Biotsenoz biogeotsenoz va ekotizmlarning tuzilmalari va xususiyatlari

Biosenozning joy va ekologik tuzilmasi.
Biosenozlarning joy tuzilmasi asosan o’simliklar tomonidan belgilanadi. Biosenozning o’simliklardan iborat qismi fotosenoz deyiladidi. . Turli balandlikdagi o’simliklar mavjud bo’lganda fotosenoz pog’onalar va kavatlardan iborat bo’ladi. Masalan, o’rmonda 5-6 ta pog’ona bo’lishi mumkin. 1- yuqori pog’onani baland daraxtlar, 2- pog’onani pastrok daraxt, 3- pog’onani butalar, 4- pog’onani baland utlar, 5- pog’onani past utlar, 6- pog’onani eng past o’simliklar tashkil qiladi. Turli Biosenozlarda pog’onalar soni turlicha bo’ladi. Utloklarda ham pog’onalar mavjud, lekin ba’zan kuchsiz ifodalangan bo’ladi.
Pog’onalarning kengligi bir necha metrdan (daraxtlardan iborat pog’onada) bir necha sm gacha (yusinlardan iborat pog’ona) bo’lishi mumkin. Har bir pog’onada o’ziga xos ekologik vaziyat vujudga keladi. Biosenozdagi hayvonlar ham o’simliklar hosil qilgan pog’onalarda moslashgan bo’ladi.
Turli Biosenozlar o’zidagi turli ekologik guruhga mansub organizmlarning nisbati bilan Harakterlanadi. Biosenozdagi turli ekologik guruhlarning nisbati Biosenozning ekologik tuzilmasini hosil qiladi. Biosenozdagi ekologik guruhlarga yirtqichlar, fitofaglar, saprofaglar va h.o.lar kiradi.
Cho’l, chala cho’l, dasht Biosenozlarida fitofag hayvonlar saprofaglardan ustun bo’ladi. O’rmon Biosenozlarida saprofaglar, odatda ko’proq. Biosenozdagi gigrofit, mezofit, kserofit o’simliklarning, gigrofil, mezofil, kserofil hayvonlarning nisbati ham Biosenozning ekologik tuzilmasini ifodalaydi.


Biotsenoz. Jamoaga nisbatan biotsenoz biotizimda chegaralanmaganligi bilan farq qiladi. Boshqacha aytganda, biotsenoz-bu sodda (elementar) tabiiy turkumdir.
Biotsenozni turli ko’rinishdagi organizmlar (o’simlik, hayvonot, mikroorganizmlar) yig’indisining yashash sharoitlari ma‘lum darajada bir xil bo’lgan biotop sifatida aniqlash mumkin (yunoncha «bios»-hayot, «tsenoz» -jamoa, «tapos»-joy).

L.B.Ruxin (1962) bo’yicha «biotsenoz» - bu uzoq davr mobaynida oziqlanish, o’sish va ko’payish maqsadlarida birgalikda ma‘lum hududda (joyda) yashash uchun (biotip) tashkil topgan tizim. O’lik organizm qoldiqlaridan tashqil topgan «qabriston» (yunoncha «tanatos» - o’lik) tanatotsenoz deb ataladi.

«Biotsenoz» atamasini 1877 yil G.K.Mebius tomonidan ilmiy amaliyotga tadbiq etilib, uni hayotning ma‘lum bir maydonida organizmlar majmui sifatida qaraladi.
L.B.Ruxin biotsenozlarni jo’g’rofik tumanlarga, provintsiya, viloyat va mintaqalarga guruhlash mumkin deb hisoblaydi. Maydon bo’yicha biogeografik mintaqa eng yirik hisoblanib, ularning paydo bo’lishida iqlim hal qiluvchi ahamiyatga ega.
5 Ekologik tizim (ekotizim) ta‘rifi. Ekotizimlarning biotizimlardan farqini organizmlar va muhitning birgalikda yig’indisi holatida tasavvur qilish mumkin.

Ekologik tizim - bu birgalikda yashovchi har xil turdagi organizmlar va ular yashashining shart-sharoitlaridir, o’zlarini o’rab turgan tabiiy muhit bilan aloqada bo’ladilar.

Yuqorida qayd etilganidek, ekotizimning alohida yashovchi organizmlarini – muhitni «populyatsiya» - muhiti, «tur-muhit» kabi turlarini autekologiya, ekotizimning turini esa sinekologiya o’rganadi.

Ekotizim xuddi biotizim singari ierarxik, shaklda mavjuddir. Biroq ularning barchasi shartli, ya‘ni yonma-yon darajalar bilan funktsional o’zaro bog’langan. Shunday ekan, tabiatda genlar xo’jayradan tashqari ko’p xo’jayrali organizm tarkibidagi organlar, organdagi xo’jayralardan tashqari yashay olmaydi (moddalarning aylanish va energiyaning paydo bo’lishi bundan istisno). Shu sababli kishilik jamiyati jahon tabiati bilan uzviy bog’langan. Shunday qilib, bio- va ekotizim bir vaqtda ham diskretli, ham uzluksiz hisoblanadi.
Mualliflar ekotizimning muhim belgilaridan biri uning beo’lchovligi deb hisoblaydilar. Shu nuqtai nazardan qaraganda, ekotizimga misol tariqasida (mikroblari bilan tomchi suv ham) suv tomchisini ko’l, o’tloq, cho’l, o’rmon, sabzavotlar juyaklari bilan, biofiltr, kosmik kema kabinasi va boshqalarni keltirish mumkin. Shunday ekotizimlar tabiiy va sun‘iy (inson tomonidan o’zgartirilgan) bo’lishi mumkin.
Ekotizimlarda ichki ham tashqi modda va energiya almashinuvi sodir bo’ladi. Ularga aniq oziq zanjiri hamda oziq (trofik) darajasi xosdir. Oziq zanjirining umumiy qonuniyatlar ozuqa sifatida, ikkinchisi uchinchisiga va b.q. xizmat qiladi.
Tashqi muhit ta‘sirida o’zgarish, ekotizim tomonidan javob ta‘sirini paydo qilib, bu o’zgarishlarni yoki yo’qotadi yoki ekotizimning o’zini qayta qurishga olib keladi.
Yuqorida qayd qilinganidek, ekotizimlar ierarxik shaklda tuzilgan. Biz ekotizimlarni tashqil etish darajasiga qarab uchta asosiy qismga bo’lamiz: biogeotsenotik, (biogeotsenoz), biom va biosfera tizimi.
6 Biogeotsenoz. Ekotizimga nisbatan biogeotsenoz o’lchamli tushunchaga ega, uning o’lchamligi organizmlarning muayyan majmuali va muhit sharoitlari bilan ta‘riflanadi. Ekotizim uchun keng doirada muayyan majmua tushunchasi mavjud emas.

Biogeotsenoz - modda va energiya almashinuvi jihatidan bir-biriga bog’liq bo’lgan jonli va jonsiz tabiat tarkibiy qismlari majmuidir.

Bu tabiatdagi eng murakkab tizimlardan biri hisoblanib, avtotrof, xemotrof va geterotrof organizmlarga bo’linadi. Biogeotsenozning tirik tarkibiy qismlariga, atmosferaning yerga yaqin qatlami, undagi gaz va issiqlik vositalari, quyosh quvvati, tuproq va uning suv mineral vositalari esa jonsiz tarkibiy qismlariga kiradi. Har bir biogeotsenozda yerning geologik tuzilishi, tuproq, iqlim sharoitlari, suv rejimi, o’sha joyda o’sib unadigan o’simlik hamda hayvonlar bir-biriga monand va o’zaro bog’langan bo’ladi. Biogeotsenoz tarkibiga odamdan boshqa barcha tirik mavjudotlar kiradi. Biogeotsenoz o’zgarib turadi. Bu o’zgarishlar kishilar, muhit, hatto uzoq Koinotning ta‘siri ostida ham ro’y beradi.Biogeotsenozni o’rganish qishloq xo’jaligini rivojlantirishda katta ahamiyatga ega.

