silahlanaraq bir neçə yüz atlı ilə üz qoydular Minkənd, Xınzirək və başqa kəndlərin
üstünə. Onlar bu kəndləri darmadağın etdilər. Ermənilərdən bir qismi öldü, bir
qismi qaçıb canını qurtardı, başqa bir qismi isə tüfənglərini atıb təslim oldular.
oğlanı gəlib xəbər verdi ki, biz müsəlmanlar cəm olub birdən yüz evdən ibarət olan
ermənilər əlacsız qalıb tüfəng və patrondaşlarını atdılar və acizanə şəkildə təslim
oldular. Oğlan dedi ki, indi Qaladərəsinin üstünə hücum çəkmək məqsədi ilə
hazırlıq görürük. Həmin oğlan bacardığı qədər boş gilizlər alıb apardı və dedi ki,
orada yaxşı patron qayıran var. Verəcəyəm bu gilizləri doldursun, çünki lazım
toplaşmışdı. Onlar gəldikdən sonra Şeyxülislam buyurdu ki, inşallah, sabah mən
36
getməliyəm. Yenə də hər iki tayfaya nəsihət edirəm ki, burada əmin-amamlığı
pozmayaraq, əvvəlki kimi yenə də biri-birinizə ehtiram ilə yanaşaraq qardaş kimi
dolanasınız.
Ermənilərdən biri ayağa durub ərz elədi ki, bu böyüklükdə alovun üstünü
pərdə ilə necə örtmək olar? Ermənilərin vaveylası aləmi bürümüşdü. Çox böyük
hörmətlə cənablarınızdan xahiş eləyirik ki, getməyəsiniz. Bir-iki gün də burda
qalasınız. Bəlkə, bu tayfa arasında sülhü bərqərar eləyəsiniz. Erməninin bu
müraciətindən sonra müsəlman camaatı da cənab şeyxdən xahiş etdilər ki, Qalada
bir neçə gün də qalsın. Bu müraciətlərdən sonra şeyx onların xahişini qəbul edərək
bir neçə gün yenə şəhərdə qalmalı oldu. Həmin günün sabahı hər iki tayfanın
xahişinə əsasən sülhü bərpa etmək məqsədilə hər tərəfdən iyirmi-otuz adamın
iştirakı ilə əvvəl erməni kilsəsinə getdilər. Burada alimlər, xəlifə və keşişlər öz dini
qanun-qaydaları ilə and içdilər ki, iki millət arasındakı ədavəti qızışdıranların
fitvası ilə fitnə-fəsada qoşulmayacaqlar və hər iki tayfa arasında yaradılmış sülhü
pozmayacaqlar.
Bundan sonra hər iki firqə birlikdə məscidə gəldilər. Burada xütbələr
oxunduqdan sonra cənab qazi müsəlmanları Qur'ani-Şərifə and içdirdi ki, heç kəs
bu iki xalq arasındakı əmin-amanlığı pozmayacaq və heç bir fitnə-fəsada bais
olmayacaqlar.
Bu andiçmə mərasimindən sonra çox inadkar, nahaq qanlara və fitnə-
fəsadlara bais İrəvan əhlindən olan Həmzad adlı bir erməni öz ətrafına onun kimi
cəlladları toplayaraq qəfil zəif müsəlman kəndlərinə basqın edirlər. Onlar əvvəlcə
kəndin ətrafında olan bir para ot tayalarına od vurub yandırmışdılar. Kənd camaatı
bu hücumdan xəbərdar olan kimi kəndin müdafiəsinə qalxaraq düşmənlə vuruş
meydanına atılırlar. Ermənilər isə onlardan qorxaraq geri qaçmışlar. Onlar başqa
müsəlman kəndlərinə də belə basqınlar edərək xalqın rahatlığına haram qatmışlar.
Gah da həmin dəstə Əsgəran bürclərinə girərək gizlicə yoldan gəlib-gedən
müsəlmanları namərdliklə vurub öldürürdülər. Öldürdükdən sonra isə qaçıb onun
üstündə olan paltarını, pulunu və apardığı malını qarət edib, meyidini yandırırdılar
ki, ondan əsər-əlamət qalmasın.
Bundan əvvəl də bu iki tayfa arasında din-məzhəb üstə, yaxud böyük
mülklərdən ötrü münaqişə olurdu. Lakin bu cür insafsızlıq və namərdliklər
olmurdu. Bu namərd dəstə isə harada əlsiz-ayaqsız adamlar görürdülər, gendən
vurub öldürürdülər.
Xaspolad adlı bir müsəlman Qalanın ətrafında yerləşən bir dəyirmanı
icarəyə götürmüş və onu bir kişi ilə övrətinə tapşırmışdı. Qarət və qan tökməklə
məşğul olan erməni dəstələrinin biri həmin dəyirmana gələrək böyük bir faciə
törətmişdilər. Onlar kişini güllə ilə öldürdükdən sonra qucağında dörd aylıq uşaq
olan qadına yaxınlaşdılar. Erməni cəlladları onları da öldürmək istəyəndə övrət
dedi ki, allah xatirinə məni öldürün, ancaq uşağa əl vurmayın. Ermənilərdən ikisi
irəli çıxıb dedilər ki, qorxma, uşağı öldürməyəcəyik. Onlar uşağı qadından alıb
37
bələyini açdılar. Ermənilərin hərəsi uşağın bir ayağından tutub qüvvətlə hərəsi bir
tərəfə çəkdilər. Uşaq iki para oldu. İki yerə bölünmüş uşağın parçalarını ananın
üstünə atdılar. Ana bu vəhşiliyə dözə bilməyib huşunu itirdi. Cəlladlar bu qadını da
bir neçə güllə ilə qətlə yetirdikdən sonra dəyirmanda olan taxılı və unu, eləcə də
malı qarət edib apardılar.
Dostları ilə paylaş: