Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

qobalaq . qopalaq. kopalaq. 1. qoparlaq. koparlaq. qovalaq. qovarlaq. topalaq. toparlaq. tovalaq. tovarlaq. yopalaq. yoparlaq. yovalaq. yovarlaq. yubalaq. yubarlaq. yuvalaq. kümük. yuvarlaq. yumru. girdə. 1. ətli sulu, gömbə, şişman olan. gursuq. gürüş. gürüşlü. guruş. guruşlu. toplu. 1. çiğ, xam yemiş. 1. qopal. kopal. kütəl. kitəl. yoğun, sırıq dəğənək. 1. çomaq. bir başı toppuz, obür başı incə sapa, dəğənək. 1. köpüş. köpüç. parltar, geyiz gecimi çırpıb yuma toxacı, toxmağı.

qoban . koban. kobal. val, balon balığı.

qobat . kobat. gobat. göbət. göbəkli, içli, yağlı, qiyməli nərsə. (# yavan).

qobultaq . qobuldaq. qopuldaq. qoz. qozalaq.

qobut . - gobud gobud: kənto kənto. kəntoy kəntoy. köntü köntü.

qobut . gobut. govut. qazan.

qoca avla . qoca abla. qoca aba. bir evdə ən yaşlı qadın.

qoca bayram . yaz bayramı. noruz bayramı.

qoca buğda . iri, yumşaq, sarımsı dənəli buğda çeşiti.

qoca qoca . yekə yekə. böyük böyük. çox yekə, böyük.

qoca löhlü . bunaq. bunamış. bulanaq. bulanmış. bunamış. onutmalıq, alzaymer kəsəlli. küt, qarışıq başlı, beyinli.

qoca piçaq . dərinin, gönün qalın yerlərini götürmək, incəlməkdə işlənən piçaq.

qoca yemişi . ayı üzümü.

qoca . 1. böyük. yekə. iri. qos. çuqar. çoqar. çomar. - qoca oraq: çayır, yonca biçmə oraq. - qoca ayı: iri ayı. - qoca dünya: yekə dünya. - qocakənd: böyük şəhər. 1. yaşlı. - qoca kafdar: qoca qarı. - qoca qız: yaşlı qız. - qoca dünya: yaşlı dünya. - qoca kəmpir: qoca qoz bel. - qoca bəbə: qoca qoduq: yaşlı olubda uşağ yana davranmaq. - qocakənd: yaşlı şəhər

qoca . 1. sağıc. sağlıc. təvanmənd. qədir. qadir. qəhhar. deşğan. təvana. müqtədir. muqtədir. iqtidarlı. - qoca başqan. - kənd qocalar yığını: 1. ağsaqqallar qurulu. heyə'ti. 1. iyidlər, güclülər yığnağı. 1. bir yerin böyüyü. baş. bos. rə's. rəi's. 1. <> ocağ. küyrək. kürə. pir. qocaş. qutus. qutas. ziyarətgah.
- qoca baş: 1. qol uşağı. büksür. mübsür. bir yerdə düzən yasam görəvlisi. 1. gəmilərdə ikinci kapitan. 1. nayıb. nayib. 1. qopuq. qabadayı. lotu. çapqın. düğün. quyaq. qoyaq. (# suyaq. sevək. yumşaq). sərtin. gücün. çətin, güc, zor kimsə. qabaqol. qabaqul. qabadayı. qeyçikəsməz. qayçıkəsməz. 1. qaramtıl, parlaq tüklü, sivri qaqalı, böyükcə, ötücü quş.

qoca . böyük. kökərək. kökələk. - qocaəmi: əmilərin ən böyüyü - qocata: 1. böyükdədə. 1. qaynata. - qocana: 1. böyüknənə. 1. qaynana. - qocaxala: xalaların ən böyüyü.

qoca . əmin. - qocalar yığı: qocalar cəmi: üməna qurulu. heyə'ti.

qoca . xoca. - qoca ağız: iri, gen, yekə, dürüş ağız. (fərax. pəhn). - qoca göz: iri, gen, yekə, dürüş göz.

qocababa . 1. baba. pir. qocaş. 1. şeyx. 1. böyükdədə. 1. dədəbaba. ata. dədə. cədd. 1. çox yaşlı kimsə. - qocababa hardan belə?.

qocabaş . 1. qocaqafa. başı yekə. yekəqafa. 1. çaylaq türündən olan böyük quş çeşiti.
- qocabaş buğda: unu qara olan bərk buğda.

qocabaş . 1. qutay. qotay. kətbaşı. kədxuda. kətxuda. qocabaş. qocabaşı. 1. qutay. qotay. qarqıc. hakim. 1. yekə baş. kündə kəllə. kəllə qondə. 1. tırp. turp. 1. kələm. qopusqa. qopusaq.

qocabaşlıq . qutaylıq. qotaylıq. qocalıq. burqıclıq. burqaclıq. qoyalıq. qoyaçlıq. qoyuluq. qoyucluq. qarqıclıq. hakimlik. hakimiyyət. hikumət. kotal. götəl. dövlət.

qocacıq . kocacıq. kovcacıq. çul, palan, enli çarşab kimilərin qıraq, bucaqlarında, yüklənib bağlama üçün olan ilgək, həlqəcik.

qocaçı . ərçi. qocasına, ərinə, kişisinə iyi yetişən kimsə.

qocaəl . dənəmli sınavlı kimsə. iş usdası. iş bilən. iş qurdu. orağ. oynağ. çağlağ.

qocagəlin . qaynana. qeynana.

qocagöl . dəniz.

qocağrı . böyük müsibət, bəla.

qocaqarı otu . əvam sayağı dərman. türkəçara. yürkəçara.

qocaqoyun . qocalama. altıyaşın aşmış qoyun.

qocaquş . qartal.

qocalaq . qılıvac. kələvəc. çəngələk. qəcələ. (qazan > zəğən(fars)).

qocalıq . 1. müqtədirlik. muqtədirlik. iqtidarlılıq. hakimiyyət. sağıclıq. təvanməndlik. qədirlik. qadirlik. deşğanlıq. qəhharlıq. təvanalıq. 1. böyüyklük. başçılıq. başlıq. bosluq. rəi'slik. 1. <> ocağlıq. pirlik. qutusluq. qutaslıq. ziyarətgahlıq. hərəmlik.

qocaman . qotaman. qoyaman. kosaman. batqal. 1. ə'yan. əşraf. 1. iri. qos. çuqar. çoqar. çomar. böyük. kökərək. kökələk. qotan. kotan. yekə. 1. qocababa. yaşlı ərkək. 1. yaşlı.

qocaman . ocaman. ucaman. qudaman. udaman.

qocamanca . qotamancac. qoyamanca. kosamanca. batqalca. 1. ə'yanca. əşrafca. 1. iricə. böyükcə. yekəcə.

qocamanlıq . qotamanlıq. qoyamanlıq. kosamanlıq. batqallıq. 1. ə'yanlıq. əşraflıq. 1. irilik. böyüklük. kökərəklik. kökələklik. qotanlıq. kotanlıq. yekəlik. 1. qocababalıq. 1. yaşlılıq. ötəşlik. ötənlik. ötüşlük. ötünlük.

qocaoqlan . qocaoğlan. ayı.

qocaoqmağı . qocaoğmağı. kovağığmacı. kovoğmacı. koğmacı. kovmacı. komacı. kovmacı. döğməc. döğməş. döyməc. döyməş. əkməyi qırıb içinə qoxulu ot, pənir, sarı yağ qatılaraq yapılan yemək.

qocaoraq . oraq çeşiti.

qocasaq . ərsək. ərsik. ər, ərkək arayan dişi.

qocasan . 1. yaşlı görüşlü kimsə, nərsə. 1. yaşlanmış, yaşlılığa üz qoymuş, girmiş nərsə.

qocasız . 1. böyüksüz. başsız. bossuz. qutassız. rə'issiz. yiyəsiz. sahabsız.

qocasızlıq . 1. başsızlıq. böyüyksüzlük. rəi'ssizlik.

qocaş . qılavuz. kosaman. kösəmən. gözəmən.

qocaşmaq . 1. yaşlanmaq. 1. yekəlmək. böyümək.
- ötəşib (ötənib. ötüşib. ötünib. ) bükülmək: yaşlanıb kambırlanmaq.

qocatəpən . qocamalı. gəvrək, sulu, yumuşaq yemək, özəlliklə armıd çeşiti.

