Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.vivo-book.com
44 – Yox, ser, – deyə Koffi öz qalın səsi ilə cavab verdi. Onun durmadan yaĢ axıdan qəribə gözləri üzdə əzabkeĢ görünsə də, haradasa dərinlikdə etinasız və laqeyd idi. Sanki əsl Con Koffi haradasa baĢqa yerdə idi və baĢqa bir mənzərəyə tamaĢa edirdi. Elə bil, bu mənzərədə qətlə yetirilmiĢ qızlar üçün kədərlənməyinə dəyməzdi; bu gözlər nəzərlərini qaçırmadan Makginin gözlərinin düz içinə baxırdı. – Burada sadəcə mənim səhər yeməyim var. – Səhər yeməyi deyirsən, eləmi? – Makgi soruĢdu və Koffi baĢını yırğalayaraq – “Bəli ser” – deyə təsdiq etdi. Onun gözlərindən axan yaĢlar aram vermir və damcılar burnunun ucunda iriləĢərək aĢağı diyirlənirdi. – Bəs, de görüm, sənin kimiləri öz səhər yeməklərini haradan götürürlər? – Makgi soyuqqanlılığını qorumağa çalıĢırdı, baxmayaraq ki, qızlardan gələn iyi burnu hiss edə və onların bədənlərinin nəm yerlərinə qonan milçək buludunu görə bilirdi. “Ən pisi də onları saçları idi” – sonralar o demiĢdi... Lakin bu deyilənlər heç bir qəzetdə öz əksini tapmamıĢdı, çünki belə təfərrüatları ailəvi qiraətlər üçün çox qorxunc hesab etmiĢdilər. Mən bu hadisə haqqında onu qələmə alan jurnalistdən, cənab Hammersmitdən eĢitmiĢdim. Məqalənin müəllifini sonralar, Con Koffi mənim üçün bir növ mübtəlalığa çevriləndən sonra tapdım. Makgi Hammersmitə deyibmiĢ ki, qızların sarıĢın saçları o vaxt daha sarıĢın deyilmiĢ, tünd qırmızı rəngdə imiĢ. Onların saçlarından süzülən qan yanaqlarından axırmıĢ, sanki saçlar pis boya
www.vivo-book.com
45 ilə rənglənmiĢdi. Onların kövrək qafa taslarının o qüdrətli əllərin gücü ilə bir-birinə çırpılaraq parça-parça edildiyini dərk etmək üçün həkim olmağa gərək yoxdur. Ola bilsin ki, onlar ağlayırlarmıĢ; ola bilsin ki, o onları susdurmaq istəyibmiĢ. Əgər qızların bəxti gətiribsə, bu hadisə onların zorlanmasından öncə baĢ verib. Belə bir mənzərənin Ģahidi olarkən soyuqqanlılıqla düĢünmək çox çətindir, hətta öz iĢini görməkdə çox qətiyyətli olan ġerif köməkçisi Makgi kimi bir adam üçün də. Qeyri-sağlam düĢüncə səhvlərə yol verilməsi və hətta daha çox qan tökülməsi ilə nəticələnə bilər. Makgi dərindən nəfəs alıb özünü toplamaq istədi, ən azından, bunu etməyə çalıĢdı. – Ser, mən dəqiq xatırlamıram, əgər yalan deyirəmsə, əclafam, – Koffi göz yaĢları ilə boğula-boğula dedi. – Bu həqiqətən mənim səhər yeməyimdir, orada buterbrod və səhv eləmirəmsə, duzlu xiyar olmalıdır. – Mən özüm baxaram, sənin üçün bir fərqi olmamalıdır, – Makgi dedi. – Ġndi, Con Koffi, məbadə tərpənəsən. Bunu etmə, dostum, heç ağlına belə gətirmə. Əgər barmağını belə tərpətsən, bədəninin beldən yuxarısını yox etmək üçün sənə tuĢlanmıĢ kifayət qədər silahımız var. Koffi yenə çayın o biri sahilinə baxırdı və Makgi səliqə ilə onun köynəyinin döĢ cibinə girib qəzetə bükülmüĢ və üstündən də iplə sarınmıĢ bir bağlamanı çıxaranda heç qımıldanmadı. Makgi ipi qırıb qəzet bağlamasını açdı, baxmayaraq ki, orada, Koffinin dediyi kimi,
www.vivo-book.com
46 səhər yeməyinin olduğuna tamamilə əmin idi. Bağlamanın içində donuz əti və pomidorlardan hazırlanmıĢ buterbrod, cemli rulet və bir də, Con Koffinin heç vaxt açmayacağı, ayrıca kağıza bükülmüĢ duzlu xiyar vardı. Səhər yeməyinin içində bircə kolbasa yox idi. Con Koffinin səhər yeməyindən kolbasanı yəqin Bauzer götürmüĢdü. Makgi gözlərini bir an belə Con Koffidən çəkməyərək səhər yeməyini çiyninin üstündən arxasındakı adamlardan birinə verdi. Sallağı oturduğundan, o, Con Koffiyə çox yaxın idi və ona görə də bir an belə diqqətinin yayınmasına yol verə bilməzdi. Yenə səliqə ilə bükülən və üstündən də iplə bağlanan səhər yeməyi, nəhayət, Bobo Marçanta çatdı. O da bu yeməyi özünün bel çantasına qoydu. Bu çantada o öz itləri üçün yemək saxlayırdı (bu çantada bir də balıq tutmaq üçün yem olsaydı, mən təəccüblənməzdim). Həmin yemək məhkəmədə əĢyayi-dəlil kimi təqdim edilməmiĢdi – ədalət məhkəməsi dünyanın bu hissəsində çox çevikdir, amma donuz əti və pomidordan hazırlanmıĢ buterbrodun salamat qalacağı qədər çevik deyil, – baxmayaraq ki, yeməyin fotoĢəkilləri qalmıĢdı. – Burada nə baĢ verib, Con Koffi? – Makgi özünün alçaq və ciddi səsi ilə soruĢdu. – Sən burada nə baĢ verdiyini danıĢmaq istəmirsənmi? Və Koffi, demək olar ki, mənə dediyi sözləri dəqiqliklə Makgi və orada olanların hamısına dedi; elə bu sözlər həm də ittihamçının Koffinin məhkəməsində andlılara dediyi son sözlər oldu:
www.vivo-book.com
47 – Mən heç nə eləyə bilmədim, – zorlanmıĢ və öldürülmüĢ qızların çılpaq bədənlərini öz qollarının arasında tutan Con Koffi dedi. Yenə onun göz yaĢları yanaqları ilə axmağa baĢladı. – Mən hər Ģeyi geri qaytarmağa çalıĢdım, lakin artıq çox gec idi. – Oğlan, sən qətldə Ģübhəli bilinərək həbs edilirsən, – Makgi dedi və Con Koffinin üzünə tüpürdü... Andlılar təxminən qırx beĢ dəqiqə zalı tərk etdilər. Onların öz yeməklərini yemələri üçün məhz bu qədər vaxt lazım idi. Mənə maraqlı gələn isə baĢqa Ģeydir: görəsən onların boğazından tikələr keçdimi?
Əlbəttə, siz yəqin baĢa düĢürsünüz ki, bütün bunları xarabazara çevrilmiĢ həbsxana kitabxanasında keçirdiyim bir isti oktyabr axĢamında, Pomona portağal yeĢiklərinin arasına qoyulmuĢ yeganə köhnə qəzet dəstindən öyrənə bilməzdim, amma həmin axĢam öyrəndiklərim o gecə yuxumun qaçması üçün tamamilə kifayət elədi. Arvadım təxminən gecə saat ikidə yerindən qalxıb mənim mətbəxdə oturaraq ayran içə-içə eĢmə papiros çəkdiyimi görəndə: “Nə olub, əzizim, niyə yatmırsan?” – deyə soruĢdu. Mən də birgə keçirdiyimiz
www.vivo-book.com
48 uzun illər ərzində ona söylədiyim nadir yalanlardan birini dedim. Dedim ki, yenə Persi Uetmor ilə sözləĢmiĢəm. Əlbəttə ki, bu həqiqət idi, amma belə gec saatda yuxumu qaçıran və məni mətbəxdə oturmağa vadar edən səbəb deyildi. Mən, adətən, Persi ilə bağlı problemlərimi iĢdə qoya bilirdim. – O çürük alma cecəsini yaddan çıxar. Gəl yatağına gir, – deyə arvadım məni yatağa çağırdı. – Məndə elə bir Ģey var ki, sənin rahat yatmağına kömək edər, istədiyin hər Ģeyi eləyə bilərsən. – Avazın çox xoĢ gəlir, amma məncə, bunu eləməsək yaxĢıdı. Mənim sidik sistemimdə bir balaca problemim var və istəməzdim ki, onu sənə də bulaĢdırım. Arvadım təəccüblə qaĢlarını qaldırdı. – Hə, deməli, sidik sistemi, – acıqlı-acıqlı dedi. – Məncə, sən keçən dəfə Baton Rujda olanda, yəqin, səkidə duran qızlarla ehtiyatsız davranmısan. Mən heç vaxt Baton Rujda olmamıĢam, heç vaxt küçə qızları ilə iĢim olmayıb və biz ikimiz də bunu yaxĢı bilirdik. – Bu, sadəcə, hamının bildiyi infeksiyadır; sidik yollarının infeksiyası, – mən izah etməyə çalıĢdım. – Anam deyərdi ki, oğlan uĢaqları bu infeksiyaya, iĢədikləri vaxt Ģimal küləyi əsəndə tutulurlar. – Hə, sənin anan duz dağıdanda da bütün günü evdən çıxmazdı, onu da bilirik, – arvadım zarafatından qalmadı. – Həkim Sedler... www.vivo-book.com
49 – Yox, ser, – mən əlimi qaldıraraq etiraz etdim. – Həkim Sedlerin dediyinə görə, mən kükürd qəbul eləməliyəm. Ona qulaq assam, həftənin axırına öz kabinetimin hər tərəfinə qusub batıracağam. Vaxtı gələndə, öz-özünə keçib gedəcək, amma hələlik, məncə, sənin dediyin “oyunlara” bir qədər ara verməli olacağıq. O məni alnımdan, düz sol qaĢımın üstündən öpdü. Ora toxunanda həmiĢə tüklərim biz-biz olur. Cenis də bunu, əlbəttə ki, bilirdi. – Zavallı körpəm. O. əclaf Persi Uetmor azmıĢ kimi, o da buradan. Gəl, əzizim, gəl yerinə gir! Mən onun dediyinə qulaq asdım, amma əvvəlcə, öz təbii ehtiyacımı qarĢılamaq üçün arxa artırmaya çıxdım (bunu etməzdən öncə barmağımı yaĢlayıb küləyin hara əsdiyini yoxladım – valideynlərimizin balaca olduğumuz vaxt bizə dedikləri, nə qədər səfeh olsa belə, nadir hallarda yaddan çıxır). Bu haqda Ģairlər bir söz deməsələr də, açıq havada iĢəmək kənd həyatının insana həzz verən ən gözəl anlarından biridir. Lakin o gecə heç də həzz hiss etmədim; məndən çıxan maye od kimi yandırırdı. Amma mən axĢam bundan daha pis olduğunu düĢünərək özümə ürək-dirək verdim və dəqiq bilirdim ki, bir-iki gün öncə vəziyyət bundan qat-qat ağır idi. Get-gedə vəziyyətin düzəlməyə doğru getdiyinə içimdə bir ümid yarandı. Mənim indiyədək belə əsassız ümid bəslədiyim yadıma gəlmir. Mənə heç kim deməmiĢdi ki, içimə görərək özü üçün isti və nəm yer tapmıĢ
www.vivo-book.com
50 mikrob, daha çox qüvvə toplayıb yenidən öz iĢinə giriĢmək üçün, bir neçə gün istirahət edə bilər. Bunu desəydilər, çox təəccüblənərdim. Əgər mənə desəydilər ki, on beĢ-iyirmi ildən sonra elə həblər kəĢf ediləcək ki, onları qəbul edən insanın daxilini rekord dərəcədə qısa müddət ərzində belə infeksiyalardan təmizləyəcək... üstəlik, onları qəbul edənin mədəsini bir balaca bulandırsa da, ya da xəstənin qarnı getsə də, bu həblər həkim Sedlerin verdiyi kükürd həbləri kimi sizi qusmağa vadar etməyəcək, bax, ən çox onda təəccüblənərdim. Amma o vaxt, 1932-ci ildə xəstəliyin öz-özünə sağalacağını gözləməkdən və bir də sanki kiminsə içinizə neft töküb, sonra da kibritlə alıĢdırırmıĢ kimi dəhĢətli ağrı-acılara əhəmiyyət verməməyə cəhd etməkdən baĢqa əlac yox idi. Öz iĢimi bitirib yataq otağına qayıtdım və nəhayət, yuxuya gedə bildim. Röyamda saçları qana batmıĢ və utancaqlıqla gülümsəyən balaca qızlar görürdüm...
Sənəddə deyilirdi ki, mən mümkün olan ən qısa müddətdə həbsxana rəisinin yanına getməliyəm. Bu çağırıĢın səbəbini yaxĢı bilirdim – həbsxanada yazılmamıĢ, amma çox vacib qaydalar vardı və dünən qısa
www.vivo-book.com
51 müddət çərçivəsində bu qaydalara əməl etməmiĢdim. Ona görə də həbsxana rəisinin yanına getməyi mümkün olduqca ləngitmək qərarına gəldim – lap öz sidik yollarımdakı problemə görə həkimin yanına getməyimi uzatdığım kimi. HəmiĢə düĢünmüĢəm ki, “bununla birdəfəlik qurtarmaq” kimi iĢlərə həddən artıq əhəmiyyət verilir. Hər halda, həbsxana rəisi Mursun kabinetinə getməyə tələsmirdim. Bunun əvəzində, öz yun kitelimi soyundum, onu stulumun söykənəcəyinə asdım və küncdəki ventilyatoru iĢə saldım – bu gün də hava həddən artıq isti idi. Sonra öz yerimə əyləĢib Brutus Hovellin gecə növbəsinə dair hesabatını gözdən keçirməyə baĢladım. Hesabatda narahatlıq doğura biləcək heç nə yox idi. Geri qayıdandan bir az sonra Delakrua ağlamıĢdı – o, demək olar ki, hər gecə belə edirdi və mən tam əminəm ki, o, diri-diri yandırdığı adamlar üçün yox, əsasən, özü üçün ağlayırdı, – sonra öz dostu Mister Cinqlzı içində yatdığı siqaret qutusundan götürmüĢdü. Siçanı görən kimi Del sakitləĢmiĢ və gecənin qalan hissəsini körpə uĢaq kimi yatmıĢdı. Mister Cinqlz öz quyruğunu arxa ayaqlarının ətrafına dolayaraq və girdə gözlərini qırpmadan bütün gecəni yəqin Delakruanın qarnının üstündə keçirmiĢdi. Sanki Allah Delakruanın qoruyucu mələyə ehtiyacı olduğuna qərar vermiĢdi və bizim Luizianadan olan cinayətkar dostumuz kimi, siçovulun qoruyucu mələyinin yalnız siçan ola biləcəyini müəyyənləĢdirmiĢdi. Əlbəttə ki, Brutusun hesabatında bütün bunlar yazılmamıĢdı, amma mən yazılan sətirlərin arasındakı
www.vivo-book.com
52 mənanı oxumağı öyrənmək üçün gecə növbələrində kifayət qədər olmuĢdum. Hesabatda Koffi haqqında qısa bir qeyd vardı: “Yerində səssiz-səmirsiz uzanıb, bəzən ağlayıb. Mən onunla söhbətə baĢlamaq üçün cəhd etdim, amma bir neçə deyingən cavabdan sonra bu fikridən vaz keçdim. Bəlkə də Pol ilə Harrinin bəxti daha çox gətirər”. “Söhbətə baĢlamaq” – bu bizim iĢimizdə, həqiqətən, ən əsas məsələlərdən biridir. O vaxtlar hələ bunu bilmirdim, amma bu qəribə ahıl yaĢımın zirvəsindən geriyə baxanda (düĢünürəm ki, gələcəkdə yaĢamağa məcbur olanların hamısı üçün ahıl yaĢlar qəribə gəlir) həqiqətən belə olduğunu və bunu o zamanlar nə üçün anlamadığımı baĢa düĢdüm: bu məsələ bizim iĢin aparıcı məqamı kimi çox vacib idi – lap elə nəfəs almağın yaĢamamız üçün vacib olduğu kimi. Müvəqqəti iĢçilər üçün “söhbətə baĢlamaq”da mahir olmaq elə də vacib deyildi, amma mən, Harri, Brutus və Din üçün bu, həyati əhəmiyyət