Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.vivo-book.com
1 Stiven Kinq – Yaşıl Mil www.vivo-book.com
2 Birinci hissə ĠKĠ QIZ MEYĠTĠ 1
Bu, 1932-ci ildə, Ģtatın həbsxanası hələ Kold Mauntində (Soyuq Dağda) olanda baĢ verib. Elektrik stulu da, təbii ki, hələ orada idi. Ġnsanların qorxduqları, amma qaçılmaz olan Ģeylər haqqında danıĢdıqları kimi, məhbuslar da elektrik stulu haqqında zarafatlar edirdilər. Məhbuslar onu öz aralarında Qoca Qığılcım, yaxud Yağlı Tikə adlandırırdılar. Onlar elektrik sərfolmasına görə gələn hesablar haqqında, rəis Mursun arvadı Melindanın ağır xəstə olduğundan, ġükran Günü münasibətilə özünün bu payız biĢirəcəyi yeməklər haqqında zarafatlar edirdilər. Nə vaxtsa bu stula oturacaqlarını öyrənən məhbusların yumor hissi anında yox olurdu. Mən Kold Mauntində iĢlədiyim müddət ərzində yetmiĢ səkkiz edama rəhbərlik etmiĢəm (bu mənim heç nə ilə qarıĢdırmadığım yeganə rəqəmdir, bu rəqəmi ölüm yatağında belə xatırlayacağam) və düĢünürəm ki, bu insanların əksəriyyəti baĢlarına nə gələcəyini məhz topuqları Qoca Qığılcımın möhkəm palıd
www.vivo-book.com
3 ayaqlarına bərkidilən anda dərk edirdi. Onların öz ayaqları artıq yolun sonuna çatdığını məhz o an anlamağa baĢlayır (bunu onların gözlərinin dərinliyindən qalxan soyuq dəhĢətdən anlamaq olar). Onların damarlarında hələ də qan axır, əzələləri hələ də güclüdür; amma nə fərqi var, hər Ģey bitib, çünki onlar daha çöldə gəzə, kənddə iməcilik və Ģənliklərində qızlarla rəqs edə bilməyəcəkdilər. Qoca Qığılcımın müĢtəriləri yaxınlaĢan ölümü topuqlardan üzüyuxarı anlamağa baĢlayırlar. Bir də rabitəsiz və anlaĢılmayan son sözlərdən sonra onların baĢlarına geyindirilən qara ipək torba var. Hesab edilir ki, bu torba onlar üçündür, amma mənim fikrimcə, o torba bizim üçündür ki, dizləri bükülmüĢ halda öləcəklərini dərk etdikləri an onların gözlərində görünən dəhĢətli qorxunu görməyək. Kold Mauntində ölümə məhkum edilmiĢlər üçün kamera yox idi, yalnız baĢqa dörd kameradan təcrid edilmiĢ və onlardan təxminən dörd dəfə balaca olan “E” bloku vardı. Bu blok taxta əvəzinə kərpicdən idi. Onun metal damı yay günəĢinin altında hədəqəsindən çıxmıĢ qəzəbli göz kimi parlayırdı. Blokun içində, enli mərkəzi dəhlizin hər tərəfində üç kamera olmaqla, altı kamera vardı. Bu kameraların hər biri, o biri dörd blokdakı kameralardan təxminən iki dəfə böyük olsa da, onlar təkadamlıq idi. Burada məhbuslar üçüm əla Ģərait vardı, amma buranın məhbusları (xüsusilə də otuzuncu illərdə) o biri bloklardakı kameralara keçmək üçün çox Ģeylərindən keçərdilər. Ġnanın mənə, bunun üçün həqiqətən çox Ģeyi qurban verərdilər.
www.vivo-book.com
4 Mənim nəzarətçi iĢlədiyim dövr ərzində bu altı kameranın eyni vaxtda dolu olduğunu heç görmədim – bu lütfünə görə Allaha Ģükür edirəm. Ən çoxu dörd məhbus – ağ və qaradərili (Kold Mauntində “gəzən ölülər” arasında irqi mənsubiyyətinə görə fərqləndirmə yox idi); amma yenə də bura cəhənnəmi xatırladırdı. Məhbuslardan biri Beverli Makkol adlı bir qadın idi. O, qaratoxmaq tuz kimi qara və sizin heç vaxt iĢləməyə cürət etməyəcəyiniz günah kimi gözəl idi. Ərinin onu döyməsi ilə altı il barıĢsa da, onun sevgi macəraları ilə bir gün belə barıĢa bilməmiĢdi. Ona xəyanət etdiyini (ola bilsin, bu, bir gecəlik sevgili idi) öyrənəndən sonra bir axĢam o, dostlarının Həkkak adlandırdığı zavallı ərini onun bərbərxanasından yuxarıdakı mənzilə aparan pilləkənin üst meydançasında gözətləmiĢdi. O, əri xalatını soyunana və ayaqqabılarının üstünə xəyanətkar bağırsaqlarından qaz buraxanadək gözləmiĢ və Həkkakın öz ülgücündən istifadə etmiĢdi. Qoca Qığılcıma gətirilməzdən iki gün öncə qadın məni kamerasına çağırıb, öz afrikalı mənəvi atasının yuxusuna girərək, ona kölə adından imtina etməyi və azad adla – Matuomi adı ilə ölməyi əmr etdiyini söylədi. O xahiĢ etdi ki, ölüm hökmünü ona Beverli Matuomi familiyası ilə oxusunlar. Deyəsən, onun mənəvi atası ona ad verməmiĢdi, ya da o özü bunu mənə söyləməmiĢdi... Mən razılaĢdım. Türmədə iĢlədiyim illər mənə məhbusların xahiĢlərini rədd etməməyi öyrətmiĢdi, əlbəttə, qadağan olan xahiĢlər istisna olmaqla. Beverli Matuominin məsələsində bunun artıq heç bir fərqi yox idi. Ertəsi gün
www.vivo-book.com
5 təxminən gündüz üç radələrində qubernator zəng edib onun ölüm hökmünü, “Otlu Vadi” qadın islah koloniyasında çəkməklə, ömürlük cəza ilə dəyiĢdi. “Yalnız cəza və heç bir əyləncə” – o vaxt biz belə deyərdik. Növbətçi masasına yaxınlaĢanda, Beverlinin yumru arxasının sağ tərəf əvəzinə, sola döndüyünü görəndə, mən həqiqətən sevindim. Təxminən otuz beĢ il sonra mən bu adı bir qəzetin nekroloq səhifəsində, sağanağının küncləri straz – süni daĢlarla bəzədilən eynək taxmıĢ ağsaçlı, arıq zənci qadının Ģəklinin altında gördüm. Bu, Beverli idi. Nekroloqda deyilirdi ki, o, ömrünün son on ilini azadlıqda yaĢamıĢ və Reynz Folz adlı kiçik qəsəbənin kitabxanasını məhv olmaqdan, demək olar ki, təkbaĢına xilas etmiĢdi. O, həmçinin, kilsə məktəbində dərs deyirmiĢ və onu bu sakit məkanda çox sevirlərmiĢ. Nekroloqun baĢlığı belə idi: “KĠTABXANAÇI ÜRƏK ÇATIġMAZLIĞINDAN HƏYATINI ĠTĠRDĠ”, aĢağıda isə gecikmiĢ bir fikir kimi, xırda Ģriftlə yazılmıĢdı: “qətlə görə iyirmi ildən artıq türmədə yatıb”. Təkcə küncləri straz daĢları ilə bəzədilmiĢ eynəyin arxasından baxan iri və parıldayan gözlər dəyiĢməmiĢdi. Bu gözlər, hətta yetmiĢ yaĢında belə, məcbur olarsa, ülgücünü bir an belə tərəddüd etmədən dezinfeksiya məhlullu stəkandan çıxarmağa hazır qadının gözləri idi. Həyatlarını kiçik, mürgüləyən qəsəbələrdə kitabxanaçı kimi bitirsələr belə, qatilləri hər zaman tanımaq mümkündür. Mənim kimi ömrünün uzun illərini qatillərlə keçirənlər üçün, əlbəttə ki, bu su içmək kimi bir
www.vivo-book.com
6 Ģeydir. Öz iĢimin xarakteri haqqında yalnız bir dəfə Ģübhə ilə düĢünməli olmuĢam və məhz buna görə də bu sətirləri yazıram. “E” blokunun mərkəzindəki geniĢ dəhlizin döĢəməsinə yaĢıl limon rəngində linoleum döĢənmiĢdi və buna görə də baĢqa həbsxanalarda “Sonuncu Mil” adlandırılan Ģey Kold Mauntində “YaĢıl Mil” adlandırılırdı. Zənnimcə, dəhlizin uzunluğu – aĢağıdan yuxarıya, cənubdan Ģimala doğru təxminən altmıĢ addım olardı. AĢağıda karser, üstdə isə “T” formalı dəhliz vardı. Sola döngə həyat demək idi – əgər günəĢin yandırdığı gəzinti həyətində baĢ verənləri belə adlandırmaq olarsa. Bir çoxları elə belə də deyirdilər; çoxları heç bir aĢkar fəsada uğramadan uzun illər beləcə yaĢayırdı. Oğrular, odvuranlar və seksual cinayətkarlar öz söhbətləri, gəzintiləri və xırda iĢ-gücləri ilə burada yaĢayırdılar. Sağa döngə – tamam baĢqa məsələ idi. Əvvəlcə siz mənim kabinetimə düĢürsünüz (buradakı xalça da yaĢıl idi, onu dəyiĢmək fikrində olsam da, dəyiĢmədim), arxasında, sol tərəfdə Amerika bayrağı, sağında isə Ģtatın bayrağı olan masamın önündən keçirsiniz. Otağın uzaq divarında iki qapı vardı – birisi mənim və baĢqa gözətçilərin (bəzən hətta rəis Mursun da) istifadə etdiyi balaca tualetə, ikincisi isə anbara açılırdı. YaĢıl Mil adlandırılan yol burada bitirdi. Buranın qapısı kiçik olduğundan, oradan keçəndə baĢımı əyməli olurdum, Con Koffi isə az qalırdı oturaraq keçsin. Siz əvvəlcə balaca bir meydançaya çıxırsınız, sonra üç beton pillə ilə taxta döĢəməyə
www.vivo-book.com
7 enirsiniz. Bu blokdakı qonĢu otaqla tamamilə eyni, qızdırılmayan, metal damlı balaca bir otaqdır. QıĢda bura elə soyuq olur ki, nəfəs alanda adamın ağzından buxar çıxır, yayda isə istidən boğulmaq olar. Elmer Manfredin edamı zamanı – otuzuncu ilin ya iyulu, ya da avqustunda, – zənnim məni aldatmırsa, edama Ģahidlik edən doqquz nəfər istidən huĢunu itirmiĢdi. Anbarın solunda yenə də həyat vardı. Alətlər (hamısı çarpaz zəncirlərlə bərkidilmiĢ barmaqlılar arxasında bağlı saxlanırdı, elə bil, bunlar kürək və kərkilər yox, karabin tüfəngləri idi), əsgilər, həbsxana bağçasında yaz əkini üçün toxum torbaları, tualet kağızı qutuları, həbsxana mətbəəsi üçün altlıqlar... hətta beysbol rombunu və futbol sahəsində xətləri iĢarələmək üçün əhəng torbası. Məhbuslar otlaq ərazi adlandırılan yerdə oynayırdılar, ona görə də Kold Mauntində bir çoxları payız axĢamlarını həsrətlə gözləyirdi. Sağ tərəfdə – yenə ölüm: güclü palıd ayaqları, bir çox insanın həyatının son anında onların soyuq tər damcılarını canına hopdurmuĢ geniĢ qoltuqaltıları, Baks Rocers komikslərindəki uĢaq robotun kepkasına oxĢayan və adətən, stulun söykənəcəyindən qayğısız Ģəkildə asılan metal baĢlığı ilə taxta platformanın üstündə duran Qoca Qığılcım. Stuldan çıxan kabel onun arxasındakı Ģlak-pasa blokundan olan divardakı dəlikdən keçirdi. Yanda üzünə sink çəkilmiĢ vedrə vardı. Onun içinə baxsan, metal baĢlığın ölçüsünə tam uyğun yumru süngəri görə bilərsən. Edamdan öncə onu duzlu suda isladırlar ki,
www.vivo-book.com
8 baĢlıq naqillə gələrək süngərdən keçən sabit cərəyanı məhkumun beyninə yaxĢı keçirsin.
1932-ci il Con Koffinin ili idi. Təfsilatlar qəzetlərdə dərc edilmiĢdi. Kimə maraqlı idisə, kimin enerjisi Corciyanın qocalar evində öz həyatını baĢa vurmaqda olan qocanın enerjisindən çox idisə, bu məlumatlara baxa bilər. O vaxt payız çox isti idi, indiki kimi yadımdadır, çox isti idi. Oktyabr ayı lap avqustdakı kimi isti idi. Həbsxana rəisinin arvadı Melinda bir müddət Ġndianoladakı xəstəxanada yatdı. Həmin payız həyatımda ən ağır sidik yolu infeksiyasına tutulmuĢdum. Xəstəxanada yatacaq qədər ağır olmasa da, hər dəfə sidiyə çıxanda ölümü arzulayacaq qədər ağır idi. Bu, yanında siçan gəzdirən, baĢı yarı dazlaĢmıĢ fransız Delakruanın payızı idi. O, yayda gəlmiĢdi və makara ilə çox gözəl fəndlər edirdi. Lakin hər Ģeydən öncə, bu, Con Koffinin Detteriklərin əkiz qızlarını zorlayaraq öldürdüyünə görə ölümə məhkum edilərək “E” blokuna gəldiyi payız idi. Hər növbədə blokun mühafizəsini dörd və ya beĢ gözətçi təmin edirdi, amma onların əksəriyyəti müvəqqəti iĢçi idi. Din Stanton, Harri
www.vivo-book.com
9 Tervilliger və Brutus Hovell (yoldaĢları onu “Brutal” (Qaba) çağırırdılar, amma bu zarafat idi. Öz ölçülərinə baxmayaraq, o məcbur olmasa, milçəyi də incitməzdi) artıq həyatda yoxdular. Persi Uetmor da vəfat edib, bax o, əsil qaba idi, üstəlik də axmaq. Persi “E” blokunda iĢləmək üçün yaramırdı, amma onun arvadı qubernatorun qohumu olduğundan, o, blokda qaldı. Məhz Persi Uetmor – “Meyit gəlir! Bura meyit gəlir!” – deyə guya ənənəvi olan cümlələri qıĢqıraraq Koffini bloka müĢayiət etmiĢdi. Oktyabr ayı olmasına baxmayaraq, cəhənnəm istisi vardı. Gəzinti həyətinin qapısı açıldı və içəriyə parlaq iĢıqla bərabər, həyatımda gördüyüm ən nəhəng insan daxil oldu – təbii ki, həyatımı boĢa sərf etdiyim bu yolunu azmıĢ əclafların yurdundakı “istirahət otağında” qoyulmuĢ televizorda gördüyüm bəzi basketbolçular istisna olmaqla. Onun əllərinə və çəllək kimi geniĢ sinəsinə zəncir vurulmuĢdu, ayaqlarına zəncirli buxovlar taxılmıĢdı. O, yaĢıl dəhlizdə kameraların arası ilə irəlilədikcə, buxovların zəncirləri Ģaqqıldayırdı. Onun bir tərəfində Persi Uetmor, o bir tərəfində isə arıq və cılız Harri Tervilliger gedirdi. Onlar əsir alınmıĢ ayının yanı ilə gedən balaca uĢaqlara oxĢayırdılar. Hətta Brutus özü onun yanında xırda görsənirdi. Baxmayaraq ki, onun boyu iki metr olardı, özü də arıq adam deyildi. O, vaxtilə LCU futbol liqasının yarımmüdafiəçisi olmuĢdu. Onu komandadan çıxarandan sonra yenə doğma yerlərinə dönmüĢdü.
www.vivo-book.com
10 Qoca Qığılcımın qucağında ölməzdən əvvəl qısa bir müddət “E” blokunda qalan məhbusların əksəriyyəti kimi, Con Koffi də qaradərili idi və boyu iki metrdən hündür olardı. O, televizordakı basketbolçular kimi, incə və əsnək deyildi, baxmayaraq ki, onun çiyinləri və sinəsi enli idi və elə bil, onun bədəni əzələlərlə qayıĢ kimi baĢdan-baĢa qapanmıĢdı. Ona anbardan tapa bildikləri ən böyük paltarları geyindirmiĢdilər, amma yenə də Ģalvarın manjetləri onun əzələli və çapıqlı baldırlarının yarısına qədər çatırdı. Köynək sinəsinin alt hissəsinə qədər açıq idi, köynəyin qolları isə onun biləkləri ilə dirsəkləri arasında qalırdı. Ġri əlində tutduğu kepkası da nəhəng idi. Əgər onu qızılağac rəngli daz baĢına qoyardısa, ġarmankaçının meymununun kepkasına oxĢayardı – bircə fərq o olardı ki, bu kepka meymunun kepkası kimi qırmızı yox, mavi idi. Ona baxanda adama elə gəlirdi ki, o, zəncirləri, Milad hədiyyələrindən lent qoparırmıĢ kimi, asanlıqla qıra bilər. Lakin onun üzünə baxanda anlayırdın ki, o, belə Ģey etməz. O, üzdən axmağa oxĢamırdı – Persi onun axmaq olduğunu düĢünsə də (tezliklə Persi onu “əbləh” deyə çağırmağa baĢladı), bu, sadəcə, çaĢqınlıq ifadəsi idi. O, harada olduğunu, bəlkə də kim olduğunu anlamağa çalıĢırmıĢ kimi, tez-tez ətrafına baxırdı. Mənim ilk fikrim onun qaradərili Samsona oxĢaması oldu... sadəcə, Dalilanın öz xain əli ilə onun baĢını qırxaraq bütün gücünü aldıqdan sonrakı Samson. www.vivo-book.com
11 “Meyit gəlir!” – Persi “ayı” adamın biləyindəki zəncirdən darta- darta qıĢqırırdı. Persi zənciri elə dartırdı, sanki Koffi ayağını yerə dirəsəydi, onu yerindən tərpədəcəkdi. Harri bir söz deməsə də, karıxmıĢ görünürdü. “Meyit...” – Daha bəsdir! – dedim. Koffi üçün ayrılmıĢ kamerada onun çarpayısında oturmuĢdum. Mən, əlbəttə ki, onun gələcəyindən xəbərdar idim. Onu qəbul etmək, onunla məĢğul olmaq üçün buraya gəlmiĢdim, amma onu görənədək həqiqi ölçüləri haqqında heç bir təsəvvürüm yox idi. Persi mənə elə baxdı, sanki demək istəyirdi ki, mənim necə əclaf olduğumu hamı bilir (əlbəttə, kiçik qızları öldürən bu nəhəng divdən baĢqa), amma bir söz demədi. Onlar üçü də kameranın açıq qapısının önündə dayandılar. Harrinin: “Onunla təklikdə qalmaq istədiyinizə əminsinizmi, boss?” – sualına baĢımı yırğaladım. Harrinin səsində həyəcan notları olduğunu nadir hallarda eĢitmiĢdim – altı və ya yeddi il bundan əvvəl baĢ vermiĢ qiyamlar zamanı o, tərəddüd etmədən mənim yanımda olmuĢdu, hətta qiyamçıların silahlı olduğuna dair Ģayiələr gəzməsinə baxmayaraq. Amma bu dəfə onun səsindəki həyəcanı sezmək olurdu. – Özünü yaxĢı aparacaqsanmı, igid? – ondan soruĢdum. Onun çarpayısında oturub özümü necə pis hiss etdiyimi gizlətməyə çalıĢırdım: sidik yolunun infeksiyası haqqında artıq qeyd etmiĢəm. O zaman bu infeksiya hələ tam kəskinləĢməmiĢdi, amma qeyd etməliyəm ki, həmin gün heç də çimərlikdə keçirdiyim gün kimi asan olmamıĢdı.
www.vivo-book.com
12 Koffi yavaĢca baĢını yırğaladı – əvvəlcə sola, sonra isə sağa. O, gözlərini qırpmadan mənə baxırdı. Harrinin əlində Koffinin sənədləri olan qovluq vardı. – Kağızları ona ver, – Harriyə dedim. – Onları onun əlinə ver! Harri dediklərimi eynilə yerinə yetirdi. Nəhəng müqəvva laqeydcəsinə onları götürdü. – Ġndi isə onları mənə gətir, oğlan, – dedim və Koffi zəncirlərini cingildədərək itaət etdi. Kameraya girmək üçün Koffi baĢını əyməli oldu. Onun boyunun optik aldatma olmadığına əmin olmaq üçün bir neçə dəfə onu baĢdan-ayağa süzdüm. Sənəddə onun boyunun 2.03 metr olduğu göstərilirdi. Çəkisi 127 kq idi. Məncə, bu sadəcə gözəyarı bir rəqəm idi. Mənə görə, onun çəkisi 160 kq olardı. “Çapıqlar və xüsusi əlamətlər” qrafasında qeydiyyat vərəqələrinin etibarlı dostu “Maqnusson” maĢını ilə təkcə bir söz yazılmıĢdı: çoxsaylı. Mən nəzərlərimi qaldıranda Koffi azacıq kənara çəkildi və Harrini görə bildim. Harri dəhlizdə Delakruanın kameranın önündə dayanmıĢdı. Koffi “E” blokuna gətirilən zaman Delakrua bizim yeganə məhbusumuz idi. Delakrua cılız və dazlaĢmaqda olan birisi idi. Onun qayğılı üzü israfçılığının üstünün tezliklə açılacağını bilən mühasibi xatırladırdı. Delakruanın çiynində əhliləĢdirdiyi siçanı oturmuĢdu. Ġndicə Con Koffi üçün ayrılmıĢ kameranın kandarında Persi Uetmor dayanmıĢdı. O öz dəyənəyini əldəqayırma çexolundan çıxardı,
www.vivo-book.com
13 istifadə etmək niyyətində olduğu oyuncağa malik bir adam havası ilə onu yavaĢ-yavaĢ boĢ əlinin ovcuna vurmağa baĢladı. Birdən mən onun burada olmasına təhəmmül edə bilmədiyimi hiss etdim. Bəlkə də bu mövsümə uyğun olmayan istidən, bəlkə də qasığımı daim acıĢdıran və flanel alt paltarının toxunuĢundan dözülməz qaĢınma verən sidik yolunun infeksiyasından idi. Bəlkə də bunun səbəbi qara dərili bu əbləhin edam edilmək üçün Ģtatdan bura göndərilməsini və Persinin açıq-aĢkar onunla bir az əylənmək istəməsini dərk etməm idi. Ola bilsin ki, onların hamısı əsəblərimə toxunurdu. Hər halda, mən bir anlıq onun yuxarılarla əlaqələrini unutdum. – Persi, – dedim, – bu gün lazaret köçür. – Bununla Bill Doc məĢğuldur. – Bilirəm, – baĢımı yırğaladım. – Get ona yardım et. – Bu mənim iĢim deyil, – Persi dirəndi. – Mənim iĢim bu nəhəng cəmdəkdir. – Persi iribədənli adamları zarafatla “cəmdək” adlandırırdı. Onun iri adamlardan xoĢu gəlmirdi. O, Harri Tervilliger kimi arıq olmasa da, bəstəboy idi; davaya atılmağa hazır olan dalaĢqan xoruz tipli adamlardan idi – xüsusilə də üstünlük onun tərəfində olanda. Persi öz saçları ilə fəxr edirdi, daim onları sığallamaqdan yorulmurdu. – Əgər elədirsə, sənin iĢin burada bitib, – dedim. – Lazaretə get. O, narazılıqla alt dodağını uzatdı. Bill Doc və onun adamları qutuları, mələfə bağlamaları və hətta çarpayıları daĢıyırdılar. Bütün www.vivo-book.com
