Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.vivo-book.com
364 söylənilən heç bir sözün elə də böyük əhəmiyyəti yox idi. Persi Uetmorların dünyasında əhəmiyyət daĢıyan bir Ģey vardı, o da vacib insanlara yazılı, ya da Ģifahi Ģəkildə hansı məlumatlar, özü də hansı tərzdə çatdırılacaqdı. Persilərin dünyasında vacib olan Ģey bunun qəzetlərə hansı Ģəkildə düĢəcəyi idi. Anderson nəzərlərini tərəddüdlə bizim beĢimizin də üzündə gəzdirdi. O, hətta Delə də baxdı, lakin Del artıq danıĢmırdı. – Məncə, iĢlər bundan da pis ola bilərdi, – deyə nəhayət, Anderson dilləndi. – Hə, düz deyirsən, – deyə mən onun sözünü təsdiqlədim. – O, hələ də sağ qalmıĢ ola bilərdi. Körtis çaĢqınlıqla gözlərini döydü: deyəsən, bu fikir heç onun ağlına gəlməmiĢdi. – Sabah səhər tezdən bütün baĢ verənlər haqqında müfəssəl hesabat mənim masamın üstündə olmalıdır. – o dedi. – Və mən həbsxananın rəisi Mursla danıĢmamıĢ, sizlərdən heç kim ona bircə kəlmə də deməməlidir. DanıĢdıqmı? Hamımız birlikdə həvəslə baĢımızı yırğaladıq. Əgər bütün baĢ verənlər haqqında həbsxananın rəisinə Anderson özü məlumat vermək istəyirsə, qoy elə də olsun, biz etiraz etmirik. – Əlbəttə, o cızma-qaraçılar öz qəzetlərində bu haqda yazıb hamıya car çəkməsələr... www.vivo-book.com
365 – Onların bu haqda yazacaqlarını düĢünmürəm, – deyə mən dilləndim. – Əgər onlar bir Ģey yazmağa cəhd eləsələr, qəzetlərin redaktorları bu yazıları çapa buraxmazlar. Ailə arasında oxunması üçün çox dəhĢətli mövzudur. Heç yazmağa cəhd edəcəklərini də düĢünmürəm, çünki bu gecə onların arasında yeni heç kim yoxdu, hamısı bu iĢin veteranları idilər. Bəzən iĢlər tərs də gedə bilər. Bunu bizim bildiyimiz kimi, onlar da baĢa düĢürlər. Anderson mənim dediklərimi bir müddət düĢünəndən sonra razılıqla baĢını yırğaladı. Adətən, gülərüzlü olan bu adam bu dəfə üzündə nifrət ifadəsi ilə Persiyə tərəf döndü. – Sən balaca və murdar əclafsan, – o dedi, – və səni görən gözüm yoxdu. Persinin üzündə təəccüb ifadəsi ilə ona baxmasının cavabında, o, sadəcə, baĢını yırğaladı. – Əgər sən özün kimi ağciyər dostlarına burada baĢ verənlər haqqında bir söz belə desən, dəvə incəlib iynənin boğazından keçənədək mən bunu inkar edəcəyəm və bu gördüyün uĢaqlar da mənim tərəfimdə olacaqlar. Sən özünü zibilə salmısan, övlad. O çevrildi və pilləkənlər ilə yuxarı qalxmağa baĢladı. Mən onun dörd pillə qalxmasına qədər gözlədim və sonra dedim: – Körtis? O, dinməzcə geri döndü və qaĢlarını çataraq sualedici nəzərlərini mənə zillədi. www.vivo-book.com
366 – Persi haqqında çox da narahat olmamalısan, – mən dedim. – O, tezliklə iĢ yerini dəyiĢəcək və Briar Ricə keçəcək. Daha çox maaĢ və daha yaxĢı Ģərait. Düz demirəmmi, Persi? – Onun köçürülməsi haqqındakı sənəd imazalana kimi, – deyə Brutus əlavə etdi. – Nə qədər ki, bu sənəd imzalanmayıb, o, bütün axĢam növbələri üçün xəstəlik məzuniyyəti alacaq, – deyərək Din də söhbətə qarıĢdı. Bu məqamda elə bil kimsə Persini silkələyib ayıltdı. Çünki ödəniĢli məzuniyyət alması üçün o, həbsxanada kifayətə qədər iĢləməmiĢdi. Persi üzündə aĢkar nifrətlə Dinə tərəf baxdı. – Heç buna ümid belə eləmə, – deyə cavab verdi.
