- Zeynəddin müəllim, neçə müddətdir ki, bir-birimizlə dostluq ünsiyyətindəyik, çörək kəsib şirin-şirin söhbət edirik, dərdləşirik, olanlardan-keçənlərdən söz salırıq, aranı-dağa, dağı da arana aparırıq və sözlərimizin səmi miyyətinə əmin olmuşuq və bu əminlikdən ürəklərimiz də fərəh hissi ilə dolub. Sizdən eşitdiklərimi duyub dərk etdi yim kimi qələmə almağa çalışmışam. Və hər görüşümüzdə sanki daha da nəcibləşmişəm, yüksək amallar uğrunda mübariz olmağa çalışmışam və qələmimə daha da ürəkdən sarılmışam. Hər söhbətlərimizdə cavablarınızın kamilliyinə və ürəyinizin böyüklüyünə inanmışam. Dərk etmişəm ki, dağın böyüklüyünü görmək üçün gərək ona uzaqdan baxa san, insanın böyüklüyünü görmək üçün, onu olduğu kimi duyub-tanımaq üçün, gərək ona yaxm olasan, onunla çörək
