Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

oyulqanmaq . oyuqlanmaq. 1. dəlib keçmək, soxmaq, saplamaq. - piçağ əlinə oyuqlandı. - onun acı duyquları ürəyimə oyuqlandı. 1. ilan kimi qıvrıla qıvrıla süzüb gedmək. qeyb olmaq. 1. süzüb (sürüşüb, sıvışıb) itib gedmək.

oyulmaq . oyunmaq. fikrə gedmək. fikirləşmək. sıxılmaq. fişar çəkmək. gücənmək. özünü gücə, zora, fişara salmaq.

oyum . 1. tən. cəsəd. cism. bədən. gövdə. ötdək. maddi. cismi. 1. oyuq. dəlik. deşik. boşluq. çuxur. çökük. 1. çürük. yalan. törük. ötürük. ötrük. (> duruğ(fars)). qondarma. yalan.

oyumlamaq . orumlamaq. bitgilərin yeri eşib kök atmaları. - yeni tikilən tingələr (körpə üzüm zuğları) oyumlamağa başlamış.

oyumlu . boşlu. borclu.

oyun . 1. çalışma, qımıldama, təprəşmə, hərəkət açıqlığı, yuçutluyu, sərbəsliyi.
- söz oyun: - oyuna girmək, çıxmaq: ortaya, meydana çıxmaq. ediklənmək. - oyunca: çaka olaraq. - oyun oynamaq: işdə, qılışda doğru davranmaq. - oyunluq: səhnə. -

oyun . oynu. ağıl. us. huş. zehn. əntelekt. intelekt.

oyunçu . əğləncəylə yaşam sürən.

oyunlu söz . 1. kinayəli söz. atmaca. 1. neçə başlı, anlamlı söz.

oyuntaş . oyundaş. qoynaş. ortaş. artaş. oyun yarı, arxadaşı, ortağı. qoşuc. rəqib. (tərəf muqabil).

oyuntu . yerdə, toprağda suyun oyduğu, açdığı, çözdüyü çuxur.

oyur . qoyur. çoxur. govdal. (# opur: qopur. şişik).

oyur . oyuq oyar. oyaq. yarıq. yanıs. tanış. bilik.

oyuşlu . oyquşlu. oyluşlu. oyluşuq. oluşlu. olquşlu. sağlam. sağlıqlı. sağlığı, sağlamlığı yerində. saçalan. salıt. durğun (durmuşa (yaşama), varlığa uyğun, dayanıqlı). səhət bədənli. tən dürüst. tənumənd. - durğun iyid.

oyutuş . düşündürüş. təfsir. izah.

ozalanmaq . ozallanmaq. üzələnmək. üzəllənmək. üzsünmək. könüklənmək. könüksünəmək. heyifsinmək. təəssüflənmək.

öbəqlənmək . öbəklənmək. köbəklənmək. obalanmaq. opalanmaq. opaqlanmaq. kobalanmaq. komalanmaq. kömələnmək. toplanmaq. quruhlanmaq. quruplanmaq. takımlanmaq.

öbələq . öbələk. köbələk. opalaq. kobalaq. komalaq. kiçik öbək, yığın.

öc kək (öcgəv) qamığ kişinin, yalquq (insan) üzə alım bil, yaxcılıq elə bilincə, alığın bilə təlim qıl. .

öğlük . öğlük. əşlik. əşsik. qoşnuq. cinsiyyət.

öğünc olsun, oğunc yox . şadlıq olsun, peşmanlıq yox.

öğünc . mubahat. iftixar. (# oğun: əfsus. təəssüf.) - bu işin öğüncü nədir, de bülax (bilək). - onun nəyinə böylə öğünc duyursun. - gördüyüzə təlim ökünc öğməyin (duymayın). -

öğündə . öğündə. öyündə. çağında. süründə. zamanında. - gecikmə, öyündə gəl.

öğüntü . öğünməli. - öğüntü bir kişi değl.

öğür . 1. yabançı. 1. ügey. üvey. çala. - çalaqardaş. - çalabacı. - çalaçağa: ügey uşağ.

öğüş . öküş. seviş. sevinc. (# töküş: peşmanlıq).
- sonradan ökünərsin: daha sonra döğünərsin, peşmanlarsın.
(töküş: tökünc: tovbə. - töküşmək: tökünmək: tovbə edmək.

öğütləyb aytandarı . movizə edib deyirki.

öğütmək . üyütmək. dartmaq. çaldırmaq. - buğda çaldırmaq.

ökçə . göt. kötük.

ökə . özgə. qərib. yad.

ökkələmək . sökkələmək. düşürləmək. düşnələmək > düşnam vermək. yamanlamaq.

ökünc bilən öğünməz. . peşmanlığı anan, çoxda şişinməz.

ökünc . öğünc. döğünc. oğunc. 1. peşmanlıq. - onda daha ökünc yaramaz. - yazığından ökünməzmi. 1.əfsus. həsrət.

öküş sövüş, qatığ öküş sağladar . çox sevinmənin ardı peşmanlığa bitər. artıq gedişdən çəkimə üçün söylənir.

öküz ayağı olma, bizov başı olsan yeğ. .

öqcə . - ökcə basmaq: daban basmaq: ayaq dirəmək.
- ökcəsinə basmaq: dabanına basmaq: dib dibə, çox yaxından izləmək.

öqcələmək . ökcələmək. dabanlamaq.

öqəy . ögəy. ögey. yükəy (# əkəy: doğma). doğma olmayıb yüklənmiş, yapışdırılmış olan. na təni. - yükəy qız. - yükəy oğlan.

öqlənmək . öğlənmək. 1. öğrənmək. sınaşmaq. - uşaq əğlənib öğrənir: əğlənərək öğrənir. 1. evlənmək. 1. uslanmaq. kəndinə gəlmək. toparlanmaq. ağlı başına gəlmək.

öqlənmək . öğlənmək. öğrənmək. sınaşmaq.

öqlətmək . öğlətmək. 1. öğrətmək. 1. evlətmək evləndirmək. 1. uslatmaq. kəndinə gətirmək. toparlatmaq. ağıl vermək.

öqrəncə . öğrəncə. qavranca. yavanca. sınaş. 1. öğrənməli nərsə. 1. salıt. tüşrüt. düşrüt. nəsihət. pənd.

öqrəncə . öğrəncə. öğrəc. öğrəş. öğən. öğəc. öğəş. sınaş. dərs. sabaq. qavranca. yavanca.

öqrəncə . öğrəncə. törgəş. törgüş. törəgiş. təmrin. təklif.

öqrənci . öğrənci. şayırd. mübtədi. debütan.

öqrəniş . öğrəniş. kar amuzi.

öqrül . öğrül. əşlişin. əşlişik. qoşsu. 1. əşsi. yanaçı. cinsi. - öğrül sapıq: əşsi, cinsi azıq, sapağ, inhiraf, münhəriflik.
öğriz: əşiz. iki cins. ərkək dişi. (do rəgə). muxalif cinslər.

öqsənmək . öğsənmək. 1. özsənmək. kökünə, əslinə qayıtmaq istməkə. 1.

öqsürəq . öksürək. öğsürək. öksü. öğsü. öksürərək göğüsdən sürən, çıxan quyuq, yapışqan sıvı. bələşik. balsıq. bəlğəm. - öksürürəm, amma öksü gəlmir.

öqtü . öğdü. öğlü. övdü. övlü. oğalı. ovalı. yoğalı. yovalı. çox yaxşı, gözəl, göyçək. ə'la. ali.

öqün . öğün. (oğun < oğun: qırıq). oyun. 1. kərə. dəfə. - neçə öğün döğdüm qapıvı. 1. bir kərəlik, bir dəfəlik, bir novbətlik yemək. - gündə iki öğün yemək yeyir. 1. o gün. - öğün gəldim, evdə yoxuduz.

öqün . öğün. fəsl. movsim. - yay öğün: yayönü. yay gözün. yayın. yayda. - keçən il yayönü gəlmişdik.

öqünc . öğünc. mubahat. - öğünc oğunc: təşviq təqbih.

öqüncəq . öğüncək. övüncək. öyüncək. öğüngəc. övüngəc. öyüngəc. öğünək. övünək. öyünək. öğünən. övünən. öyünən. sevincək. sevincək. sevinək.

öqünmək . öğünmək. övünmək. döğünmək. dövünmək. incinib qıvrınmaq.

öqünmək . ökünmək. ökkünmək. ökkələnmək. ökgənmək. hökgənmək. hökgələnmək. 1. ləh ləməyə düşmək. soluğu kəsilmək. 1. hıncqırmaq. çox ağlamaqdan soluğu kəsilmək.

öqüntər . öğündər. öğünlər. öncələr. qabağlar. keçmişlər. - yemək daha, öğündər kimi biləmə yapışmır.

öqür . öğür. oyur. 1. onur. minnət (borc). şərəf. 1. örən. orun. təbəqə. kateqori. kiləs. bölük. qat. - gənc oğur. 1. quruh. ulam. firqə. zümrə. 1. cins. seks. 1. yarış. salış. qoşu. axıntı. cərəyan. 1. ideal örnək. 1. aşı yapılan gövdə. 1. oğuz. becərilmiş tuxum. 1. dəğişiklik. ayrılıq. dalqılıq. fərqlilik. muxtəliflik. (öğürlənmək: öğür olmaq: dəğişikliyə öğrəşmək, alışmaq). 1. gəbə heyvan. 1. alışmış. sınaşıq. örgənçi. öğgənçi. tutaşıq. tutaşı. tuşatıq. adət kərdə. alışılımış. (öğürlənmək: öğür olmaq: birlikdə çox qalmaqdan birbirinə öğrəşmək). birbiriylə yaxcı tutan. birbirinə uyar, bab.

öqürəq . ökürək. ökrək. kökrək. kövürək. kövrək. göğüş. gövüş. bağır. sinə. 1. döş bölümün tutan savra, küpə, köpə, zireh. döşə geyilən geyim, çoğal, çuğal, çuval. (< çulqa). ökürəlik. ökrəlik. kökrəlik. kövürəlik. kövrəlik. göğüşlük. gövüşlük. bağırlıq. sinəlik.

öqüt . öğüt. oyut. anlayış, qanış gücü.

öqütmək . öğütmək. öyütmək. oyutmaq. salıtmaq. tüşrütmək. düşrütmək. nəsihət vermək, edmək.

ölcüm . qıyac. 1. qırın. qırım. cinayət. 1. çox yaman, kötü, pis, əxlaqsız olan iş, nərsə.

ölcümçü . falçı.

ölçək . miqyas. əndazə.

ölçək . ölçəv (dəngə. miqyas). (ülgük. ülgəv. bölcək. böldək. bəldək. bəlcək. payac. ayac. darac. qıyac. dəngəc. dənəc. dəğcək. dəğəc. biçək. biçəv). 1. (ayrışma. bölüşmə. paylaşma. hissə. qismət).

ölçəkli . miqyaslı. əndazəli.

ölçəq . ölçək. ölçük. məhək daşı.

ölçmə . ölçüm. oran. orantı. qarşılatırma. görəş. öğnəyiş. uyaqış. qiyas. salşıt. salış. muqayisə.
- oranla: qiyasla. ölçmə ilə. ölçümlə. qarşılatırıl. görəşlə.

ölçmək . 1. bəlirtmək. bəllətmək. - işin ən boyun ölç, sonra giriş. 1. dəğərləndirmək. sayışlamaq. hesablamaq. hesab edmək. - siz bu balaca uşağı nə ölçürsüz. 1. incələmək. saylamaq. - bu iş yenidən ölçülməlidir.

ölçmək . 1. ölçüşdürmək qarşılatırmaq. salşıtmaq. salışdırmaq. muqayisə edmək

ölçü . - imlənmiş, bəllənmiş ölçü, qıyrat, oran, dərəcə, yer: kəsim. - su kəsimi. - gəmi su kəsimindən yuxarı yaralanmış.

ölçü . (dartı. çəki. ülgü. ) 1. oyuq. önləm. (ehtiyat. pişbini. ozbillik. uzbillik. dur əndişi). çarölüc. çaröləc. tapdağ. tədbir. qoca. < kovca. çalığ. qılağ. tədbir. 1. qıstas. qapan. qantar. 1. dərəcə. basamaq. aşama. rütbə. mərtəbə. 1. uc. limit. hədd. 1. sınır. qısıt. band. 1. ölçüm. boy. sayz. 1. ölçüt. ilkə. misdaq. me'yar. qıstas. kıriter. - toplumdan topluma ölçütlər dəğişir. - ölçülərin ölçütü. - ölçü dəğişər, ölçüt yox. 1. nisbət. 1. salmıq. ağırlıq. dartı. vəzn. - ağır salmıq. - çox salmıqlı. 1. önləm. tədbir. 1. kontırol. - ölçünü itirmək. 1. - ölçüsü pozuq. - ölçüvü tut. 1. ölçüm. ölçək. oyum. öğür. oyur. salım. miqdar. həcm. kəsib. qıyrat. qıyrac. qıyran. əndazə. ayağ. ayar. ayrıc. əyar. sayı. dalqıc. dənğ. qırad. qırat. qırıt. qırıdat. qıradat. qırado. qıradu. qıyıt. qıyım. qıyat. qıyam. dəğər. götrü. götürü. tutam. qıyrat. qıyrac. qıyran. qat. qata. qatı. qədər. qıyrat. qıyrac. qıyran. çap. qab. givəc. güvəc. tutam. dərcə. dərəcə. dəngə. dənək. salım. miqdar. kələtə. kəltə. kəvətə. kəvtə. kərətə. kərtə. qıyrat. qıyrac. qıyran. gəm. gim. kər. gəmçü. gəmçi. gəmüç. gəmiç. çək. qıyrat. qıyrac. qıyran. oran. ox. hədd. salıt. qərar. duraq. olcum. tutam. dərcə. dərcə. dərəcə. sürəklik. çək. çəkə. çalağ. təxmin. tutuq. sapıt. sapta. qanıq. təsmim. oran. orac. orca. durac. durca. ortam. miyangin. dəngə. dənək. miqdar. salıt. qərar. qarar. qaraq. qarat. qırar. qıraq. qırat. tutam. dərəcə. dəngə. düzən. duraq. istiqrar.
- bu qərarda gedərsə iyi.
- qaratına baxmaqan: istədiyinə, ölçüsünə baxmayaraq.
- öğün gəmçisi: çağ, zaman ölçüsü. - gəmi yox: gəmsiz. oxsuz, həddi yox. ölçüsüz. çəksiz. oransız. sınırsız. - gəmdən aşmaq.
- bu işin kəsibin qaçırdın.
- kəsib saxla: ölçü saxla: ölçü tut. ölçünü, əndazəni güd.
- kəsib (ölçü) saxlar, bilən ol ki nədir keçmiş.
- bu il işlərimizin oyumu, iki qat çoxalmış.
- ayağlı daş: 1. ölçülü, ayarlı, dəğərli daş. 1. umlu, yümnülü daş.
- ay tanrım, bu nə qat (ölçüdə) gözəldidə.
- nə qata istəyirsiz: nə qatda istəyirsiz: nə qədər, ölçüdə istəyirsiz.
- basqan gəmçisi: ağırlıq, ağram, vəzn ölçüsü.

ölçü . yardış. yarpış.

ölçülü . ılımlı. dəngli. dəngsi. dəngis. ortamlı. oratlı. ortalı. səngin. dəngin. e'tidallı. mö'tədil. təmkinli.

ölçülü . umruq. umurlu. diqqətli. tutmlu. sayışlı. hesab kitablı.

ölçüm . bölçüm. ülgüm. 1. dəğər. dəğiş. qiymət biçiş. təqdir. 1. davranış. tavır. tutum. yürüş barış. yeriş varış. tür duruğ. əda. 1. şəkil. biçim. biçiş. çapım. çapış. biçəm. tərz.

ölçümlənmək . qalxışmaq. istənmək. həvəslənmək.

ölçümsüz . qocasız. kovcasız. çalığsız. qılağsız. önləmsiz. çarölücsüz. çaröləcsiz. tapdağsız. tədbirsiz.

ölçümsüzlük . qocasızlıq. < kovcasızlıq. çalığsızlıq. qılağsızlıq. önləmsizlik. çarölücsüzlük. çaröləcsizlik. tapdağsızlıq. tədbirsizlik.

ölçünmək . oranlamaq. tasarlamaq. çalağlamaq. təxminləmək.

ölçüsüz . 1. qeydsiz. bilgisiz. 1. tutusuz. tutsuz. şansı. ehtiyatsız. 1. aşırı. 1. düşünmədən. sağınmadan. 1. qorxusuz. 1. çalanğ. çalaqay. yalaqay. dağınıq. umursuz. umursamaz. diqqətsiz. ehmalçı. səhlənkar.

ölçüsüz . ölçülməz. ülgüsüz. ülgüləncsiz.

ölçüşmək . 1. dartışmaq. tutuşmaq. yoxlaşmaq. yarışmaq. salımlaşmaq. salmaşmaq. 1. yan yana durub boy ölçmək. 1. salşıtmaq. salışdırmaq. muqayisə edmək. - bunla o ölçüşə bilməz.

ölçüşmək . tutuşmaq. qıyraşmaq. qıyraşınmaq. birbirinin qabında olmaq.

ölçüştürmək . ?boydurmaq. bənzətmək. yarışdırtmaq.

ölçüt . ülgüt. metraj. ölçmə, metirləmə aracı.

ölçütlük . qocalıq. < kovcalıq. çalığlıq. qılağlıq. önləmlik. çarölüclük. çaröləclik. tapdağlıq. tədbirlik. müdəbbirlik.

öldürməcə . ölümcül. - çayan çalır, öldüməsədə öldürməcə edir.

öldürmək . 1. boşa geçirmək, vermək. - gəncliyin öldürmüş orta yaşlı qoca. 1. qurban vermək. - tam qazancın bir sevgiyə öldürtdü. 1. çox azarlamaq, yormaq. 1. nərsənin sərtliyin, bəkliyin, itiliyin, şaxlığın, acarlığın yumuşatmaq, əzmək ərçitmək, ərşitmək. 1. ortadan qaldırmaq. əritmək. ərgitmək. məhv edmək. - soyuq tüm əkini öldürdü.

öldüşmək . biribirin qırmaq.

öldüt . öldüt. qatil. - islamda öldüt öldütülər.

öləyazıtmaq . öləyisnitmək. özün ölmüşlüyə vurmaq.

öləyazmaq . öləsinmək. ölmüş kimi olmaq, görünmək.

öləzi . alazı. 1. arığ. zayıf. 1. sönək. - öləziyən ışıq.

öləzimək . alazımaq. 1. arığlamaq. zayıflamaq. 1. sönmək. - öləziyən ışıq. 1. bir işdə ləngimək, gecikmək. - bular öləzidilər, gəlib çıxmadılar. 1. yavaşlayıb durmaq, ara vermək. - benzin qutarıb, araba öləzidi. 1. bir kəsəlin, ağrının yüngülləməsi. - bu dərman biraz baş ağrımı öləzitdi.

öləzitmək . öləsiyə döğmək.

ölgün . yarıcan. çalacan. çalatın.

ölqün . ölgün. ölümsü. ölümcül. ölmüş. ölük. ölü. (silik. dingin. savsak. savruğ. ruhsuz) bitgin. yorqun. solmuş. pörsümüş. sozanaq. alız. cansız. salqıt. solqut. - ölgün ışıq. - ölümsü susluq: ağır səssizlik. çox susumluq. - ölümsü ıssızlıq: çox kimssizlik. - ölü dalqa: itiliyi qırılmış şəpə. 1. bənizsiz. rəhsiz. cansız. soyqun. soğqun. soluq. sakin. uyuşuq.

ölməz öti . güclüklə. gücün. ağırlıqla. çətinliklə. - ölməz öti çörəyin tapan bir yoxsul. - ölməz öti keçinmədən yaşam çıxmaz.

ölməz . ölməzoğlu. üzü yaman. canı bərk. çox qalıcı, dayanıqlı. durnaqlı. durnuqlı. - ölməz yağı. - ölməzoğlu bez.

ölşəmək . bayılmaq. ölüşü düşmək. huşdan keçmək. zə'f edmək. - acından ölşədi.

ölşətmək . ölüşgətmək. aclıqdan, susuzluqdan, güsüzlükdən öləsitmək.

öltəçi . öldəçi. öləsi. ölməli olan. ölməyə düşmüş. - öldəçi siçan, pişik daşşağın qaşır.

ölü üzü donluğ . ölü üzü soyuğ olu.

ölü yuvan hammını yuvar.

ölü yuvanın nəyinə gərək, ölən uçmalıqdır, tamılıq (odluqdur, cəhənnəmlikdir, behişlik).

ölü . bağan. cəsəd. cənazə. nə'ş. ləş. cəndəh. sapal. çapal. çəpəl. qabal. ölgün. düşük. düşüt. meyt.
- ölüsü ballı: ölüsü hənalı: (hənası başına çatmır, götünədə (ayağınada) yaxır. ) iyi gedmiyən nərsiyə söğüş kimi işlənir.

ölüğ sorağın sormaq . sorğu suvalı (sual cəvabı) çox uzatmaq.

ölük təzək quru təzək, hamıya düşər gəzək.

ölüm durağı . son evrən, mərhələ. - sıra ölüm durağına gəlmədən.

ölüm gəlsə, qanca qaçsan ol tutar. .

ölüm görsə, üzü ağmaz (rəngi qaçmaz), .

ölüm otun içmədən, .

ölüm yaşamdandı, yaşam ölümdən yox.

ölüm yaşamdandı.

ölüm yolu yox, ölüm döngəsi var. .

ölüm . yoxul. (# olum: yükül).

ölümün, yaşamda yeri yoxdu.
- ölməyə öğrəşmək.

ölünqütmək . ölüngütmək. ölgütmək. ölüşgütmək. aclıqda, qıtlığda bıraxmaq. acından ölmək. aclıq, qıtlığa nədən olmaq.

ölüp . ölüğ. ölü, cansız gövdə. ləş. cəndək. - ölüğ yuğan. - ölüğ gömən. - ölüğçü: kafdar.

ölütgüli . öldürməgin. - ölütgüli çırpışdı.

ölüyüntü . ölücünsü. ölümcür. ölümsər. ölüvay. öləntə. öləti. ölət. öləzi. alazı. ölləş. ölüntü. ölübər. ölübür. ölümür. çox arığ, zayıf. aciz. əfəl. kəvəl. gücsüz.

ön . - önü elə: yönü elə: üzü o yana. - önü belə: yönü belə: üzü bəri, bu yana.

ön .
önər: yön. sıra.
önəzə: önəzi. pusu. kəmin.
önmək: bəkləmək.
önsən . öylə isə.
önürt: öncə. əvvəl.
önüc: öncəki.
öngəy: müşdəri ulduzu.
öngəl: ağır başlı. edərmən. salman. salaman. ərgin. sırvaş. sırvat. ciddi.

ön . 1. bir yerdə, oturaqda baş, yuxarı yan. aln. törə. - buyurun önə. - otağın önündə böyükdə kiçiyə əyləşmişdilər.

ön . 1. doğu. (). 1. qarşı. üz. yüz. önək. önlük. 1. baş. (> piş). qabağ. pıre-. pıro-. fıront-. 1.

ön . öncəki. geçən. aşmış. ertək. irtək. savır. qədim. mazi. muqəddəm. əvvəlki. savıq. savrılmış. öncəki. keçən. qaldın. sabiq.

ön . önğ. üz. surat. - qızıl ön: qırmızı surat.

önavurd . avurdun ön bölümü.

önayaq . ön ayağ. öngüc. öngül. 1. təşəbbüs kar. 1. bir oyunda baş oyunçu, birinci rolu oynayan.

öncə . öncək. qabağ. öğdə. öydə. ötdə. əvvəl. - görək kim istəyinə oğdə çatacağ.

öncəl . (. ) öncə olan. sələf. 1. bir durum, yer, işdə daha qabağ bulunmuş olan. ötə əsgi. 1. daha qabağ yaşamış olan kimsə. cəddabad. cədd. ata.

öncələmək . önə keçmək. qabağlamaq. qabağa keçmək.

öncələri . başlarda. ilk çağlarda.

öncəlik . 1. ən başda. ən öncə. 1. əvvəllik. sabiqlik. aşmışlıq. qədimlik. mazilik. təqəddüm. 1. öndün. öndin. öngəş. önkeş. öncək. önüş. öntüc. öncüd. ödünc. ötünc. ötüş. ön ödəş. öndəş. öncədən verilmiş, alınmış olan. satığ. bey. peşin.

öncəliqlə . öncəliklə. ən öncə. ən əvvəl.

öncəsi . qabağı. qarşıtı. - dən (- dan). qabax. - yaz öncəsi: yazdan qabağ. - savaş öncəsi: savaşdan qabağ. - öncəsi: toydan qabağ.

öncəş . önəş. savrığ. ötgən. sabiqə. pişinə. - işin öncəşidə var.

öncün . öncləyin. geçmişin. aşmışın. savrığın. ötgəndə. qədimdə. əvvəllər. sabiqən.

önçü . öndül. öndəl. öndaş. ondaş. yondaş. yondac. başqaravul. qılavuz. öngüc. öngül. (salqa. salqar. səlgə. sərgə. rəhbər. pişdar. sərkərdə).
önçülük: öncülük: 1. başqaravulluq. qılavuzluq. (rəhbərlik. pişdarlıq. sərkərdəlik). 1. inadçılıq.

öndə . önğrə. 1. doğuda. 1. ilərdə. öncə. 1. üzdə. qabağda.

öndəç . öndəş. ündəç. ündəş. çavuş. 1. çağıran. 1. mübsür. 1. mubaşir. 1. dalqıtçı. dalıtçı. sanlıtçı. sanğıtçı. təbliğatçı. mübəllikğ.

öndən . öndün. qabağdan.

önəq . önək. 1. nərsənin ilkin gərəkləri. müqəddimə. müqəddimat.

önəmək . önümək. 1. ilərləmək. 1. yüksəlmək. 1. ozbillik, uzbillik, ehtiyat, pişbinlik, dur əndişlik eləmək. 1. pusuda, kəmində bəkləmək.

önər önərdən önər . baş başdan üstün.

önər . çıxar. ürzə.

önərqə . önərgə. 1. önəri.

önərli . çıxarlı. ürzəli.

önərmək . çıxarmaq. ürzəli olmaq. - önəri olsa önərər: ürzəsi olsa göstərər.

önərsiz . çıxarsız. ürzəsiz.

önğürə . önğürə. onğura. yönürə. - önğürə düşmək üzü üsdə yıxılmaq. (# dönğürə düşmək: kürəyi üsdə yıxılmaq). (yanğıra düşmək: yanı üsdə duşmək).

önqür . öngür. önğür. önür. kot, paltovda yaxanın önə düşən, düməyəcən uzanan qətdəx bölümü.

önlə . önğlə. öğlə. öncə. ircən. qabağcan.

önsanım . önsanı. önsanış. önsanıc. 1. iləti. salqı. pirepozisyon. irsalış. pişnəhad. 1. pişfərz.

öntaqı . öntaxı. önək. püsür. pişvənd. (# sontaxı: küsür. pəsvənd).

önteyiş . öndeyiş. önsöz. giriş. giriş sözü. sözbaşı. müqəddimə.

öntürtləmək . öndürtləmək. öndürt yapmaq. başdan savma yapmaq.

önüc . önc. incə, yufa, tül (tor.), torsu tutu, pərdə. - gözünə önc gəlmiş (naxonək). - başı önclü gəlin.

önüm . nərsənin önü, qavağı, ön bölümü. (- ortum: orum. nərsənin ortası, orta bölümü. - ardım: nərsənin ardı, dalı bölümü).

öpcün . öpcin. 1. nərsənin suyun alma, çəkmə arac. 1. bulut. (əbr).

öpgən gəlib yügrəmə, arslanlayu kükrəmə, yağuq (düşmən) başın doğrama, otur dincəl düşünqıl.

öpgən gəlib yügrəmə, arslanlayu kükrəmə, yağuq (düşmən) başın doğrama, otur dincəl düşünqıl.

örgən . 1. sovğan. sövən. (sov, sav daşı). bilöv daşı.1. ülgən. ülgüc. (üləmək: kəsmək).

örq .örk. örkə. 1.örəkə. (< ör. hör.) ip. təsmə. bağ. 1. örküc. movc. - su örkücləndi. 1. hörük. bafda. 1. örküc. dazan, asma ayağı. (se paya).

örqə . örkə. hörkə. ilişgi. rabitə. münasibət. - onla örkəsi necədi. - örkəsin elə qırmış ki, belə bir sav salığıda yox. - onla örkəsi çox pozuğ. - örkə qurmaq. - yaxcı örkə yaratmaq.

örqə .örkə. örəkə. örük. qayda. - örkəyə yad. - bu söz örükə say gəlmir: cür gəlmək

örqənləmək . örgənləmək. ipləmək. örgənlə, iplə bağlamaq.

örqənlənmək . örgənlənmək. iplənmək. örgənlə, iplə bağlanmaq.

örqüt .örgüt. hörgüt. orqan. qurnuq. qoynıq. qurqa. qurqanc. qurqac. qurqaş. qurqat. qurqu. qurqunc. qurquc. qurquş. qurqut. qur. ocağ. təşgilat.

örqütlənmək .örgütlənmək. hörgütlənmək. orqanlaşmaq. qurnuqmaq. qurnuqlaşmaq. qoynıqmaq. qoynıqlaşmaq. qurqanmaq. qurqanlaşmaq. qurqancmaq. qurqanclaşmaq. qurqacmaq. qurqaclaşmaq. qurqaşmaq. qurqaşlaşmaq. qurqunmaq. qurqunlaşmaq. qurqınmaq. qurqınlaşmaq. qurquncmaq. qurqunclaşmaq. qurqucmaq. qurquclaşmaq. qurquşmaq. qurquşlaşmaq. ocağlanmaq. təşgilatlanmaq. təşgilatlaşmaq.

örqütlənmiş .örgütlənmiş. hörgütlənmiş. orqanlaşmış. qurulmuş. ocağlaşmış. təşgilatlaşmış. təşgilatlanmış.

örnəq . örnək. görnək. hörnək. törnək. türnək. ürnək. sürnək. yörnək. sürçül. tutaş. tutaşı. tuşat. ürf. sünnət. rəsm. adət.

örnəq . örnək. öğnək. uyaq. 1. öğür. oyur. örən. orun. tip. kip. tür. cins. nov'. çeşit. sinf. sinif. 1. kip. tuka. tuta. qalıb. 1. çəşik. çəkiş. çaşnı. 1. nusxə. surət. bənzər. oxşar. əş. əşit. əşti. sarqıt. salqıt. sırqıt. eyni. nimunə. 1. ülgü. model. 1. ideal. 1. ibrət. dərs. misal. (örnəyin. öğnəyin. uyağın. məsələn. - uyağınlıq deyə: örnək, ibrət, sər məşq olsun deyə birin yasalamaq, cəzalandırmaq). (eyi uyaqlıq: iyi dərs, ibrət, sər məşq. )

örnəq . örnək. ürf. sünnət.

örnəq . örnəksəmə. öğnəksəmə. uyaqsama.

örs . ağrın. kütük. zindan. sindan.

örsələmək . 1. döğü, çırpı, soxu, sox, zərbə altına salıb tapdalamaq, əzmək. əzdələmək. əldən salmaq. - bu kəsəl onü lap örsələdi.

ört ki ölsün . elə yap ki ölsün.

ört ki ölüm . öldürmək kimi kötü iş yapmaq.

örtüşmək . örütüşmək. aratışmaq. (< ara. orta). 1. bir evin ara, böyük otağında, qonağ otağında, tənəbisində oturmaq, qonağ almaq. 1.pəziralıq edmək.

örü . örüş. 1. yoxuş. yuxarı. üst. - örüyə çıx: yuxarı çıx. - örüyə yürümək: yuxarı gedmək. 1. iləri.
- örüki: 1. yuxardaki. üsttəki. 1. ilərdəki.
- örü otur: çəkil qabağa. -

örük . hörük. ip. tənab. rəsən.

örük . örük. duruq. iskal. bir ara bir yerdə, bir işdən durmaq, oturmaq, otraq edmək. - su on gün örükdü. - örükləməyə bir qonaqxana tapmadıq.

örüm . hörüm. kol. buta (butə). bir örüm: bir buta.

örümcək ol, ərincək yox. .

örün . hörün. orun. 1. çevrəli, çəpərli, duvarlı, qoruqlu yer. 1. oturma, işləmə, nərsə üçün quşanmış yer. - indiki evlərdə toyluq orun yoxdu. 1. iş yeri. kərxana. fabrika. 1. hörük. herə. çatı, dam qırağlığı. - hörük sini: məjmeyi. məcmeyi. qaraqlı yekə sini, təpsi.

örüşmək . hörüşmək. birbirinə dolanıb toxuşmaq. - göysün (göy üzün) bulut örüşdü. - ağ bulutlar hörlənib.

örüyən . hörüyən. örtürən. örtən. örtücü. qoruyan. pusuran. gizirən. saxıran. sarıyan. qurcayan. bükürən. qurşayan. çulqayan. qapıyan. qamıyan. bağuran. sığıyan. basıran. tuturan. quturan. quyturan.

ösmək . önmək. bitmək.

öt . (eşiyə gedmə) ayağ. - ötüz necədir: ayağız necədir: eşiyə necə gedirsiz.

öt . 1. baca. cola. çala. çuxur. - ayağım ötgəyə (ötəyə) soxuldu: keçdi. 1. tələ. duzağ. iş. giriftarlıq. macəra. - olmasın ötə başıvı soxma.

öt . 1.dəlik. deşik. 1. keçit. gədik. - dağ ötü. 1. dərə. - dağ ötü. 1. davranış. əxlaq. - iyi ötlü, kötü ötlü. - ötü pozuq. 1. hava. - bürkütlü, bulutlu öt. - bu ötü dəğişin. - - bu ötdə çalışmaq olmaz. -

öt . avt.

öt . çağ. zaman. vaxt.

öt . yat. yan. tərəf. ləh. - bu ötə o ötə: bu yana o yana. - öt ötə: yan yana. - öt ütə: qarşı qarşıya: uc uca. öc öcə. qabaq qabağa. muqabilə. - ötün dəğiş: səmtin aylat. - öt tutma: yan saxlama. - öt (əl) tutma, od tutma: hər kimin əlin tutsan, günündə səni yıxacaq.
ötrü: ötrük: ötürlü: ötrülü: tərəfli. tərəfdar. - ötrük tutmaq: ötrük durmaq: yan tutmaq. - ötrü ütrü qarışdı, ürküş (ğovğa) odu alışdı. -
(# üt: qarşı. tərs. xilaf. əleyh.
- ütrük: ütürlü. qarşıt. muxalif. əleyhdə duran. - ).

öt . zaman. - öt keçər kişi doyumaz, yalquq oğlu banğu qalımaz: çağ ötər insan doymaz, bəni adəm ölməz qalmaz.

ötağacı . ödağacı. üdağacı. yanarkən gözəl ötür, iy verən ağac.

ötə . 1. keçən. ötəki. - ötəgün: (1. keçən gün. 1. o gün. öyun). 1. iləri. 1. mavəra. 1. sonra. 1. aşırı. artıq. - ötə çox. - ötə yaxın. - ötə uzaq. 1. o yan. qarşı yan. 1. (çağ) gələcək.
- ötə geçə: ötə yaxa. o yan. qarşı qıyı. - ötədən bəri: əsgidən bəri. daha keçmişdə olduğu kimi. salınan başdan. başından, bağdalı, e'tibarən. - ötədən bəri əli bol, gülər üzlüydü. - ötəsi varmi: bundan artığı da varmi. - ötəsinə varmaq: 1. ilərsinə varmaq. 1. başqasına varmaq. - ötəsini bəri edmək: alt üst edmək. sorunu, çıxmazı açmaq, əritmək, həll edmək. - ötə:

ötə . 1. ötgə. > özgə. başqa. savarı. alahı. digər. (ayrı. qarşı). - ötə yandan: qarşı yandan. yandan yandan. digər tərəfdən. 1. o yan. o yana. - ötə keç, çəkil. 1. başqa. ötgə. mümtaz. fovquladə. bərtər. 1. nərsənin araxadan gələn, geri qalan bölümü. qalan. qalı. dalı. ard. - işin ötəsinə qolay. - ötəsin mənə bırax. - bundan ötəsinə arışma. 1. öbür yan. o yan. - ötəyə qaç. - ötədən bir səs yüksəldi.
- ötəki: o biri.

ötə . o yan, tərəf. (# bəri: bu yan. burdan (bundan) bəri: burdan (bundan) bu yana). - ötə keç: o yana keç. - bir daha ötə gedmə. - seçgilərdə ötə bəri qarşılığı (ixtilafı) bəlirli (aydınca) bəlləndi.

ötə . ödə.

ötə . ödə.

ötəbas . öcəbas. həmən. elə indi. - ötəbas gəl.

ötəbəri . 1. o yana bu yana. 1. o yan bu yan. 1. o bu. şu bu. o nəsnə bu nəsnə.

ötəbəy . aba əcdad.

ötəbir . gələbir. çalabir. 1. qıvırzıvır. xırdavat. xırdavənğ. 1. çər çirəz.

ötəgənçi . irkinçi. erkinçi. ertənçi. irətinki. öncülki. piş kisvət. piş qədəm.

ötəgün . qabağ gün. önəgün. öğən gün. önən gün. (< ön. önğ). iləri gün. ilər gün. - ötəgünü: qabağ günü.

ötəq . ötək. ötəş. öçək. öçəş. sızma. sızın. qaçın. -

ötəqən . ötəgən. 1. keçmiş. keçən. - ötəgən günlər qayıtmaz ki. 1. ötəgin. dünən. - ötəgəndə görmədim. - çoxda ötəgəndən demə. 1. ötəki. irkinki. erkinki. ertənki. irətinki. öncəki. qabağki. - sizdən ötəgən gəldi, amma sözün demədi. - ötəgin ön: dünən yox ısrağa gün. qabağki gün. 1. öncə. qabağ. - o bizdən ötəgən geddi. - məndən ötəgən gedmə, gözlə birlikdə gedək.

ötəqləmək . ötəkləmək. ötələmək. xulasələmək.

ötəqmək . ötəkmək. ötəşmək. ötəmək. sızmaq. qaçınmaq. - istəmədən ürək sözüm ötədi.

ötəqöp . ötə köp. ötə çox. çox artıq.

ötələmək . 1. ilərləmək. 1. iləri keçirləmək

ötələmək . 1. mirur edmək. 1. keçmək. intiqal, ibur edmək. 1. aşırmaq. savmaq. - nə olaylar ötələmiş.

ötəm . ötəç. öçəç. oycam. ocam. suyun açdığı oyuq, arç, yarıq, yarğın.

ötəm . şiş. ür. gövdədə, nərsədə oluşan, şişginlik.

ötəmə . ödəmə. 1. qıst. 1. vermə. vergi. - buratlı ödəmə: yazı, bicək, kötük tanıqlığıyla verilən nərsə. qollu (imzalı), rəsmi vermə.

ötəmək . ödəmək. (< ötürəmək. ötürmək). qarşılatmaq. tə'diyə edmək. 1. yüklənmək. çəkmək. mütəhəmmil olmaq. - boşuna nərlər ödənmir. 1. yerinə gətirmək. edəmək. durqutmaq. əda' edmək. ifa edmək. - qonşular qonşuluğ ödəvlərin ödəşseydilər, qonşudan yaxcısı olmazdır. 1. . qazanmaq. - bu iş iyi ödəmir. - bu il əkin iyi ödəmədi. 1. bir nəyə yaramaq, qazanmaq. - sənin bu işləri heç nəyi ödəməz. - buna qulağ assan biləvə ödər. 1. düşmək. sovamaq. savamaq. sovğamaq. savğamaq. xərcləmək. sərf edmək. sərpəmək. səpmək. - yediyivi ödə.
- bir əl bir ayaq ödəmək: çox ağıra patlamaq, baxmaq. - özün ödəyən nərsə: gəliri gedərini görən, qapsayan nərsə. - ödəvin ödəmək: görəvin ödəmək: 1. bir iş öğrəncilik dövründə az gəlirlə, sıxıcı, çətin işlər görmək. 1. bir nəyin yasasın (cəzasın) çəkmək. - birin sayqısın ödəmək: sayqı görəvi olaraq birinin görüşünə gedmək, qulluğunda bulunmaq. - ödəli tilfun: kitil fon. həməqani tilfun. - verəsi ödəmək: 1. kişiliklə qarşısız, yalağına. çalağına. müfdə vermək. 1. maya qoymaq. lütf edmək. - ötə ödüş: izafə huquq.

ötəmək . ödəmək. görəvin, yükün yerinə gətirmək. üstəsəmək. öhdəsindən gəlmək. - çalışmasan bu pılanı ödəyəməzsin.

ötəmək . ötrəmək. keçmək. aşmaq. - sınırı ötəmə.

ötəmək . ötügəmək. gedmək. yollanmaq. ilərləmək.
- uçub ötmək: uçub bitmək. uçub qurtulmaq. sönüb gedmək.

ötəmək . pərdaxtən.

ötəməli . ödəməli. ödənməli. ödənəkli. ödənli. müfdə olmayan. yalağı, çalağı olmayan. istənilən, işlətilən nərsə qabağında para, nərsə verilməyə yüklü olan. - bu ölkədə hər nə ödənəkli keçir, heç nə ödənəksiz keçməz.

ötəmləmək . ötəçləmək. öçəçləmək. oyuq, yarğın, arx açmaq, yaçmaq, yarmaq dığı. -

ötən . ütən. aparan. bərəndə.

ötənək . ödənək. 1. müqərrəri. 1. sübsid.

ötənilən . ödənilən. nədənilən. dolayıyla. üzüylə.

ötəniş . ötəş. ötənc. ütəniş. ütənc. ütəş. üzüş. vida'. əlvida'.

ötənq . ödənğ. ödən. əhd. qovl. və'də.

ötənmək . öçənmək. uçanmaq. uçunmaq. açınmaq. oyunmaq. yarınmaq.

ötənti . ödənti. 1. verilmə çağı gəlmiş nərsə. - bu ay üç ödəntili çəkim var. 1. borc. görəv. tutu.

ötənti . ödənti. ayidat.

ötər . xəbər. - ətər ötər: ətər öçər: sav savuş. sava sov. xəbər ətər.

ötərək . uzaqca.

ötərəmək . ötərləmək. savuşmaq. xəbərləmək. xəbər vermək.

ötəş . ödəş. ötəşik. ödəşik. əşit. əş. uyuq. uy. bir. birəş. birəşik. fit. fitəş. bərabər. salasal. yarşıq. yarşaq. müsavi.

ötəşmə . ödəşmə. əşləşmə. əşitləşmə. birəşmə. birləşmə. birəşikmə. fitəşmə. fitləşmə. bərabərləşmə. müsaviləşmə.

ötəv . ödəv. 1. görəv. tutu. borc. sürüt. tutuğ. vəzifə. ödənməli. qılınmalı. görülməli. uyqulanmalı. girgənməli. 1. yüküm. basımlıq. soxumluq. təpimlik. təpilik. döğəniş. döğəniş. məcburiyyət. 1.
- ödəv bilmək, saymaq: borc bilmək.

ötəvçil . ödəvçil. sayışçıl. üstündə hesab gedməli kimsə.

ötəyin . ötəçin. ötəyə, eşiyə doğru axan, daşan. çıxıntılı. eşikli. dışarlıq.

ötgə . özgə. - dadlı aşın özgəyə, görlü (gözəl) donun özüngə. tutma özgə əlini, yandır onu ortunqa (oda).

ötgər . ötük. fani. duzəra.

ötgəzmək . keçirmək. qılmaq. yapmaq.

ötgü . ötgü. bir nəyin yerinə olan nərsə. bədəl. əvəz. canişin. - mən bunu verdim sənə, nə verəcəksən ötgüsün mənə. - bunuda ona ötgü götür. - ötgüsüz borc olmaz, arxasız iyid. - bunuda ötgülüyə götürdüm.

ötgün . 1. çalkeçit. 1. qayışın toqqaya keçən bölümü. - qayış ötgünündən, yada işgəcindən (nazik yerindən) qırılar.

ötgün . 1.bayağı bir sınırı, çəki, dərcəni aşmış. (çox iti, olqun). üsgün. artığ. e'tidalsız. ifrat. müfrit. - bu ötgün davranışın bərə bitirməz. - 1. burğun. geçə. öncələr. qabaqlar. sabiq. sabiqən. - ötgün belə bolluq yoxudu. 1. ötük. hədih. çox pişib açılmış buğda yeməyi. dişlik. 1.həlim. 1.çox pişib açılmış yemək. şilə.

ötgünütmək . ötgünütmək. dəldirtmək.

ötgürmək . yollamaq. - bir ildə bir bitikdə ötürmədin.

ötqarağ . gözün görə bildiyi meydan. (did meydani)

ötqə . ötgə. ötüv. ötəv. atağ. adağ. sunu. saçı. töhvə. qurban.((ötqəmək . ötgəmək. ötgətmək. atağlamaq. qurban vermək.

ötqə . ötgə. təqvim. tarix. - ötgəyə keçdi. - ötgədə yazmış. -ötgəsi silinmiş. -ötgəli: keçmişli. tarixli. -ötgə bəlgələri. -ötgədə qalmış. -ötgə ışığı, yarını açmış.

ötqən . ötgən. ütgən. həmməşə aparan, bərəndə.

ötqəri . ötgəri. ötgərin. örtü. ötrü. ötürü. örtü. - səndən ötgəri gəldim. - bu nədən ötgəri vermədi.

ötləğən . ötücü. (ötücü quş). çalıbülbül.

ötləği . ütləği. qartal çeşiti.

ötləmək . 1. mirur edmək.

ötləşmək . hesablaşmaq. hesabın təsviyə edmək. - iki ildi biz ötləşməmişik: hesaba yetişməmişik.

ötmək . 1. içindən çıxarmaq. 1. bir yerdən başqa yerə keçmək, aşmaq, daşınmaq. yer dəğişmək. 1. iy, qoxu vermək. 1. (çağ). gec olmaq. - çağı ötmüş anılar. 1. ölmək. köçmək. ötənlər köçənlər.

ötmək . keçmək. aşmaq.

ötmək . ötünmək. 1.ökünmək. istəmək. rica' edmək. 1. mətrəh, tərh edmək.

ötmək . ötürmək. gözün yumub ağzın açıb ötürmək. heç nə baxmadananlamadan, gözləmədən

ötmən . ötən. ötəçi. keçmən. keçən. keçici. abir. (rəhqozər).

ötməz . bün bəst.

ötməz . ütməz. küt.

ötrəm . ütrəm. çaparaq. qaçaraq. tez. ir. cəld. - ütrəm qayıt.

ötrü . - ötrü, ütrü, otru: ləh, əleyh, xunsa.
- buna ütrü: əlarəğmi bu. - siz ütrü səs verdim. - atava ütrü danışma: tərs. zidd. - öc ütrünmək: kin bsləmək. - niyə belə ütrü durunursan: ütrüşürsən. dirənisən. qarşı durub muqavimət edisən. - ilan yarpızdan qaçar, yarpız ütrü gələr, qança barsa.

ötrük . 1. bütünləy. tamamən. mütləqən. kamilən. küllən. 1. qırayıt. müfrit. 1.dərbəs. 1.durmadan. azqar.

ötrük . ötkürük. 1. ütük. cin. - ötkürük uşaq. 1. (çox). yeğ. bərtər. behtər. mürəccəh. - bu onda qatın ötkürük. - bizdən ötkürüklər: bizdən yeğlər. - sizə bu ötrük. 1.ötkürük yaxcı.
- ötrü tutmaq: tərcih edmək.
ötrüqün . ötkürüqünk: bərtərin. behtərin.
- ötrüklük: ötkürüklük: təmyiz.
ötrükləmək: ötkürükləmək: təmyiz, fərq qoymaq.

ötrüq . ötrük. ayağ açan. müshil.

ötrüq . ötrük. ötürük. 1. qonağ. 1. turist. səyyah.

ötrülmüş qız . evlənmə çağı keçmiş qız.

ötrüm . ayağ işlədən. sürnü. müshil.

ötrüş . 1. var olan. mahəsəl. 1. pəziralıq.
((ötrüşmək . 1.olduğun vermək. 1.sunuşmaq. pəziralıq edmək. - qonağ var olandan ötrüşülər.

ötrüş . olduqca. son dərəcə. (sapına dək). qırayış. ifrat. ikstirem.
savurcasına: savuruna: yaptılına. dalayına. soxuluna. ifratına. müfritcə.

ötşük . həmahəng. həmahəng. harmonik.

ötşüklük . həmahənglik. həmahənglik. harmoniklik.

ötşütmək . həmahəng, harmonik, harmonizə edmək.

ötü ötqəzmək . - ötü ötkəzmək: aytğatmaq. aytatmaq. danışıq, suxənranlıq, musahibə aparmaq.

ötügü . 1. ütgü. üşgü. deşgi. oyurqa. oyqa. burcuq (biçgi). isgənə. qələm. meş (biç). mətə. 1. yola salma törəni.

ötük ötütüb, qur qurşatıb yola saldı . potun geydirib, qurşaq bağlatıb yola saldı.

ötüqü . ötürgü. ötüruk. tez quşqulanan, uçqulanan, yuxudan açılan.

ötül . ödül. 1. imtiyaz. -ödüllü ödülsüz. 1. devlet vəya digər bir yetkili qat (məqam) tərəfindən tanınmış imtiyaz, ayrıcalıq.
(ötülləmək . ödülləmək. imtiyaz vermək.

ötül . ödül. öndül. öğdül. (< önğdül. ) 1. qat. qata. qatı. kətə. kitə. gəlinə göndərilən ərməğan. ərməğan. sovğat. salğada. götürü. götrü. qırqım. qırım. həna gecəsi gəlinə gətrilən ərməğan, görüş savuş. 1. qıt. bir yerdən gələn pay, ərməğan. yarmaqlıq. yarmalıq.
1. sapağ. sapığ. artığ. imtiyaz. üstünlük. öncəlik. avantaj. ötün. ödün. qarşılıq. dalqı. fərq. ayırtı. sanı.
1. yön. doğrultu.
geçə. keçə. qol. yan. yant. yön. yönt. qat. qıyı. götül. yötül. könd. çönd. dönd. qoyaq. qol. tərəf.
gələ. qala. qalat. güdər. güdü. qayğı. qayğu. qayuq. öndül. yön. doğrultu. ərək. hədəf. qol. ərək.
kipəl. qol. yan. yant.
qılğa. qılba. yön. yönt. qat. götül. yötül. könd. çönd. dönd. qoyaq. qol. tərəf.

- suyun ötəki geçəsi.
- güney geçə: güney doğu.

ötül . ödül. sovat. sovğut. savat. savğıt. sovalqa. savalqa. 1. hükm. qərar. fətva. rə'y. 1. ənam. 1. yuçut. sərbəs. azad. 1. dəğər. dəğiş. dəğin. qiymət. 1. nərsiyə qoyulan gedər, xərc, həzinə. 1. kira. 1. hava parası. sər qıfl. 1. xərclik. xəşlik.

ötüləb .
- bu ötüləb gəl:. bu yana, bu doğur gəl. - o ötüləb gedmə: o yana, bu doğur gedmə.

ötüləşmək . ötümləşmək. ütüləşmək. ütümləşmək. 1. (səs). itiləşmək. itimləşmək. sürgələşmək. sürəkləşmək. tonlaşmaq. tonqalaşmaq.

ötümsüz . ötüsüz. - ötümsüz səslər: ötüsüz biçiklər: ağız boşluğundaki, tam, yarı qapalı əngəllərə çarpılaraq titrəksiz, sürəksiz, yumuşaq, tonsuz səslənən hərflər: (ç. f. h. k. p. s. ş. t). (# ötümlü səslər: ötülü biçiklər: soluq yollarındaki dartıq, gərik tam, yarı qapalı əngəllərə çarpılaraq titrək, iti, sürəkli, tonlu səslənən hərflər: (. b. c. d. g. q).

ötün . ödün. qarşılıq. 1. bədəl. əvəz. 1. təzmin. 1. . tanıma. tan alma. e'tiraf. təslim.

ötün . örtün. geyim. libas. camə.

ötün . ötgən çağ. savır. mazi. guzəşdə.

ötün . sabiqə.

ötünc . ödünc. ötünc. (t-dün < _met > ndü). öntüc. öncüd. borc. geri qaytarmalı nərsə. əğrariyət.
(ud_misr).

ötünc . ötüc. ötüş. üzr. 1. ökünc. öküc. öküş. qaçınc. qaçış. uydurma. oranlama. qulp. qılp. bağar. sürgüt. sürgü. ipucu. soval. sovalğa. gəzək. mahana. bahana. 1. pozunc. pozuş. boşunc. boşuc. bağış. bağşış. keçiş. keçrim. keçiri. çəkiş. çəkşi. yarlıq. yağış. kövlət. əsrik. sovraş. sovğaş. savraş. sovarış. sovğayış. savrayış. əff.
qaçamaq . qaçamıq. bir nərsədən qaçılma, qurtulma yolu. qaçamaq yolu. uydurma. oranlama. qulp. qıp. qılp. üzr. mahana. qulp. qılp. mahana. bağana. bağqalla. bağqala. üzr. üzür. -qulp taxmaq: saltavlamaq. sovalamaq. sovalğamaq. bir gəzək, mahana uydurma. - qaçamaq yolu: qaçmaq yolu. - o bizə heç bir qaçamaq yolu qoymadı. - bir qaçamaq tapıb, aradan çıxdı. - qaçamay qaçmaq: bir işi görmək üçün gərəkəni yapmaqdan qaçınmaq. di özüvü görsətdə, qaçamay nəyə qaçırsan. inandırıcı olmayan sürgü, üzgü, üzr. uydurma. qulp. qılp. bahana. gəzək. mahana.



ötünük . vel gərd. işsiz, boş gəzən. dələgəy. dələ. aylaq. (səvələnmək: sülələnmək: sülənmək: pərsələnmək)

ötürə düşmək . sürgünə, isala düşmək.

ötürmək . boşaltmaq (# hörütmək: bərkitmək. yığmaq).

ötürmək . ötrürmək. sunurmaq. taarüf edmək.

ötürmək . salmaq. göndərmək. yollamaq. - tapşırıqlarızı ötürdük.

ötürt! . ötüt!. dəl!. deş!.

