Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ЕYDİRMƏХ'//ЕVDİRMƏХ'  (Əlincə,  Xoşkeşin)  - 
inəyi  sаğmаzdаn  əvvəl  əmcəklərinə  süd  gəlsin  dеyə  iki 
bаrmаqlа  sıхmаq.  -Əvvəlcə  inəyi  еydirdi  sоrа  bаşdаdı 
sаğmаğа. 
EYMƏ  (Ordubad,  Şahbuz,  Şərur)  –  tükü təmizlənmiş 
qoyun v
ə ya keçi dərisindən hazırlanır və içərisində pendir, şor, 
yağ saxlanılır. 
EYN  (
Daylaqlı,  Kırna,  Naxçıvan,  Sələsüz, Tumbul) – 
vec. –Heç eynin
ə də dəyil ki, bı boyda söz ma: deyilir axı.  
EYNİMƏХ'  (Naxçıvan)  –  böyüyüb artmaq. –Bı  uşax 
heç eynimir axı.   
EYZƏN  (Culfa, Ordubad, Şərur)  –  xalis.  –Mənim  bı 
çıqqılı nəvəm eyzən dədasına oxşıyır. 
 
EVNƏ (Naxçıvan)//ƏVNƏ (Ordubad, Şərur) – dəfə. –
Günd
ə bir evnə gəlir dədəsinin çörəyin-zadın verir gedir. 
 
 
95 
 

---