- Birindən hər hansı qəbahətli bir işə, əmələ görə üzr istəməyə necə baxırsınız? - Bilirsiniz üzr istəmək də iki cür olur. Birincisi sözün
müstəqim mənasında üzr istəməkdir. Əlbətdə bu alqışa
layiqdir. Ona görə ki, nə səhfsiz, nə də ki, ideal adam
yoxdur. Bir də var ki, üzrü «günah»ından da betər olan
lar.
- O necə olur elə? - Bu saat, misallarla deyərəm. Deyirlər ki, C.Məm-
mədquluzadə «Molla Nəsrəddin» jurnalında belə bir elan
verir ki, bəs filan nazir başını itirib, kim tapsa ona
mükafat veriləcək.
Ona görə Mirzəni Mərkəzi komitəyə çağırıb deyirlər
ki, düzgün iş görməyib, hökumətin üzvünü, partiyaçını
180______
təhqir edib, ona görə jurnalın növbəti sayında təkzib
versin. Mirzə də jurnalın növbəti sayında oxuculardan
üzürxahlıq edib yazır ki, səhv edib, nazirin başını heç kim
axtarmasın, ona görə ki, sən demə həmin nazirin heç başı
yox imiş.
M ark Tven isə qəzetdə belə bir yazı verir ki, filankəs
üzünə tüpürülməyə də layiq adam deyil.
Həmin şəxs məhkəmə vasitəsi ilə Mark Tvenin öz
fikirini dəyişməsinə nail olur. Ona görə də yazıçı növbəti
yazıda belə deyir ki, səhv edib, sən demə həmin adam
üzünə tüpürülməyə layiq adamdır.
