«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

lm‘z
yoshlaridan uning ruxsoriga suv urar, gotyo suv 
bilan seskanib, zora uyqusidan uyg‘onib ketsa, 
degandek bolardi. Lekin uning barcha harakat- 
lari zoye ketdi, oy yuzli go'zal qizi uyqudan ko‘z 
ochmadi. Uygbnishidan umidi uzilgan ona oppoq 
sochlarini yoyib, oh-faryod ko‘tardi, sochlarini 
yulib, yoqalarini yirtar, tirnoglari bilan yuzini 
o^ar, o rig a n yaralar o'midan oqqan qonlar ko‘z 
yoshlariga qo‘shilib buloq suvlaridek oqardi. Nola 
qilar ekan: «Juda qattiq uxlab qolding-ku, bo‘tam! 
Ko'zingni och, havo musaffo, qizlar gulshanda sayr 
qilib yurishibdi, barchalari bog'da aylanib seni 
kutishmoqda. Turli taqinchoqlar taqib yasangan 
dugonalaring sening yolingga boqib turishibdi. 
Jingalak sochlaringni ochib, iforlarini olamga 
tarqatay, ko'zingga surma surtib, yuzlaringni qizil 
elik bilan gulgun qilay, shakardek lablaring ostiga, 
yuzingga xol qo“yay, ustingga gulrang ko^ylaklar

---

kiydirib, gulshanga yuboray, qizlar bilan u tomon- 
ga borgin. Senga Majnun ham intizor bolib, bog‘ 
ichida fig‘on chekib turibdi. Sen kechga qolgach, 
u seni istab bu tomon kelib seni so'rasa, nima deb 
javob beraman? Ham meni, ham uni zor qilma, 
uning oldida meni sharmsor etma».
Ona bu so'zlari bilan jahonni g'am-gtissaga 
botirdi-yu, ohi bilan osmonni qorongl qildi. Tash- 
qarida otasi boshyalang holda yoqasini yirtib, 
kolcsiga toshlarni urar, yolgiz otasi emas, qavm-u 
qarindoshlari, butun qabila ahli aza tutishib, oh- 
faiyod chekishardi.
Bu payt Majnun yalang'och holda bir qabr ichi­
da yotardi. Layli oglr betob bolib qolgach, u ham 
kasal bolib yiqilgan edi. Ma’shuq bemor bolganda, 
oshiq halok boladi. Majnun behol bolib yotarkan, 
Layli goh tushida, goh xayolida namoyon bolardi. 
Layli ajal qolidan qadah ichgan, ya’ni bu olam bilan 
vidolashgan chog‘da ko'ngli birdan simob kabi titrab 
ketdi-da, quloglga shunday bir ovoz eshitildi:
«Ey dard-u balo askarlarining podshosi! Hozir 
yotishning vaqti emas, o'rningdan tur. Pokiza 
boglngga kuz keldi, chiroglng tong shamoliga 
uchradi. Bulbulligingni ko'rsatmoqchi bolsang 
ham elga ko‘rsat. Yoring safarga tayyor holda 
hamrohini kutib turibdi. Hamrohligingni ko‘rsa- 
tasanmi yo u oy sensiz safarga y ol olaversinmi?».
Devona bu so'zlaming ma’nosini darhol anglab 
yetdi-yu, tani nihoyatda behol ekanligiga qaramay, 
yotgan joyidan qoplon kabi sakrab turib, qabila 
tomon tez yugurib ketdi.
Chaqmoq kabi yelib borarkan, visol kuyini kuyla- 
gan holda ko‘z yoshlarini yomglrdek sochardi. Mehri

---

oti jahonni yoritar, kotiglida olim xafvi ham yo‘q 
edi. Uning atrofida yowoyi hayvonlar ham sakrab 
borishar, odamlarning ba’zilari Majnun holatidan, 
ba’zilari esa hayvonlar ofatidan qo'rquvda edilar. 
Majmrn Layli eshigiga qadam qolgach, hayvonlar 
tashqarida qolishdi. Devona yigit ostonadan dadil 
kirdi va uy ichida yotgan sevgilisiga ko'zi tushdi, 
uning oldiga borib, yoniga yotdi-yu, jon taslim qildi. 
Uyga kirgan qabila ahli bu holatni ко‘rib, hayratdan 
qotib qolishdi. Ularni dafri etish zaruriyati tufayli bu 
holatda qanday ish tutish haqida maslahatlasha 
boshladilar. Barchalari dedilarki: