Barnabas İncili 1 Barnabas İncili

Barnabas İncili 
181
Ben sana karşı günah işlediğimi itiraf etmeliyim. Sen iki 
gündür içmediğinden su aradığını söyleyince, ben iki aydır 
içeceksiz olduğumdan, sanki senden daha iyiymişim gibi 
içimde bir yükseklik duydum.
-
 
Ey kardeş, gerçeği söyledin, dolayısıyla günah işlemiş 
değilsin.
-
 
Ey kardeş, babamız Ilya'nın “Allah'ı arayan yalnızca kendini 
ayıplasın.” dediğini unutuyorsun. O, biz bunu bilelim diye 
değil, buna uyalım diye yazdı onu mutlaka.
-
 
Doğru ve Allah'ımız seni bağışlamıştır. 
Ve bunu deyip, Mezmurları aldı ve babamız Davud'un 
dediklerini okudu, “Dilimin, günahıma bahane bulup göz 
yumarak kötü sözlere dalmaması için ağzımın üzerine bir 
gözetleyici yerleştireceğim.” Ve burada yaşlı adam bir konuşma 
yaptı ve genç olanı oradan ayrıldı. Bundan sonra, 
buluşmalarından önce on beş yıl daha geçti. Çünkü genç olanı 
yerini değiştirmişti. İşte böyle, yaşlı olan onu bulunca dedi,
-
 
Ey kardeş, kaldığın yere neden geri gelmedin? 
-
 
Çünkü bana söylediklerini henüz öğrenmiş değilim. 
-
 
On beş yıl geçmişken nasıl olabilir bu? 
-
 
Sözlere gelince, onları tek bir saatte öğrendim ve hiç 
unutmadım; fakat henüz onlara uyamadım. Uymayacak 
olduktan sonra, çok fazla şey öğrenmenin amacı nedir ki? 
Allah'ımız zihnimizin değil de, daha çok kalbimizin iyi 
olmasını bekler, bu bakımdan, Hüküm Günü'nde bize ne 
öğrendiğimizi değil, ne yaptığımızı soracaktır. 
-
 
Ey kardeş, böyle deme, çünkü Allah'ımızın değer 
verilmesini istediği ilmi hor görmüş oluyorsun. 
-
 
Şimdi, günaha düşmemek için nasıl söylemeliyim ki, çünkü 
senin sözün doğru, benimki de öyle. Öyleyse, diyorum ki, 
Allah'ın kanununda yazılı olan emirlerini bilenler, eğer 
ardından daha çok şey öğreneceklerse, önce bunlara 
uymalıdırlar. Ve insan öğrendiği her şeye, bırakın uysun, 
yalnızca onu bilmekle kalmasın. 

---