ötürtmək . ötütmək. dəlmək. deşmək. oyutmaq. - iki baca sağından ötürt, bir baca solundan.

ötürüq . - ötürükün biri: osdurağın biri: sürgünün biri: (avaranın biri) : ötürük, osdurağ nərsə, kimsə: boş, içsiz, havayi biri.

ötüş dönüş . ödüş dönüş. 1.alver. 1.borc alıb qaytarma. 1. gedir gəlir.

ötüş tutuş . çəkişbəkiş.

ötüş . 1. ötötüş. sibqət. 1.güzəşt. keçiş. əfv.

ötüş . keçiş. dəğiş. - bu gün sizə ötüşüm gərək.

ötüş . keçmə. gedmə.

ötüş . ödünc. ötnü. ötnə. borc. qərz. vam. - ötüş alıb ötüş vermək. - ötnü verən oddadır, atda odu ötnəni. - ötnü alan min əlli, ötnü verən bir əlli. - ötnü aldın unutma, öynü verdin anıtma (tez tez soralaşma, yada salma).

ötüş . ötrüş. səhv. xəta. - bu ötüşdən ötmək olmaz. - ötüş ötmək: səhv edmək.

ötüş . uçuş. hava. - dəli ötüş: çılqın hava. - ılıq ötüş: dəngin, mö'tədil hava. - dadlı ötüş: şirin hava. yumşaq hava.
- ötüş otuş: uçuş otuş: abı hava. abu hava. ovaso. ovalıq. ovalığ. ovlağ. sölənğ. sulanğ. 1. bir yeri üstələyən ovqat, durum, sürüm, hal. - bu yerlərdə şənlik ovlağı buyruqdadır. 1. bir bölgənin iqlim durumu. - burda ovalıq iyi sürür.
((qaraso . yaşayış yerliyi, ovasosvu, abı havası, suyu havası pis olan.
- ötüşlü: uçuşlu. havalı.

ötüş . yoğuş. tiləş. diləş. diləç. dilənc. münacat. razi niyaz.

ötüşmək . 1. uçuşmaq. birbiriylə keçinmək, uzlaşmaq, yollaşmaq. 1. birbirinə batmaq, nifuz, tə'sir edmək. birbirini etgiləmək.

ötüşmək . öcüşmək. mərcləşmək. qumar oynamaq. - parayla ötüşməyin.

ötüt . xulasə.

ötüt! . oxut!. səslət!.

ötütmək . ötlətmək. dəlik, deşik açmaq, qoymaq.

ötyağmırı . günəşli havada, keçəri yağan iri dənəli yağmır.

övmə . övgü. tanıtış. tanıt. mədh. təmcid. təqriz. təhsin. tə'rif.

övüq . övüş. övüc. övgü. tə'rif. tovsif.

övünc . öğünc. övünmə nədəni.

övüş . opuş. hopuş. tanıtış. tanıt. təhsin. təmcid. tə'rif.

öylə ağır, samballı davranırki, sanısın yüz ildi yaşamdadır.

öylə sular axdı ki . elə oyunlar keçdi ki.

öylə sular axdı . çox keçdi.

öylə . öyləcə.

öytgəni . çünki. - öytgəni gecdi, gələnmərəm.

öytgəni . deməli. (xulasəsi). tozih bu ki. - öytgəni, çox pis adamdı.

öz öt . özə özgə.(xod o biqanə).

öz savaş .(özü ilə savaş). töz savaş.(tözü ilə savaş). əsəv uruş, əsvəylə uruuş. həvəsə qarşı , nəfsə qarşı döğüş.

öz . çağa. çala. qoyas.

öz, biçim . iç, form. anlam, şəkil. - öz, biçim yönündən.

özara ayratılır . birbirindən seçilir, fərqlənir. birbiriylə tutuşmur.

özbaşına . öz özünə. otomatiki. otomatikvar.

özbəöz . gerçək. xalis. qatqısız. həqiqi.

özək . əsas. - özək toxu: əsas toxu.

özək . gözək. mərkəz. qəlb. mehvər. covhər.

özəq . özək. 1. mərkəz. ocağ. küyrək. kürə. göbək. 1. çəkirdək. qurqa. nüvə. həstə. 1. qozaq. qotur. çiban.

özənə uzana . sarıla sarğana. çox özən, saysalış, umur, diqqət, e'tina ilə.

özənmək . 1. özünə gəlmək. 1. ağlın başına yığmaq. özün yığmaq.

özənsi . umursu. diqqətsi. özən, diqqət istəyən.

özənsiz . (tututsuz. tutluğsuz. məsuliyyətsiz). səlqəsiz. dağac. dalqaçı. yeləmə. umursamaz. aldırmaz. aldırışsız. (başısoyuq).

özərq . özərk. özirk. özürk. özörg. qocabaş. qocabaşı. muxtar. muxdar. otonom.

özərləmək . özgərləmək. özbərləmək. əzbərləmək.

özgənmək . dəğişmək. dəğşinmək.

özgərmə . ötgərmə. dəğişmə.

özgətitmək . dəğişdirtmək.

özgətmək . dəğişmək. dəğişdirmək.

özqə . özgə. üzgə. uzqa. uzaq. uzaq olan. yaxın olmayan.
ösgə. ötgə.

özqü . özgü. məxsus. - bu iş sizə özgüdür. - ata bizim yeməklərdən yeməz, onun yeməyi özgüdür. - özgü sizdən ötrü.

özqü . özgü. tözgü. xass. məxsus. - kəndinə özgü: özünə xass

özləmək . istəmək, sebmək, sövülmək, uzanmaq, çəkmək, iştahlanmaq, dadınmaq, uçuşlamaq. uçuçlamaq. uçşulamaq. közəkləmək. köznəkləmək. əsəvləmək. əsvələmək. həvəsləmək.

özlət . həsrət. - baxatdı gözlərin özlətiylə.

özləyiş . xud şinasi. xod şinasi.

özrük . özrük. 1.(# üzrük: yad) 1. xudi. xodi.

özük . iç.

özün qarğanmaq . peşmanlıqdan özün qarğışlamaq.

özüt . qoş. ruh. - özütlər çevrəni: ruhlar dünyası.

özüylən özü . yalnız başına. tək başına. - başqa heç kimsənin yardımınsız özüylən özü qıldı.

özüzdən . öz özünə. kənizdən. kəndiliyindən. xod be xod. binnəfsə. əz pişi xod.

pa (*) . paw. patt.(latin)

paç . not. not kağazı. andağıq. yadalaş. yaddaş kağazı.

paça . < çapa. dırnaq. malqara əlayağı.

paça . baldır. qıçın səğəsi, dizdən aşağı bölümü.

paçalıq . < çapalıq. paçatük. çapatük. kəllə paça, dırnağ satılan, pişirilən yer, tükan.

paçallanmaq . parçalanmaq. çapanmaq. çatlamaq. - paçallanmış nar. - işçilərin paçallanmış əlləri.

paçaşırma . qıç qıçın üstünə aşırılmış durum.

padalya . içi doldurulmuş heyvanın fırıxığı (bütün çıxarılmış dərisi).

padar padar . dalbadal. - padar padar yügürdü.

pak sazi . arıtma. ayırtma.

palan alan, eşşək satandan çox olar, palanlı eşşəklidən çox olar.

palan almağ üçün, eşşəyin satıb.

palan tapılar, eşşəyin axdar

palaz . balaz. kiçik, incə qalı, gecim.

pallamaq . § allamaq.

pambıq . pambıq. pambıx.
{ bombax. bombıc. bombıx. (_latin) } bombık. bombıx (_qırek). bom·bast (_ingilis). bombace (_fırans)

para sudu, paraçı gəmi, ta su gəminin altındasa, güclüyə, dişliyə yarar, gəmiyə daldı, gəmi batdı.

parazit . asalaq (yğçı). əngəl. bələşçi. döğəş. tüfeyli. muzahim. (vəbali gərdən).

part. otuz bağdan oluşan ot yığını