Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

 
 
93 
 

---

Ee 
ЕDƏLƏŞMƏХ' (Vayxır) - icəşmək, mübаhisə еtmək. -
Sə:rdən-aхşаmа qədər bir-biriynən еdələşillər. 
EKİZTAYI//ƏKİZTAYI  (Hacıvar,  Kırna,  Yaycı)  - 
ekizl
ərdən biri. –Mə:m ekiztayım çıqqılı vaxdı ölüp.  
EHMAL 
(Naxçıvan)  –  yavaş.  –Birəz  ehmal  danışın, 
uşax yatıp.  
EHMALCA  (Bab
ək,  Naxçıvan,  Şahbuz,  Şərur)  – 
yavaşca.  –Ehmalca  yaxınnaşdım,  baxdım  kin,  quşdar  dən 
d
ənniyir. 
ELAT  (K
əngərli,  Ordubad,  Şahbuz,  Şərur)  –  yayda 
yaylağa,  qışda  qışlağa  köçən köçəri  maldarlıqla  məşğul  olan 
əhali. 
EMALÇI (Milax) – 
ağartı məhsulu hazırlayan adam. –
Emalçı süd, qatıx, şor düzəldən adama deyirix'. 
ER  (
əksər  şivələrdə)  –  tez, səhər tezdən.  –Nolub, ay 
bala, erd
ən kədirmisən qapını? 
ERKƏC (Babək, Culfa, Şahbuz) – sürünün qabağında 
ged
ən yaşlı keçi. –Erkəci sür qabağa, sürü:n qabağın çəx'sin. 
Ağdam  şivələrində  bu söz erkəş,  Kürdəmir,  Qarakilsə, 
Qazax  şivələrində  erkəç  variantında  eyni  mənada  işlənir (1, 
s.162). 
ERKƏK  (Camaldın)  –  bir  yaşı  tamam  olmuş  toğlu.  –
Q
əşəx' erkək ətinnən kabap çəx'mişdi, yedix'. 
ЕŞİХ' (əksər şivələrdə) - həyət, çöl. -Аy uşах, о dаnаnı 
itələ sаl еşiyə. 
94 
 

---

ЕŞMƏ  (Culfа,  Şаhbuz)  -  tütünü  qəzеt  аrаsınа  tökərək 
оnu еşib siqаrеt kimi düzəltmək və çəmək.  -Bir  еşmə  yаndır, 
həfsələmizə tüstü vеrəх'. 
EŞŞƏХ' I (Naxçıvan, Ordubad) – bir neçə adamın otura 
bil
əcəyi taxdadan və ya dəmirdən hazırlanmış arxasız oturacaq.  
–
Eşşəyi qoyurux divarın dibinə, yayda-yazda oturarıx üsdündə. 
EŞŞƏХ'  II  (əksər  şivələrdə)  –  ustaların  yüksək yerdə 
işləyəndə istifadə etdikləri taxtadan hazırlanmış qurğu. –Usda 
küsüp, eşşəyi-zadı da qalıp bırda çıxıp gedip.