qocayaşlı . qoca yaşlı. çox yaşlı. ötəşi. - qoca yaşlı ol qoca başlı yox.

qocayeric . geniş alan, meydan.

qocqa . qucqa ağabəy.

qocuqoclamaq . qoşuqoşlamaq. iki əl arasında nərsəni oğsalamaq.

qocunmaq . qoğcunmaq. qaçınmaq. sakınmaq. qaçınmaq.

qocurqanmaq . qocunmaq. çulqanmaq. alınmaq.

qoç qaçımı . ər arvadlıq dışı doğulan cocuq. qoç qatımından öncə doğulan quzu.

qoç qatımı . - qoç qatımı: qoç qoşumu: qoç salımı: 1. qoyunların döllənmə devri. (qoç savımı: qoç savumu: qoç sovımı: ərkək dişi qoyunu ayırma devri). 1. çoğunluqla bu devrədən görülən fırtına.

qoç savma . qoçla qoyunu qoşnaşdan son ayırma.

qoç . - qoç yumurtası: qoçun ərkəklik bezləri.

qoç . 1. əriş. 1. mars ayı. həməl. 1. öğəc. öğəş. örəş. qoyun ayqırı. damızlıq, güllük (tuxumluq) ərkək qoyun.

qoç . qoçunğar.

qoçaç . qoçaş. qoşac. köçəş. ''qoşu, köçü, keçi'' deyilən araba, daşqa sürücüsü. sürücü. arabaçı. şofer.

qoçaq . qonçaq. qoncaq. 1. çökən. suş. qoparılan kopen, çəkdən geri qalan diblik. 1. qarqıdalı kotanı, kötüyü.

qoçaqlama . sağqat. həmasə.

qoçaqlıq . iyitlik. iğitlik. 1. həmasi. 1. qoçaqlama. iyitləmə. iğitləmə. həmasə namə.

qoçalı . qoçu oyunu. oyun çeşiti. lotuyana, daşməşdi oynamağı.

qoçan . (< qon). qoncalı, götdü, təkli sancağ, iğnə.

qoçan . 1. kimlik. kimlik bəlgəsi, tapısı, sənədi.

qoçan . qoşan. 1. üzərində dənə, çiçək qanatların yığan, dəğişik biçimli gövdə. 1. köçən. oturağ. dəfdər, kitab kimi yapışıq, tutuq nərsələrin yapların qoparırkən geridə qalan bölümü. 1. qaçan. əldən çıxan.

qoçan . quçan. 1. (qucaqlayan). qarqıdalının dənələrini daşıyan (qucaqlayan). kötük. 1. (qucaqlayan). kopen, bilit, bükük (dəfdər). yapraların diblikdən qoparırkən geridə qalan kəsim, bölük. 1. qoç kimi olan. iyid. 1. bərk. sərt. 1. qopcan. dik. onqa. sal. salt. - onqa dur.

qoçara . qoşara. qucara. ortaya yığılıb, toparlanmış nərsənin, xərmənin çevrəsi hörüklənmiş ambarlq.

qoçarı . həmasə.

qoçarlamaq . qoşarlamaq. nərsəni üst üsdə, yanyana yığmaq.

qoçaryı . qasım, qoçqoyan. əkim ayı.

qoçasaq . qoça gələn qoyun.

qoçbaşı . 1. qala qapısı kimi böyük qapıları güclətmədə dalılarına keçirilən yoğun kötək, dirək.

qoçbaşı . duvar, qala qapısı kimi yıxmaqda güpsəyərək işlənən, yoğun kütüklü, başı topuzlu arac.

qoçbuynuzu . 1. böyük çəngəl, köndər, çöndər. 1. iki haçalı, iki başlı çəngəl. əsgi topları dəbərtmək üçün, qundaqlarına keçirilən çəngəl. 1. yapıda qoç buynuzuna oxşar süsləmə. 1. zülqərəneyn.

qoçbuynuzu . yapışmaq, ip sarıb çəkmək üçün taxılan ağac, dəmir çubuğu.

qoçiyit . qoçiyid. qoçiğit. güclü, qoçur iyid.

qoçiyit . yaxboy. yarboy. gözəl yonqalı, boylu, heykəlli, boluş, qarayapalı gənc. qarayapa. qarayarpaq. qarayarpaqlı.

qoçqa . döğüşməyə bəslənmiş qoç.

qoçqal . qoşqal. qoçqa. qoşqa. qoşularaq, yan yana, üst üstə, iç içə qoyularaq yapılan nərsə. - ağac evlər qoşqal olub daşına bilir. - qoçqal işqaf. - qoşqal masa oturac: çatul satul üst üzt. (qolcıq qolcuq: qol: qıç. paya). miz səndəl.

qoçqallamaq . qoşqallamaq. 1. ambarlamaq. 1. ehtikar edmək.

qoçqaltmaq . qoşqaltmaq. qoçqatmaq. qoşqatmaq. qabartmaq.

qoçqar . evliləşməmiş, asav heyvan.

qoçqulaq . qoşqulaq. iki qılplı qab.

qoçlamaq . qoşlamaq. cütləmək.

qoçlanmaq . qoçqanmaq. qoçqarmaq. qoçgərmək. qoçmaq. qoşmaq. qoşqanmaq. qoşqarmaq. qoşgərmək. iğitlənmək. aşmaq. aşıqmaq. azmaq. azıqmaq. qazıqlanmaq. azıqlanmaq. qazlanmaq.

qoçlanmaq . qoçulanmaq. iyidlənmək.

qoçluq . qoçuluq. lotuluq. qolçomaqlıq. yoğuqluq. zordeməklik.

qoçmar . qoçmər. qoçmara. qoçmərə. qoşmar. qoşmər. qoşmara. qoşmərə. qoçqumar. qoşqumar. nərsənin özü, yaxud bir nərsəsi qoş, qoşa, iki, cüt olması.

qoçrum .

qoçsamaq . qoçsıramaq. dişi qoyun ərkək istəmək.

qoçu . qoncu. qonca. 1. qoşu. daşqa. kalısqa. dilican. 1. qorba. qorab. qoşral. qoşqal. qucral. qucqal. ambar.

qoçu . qoşu. donatılmış, bəzənmiş araba, oda, saray, nərsə.

qoçu . qovuç. dərin, yekə ambar.

qoçuq . qoçıq. qoşuq. qoşıq. aşuq. aşıq. topuq, bilək, dirsək kimi yerlərdə olan aşıq gəmiyi.

qoçut . döğüş dalaş. vuruş döğüş.

qoçuv . qoçu. 1. lotu. lat. qudurqan. qaraçı. qara quruqçu. külvaş. kovlaş. oğlaş. ovlaş. ovbaş. oğrəş. ovrəş. təbəhkar. 1. daş məşdi. bacalan.

qoduğ su tökər, boduğ yanı qırılar. .
iliğ su tökər, uluğ yanı qırılar. .

qof . kof. kov. 1. içsiz. içiboş. məğzsiz. çürük. köfəki. kövəki. kavsak. kovsak. 1. kovul. alçaq. əclaf.

qofa . kofa. kova. həsir otu.

qofa . kofa. kova. sofa. sova. çofa. çova. nofa. nova. gəvrək, yüngül qamış, nov, ney. həsirotu.

qofalmaq . kofalmaq. kovalmaq. kovulmaq. koflaşmaq. kovlaşmaq. küfəlmək. köfünmək. kövünmək. içi çürümək, keçmək.

qofıq . kofıq. kovıq. quruq (qurumuş. )., puç, boş, çürük olma durumu.

qoflaşmaq . koflaşmaq. kovlaşmaq. kovalmaq. soflaşmaq. sovlaşmaq. çoflaşmaq. çovlaşmaq. noflaşmaq. novlaşmaq. 1. çürümək. köfünmək. köfünmək. kövünmək. kövnümək. bilgəzi, qanacağı azalmaq, kəmirmək. kütəzləşmək. kotazlaşmaq. qıtamazlaşmaq. qıtmazlaşmaq. qıtanazlaşmaq. qıtnazlaşmaq. qanmazlaşmaq. cahilləşmək. 1. tüm dəğərini itirmək. 1. yoxaşmaq. yox olmaq. 1. suya gedmək. boşa çıxmaq. kofa çıxmaq. 1. əzilmək. çöktünmək. vərşikəst olmaq.