6
Təxminən ikiyə on beĢ dəqiqə iĢləmiĢ biz öz blokumuza qayıtdıq (bircə Persidən baĢqa, ona anbar otağını silib təmizləməsi əmr edilmiĢdi və o, hər Ģeyə lənət yağdıra-yağdıra bu iĢi yerinə yetirirdi) və mən hesabatı yazmalı idim. Mən bu hesabatı növbətçi masasında yazmağı düĢünürdüm, çünki öz kabinetimdəki yumĢaq və rahat kresloya otursam, məni yuxu tutacağından qorxurdum. Cəmi bircə saat
www.vivo-book.com
367 əvvəl nə baĢ verdiyini nəzərə alsaq, mənim bu sözlərim sizə qəribə gələ bilər, lakin axĢam saat on birdən baĢlayaraq mən elə bil üç ömür yaĢamıĢdım və bütün bu ömürlərin heç birində yatamamıĢdım. Con Koffi öz kamerasının qapısnın önündə dayanmıĢdı, onun qəribə və qeyri-adi gözlərindən durmadan yaĢ axırdı. Ona baxanda, adama elə gəlirdi, sanki, bunlar göz yaĢları deyildi, elə bil heç zaman sağalmayan və anlaĢılmaz bir Ģəkildə ağrı verməyən bir yaradan qan axırdı. Növbətçi masasının yaxınlığında olan baĢqa bir kamerada Uorton öz çarpayısında oturub bədənini ora-bura yellədərək bir mahnı oxuyurdu, özü də, deyəsən, bu mahnını özü bəstələmiĢdi, amma mahnıda məntiqin olmadığını demək mümkün deyildi. Əgər yaddaĢım məni aldatmırsa, mahnını sözləri belə idi: Man-qal! Sən və Mən! Cızıldayır və qızarır, püf-püf püf! Bu, nə Billidir, nə də Filadelfiya Filli, Nə Ceki, nə də Roy! O bir az istilənmiĢdir, bunda nə var, Delakrua adında bir az qızmıĢ xiyar!
Uorton ağzındakı qaralmıĢ diĢlərinin hamısını göstərərək iriĢdi. O, hələ ölmürdü, ən azından hələlik; o, sağ-salamat ayaqlarının www.vivo-book.com
368 üstündə dura bilirdi, onu çulğalayan xoĢbəxtlik duyğuları ilə o, az qalırdı “step” rəqs eləsin. – Bəlkə içəri gəlib özün məni susdurasan, hə? – deyə o, üzündə xoĢbəxt bir ifadə ilə qıĢqırdı və sonra “Manqal” mahnısının baĢqa bəndlərini oxumağa baĢladı. Onun qoĢduğu sözlər elə də məntiqsiz deyildi. Onun sözlərində nəsə bir Ģey vardı. Mən deyərdim ki, nəsə, üfunət iyi verən dərrakə vardı və məncə, o sözlərdə özünəməxsus gözəllik də vardı. Mən Con Koffinin kamerasına yaxınlaĢdım. Mən yaxınlaĢanda, o, əlinin arxası ilə gözlərini sildi. Onun gözləri qırmızı və ĢiĢkin idi və birdən mən elə gəldi ki, nədənsə o, çox yorğun görünürdü. O, nə üçün yorğun olmalıydı, axı o, gəzinti həyətində cəmi iki saat veyilləndikdən sonra, bütün vaxtını öz kamerasında, gah çarpayısında oturmaqla, gah da yatmaqla keçirir. Bunun səbəbi mənə məlum deyildi, amma o, doğrudan da çox yorğun görünürdü. Gözlərimin məni aldatmadığına tam əmin idim. Bunun belə olduğu açıq-aĢkar görünürdü. – Zavallı Del, – Koffi asta və xırıltılı səslə dedi. – Zavallı qoca Del.
