|
1. Sənaye istehsalının artması ilə ətraf mühitin cirklənməsi.
Sivilizasiyanın inkişafında resursların istehlskı mütəmadi olaraq artmışdır.Bu, ətraf mühitə daha cox gərginlik gətirmişdir. Canlı orqanizmlərin ətraf mühilə qarşılıqlı əlaqələrindən bəhs edən elmi «Ekologiya» adlandırmağı ilk dəfə E.Hekkel (1866) təklif etmişdir. Ekologiyanın təşəkkül tapması tədricən müxtəlif canl orqanizmlərin həyat tərzi və onların xarici aləmdən asılılığı haqqında məlumat toplandıqca mümkün olmuşdur. Ekologiya ayrı-ayrı bitki və heyvan növlərinin məhv olunmasının, təbii mühitin çirklənməsinin, insan həyatının keyfiyyətcə pisləşməsinin səbəblərini və nəticələrini öyrənir. Ekologiya, komponentləri əksərən insan qrupları olan müxtəlif səviyyəli- qlobal regional və lokal sistemləri öyrənir. Ekoloji dərketmə əxlaqi məna kəsb edir, ekoloji biliklər olmadan səmiyyətin davamlı inkişafı mümkün deyildir.
Xalq təsərrüfatının bütün sahələrində olduğu kimi, kənd təsərrüfatında da istehsal prosesi və insanların həyat fəaliyyəti təbiətlə bağlıdır. Bəşər cəmiyyəti təbiətlə qarşıqlı əlaqəyə girərək, ondan öz təlabatını ödəmək üçün istifadə edir. Cəmiyyət inkişf etdikcə bu proses sürətlənir. Müəyyən tarixi şəraitə qədər təbiət insanlar tərfindən istifadə olunan sərvətlərini təbii yolla bərpa edərək, özündə tarazlıq yarada bilir. Müəyyən müddət keçdikcə, elmi-texniki tərəqqi sürətləndikcə, insanlar daha mükəmməl texnikadan istifadə etməklə təbiətdən daha çox istifadə etməyə çalışırlır. Bu halda əsrlərlə yaranmış olan tarazlıq pozulur.
Ekoloji biliklər gerçəkliyin həyat əhəmiyyətli cəhətlərini aşkarlayır, mədəniyytimizin və hə həyat tərzimizin dəyişməsin kömək edir.
Dostları ilə paylaş: |
