrəni 
Nədən incimisən, bilim...incimə! 
         
Cazibəndən kənar çətin ki, gəzəm, 
Elə ovsunladın məni, acizəm. 
Sən mənim ilahəm, pirim, möcüzəm, – 
İstəsən səcdənə gəlim, incimə. 
       
Yağdır gül dodaqdan təbəssüm mənə, – 
İlğımdan sıyrılsın, tələssin mənə. 
Behişt nəfəsindən meh əssin mənə, 
Titrəsin telində əlim, incimə. 
   
 
DÖNSÜN 
       
Röyalı, nəğməli aləmdə sənsiz, 
Əzabdı, dözmərəm, ay ilə dönsün. 
Nur ümmana çıxan vüsal gəmisi 
Azmasın, geriyə, sahilə dönsün. 
       
Ruhumsan, sevgimin qədəri hanı? – 
Əngin göylərdəki ulduzlar sanı. 
Nəqşi – heyrət qoysun eşqin dunyanı, 
Açılsın, əfsunlu tər gülə dönsün. 

---

77 
 
Razıyam, min dəfə alışım, sönüm... 
Əsmər yanağında mən telə dönüm. 
Bu eşqə rişələr atanda könlüm, 
Avazı qumrovlu bülbülə dönsün! 
   
Rayihən ömrümə bahar çiçəyim, 
Əlvan gül üstündə titrək ləçəyim, 
Nahaqdan könlünə dəysəm, göyçəyim, 
Arzum gözlərimdə nisgilə dönsün.