– Hə, – deyə mən cavab verdim. – Zavallı qoca Del. Con, özünü necə hiss edirsən? – Onun üçün artıq hər Ģey bitib, – Koffi yenə də dedi. Onun üçün artıq hər Ģey bitib, elə deyilmi boss? www.vivo-book.com
369 – Hə, elədir. Mənim sualıma cavab ver, Con. Sən özünü necə hiss edirsən? – Onun üçün artıq hər Ģey bitib, o, xoĢbəxt adamdır. Bunun necə olduğunun isə mənası yoxdur, o, xoĢbəxt adamdır. Mən düĢündüm ki, bununla bağlı Delakrua Koffi ilə mübahisə edərdi, lakin mən bunu ona söyləmədim. Bunun əvəzində, mən Koffinin kamerasına göz gəzdirdim. – Bəs Mister Cinqlz haradadır? – O tərəfə qaçdı. O, dəmir barmaqlıqların arasından əlini dəhlizin o biri baĢına tərəf uzadaraq karser kamerasını göstərdi. Mən baĢımı yırğaladım. – Hə, eybi yoxdur, o yenə qayıdacaq. Amma o bir daha qayıtmadı, Mister Cinqlzın YaĢıl Mildə yaĢadığı günlər baĢa çatmıĢdı. Onun yeganə izini Brutus qıĢda tapmıĢdı: əlvan rənglərə boyanmıĢ bir neçə ağac tiliĢkəsi və dirəkdəki dəliyin içindən gələn nanəli nabatın qoxusu. Mən arıq oradan uzaqlaĢmaq istədim, amma bacarmadım. Mən dinməzcə Con Koffiyə baxırdım, o da mənə, elə baxırdı ki, elə bil mənim düĢündüklərimi oxuya bilirdi. Mən öz-özümə dedim ki, hərəkətə gəlməliyəm və növbətçi masasına geri qayıdaraq hesabatı yazmağa baĢlamalıyam. Bunun əvəzinə mən onun adını söylədim. – Con Koffi. – Bəli, boss, – deyə o, dərhal cavab verdi.
www.vivo-book.com
370 Bəzən insan nəyisə öyrənmək üçün çırpınır, həmin an mənim baĢıma gələn də elə bu idi. Mən kameranın önündə diz çökdüm və ayaqqabılarımdan birini çıxarmağa baĢladım.
