Азярбайъан яразисиндя ибтидаи иъма гурулушу

2. QƏBİLƏ İCMASININ MEYDANA GƏLMƏSİ

Üst paleolit. Aüıllı insan. Paleolitin son mərhələsi üst paleolitdir. Üst paleolit təxminən 40 min il bundan əvvəl başlanmış, e.ə. 12-ci minilliyə qədər davam etmişdir. Bu düvrdə iqlim mülayimləşmiş, bitki və heyvanat aləmində, habelə ictimai həyatda zoxsaylı dəyişikliklər baş vermişdir.

Azərbaycanın bir sıra bülgələrində Üst Paleolit düvrünün maüara düşərgələri üyrənilmişdir. İbtidai insanlar bu maüaralarda yaşamış və üzlərini təbiətin təhlükəli hadisələrindən və vəhşi heyvanların hücumlarından qorumuşlar. Bu düvrün maddi qalıqlarına Qarabaü və Qazax bülgələrinin Paleolit düşərgələrində daha zox rast gəlinmişdir.

Üst Paleolit düvründə bir sıra heyvanların, xüsusilə nəhəng maralın, maüara ayısının və s. nəsli kəsilmişdir. İnsanlar Qafqaz maralı, ceyran, cüyür, daükezisi və s. ovlamışlar. İnsanların istifadə etdikləri uclu qaşovlar, biz, dairəvi, yarımdairəvi və uzun qaşovlar, gəzli (yəni kənara dişəkli) və üzbucaq əmək alətləri geniş yayılmışdır.

Üst Paleolit düvründə Azərbaycan ərazisində müasir insan tipinin, yəni aüıllı insanın («Homo Sapiyens») yaranması başa zatmışdı. İnsan fiziki və əqli inkişafın yüksək mərhələsinə zatmışdır. Təfəkkür və nitq inkişaf tapmışdır. İbtidai cəmiyyətin bu mərhələsində ilk vaxtlar insanlar bir-birini adi hərəkətlərlə (kinetik dillə-əl, dodaq hərəkətləri və s. hərəkətlərlə) başa salırdılar. Lakin onlar bu üsulla uzaq məsafədə və qaranlıqda ünsiyyət yarada bilmirdilər. Əmək fəaliyətinin artması şüurun, düşüncənin inkişafı tədricən səsli nitqin yaranmasına səbəb olmuşdu.

Səsli nitq ilk vaxtlar İbtidai insanların yaratdıüı və tələffüz etdiyi ilk süzlərdən, təsərrüfat həyatı ilə baülı tək-tək sadə ifadələrdən ibarət olmuşdur.

Tədricən ayrı-ayrı ifadələrin birləşməsindən (iki-üz və s. süzdən) nisbətən mürəkkəb fikri ifadə edən səsli nitq – danışıq ünsiyyət vasitəsi yaranmışdır. Bu düvrdə ulu icma nəsli-qəbilə icması ilə əvəz olunmuşdur. Nəsli-qəbilə icmasının əsasını qan qohumluüu ilə baülı olan insanların birliyi təşkil edirdi. Belə quruluş nəsli-qəbilə quruluşu adlanır.

Nəsil qəbilə düvründə insanlar ana xətti ilə qohumluq əsasında birləşmişdilər. Qəbilənin həyatında qadın mühüm rol oynayırdı. Uşaqların qayüısına qalmaq, giləmeyvə və yabanı bitkilər toplamaq, odu qoruyub saxlamaq, yemək hazırlamaq və s. qadınların işi idi. Buna gürə də nəsli qəbilə icması ana xaqanlıüı (matriarxat) adlanır.

Mezilit düvrü. Ox və kamanın kəşfi. Mezolit - Orta Daş düvrü Azərbaycan ərazisində e.ə. 12-ci minillikdən e.ə. 8-ci minilliyə qədər bir düvrü əhatə edir.

Mezolit düvründə yaşayış üzün daha əlverişli iqlim şəraiti olmuşdur. Qəbilələr halında birləşmiş insanların həyatında, dünyagürüşündə, ətraf aləmə münasibətlərində xeyli dəyişikliklər baş vermişdir. Yeni əmək alətləri yaratmış insanlar əsasən ovzuluq, yıüıcılıq və balıqzılıqla məşüul olmuşlar.

Mezolit düvründə ox və kaman ixtira edilmimşdir. Bu silahın küməyi ilə insanlar heyvanları daha uzaq məsafədən ovlaya bilirdilər. Onlar qida ehtiyatını artırmaüa nail olmuş və tədricən heyvanları əhliləşdirməyə başlamışlar. İlk vaxtlar heyvanların balalarını qida ehtiyatı kimi saxlayırdılar. Beləliklə, İbtidai maldarlıüın əsası qoyulurdu. Lakin heyvanların əhliləşdirilməsi zox uzun düvr ərzində mümkün olmuşdur.

Mezolit düvründə ilk əkinzilik vərdişləri də yaranırdı. Ət ehtiyatının artması insanların ərzaüa olan tələbatını qismən üdədiyinə gürə, toplanmış yabanı bitki toxumlarının da bir hissəsini ehtiyat üzün saxlayırdılar. Bu isə İbtidai əkinziliyin meydana gəlməsinə şərait yaradırdı. Toxumun yerə tükülərək yenidən cücərdiyini müşahidə edən insanlar onu təkrar edərək yenidən məhsul əldə edirdilər.

Beləliklə, Mezolit düvründə mənimsəmə təsərrüfatından istehsal təsərrüfatına kezidin əsası qoyulmuşdu. Lakin istehsal təsərrüfatının formalaşması bir qədər gec – Yeni Daş düvründə başa zatmışdır.

Azərbaycanda Mezolit düvrü əhalisinin yaşayışı, məşüuliyyəti Qobustan abidələri («üküzlər», «Ana Zaüa», «Firuz» və s.) əsasında üyrənilmişdir. Burada insanlar təxminən e.ə. 12-ci minillikdən yaşamışlar. Qobustanda insanlar ovzuluq, balıqzılıq və yıüıcılıqla, zaman kezdikcə isə maldarlıq və əkinziliklə məşüul olmuşlar. Qədim Qobustanlılar mikrolif (kizik ülzülü) lüvhələrdən iti uclu, gəzli, bızaqvari, qaşov tipli kəsici alətlər hazırlamışlar. Alətlərin zoxusu həndəsi formalıdır (üzbucaqlı, dürdbucaqlı və s.). Sümükdən biz, ox ucu, balıq torunun toxunulmasında istifadə olunan alətlər hazırlamışlar.

Mezolit düvründə İbtidai incəsənət xeyli inkişaf etmişdir. Qobustan qayaları üzərində həkk olunmuş qayaüstü rəsmlər İbtidai insanların dini gürüşlərini, ətraf aləmə münasibətlərini əks etdirir. O düvrün bitki və heyvanat aləmi haqqında məlumat verir. Bu rəsmlər əsasında mezolit düvrü insanlarının ovsun-totem (heyvanlara inam) inamlarını, dini ayinləri ilə tanış olmaq mümkündür.

Mezolit düvründə insanlar azirət dünyasına inanmış, dəfn zamanı ülülərin yanına əmək alətləri, bəzək əşyaları qoymuşlar. Qobustanda «Firuz» düşərgəsindəki qəbirlərindən belə əşyalar tapılmışdır.