qoflaştırmaq . koflaşdırmaq. kovlaşdırmaq. kovaldırmaq. soflaşdırmaq. sovlaşdırmaq. çoflaşdırmaq. çovlaşdırmaq. noflaşdırmaq. novlaşdırmaq. 1. çürüütmək. köfnütmək. köfütmək. kövütmək. kövnütmək. bilgəzi, qanacağı azatmaq, kəmitmək. kütəzlətmək. kotazlaşdırmaq. kotazıtdırmaq. qıtamazlaşdırmaq. qıtmazlaşdırmaq. qıtmazıtdırmaq. qıtanazlaşdırmaq. qıtnazlaşdırmaq. qıtnazıtdırmaq. qanmazlaşdırmaq. qanmazıtdırmaq. cahillətmək. 1. yarmazıtmaq. tüm dəğərin, yarıtın itirtmək. tam dəğərdən, yarıtdan salmaq. 1. yoxatmaq. yox edmək. qaybetdirtmək. savıtmaq. əritmək. ərgitmək. nabud, məhv, nist edmək. 1. suya, sova tökdürtmək. sova, boşa, kofa çıxarıtmaq. 1. əzitmək. əzgitmək. çöktütmək. vərşikəst edmək.

qoful .

qoğa . koridor.

qoğan . koğan. (yel qoğan). yüngül. yunğıl. quş tütkü.

qoğan . qoğan. qoğay. çapay. çapar. at sürücüsü.

qoğcan . gorqazan. gurqazan. çağlayan, yüksəkdən axan su.

qoğmaq . rədd edmək.

qoğraq . salxım söğüt.

qoğratı . qorxatı. havayi güllə. ürkütmə üçün çıxarılan səs, döğülən təbil.

qoğruq . bürşdə. xasa.

qoğşaq . aşğal. aşınıb, çürüyüb dərdə dəğməz nərsə. atılmalı.

qoğşaq . qoşaq. uşaq. söz gəzdirmə. süxən çinlik. - qoğşaq söz: aralıq sözü.

qoğşatmasan qatığı, atsan dişi sındırır . yumşatmadan bərk nəyi, salsan dişə, diş qırır.

qoğturmaq . qoğdurmaq. qoşdurmaq.

qoğtuşmaq . 1.qovqa, məhşər edmək. 1. oynayıb şənlənmək. 1.şuluğluq edmək. - qoğtuşun aban (amma) qudruşmayın.

qoğuq . qoğuq. qovuq. qoyuq. quytu. kuvtu. kortlan. kortıq. kort. kortmıq. çuxur. quynıq.

qoğuluqlamaq . qoğuluq edmək. söz aparıb gətirmək.

qoğur . - qoğur qoğur: qoğrula qoğrula : isti isti. dağ dağ.

qoğurmac . biriştə.

qoğuş . 1.dəri. gön. gövdəni dışardan qoruyan ən dışar üzü. 1. novdan. nol. axıcı nərsəni bir yerə qoymaq, bir yerdən götürmək üçün işlənən yoluğ, oyuq. 1. supap. 1. kiçik, incə oluq, lülə. qamış. ney.

qoğuş . dəri.

qoğuş . qağuş. aşınıb qaşınmış, oğulmuş (işlənmiş) dəri.

qoğuş .1. > kavuş. ağdarış axtarış.

qoğuşlamaq . (qoğu: kinayə. yanaki, dolayı işarə). 1.baş vurmaq. qıravıclamaq. qırızlamaq. giriz vurmaq. muraciət edmək. - o hər söz başında bir atalar sözünü qoğuşlar. 1. kinayə vurmaq. - bu sözlə siz kimi qoğuşlusuz. 1. kovuşlamaq. kovuşlamaq. (> kavuş edmək (_fars) ). oğcaşmaq. qazmaq. qazımaq. axdarmaq. həfr, həffarlıq edmək.

qoğuşmaq . qoğlaşmaq. qoğalaşmaq. birbirin qoğmaq, tərd, rədd, təfriq edmək. - el içrə qoğuşmadan çəkinməli. - bu qoğlaşmağın sonu hara dayanır.

qoğuşun . qoşuşun. yaxışın. bikişin. birikin.

qoğuşunca . görüşüncə. gələn görüşə dək.
(oğvarğ_fırans).