7
Mən evə çatanda, yağıĢ artıq kəsmiĢdi və Ģimaldakı dağların təpəsindən Ayın hilalı görünməkdə idi. Buludlar ilə birlikdə, deyəsən, mənim yuxum da harasa çəkilib yox olmuĢdu. Daha yatmaq istəmirdim və üstümdən Delakruanın qoxusu gəldiyini hiss edirdim. DüĢündüm ki, yəqin hələ uzun müddət onun qoxusu mənim üstümdən gələcək – “Man-qal! Sən və Mən! Cızıldayır və qızarır, püf-püf-püf!” Cenis yatmayaraq məni gözləyirdi – edam olan gecələr o, hər zaman oyaq qalıb məni gözləyərdi. Mən bu gecə baĢ verənlər haqqında ona danıĢmaq fikrində deyildim, çünki baĢ verənləri danıĢıb onu qorxutmağın heç bir mənası yox idi. Lakin mən mətbəx qapısından içəri daxil olanda, o mənim üzümə baxaraq hər Ģeyi anlamıĢdı. Ona görə də mən masanın arxasında oturdum, onun isti əllərini öz soyuq əllərimin içinə aldım (mənim köhnə “ford”umda qızdırıcı, demək olar www.vivo-book.com
371 ki, iĢləmirdi və hava da fırtınadan sonra yüz səksən dərəcə dəyiĢmiĢdi) və bu gecə baĢ verənlər haqqında onun eĢitmək istədiyi hər Ģeyi ona danıĢdım. Haradasa, söhbətin ortalarında mən qəfildən özümü saxlaya bilməyib hönkür-hönkür ağladım, bunu özümdən gözləmirdim. Öz ağlamağımdan bir balaca utandım, amma bir o qədər də yox, çünki yanımdakı Cenis idi axı; bəzən özümü kiĢiyə yaraĢmadığını düĢündüyüm tərzdə aparmağıma görə... yəni özümü necə aparmalı olduğumu düĢündüyümdən fərqli davrananda, o, heç vaxt məni məzəmmət eləməzdi. Əgər bir kiĢinin yanında yaxĢı arvad varsa, deməli o, Allahın yaratdığı ən xoĢbəxt bəndədir, yanında belə bir arvad olmayan kəs isə ən miskin və bədbəxt məxluqlar arasında olmalıdır. Məncə, onların yeganə təsəllisi isə necə miskin bir həyat sürdüklərindən xəbərləri olmaması ola bilər. Mən ağlayırdım, o isə mənim baĢımı öz sinəsinə sıxaraq saçlarımı tumarlayırdı və mənim öz tufanım keçəndən sonra, mən də özümü bir azca rahatlamıĢ hiss etdim... az da olsa rahatlanmıĢdım. Və, məncə, məhz həmin an ilk dəfə olaraq fikirlərim durularaq təmizləndi. Ayaqqabımı demirəm; onu nəzərdə tutmuram, yox. Ayaqqabımın da bu fikirlə əlaqəsi vardı, amma tamam baĢqa mənada. Məhz həmin anda mən hər Ģeyi baĢa düĢdüm: Cinsləri, dərilərinin rəngi və bədən ölçüləri arasında nə qədər böyük fərq olsa da, Con Koffi ilə Melindanın gözlərindəki ifadə tamamilə eyni idi: bədbəxt, kədərli və laqeyd. Ölüm ayağında olan gözlər.
www.vivo-book.com
