193
Mm
MAC
(Qazançı, Vənənd) – kotanın və ya xışın dəstəyi.
–Bir n
əfər olur ki, macı tutur.
MАCĞАL (Culfа, Şahbuz, Şərur) – şumlаmа zаmаnı
хışın, kоtаnın dəstəyindən tutаn аdаm. –Mаcgаl kоtаnаn yеr
sürür.
MAÇ ELƏMƏX' (əksər şivələrdə) – öpmək. –Gə nənə
s
əni bir maç eləsin.
MAÇI (Ordubad) – qoca. –
Bir maçı arvadı da salıp
yanına gətımışdi.
MАFАL (Cəhri) – imkаn. –Özgə vахt yеməх'də mənə
mаfаl vеrmirsən.
MAFAR
(Naxçıvan) – taqət. –Yazıx Fürzənin mafarı
qalmıyıp ki, danışsın.
MAĞAL YERİ (Oğlanqala) – inəklərin günorta
saxlandığı yer.
MAĞIL (Dəmirçi) – heç olmasa, yaxşı ki. –Bir
otumasan da mağıl qapıdan kefimi soruş.
Z
ərdabda bu söz maal, Bakı, Borçalı, Dəvəçi, İsmayıllı,
Z
əngilanda mağıl şəklində eyni mənada işlənir (3, s.342).
MAĞMIN (Naxçıvan) – yazıq, fağır. –O mağmın
Sonanın başına gətimədix'ləri oyun qalmadı.
MАHI (Ələhi, Nürgüt) – dəryаz. –Biz оtu mаhıynаn
çаlаrıх.
MAHNA
(Şəkərabad) – bəhanə. –Mahnası da bı oldu
194
ki, m
ə:m xəbərim yoxuydu.
Dostları ilə paylaş: |
