Naxçivan dialekt və ŞİVƏLƏRİNİn lüĞƏTİ

ƏMDƏRMƏX'  (Babək,  Naxçıvan)  –  hamısın  birdən 
əyib tökmək.  –Bəyəmmədi xörəyi,  qabı  əyip  əmdərdi 
hammısın yerə. 
ƏMƏKÖMƏCİ//ƏMƏNKÖMƏCİ (əksər şivələrdə) - 
ya
banı bitki. -Əməköməci həm də dərmandı. 
ƏMƏLİ  AZMAX  (Naxçıvan)  –  özünü  yaxşı  aparma-
maq. –
Süleyman bı işə keçənnən sora təmmiz əməli azıpdı. 
99 
 

---

ƏMƏLİSALEH (Babək, Naxçıvan, Ordubad, Şərur) – 
yaxşı  adam,  işləri həmişə  yaxşı  gedən.  –Əməlisaleh  adamın 
işini allah özü yox yerdən düzəldər. 
ƏMLİX'  (Biçənək,  Kırna,  Maxta)  –  anasının  yanında 
b
əslənilən 3-4  aylıq  quzu.  –Hələ  əmlix'di,  bını  anasınnan 
ayırmağ olmaz. 
- 
Əzizim bаhаr bаrı 
Şirindir bаhаr bаrı 
Kəsmə əmlix' quzunu 
Qo
y gəlsin bаhаr, bаrı. 
ƏMMƏ  (əksər  şivələrdə)//ƏMDOSTU  (Şahbuz)  - 
əminin  yoldaşı,  əmcanı.  –Anam qalxozda işdiyirmiş da pütün 
günü, bizi el
ə əmməmiz yekəldip. 
ƏNAYIN  (Naxçıvan)  –  qəribə,  əcaib.  –Harda  ənayın 
işdər var gələr bizim başımıza. 
ƏNBİR  (Culfa)  –  küpədən  bal  çıxarmaq  üçün  dəmir 
qaşıq. –Balı ənbirnən çıxardırıx küpədən.