qoğutmaq . oğutmaq. qoğmaq. rədd, dəf' edmək. uşaq düşürmək, salmaq.

qoxulu yarpız . nanə. nə'na.

qoq . qoğ. dar oyuq, bacanın içi.

qoq . qox.

qoqa . koğa. kovğa. 1. ucu qarmaq, çəngəl biçimli əğri ağac, dəmir. gəlbəri. ərsin. - narları koğayla dənlirik. - qaçağan qoyunu koğayla tutmaq qolay olur. - koğayla çörəyi təndirə uzadıb qızartdım. - çölməyi koğaya tax, qoy təndirə. 1. ot yığmağa, ucu haçalı yaba çeşiti.

qoqa . qoğa. kova. çova. gecə başlığı, börkü. sümüksüz başlıq, börk.

qoqaq . qoğaq. birinin arxasından gedən, izləyən.

qoqaq . qoxaq. 1. qoxulu. qoxan. 1. qoxumuş. kötü, pis iyli.

qoqaq . qoxaq. iylənmiş. iyli. yaman qoxulu.

qoqalamca . qoğalamca. qovalamca. qoğala qaçdı. qovala qaçdı.

qoqalız . qovalız. qurmut. qoğrulmuş dənələr qarışığından düzələn çərəz, acil.

qoqan . qoğan. kürək.

qoqan . qoğan. pey gir.

qoqar . qoxar. qoxarca. 1. qoxaq (pis qoxulu) çiban, dəri xəsdəliyi. 1. yermə, alçatma sözü. - sözün etdin, qoxar gəldi.

qoqarböcəq . - qoxar böcək: qoxaq, pis iyli böcək çeşiti.

qoqarca . qoxarca. 1. qoxaq. pis qoxan nərsə, yer. 1. kürkü üçün avlanan qoxaq (pis qoxulu) bir heyvan.

qoqarqanaq . qoxarqanaq. 1. qoxaq, pis qoxar ot çeşiti. 1. qoxaq. pis qoxar, qoxan nərs.

qoqart . qoxarot. kərəviz. kərövüz.

qoqavicə . qoxavicə. ağılı, kiçik kərtənkələ.

qoqçoq . qoğ çoğ. qoğa çoğ. çör çöp. xəs xəşək. xəsi xaşak.

qoqqalamaq . qoğxalamaq. qorxutmaq. ürkütmək.

qoqlamaq . qoxlamaq. qoxnamaq. qoxulamaq. qoxunamaq. birinin izicə, dalıca düşmək, olmaq.

qoqlamaq . qoxlamaq. qoxulamaq. kovlamaq. kovulamaq. içəri çəkmək.

qoqlaşmaq . qoxlaşmaq. qoxulaşmaq. qoxuşmaq. iyləşmək. 1. sezişmək. sezişişmək. yarğaşmaq. anlaşmaq. anlaşışmaq. anıqşışmaq. qanlaşmaq. qanlaşışmaq. qanılaşmaq. yanğışmaq. yanığışmaq. bilişmək. bilişişmək. tanışmaq. tanışışmaq. duyşunşmaq. duyşuşmaq. sınaşmaq. (cürgüşmək. türgüşmək. gəlişinmək. yarğaşmaq. saziş edmək).

qoqlatmaq . qoxlatmaq. qoxulatmaq. qoxutmaq. qoxturmaq. iyləndirmək. iyi iy, pis iy, qoxu almasına nədən olmaq.

qoqmaq . qoğmaq. qovmaq. izləmək. iz sürmək.

qoqmaq . qoxmaq. qoxumaq. qoxunmaq. iylənmək. 1. qoxusu, iyi yayılmaq, dağılmaq. 1. qoxusu, iyi, izi, bəlirtiləri çıxmaq, bəlirmək, görünmək.

qoqmuş . qoxmuş. qoxumuş. qoxunmuş. iylənmiş. 1. küflənmiş. 1. küplənmiş. koplanmış. kəndini bəğənmiş. 1. bəlirmiş. açılmış. görünmüş. bağlası (pəxləsi) açılmış. qarası qaçılma. çapdanmış. carlanmış. ifşa' olunmuş.

qoqol . qaqal. dik. dikbaş. dikbaşlı. onqat. - qoqollar yığnağı.