daĢıyırdı... Məhz bu, Persi Uetmorun bir fəlakət olmasının səbəblərindən biri idi. Məhbuslar ona nifrət edirdilər, mühafizəçilərin ondan zəhləsi gedirdi... – hamı ona ikrahla baxırdı. Bəlkə də onun siyasi əlaqələrinə deyil, yalnız özünə və ola bilsin ki, (sadəcə bu bir gümandır) anasına da nifrət edirdilər. O, düyün tortuna vurulmuĢ arseni xatırladırdı və mənsə qarĢıda bizi gözləyən fəlakəti lap əvvəldən duymuĢdum. Persi özü elə bil baĢ verəcəyi anı gözləyən bir fəlakət idi. Yerdə qalanlara gəlincə, gözətçi kimi fəaliyyətimizdən daha çox, məhbusların psixiatrları kimi faydalı olduğumuzu söyləyən hər kəsi
www.vivo-book.com
53 lağa qoyub gülərdik – mənim içimdə bir hissəm hələ indi də bu fikri ciddi qəbul etməyərək, buna istehza edir, – amma biz “söhbətə baĢlama”nın əhəmiyyətini dərk edirdik... Və bu söhbətləri etmədikdə Qoca Qığılcımla görüĢü gözlənilən məhbusların ağlını itirmək kimi sarsaq Ģakərləri vardı. Mən Brutusun hesabatının sonunda Con Koffi ilə söhbət, ən azından, buna cəhd etmək haqqında bir qeyd yazdım və sonra həbsxana rəisinin baĢ köməkçisi Körtis Andersonun qeydinə keçdim. Qeyddə deyilirdi ki, Anderson Edvard Delakrus (Anderson səhv edirdi; məhbusun adı əslində Eduard Delakrua idi) üçün tezliklə EG əmrini gözləyir. EG abreviaturasının mənası “edam günü” deməkdir və onun etdiyi qeydə inansaq, Körtisə yuxarılardan deyilmiĢdi ki, balaca fransız öz edam yolunu Hellovindən bir neçə gün öncə keçəcək. Onun gümanına görə, edam oktyabrın 27-də olmalı idi və sizə deyim ki, Körtis Andersonun ehtimalları heç vaxt əsassız olmurdu. Lakin bu edamdan öncə Uilyan Uortoin adlı bir məhbusun gəliĢi gözlənilirdi. “O sizin “çətin uĢaq” adlandıracağınız tiplərdəndir, – Kürtis öz zərif, bir az da sola meyillənən xətti ilə yazırdı. – Dəlisov və yelbeyindir və bununla fəxr edir. Təxminən bir il avara-sərgərdan bütün Ģtatı gəzib- dolaĢandan sonra, nəhayət, öz cəzasını tapıb. Soyğun zamanı üç nəfəri qətlə yetirib – onlardan biri hamilə qadın olub, qaçarkən də darvazanın ağzında dördüncünü öldürüb. ġtatın patrul polisini. Ona, sadəcə, rahibə və kor birisini öldürmək qalırdı. – Bu son cümləni oxuyanda
www.vivo-book.com
54 yüngülcə gülümsədim. – Uortonun on doqquz yaĢı var. Onun sol qolunun yuxarı hissəsinə “Körpə Billi” sözləri döyülüb. Siz onun burnuna bir-iki çırtma vurmalı olacaqsınız, bunu edəcəyinizə zəmanət verirəm, amma çırtmaları vuranda, ehtiyatlı olun. Bu adamın itirəcək heç nəyi yoxdur. – Bu son cümlənin altından o, iki xətt çəkmiĢ və hesabatı belə bitirmiĢdi: – O, həm də böyük ehtimalla tənbəl avaradır. ġikayət məktubları yazır və hər Ģey bir qırağa, o həm də həddi-büluğa