372 – Gəl gedək yataq, – deyə arvadım, nəhayət dilləndi. Gəl mənimlə birlikdə yatağa gedək, Pol. Biz yatağa birlikdə getdik, seviĢdik və bu iĢi bitirəndən sonra arvadım yuxuladı. Mən yerimdə uzanıb Ayın hilalına tamaĢa edir, divarların çartıltısına qulaq asırdım. Divarlar yavaĢ-yavaĢ soyuyaraq sıxılırdı, deməli yay mövsümü payız ilə əvəz olunurdu. Mən yatağımda uzanıb Con Koffi haqqında, onun – “Mən Delin siçanına kömək etdim. Mən Mister Cinqlza kömək etdim. O sirk siçanıdır” – deməsi haqqında düĢünürdüm. Əlbəttə. Və mən düĢündüm ki, bəlkə elə biz hamımız ora-bura Ģütüyən, Allah və onun səmadakı mələklərinin yuxarıdan bizim sintetik qatranlı evlərimizdə nə etdiyimizə jelatin pəncərələrdən tamaĢa etdikləri haqqında dumanlı təsəvvürü olan sirk siçanlarıyıq. GünəĢ qalxana yaxın mən bir balaca mürgülədim və deyəsən, indi Corciya Paynzda yatdığım kimi, o vaxtlar nadir hallarda baĢ verən kiçik fasilələrlə iki-üç saat yata bildim. Mən öz uĢaqlığımın kilsələri haqqında düĢünə-düĢünə yuxuya getmiĢdim. Kilsələrin adı mənim anamın və onun bacılarının həvəslərindən asılı olaraq dəyiĢirdi, lakin onların hamısı, əslində, eyni idi: Bekvudzdakı Ġlk Ġsaya AlqıĢ, Allah Hər ġeyə Qadirdir Kilsəsi. Onun küt və kvadratĢəkilli zəng qüllələrinin kölgəsində günahlardan arınma konsepsiyası, möminləri ibadətə çağıran zəngin cingiltisi kimi, daim orada idi. Yalnız Allah günahları bağıĢlaya bilərdi və öz çarmıxa çəkilmiĢ Oğlunun ölüm
www.vivo-book.com
373 ayağındakı qanı ilə bu günahları yuyaraq bağıĢlayırdı da, lakin bu heç də onun övladlarının hər düĢən fürsətdə öz günahlarını (hətta sadə səhv davranıĢ və yanlıĢ mühakimələrə qapılarkən qazanılmıĢ günahları da) yumaq məsuliyyətindən azad etmirdi. Günahlardan arınma ayini çox güclüydü, çünki o səni öz keçmiĢindən ayıran qapının kilidi idi. Mən günahlardan arınma, ildırımın belində çapan Delakrua və Melinda Mur və mənim daim gözüyaĢlı olan nəhəng dostum haqqındakı düĢüncələrim ilə yuxuya daldım. Hər necə olmuĢdusa, bu düĢüncələr mənim yuxuma da yol tapa bilmiĢdi. Mənim bu yuxumda Con Koffi bir çayın kənarında oturmuĢ və üzünü yay səmasına tutaraq öz anlaĢılmaz dilində nəsə hayqırırdı, çayın o biri sahilində isə bir yük qatarı bitib-tükənmək bilməyən bir zolaq kimi Trapinqusun paslanmıĢ dəmir körpüsünə tərəf Ģütüyürdü. Qaradərili bu nəhəng hər qolunda bir sarıĢın və çılpaq qız uĢağı tutmuĢdu. Onun nəhəng qəhvəyi rəngli daĢları xatırladan yumruqları sıxılmıĢdı. Onun ətrafında sisəklər cırıldaĢır və qara duman kimi mığmığalar uçuĢurdu; hər yan elə isti idi ki, qulağa uğultu dolurdu. Yuxumda mən ona yaxınlaĢaraq diz çökdüm və onun əlini öz əlimə aldım. Onun yumruqları dərhal boĢalaraq içindəki sirri faĢ elədi. Onun bir ovcunda yaĢıl, qırmızı və sarı rənglərə boyanmıĢ makara, o biri əlində isə həbsxana nəzarətçisinin ayaqqabısı vardı. – Mən heç nə eləyə bilmədim, – Con Koffi dedi. – Mən hər Ģeyi geriyə qaytarmağa çalıĢdım, lakin artıq çox gec idi.