qoqon . qoqun. ququn. qonuç. qonça. qunuç. qunça.

qoqotu . qoxotu. qoçotu. qoşotu. (gənəlliklə nərsiyə sürülüb, artırılaraq, qoşturularaq qoxusun, dadın dəğişməyə yarar tüt qoxulu nərsə). ötür, ətir çəkilən qoxulu otlar.

qoqoz . qaqoz. qaquz. quduz. qoduzqan. qodurqan. quduzqan. qudurqan. (yermə, aşağlama anlamında). - səni! qoqoz səni.

qoqracçı . qoğracçı. qovracçı. bağırsaq qızartıcı, kababçısı.

qoqsamaq . qoğsamaq. iğsərəmək. diksərəmək. disgisəmək. çəkinsirəmək. sevməyib uzaqlatmaq istəmək. nərsədən, kimsədən könülsüzlüyün, iğrəməyin soğuq davanmasıya göstərmək. istisqal. - qaba danışanları qoğsamaq gərək. - bu sayqısız qonağı, açıqdan açığa qoğsayırdı.

qoqsu . qoğsu. qoxsu. qoğrulan, qovrulan, yanan, küyən nərsədən çıxan iy.

qoqsu . qoxsu. qoxusu. qoxu. qoxuntu. 1. rayihə. bu. 1. gənd. təəffün.

qoqşurmaq . qoğşurmaq. koğşurmaq. kovşurmaq. əzib büzmək.

qoqtura . - qoğdura qoğdura: qovdura qovdura: qovalıya qovalıya: qoğalıya qoğalıya: qoşdura qoşdura. qaçdıra qaçdıra.

qoqturmaq . qoğdurmaq. qoşdurmaq. qaçdırmaq.

qoqu . qoxu. qopu. 1. iy. bürü. buy. ötür. rayihə. esans. ətr. pərfən. - qoxusuz yemək, nərsə. 1. iy. bürü. iz. əsər. - yeyib içib, silib süpürüb qoxusun belə bıraxmayıblar. 1. nərsəni bəlirən çox kiçik tikə, parça. - bu pitikdə gerçəyin qoxusu belə bulunmaz.
- qoxusu çıxmaq: 1. gizli nərsənin üstü açılmaq. bağlası (pəxləsi) açılmaq. qarası qaçılmaq. çapdanmaq. carlanmaq. faş, ifşa' olmaq. 1. bir yeməyin pişməyə başlaması.

qoqu . qov. qoşu. qoğu. qovu. qoğuc. qovuc. qoğuş. qovuş. qoğunc. qovunc. dua'.

qoquc . qoğuc. qoruc. qapuc. qapuş. kandom. pirezervativ. dişi ərkək sevişməsində, ərkəkliyi tuxumluğuna ət ətə dəğməməsi üçün, ərkəyin əkəkliyinə keçirilən qoğuq, torbacıq.

qoqucanq . qoxucanğ. şamama.

qoquq .qoğuq. qovuğ (< kov). torba.

qoqulaşmaq . qoxulaşmaq. qoxlaşmaq. qoxuşmaq. iyləşmək. iylənmək.

qoqulatmaq . qoxulatmaq. içəri çəkmək. - bu ətri qoxudum bəğənmədim.

qoqulmuş . qoğulmuş. qovulmuş. atılmış. boşatılmış. ixrac edilmiş.

qoqulu . qoxulu. qoxuşlu. ötürlü. ətirli.

qoqumaq . qoxumaq. qoxunmaq. 1. qoxutmaq. qoxulatmaq. eşiyə vermək. - gizli işlərimiz qoxudu. 1. içəri çəkmək. - bu ətri qoxudum bəğənmədim.

qoqumsamaq . qoğumsamaq. qovumsamaq. istisqa' edmək.

qoqumuş . qoxumuş. çorman. korman. sapıq. fasid.

qoqun . koğun. çoğun. çovun. yemiş qurdu.

qoqunmaq . qoğunmaq. qoğrunmaq. qovunmaq. qovrunmaq. qoxsu. odda, issidə qızımtıl sararmaq.

qoqurac . qoğurac. qovurac. qoğrac. qovrac. bağırsaq qızartması, kababı.

qoqurqa . koğurqa. kovurqa. oğurqa. qabırqa gəmiyi.