çatmayıb”. ġikayət məktubları yazan və avaralanmağa meyilli dəlisov uĢaq. Bu lap əla oldu ki! Bir anlıq mənə elə gəldi ki, hava bir az da istiləĢdi və həbsxana rəisi Mursun yanına gediĢimi daha ləngitmək istəmədim. Kold Mauntində gözətçi iĢlədiyim müddət ərzində üç həbsxana rəisi dəyiĢmiĢdi. Hal Murs onların sonuncusu və ən yaxĢısı idi. Körtis Andersondan fərqli olaraq, tamamilə ağıldan məhrum bir insan olsa da, dürüst idi və çox qəribə siyasi fərasəti vardı ki, bu da ona həmin çətin və amansız illərdə öz vəzifəsini qorumaqda yardım edirdi. Dürüstlüyü həbsxana oyunlarında istifadə edilən rüĢvət və bir çox baĢqa tamahlandırıcı Ģeylərdən onu qoruyurdu. Onun öz karyerasında bundan daha yüksək vəzifələrə keçməsi gözlənilmirdi, amma belə görünürdü ki, bu onu heç də narahat etmir. Həmin vaxtlar onun ya əlli səkkiz, ya da əlli doqquz yaĢı olardı. Üzündəki dərin qırıĢlar onu izaxtaran itə oxĢadırdı, yəqin o, Bobo Marçantın çox xoĢuna gələrdi. Saçlarının ağarmasına və əllərinin əsməsinə baxmayaraq, o, hələ öz
www.vivo-book.com
55 gücünü itirməmiĢdi. Bir il bunda əvvəl, gəzinti həyətində bir məhbus əlində qapı çərçivəsinin tirindən yonulmuĢ dəyənəklə onun üstünə atılmıĢdı. Murs özünü itirməyərək onun biləyindən tutub elə burmuĢdu ki, sümükləri ocaqda yanan quru budaq kimi xırçıldamıĢdı. Hücum edən məhbus bütün incikliyini unudub diz üstə yerə düĢərək, anasını çağırmağa baĢlamıĢdı. “Mən sənin anan deyiləm, – Murs öz mədəni cənublu səsi ilə cavab vermiĢdi. – Əgər anan olsaydım, öz tumanımı qaldırıb, səni dünyaya gətirmiĢ bətnimdən üstünə iĢəyərdim”... Mən kabinetinə girəndə, o, ayağa qalxırdı. Yerindən qalxmasın deyə, mən ona iĢarə etdim. Onunla üzbəüz oturandan sonra söhbətə arvadının halını soruĢmaqla baĢladım... amma bunu sizin yerlərdə edilən kimi etmədim. “Sənin gözəlçən necədir?” – deyə elə soruĢdum ki, elə bil, Melindanın yaĢı altmıĢ iki, ya da altmıĢ üç deyil, on yeddi idi. Marağım səmimi idi – o, elə bir qadın idi ki, əgər bizim həyat yollarımız haradasa kəsiĢsəydi, onu sevə və onunla evlənə bilərdim, - lakin mən həm də rəisin fikrini əsas məsələlərdən bir qədər yayındırmaq istəyirdim. O, dərindən nəfəs alıb dedi: – Elə də yaxĢı deyil, Pol. Hətta heç yaxĢı deyil. – Yenə baĢağrıları? – Bu həftə yalnız bir dəfə oldu, amma bu baĢağrısı indiyədək olanların ən pisi idi. Bu ağrıya görə o srağagün, demək olar ki, bütün günü üzüqoylu yatıb. Ġndi də sol qolunda süstləĢmə var. – O özünün
www.vivo-book.com