www.vivo-book.com
374 Bu dəfə mən yuxuda ikən onun nə demək istədiyini dəqiq baĢa düĢdüm.
8
Ertəsi gün səhər saat doqquzda, mən mətbəxdə artıq üçüncü fincan qəhvəni içərkən (arvadım mənə bir söz deməsə də, qəhvə fincanını mən verəndə onun üzündəki ifadədən məni üçüncü fincan qəhvə içməyimdən narazı olduğunu baĢa düĢmüĢdüm), telefonumuz zəng çaldı. Dəstəyi qaldırmaq üçün mən dəhlizə keçdim və dəstəyi qulağıma yaxınlaĢdıranda, Mərkəzdəki telefonçu qızın kiməsə “sizin xəttiniz məĢğuldur” dediyini eĢitdim. Sonra mənə sabahımın xeyirlərə açılmasını diləyərək xətdən ayrıldı... Belə güman edirəm ki, bu telefon stansiyası ilə heç nəyi dəqiq bilmək mümkün deyil. Telefonda Hal Mursun səsini eĢidəndə, mən sarsıldım. Titrək və xırıltılı, onun səsi səksən yaĢlı bir adamın səsi kimi çıxırdı. Birdən ağlıma gəldi ki, nə yaxĢı dünən tuneldə Körtis Anderson ilə iĢimiz yolunda getdi, nə yaxĢı ki, o da Persi haqqında bizimlə eyni fikirdədir, www.vivo-book.com
375 çünki indi telefonda danıĢdığım bu adam çətin ki, Kold Mauntində bir gün belə iĢləməyə qalardı. – Pol, mən baĢa düĢürəm ki, dünən sizin problemləriniz olub. Onu da baĢa düĢürəm ki, bu problemlərin yaranmasında bizim dostumuz mister Uetmorun da barmağı olub. – Hə, bəzi problemlərimiz oldu, – deyə dəstəyi qulağıma sıxaraq və boynumu mikrofona tərəf uzadaraq mən razılaĢdım, – lakin iĢ icra edilib. Vacib olan da budur. – Hə, əlbəttə. – SoruĢa bilərəmmi bunu sənə kim deyib? – “Bunu bilim ki, onun quyruğuna vedrə bağlayım” – deyə düĢünsəm də, ona demədim. – SoruĢmağına soruĢarsan, amma bu məsələnin sənə dəxli olmadığına görə, yaxĢısı budur mən ağzımı bərk tutum. Lakin mən bir məlumat, ya da təcili bir iĢin olub-olmadığını öyrənmək üçün ofisimə zəng edəndə, mənə çox maraqlı bir Ģey dedilər. – Eləmi? – Hə. Belə baĢa düĢdüm ki, iĢ yerini dəyiĢmə haqqında ərizə mənim masamın üstündədir. Persi Uetmor mümkün olduqca qısa zamanda Briar Ricə köçürülməsini istəyir. Deyəsən, dünənki gecə növbəsi hələ baĢa çatmamıĢ, o bu ərizə formasını doldurub, sən necə düĢünürsən? – Sənin dediyindən elə çıxır, mən də elə anladım, – deyə mən razılaĢdım.
www.vivo-book.com
376 – Adi halda mən bu iĢlə məĢğul olmağı Körtisə tapĢırardım, amma... amma “E” blokundakı abı-havanı nəzərə alaraq, Hannadan nahar fasiləsində ərizəni mənə Ģəxsən özünün gətirməsini xahiĢ etdim. O da lütfkarlıq edərək razılaĢdı. Mən ərizəni təsdiq edib nəzarətdə saxlayacağam ki, o elə bu gün Ģtatın paytaxtına çatdırılsın. Güman edirəm ki, sən bir aydan gec olmayaraq qapıdan çıxan Persinin kürəyini görəcəksən. Bəlkə də daha tez. O, güman edirdi ki, mən bu xəbərdən sevinəcəyəm, əlbəttə ki, belə düĢünməyə onun haqqı vardı. O, Persinin öyündüyü əlaqələri ilə də yarım ilə çəkə biləcək bu prosesi sürətləndirmək üçün öz arvadına qulluğa sərf etməli olduğu zamanın bir hissəsini ayırmıĢdı. Bütün bunlara baxmayaraq, bu xəbəri eĢidəndə mənim ürəyim düĢdü. Bir ay! Bəlkə də bunun indi elə də əhəmiyyəti yoxdur. Tamamilə təbii bir arzu olan gözləmək və təhlükəli cəhdi təxirə salmaq əvəzinə, mən indi çox təhlükəli ola biləcək bir iĢ haqqında düĢünürdüm. Bəzən, elə indiki halda olduğu kimi, cəsarətini itirməzdən əvvəl tullanmaq daha yaxĢıdır. Əgər istənilən halda, biz hələlik Persi ilə təmasda olmalıyıqsa (mən həmiĢə ümid etmiĢəm ki, baĢqalarını özümün bu dəlisov planımda iĢtiraka sövq edə biləcəyəm – baĢqa sözlə, hər zaman güman etmiĢəm ki, bu iĢdə mən yox, biz anlayıĢı var), onda bu iĢi elə bu gecə də etmək olar.
