Microsoft Word choliqushi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
35
bo‘ynimga olganimda, u nimalar dedi deng? 
— Bechora Faridaginam! Komron chindan ham jigaringdan urib qolibdi! 
Jinim qo‘zg‘adi-yu, birdan o‘zimni Mujgonning ustiga tashladim, uni qurib qolgan o‘tlar 
ichida yumalatib tortqilay boshladim. 
— Nima deding, opa, nima deding? Men unaqa sariq chayonni... 
Mujgon o‘lib-tirilib o‘zini qutqazishga tirishar, tipirchilardi. 
— Qo‘yvor, qo‘yvor deyman senga! Ust-boshimni yirtasan! Odamlar ko‘rsa sharmanda 
bo‘lamiz, xudo xayringni bersin, bunday qilma, — deb yolvorardi. 
— So‘zingni qaytarib ol... 
— Xo‘p, qaytarib oldim. Nima desang qilaman, lekin meni qo‘yib yubor. 
— Ammo yuz-xotir uchun emas, meni aldash uchun emas... Chindan... 
— Juda soz, yuz-xotir uchun emas, seni aldash uchun emas... Chindan... 
Mujgon o‘rnidan turib, ust-boshini qoqa boshladi. 
— Farida, chindan ham jinni bo‘libsan, — dedi kulib. 
Men o‘rnimdan turmagan edim, titrab turib: 
— Xudodan qo‘rqmay menga qanday tuhmat qilding-a, opa! Men hali yoshman, — de-
dim. 
Ana shundan keyin o‘zimni to‘xtatolmay yig‘lab yubordim. 
* * * 
O‘sha kuni kechasi juda yomon bezovta bo‘lib chiqdim. Negadir uyqum kel-
mas, alahlar, to‘rga ilingan kattakon baliq singari u yoqdan-bu yoqqa o‘zimni 
otar, to‘lg‘anar edim. 
Xayriyatki, kechalar qisqa edi. Tong yorishguncha Mujgon yonimdan jilmadi. 
Ichimda bir narsa o‘zgarganday o‘zimdan-o‘zim dahshatli bir qo‘rquv, nafrat his etar-
dim. Dam-badam yosh boladay Mujgonning bo‘yniga tashlanar: “Nega bunday deding, 
opajon?” deb ho‘ngrar edim. 
U yana ham battarroq hujumga uchrashdan qo‘rqqani uchun na “ha”, na “yo‘q” deyar, 
indamay sochlarimni silar, boshimni bag‘riga bosib, meni yupatishga tirishar edi. Tong 
yorishar payt uning ham asab tori uzildi, jahli chiqib meni koyib berdi: 
— Jinni, yaxshi ko‘rish aybmi? Qiyomat qo‘pgani yo‘q-ku!.. Juda bo‘lmasa uylanarsiz-
lar, shu bilan olam guliston... Uxla, bezor qilib yubording-ku! Men bunaqa odobsizlikka 
toqat qilolmayman. 
Mujgon opamning jahli bu safar ham bo‘ynimni egib qo‘ydi. Bundan tashqari u bilan 
gap talashib o‘tirishga o‘zimda ham majol qolmagan edi. Musyo Segenning butun kecha 
bo‘ri bilan olishib, saharga yaqin o‘zidan ketib qolgan echkisi* singari holdan ketgan 
edim. 
Ko‘zim ilingan paytda Mujgonning yana shirin til bilan: 
— U ham senga beparvo qaramas, — deganini eshitgan bo‘lsam ham, bunga qarshi 
isyon ko‘tarishga qurbim yetmay uxlab qoldim. 
* * *
Ertasiga shu yerlik boylardan birining chorbog‘iga taklif qilingan edik. Umrimda shu 
bugungiday bahrim ochilgan kun bo‘lmagandir, deyman. 
Oysha xolam bilan Mujgon chorbog‘ hovuzi bo‘yida kattalar bilan gaplashib o‘tirganla-
rida, bolalarni yonimga oldim-u, tevarakda o‘tni o‘tga, suvni suvga otib, to‘polon qila bo-
shladim. Hatto bir qur bitta yaydoq otga minmoqchi bo‘lib, jonimni xatarga ham 
qo‘ydim. Xolam bilan Mujgon meni ko‘rib qolishib, qo‘l-bosh ishoralari bilan imo qilishar-
di. 
Ularning nima demoqchi ekanliklarini juda yaxshi bilsam ham, anqovsirab o‘zimni 

---

Choliqushi (roman). Rashod Nuri Guntekin