56 baĢdan-ayağa çillə örtülü sağ əlini qaldırdı. Biz ikimiz də onun əlinin masanın üstündəki qeyd kitabının üzərində necə əsdiyini gördük, sonra o, əlini aĢağı saldı. Əminəm ki, o mənə dediklərini deməmək üçün çox Ģeyini qurban verərdi və elə mən də bunları eĢitməmək üçün çox Ģeydən keçərdim. Melindanın baĢ ağrıları keçən yaz baĢlamıĢdı və bütün yayı ailə həkimləri onu əmin etməyə çalıĢırdı ki, bu baĢağrıları “əsəblə bağlı miqrendir” və bunun da səbəbi Halın bu yaxınlarda təqaüdə çıxacağını gözləməyin yaratdığı stresslə əlaqədar ola bilər. Əslində, onlar ikisi də onun təqaüdə çıxmasına elə bir əhəmiyyət vermirdi, hələ mənim arvadım deyirdi ki, miqren yaĢlıların yox, cavanların xəstəliyidir və miqrendən əziyyət çəkən insanlar Melinda Mursun yaĢına çatanda onların halı pisləĢmir, əksinə, yaxĢılaĢır. Bəs onun qolundakı halsızlıq? Məncə, o, əsəb gərginliyinə heç oxĢamır; bu, lənətə gəlmiĢ insulta daha çox oxĢayır. – Həkim Haverstrom Melindanın Ġndianoladakı xəstəxanada yatmasını istəyir, – Murs dedi. – Onun analizlərini götürüb. BaĢını rentgenə salıb, kim bilir, daha nələr... Melinda qorxusundan az qalır ölsün, – o, bir qədər sözünə ara verdi və sonra əlavə etdi: – Düzünü desəm, elə mən özüm də çox qorxuram. – Hə, amma görərsən, Melinda bunun öhdəsindən gələcək, – onu sakitləĢdirmək üçün dedim. – ÇalıĢın, gecikdirməyin. Əgər onlar rentgenlə bir Ģey görə bilsələr, bəlkə də onu müalicə etmək mümkün oldu.
www.vivo-book.com
57 – Ola bilər, – deyə o razılaĢdı və sonra bir anlıq – xatırladığım qədərilə söhbətimiz əsnasında yalnız bir dəfə – bizim nəzərlərimiz qarĢılaĢdı. Biz bir-birimizi sözsüz də baĢa düĢürdük, sözlərə ehtiyac yox idi. Bəli, böyük ehtimalla, bu iflicdir. Bu, beyində böyüməkdə olan xərçəng ĢiĢi də ola bilərdi. Əgər beləydisə, onda Ġndianola xəstəxanasındakı həkimlərin nəsə edə biləcəkləri ehtimalı praktiki olaraq sıfıra enirdi. Yadınızdadırsa, o vaxt otuz ikinci il idi. Adi xəstəliklərdən olan sidik kisəsinin infeksiyasının dərmanı o vaxt ya kükürd və iylənmək, ya da əzab çəkərək gözləmək idi. – Dərdimizə Ģərik olduğuna görə çox sağ ol, Pol. Gəl indi də Persi Uemor haqqında danıĢaq. Mən inildəyərək gözlərimi yumdum. – Bu gün səhər mənə Ģtatın paytaxtından zəng vurmuĢdular. – Həbsxana rəisi sakit səslə dedi. – Zəng edən əməlli-baĢlı acıqlı idi. Əminəm ki, nə demək istədiyimi baĢa düĢürsən. Pol, qubernator elə evlənib ki, elə bil, orda heç yoxdur – əgər nə demək istədiyimi baĢa düĢürsənsə. Onun arvadının bir qardaĢı, bu qardaĢın da bir uĢağı var. Bu uĢaq Persi Uetmordur. Persi dünən gecə öz atasına və atası da öz bacısına zəng edib. Bu zəncirin hara apardığını baĢa düĢməyin üçün davam etməmə ehtiyac varmı? – Yoxdur, – deyə cavab verdim. – Persi xəbərçilik edib, eynilə Ceklə Cillin soyunma otağında öpüĢdüyünü görən ana uĢağının öz müəlliməsinə xəbərçilik etdiyi kimi.
|