14 lazaret həbsxananın qərbindəki yeni binaya köçürdü. Ağır iĢ idi. Persi Uetmor açıq-aĢkar bu iĢdən yayınmaq istəyirdi. – Orada kifayət qədər adam var, – dedi. – Onda get ora və iĢlərə rəhbərlik elə, – deyə səsimi qaldırdım. Harrinin üzünü turĢutduğunu görsəm də, ona bir əhəmiyyət vermədim. Əgər tabeçilik prinsipini pozduğuma görə qubernator rəis Mursa məni iĢdən azad etməyi əmr etsə, Hal Murs mənim yerimə kimi təyin edəcəkdi? Persini? Bu ciddi olmazdı. – Sənin nə ilə məĢğul olacağın vecimə deyil, Persi. Bircə bir müddət buradan uzaqlaĢ, – dedim. Bir anlıq mənə elə gəldi ki, o, heç yerə getməyəcək və əsil problem onda baĢlayacaq – xüsusilə də dünyanın ən böyük donmuĢ saatı kimi bayaqdan burada dayanmıĢ Koffinin yanında. Amma belə olmadı, Persi dəyənəyini əldəqayırma çexoluna qoydu – ədəbazlıqdan baĢqa bir Ģey deyildi – və tələsmədən dəhlizlə addımladı. O gün növbətçi masasında gözətçilərdən kimin oturduğu yadıma gəlmir – yəqin müvəqqəti iĢləyənlərdən kimsə, – amma deyəsən orada oturanın baxıĢları Persinin xoĢuna gəlməmiĢdi, çünki oradan keçərkən, bərkdən nərildədi: – Bəsdi diĢlərini ağartdın, yoxsa o, axmaq təbəssümü sənin üzündən silməyi bacararam! Sonra açarların cingiltisi eĢidildi. Bir anlıq günəĢin Ģüaları həyətdən içəriyə doldu və bir müddətə olsa da, Persi getdi. www.vivo-book.com
15 Delakruanın siçanı balaca bığlarını oynada-oynada onun arıq çiyinlərində ora-bura qaçırdı. – SakitləĢin, cənab Cinqlz, – Delakrua dedi. Siçan onu baĢa düĢübmüĢ kimi yerində donub qaldı. – Dəcəllik etmədən sakitcə otur. – Delakrua luizianlı fransızların ləhcəsi ilə danıĢırdı, onun nitqində “sakit” sözü qəribə və yad Ģəkildə səslənirdi. – YaxĢısı budur, gedib yatasan, – sərt tərzdə dedim. – Ġstirahətini elə. Burada baĢ verənlərin sənə dəxli də yoxdur. O mənim dediyimə əməl etdi. Delakrua bir qızı zorlamıĢ, sonra da öldürmüĢdü. Sonra isə qızın cəsədini onun yaĢadığı binanın arxasına atmıĢ, öz cinayətinin izlərini itirmək ümidi ilə cəsədin üstünə neft töküb yandırmıĢdı. Alov oradan binaya keçmiĢ və ikisi uĢaq olmaqla daha altı nəfər həyatını itirmiĢdi. Onun üstündə yalnız bu cinayət vardı və indi o, sadəcə üzü qayğılı, baĢı dazlaĢan və uzun saçları köynəyinin yaxalığına tökülən mülayim bir adam idi. Tezliklə o, az da olsa, Qoca Qığılcımın qucağına oturacaq, Qoca da onun həyatına son qoyacaqdı... onu bu dəhĢətli cinayətə təhrik edən Ģey hər nə idisə, o da artıq keçib getmiĢdi. Ġndi o öz balaca dostunun civildəyə-civildəyə onun üstündə ora-bura qaçmasına imkan verərək çarpayısında uzanmıĢdı. Bir tərəfdən elə ən pisi də bu idi: Qoca Qığılcım onların içində olanları yandırmırdı. Bu günlərdə vurulan dərmanlar daha onları yuxulatmırdı. ġər azad olur, bir baĢqasına keçir Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|