www.vivo-book.com
377 – Pol? Sən oradasanmı? – onun səsi bu dəfə bir az asta eĢidildi, deyəsən, o özü ilə danıĢdığını zənn etmiĢdi. – Zibil, deyəsən, xətt kəsildi. – Yox, mən buradayam, sənə qulaq asıram, Hal. Bu, çox gözəl xəbərdir. – Hə, – deyərək o, razılaĢdı və mən yenə onun səsinin necə qocaldığına təəccübləndim. Bir təhər – zəif və gücsüz. – Hə, indi sənin nə düĢündüyünü bilirəm. “Yox, bilmirsən, rəis” – deyə düĢündüm, – “bundan sonra milyon il də yaĢasan, mənim nə düĢündüyümü tapa bilməzsən”. – Sən düĢünürsən ki, bizim gənc dostumuz Con Koffinin edamında da burada olacaq. Yəqin bu belə də olacaq – məncə, Koffi ġükran Günündən əvvəl edam ediləcək – lakin sən Persini arxaya, aparat otağına qoya bilərsən. DüĢünürəm ki, heç kim buna etiraz eləməz, elə Persinin özü də. – Mən sən deyən kimi də edərəm, – deyə onunla razılaĢdım. – Hal, Melinda necədir? Xətdə uzun bir fasilə yarandı, elə uzun bir fasilə ki, əgər onun nəfəsinin səsini eĢitməsəydim, elə düĢünərdim ki, əlaqə kəsilib. Bu dəfə o, danıĢmağa baĢlayanda onun səsi bir az da asta çıxırdı. – O çökür. Çökür, insanın qanını damarlarında donduran bu sözü köhnə dəbli insanlar ölüm ayağında olan birisi haqqında deyil, həyatla
www.vivo-book.com
378 bağlarını itirməyə baĢlayan birisi haqqında danıĢarkən istifadə edirdilər. – Onun baĢ ağrıları, deyəsən bir az səngiyib... ən azından bu günlər, amma o, sərbəst gəzə bilmir, əlini uzadıb əĢyaları götürə bilmir, yatanda isə öz sidik sisteminə nəzarət edə bilmir. Yenə fasilə yarandı, sonra Hal çox zəif bir səslə “O geyinir” kimi qulağıma çatan nəsə dedi. – Nə geyinir, Hal? – deyə mən qaĢlarımı çataraq soruĢdum. Mənim arvadım dəhlizin qapısında göründü. O, əllərini qab-qacaq dəsmalına silə-silə dayanıb mənə baxırdı. – Yox, deyə o dilləndi, onun səsində həm qəzəb, həm də göz yaĢları hiss olunurdu. – O, söyüĢ söyür. – Aman Allah! – Mən hələ də onun nə dediyini anlamırdım, amma sual vermək niyyətində də deyildim. Buna heç ehtiyac da yox idi. O özü hər Ģeyi mənə izah elədi. – O öz gül bağçası, ya da kataloqda gördüyü paltar haqqında və yaxud da Ruzveltin nitqinə radioda necə qulaq asdığı və onun necə bəlağətlə danıĢması haqqında oturub normal söhbət edə bilər, amma sonra qəfildən çox murdar Ģeylər söyləyə bilər, ən murdar... sözləri. Özü də heç səsini qaldırmadan. Əgər o bu sözləri söyləyərkən səsini qaldırsaydı, bəlkə də bu mənə elə də pis təsir etməzdi, məncə. Çünki onda... bilirsənmi, onda... – O zaman o, yəqin özünə oxĢamazdı.
|