Ushbu atama ekologiyaga 1940 yilda V.N. Sukachyov tomonidan kiritilgan. U biogeotsenozga quyidagicha ta‘rif bergan (biogeotsenologik tadqiqotlarning uslubi va dasturi, 1966 yil 14 betda shunday keltirilgan): «Biogeotsenoz - bu Yer yuzasining ma‘lum masofasidagi bir-biriga o’xshash tabiiy hodisalar (atmosfera, tog’ jinslari, o’simliklar, hayvonot olami va mikroorganizm hodisalari)» majmuidir. Bu majmua uni tashqil etuvchi tarkibiy qismlari o’zaro ta‘sirining o’ziga xos alohida xususiyatiga hamda tarkibiy qismlari o’rtasida va ichki dialektik birlikda, doimiy harakatda va rivojlanishda bo’lgan boshqa tabiat hodisalari bilan modda va energiya almashinuvining muayyan xiliga egadir.
Bu har bir biogeotsenoz turining o’ziga xos alohida va issiqlik energiya hamda noorganiq va organiq moddalar muvozanatiga olib keladi. Shu bilan birgalikda biogeotsenoz doimiy harakatda, rivojlanishda va o’zgarishda bo’lgan ichki qarama-qarshi dialektik birlik to’g’risida tasavvurga ega. Bunday ta‘riflashga biz xam umuman qo’shilgan holda, biogeotsenoz doimiy ravishda aniqlik kiritishni talab etadi. Birinchidan-biogeotsenoz -bu nafaqat ikki o’lchamli yuza (er yuzasi), u muayyan bir «chuqurlikka», uchinchidan fazoviy koordinataga (tirik organizmlar Yerning o’nlab va yuzlab metr chuqurligiga kirib boradi), mikroorganizmlarning strotosferani ozonli qatlamida hattoki, undan ham yuqorida uchraydi. Ikkinchidan, ta‘riflashda o’ziga xos xususiyat mutlaqo ortiqcha so’z. Uchinchidan, atmosfera, tog’ jinslari va boshqalar ob‘ektlarini «tabiat hodisalari» emas, balki organizmlarni o’rab turuvchi muhit deb atash maqsadga muvofiqdir.
N.V.Timofeev - Resovskiy, N.N.Vorontsov va A.V.Yablokov (1977) biogeotsenozga birmuncha ixcham ta‘rif berishgan: «Biogeotsenoz yopiq bo’lmagan tizim to’g’risida tasavvurga ega bo’lib, fazo va vaqt bo’yicha barqaror tuzilishi, moddiy-energetik «kirish» va «chiqish»lari bo’lgan, o’zaro bir-biriga bog’liq zanjirdagi biogeotsenozlar to’g’risidagi keng tushunchalar bilan tavsiflanadi» (22 bet).
Biogeotsenoz komponentlari va ularning bir-biri bilan o’zaro aloqadorligi 3 rasmda ko’rsatilgan.

3-rasm. Biogeotsenozning tuzilmali-funktsional sxemasi.

Biogeotsenoz ta‘rifidan kelib chiqqan holda, uni ikkita bosh tuzuvchilarga ajratish mumkin: tirik organizmlar jamoasi (biotsenoz) va abiotik omillar-muhit yig’indisi (biotop yoki ekotop). O’z navbatida, biotsenoz o’simliklar jamoasi (fitotsenoz), hayvonot dunyosi (zootsenoz) va mikroorganizmlar (mikrobotsenoz), ekotop esa iqlimiy (klimatop), suvli (gidrotop) va tuproq-gruntli (edafotop) komponentlardan tuzilgan.

Shuni ta‘kidlash lozimki, ba‘zi olimlar biogeotsenozlarning mavjudligini umuman tan olishmaydi yoki ularni ekotizimlar tushunchasi bilan o’xshatishadi. Shuning uchun mualliflar «biogeotsenoz» va «ekotizim» tushunchasiga yana bir marta qaytishni lozim deb topishdi.
Bu tushunchalar bir-biriga yaqin. Biroq ular bir-biriga o’xshash so’zlargina emas. Ekotizim tushunchasi o’zining beo’lchovligi bilan biogeotsenozdan kengdir, ya‘ni istalgan biogeotsenoz ekologik tizimdir, har qanday biogeotsenoz ekotizim hisoblanib, tizimning «atomar» tuzuvchisi sifatida qatnashadi. Ekotizim biogeotsenozning bir qismi bo’lishi mumkin, lekin shunday ekotizimlar mavjudki, ular biogeotsenoz tarkibiga kirmaydi.
7 Biogeotsenozda o’zaro bog’liqlik xususiyatlari. Ekotop, biotsenoz va ularning komponentlari moddiy ham energiya jihatidan o’zaro bog’liqligi 3 rasmda ko’rsatilgan. Bu o’zaro bog’liqlik ba‘zi bir xossalar bilan tavsiflanib, ularni N.F.Reymers (1990) printsiplar deb atagan. U A.Tineman, G.Rants va Y.Illieslarning ilmiy ishlariga tayangan holda, ularni to’rt printsipga ajratadi. Birinchi printsip - xilma-xillik: biotop sharoitlari qanchalik xilma-xil bo’lsa, shunchalik biotsenoz turlari ko’p bo’ladi. Birinchi printsipning paydo bo’lishiga yomg’irli tropik o’rmonlardagi katta turlarni o’z ichiga olgan biotsenozlar va muhit sharoitlarining g’oyatda xilma-xilligi kiradi.
Ikkinchi printsip - chetga chiqish sharoitlari: biotop me‘yoridan qanchalik chetga chiqsa, shuncha biotsenoz qashshoqlashib boradi, shunga qaramasdan ayrim turlarning alohida yashaydigan organizmlarning miqdori birinchi holatdagiga nisbatan ko’p bo’ladi. Bu birinchi navbatda ekstremal biotoplarga taalluqli, masalan, muhitning o’ta ifloslanishi bilan izohlanadi.
Uchinchi printsip - muhitning bir tekis o’zgarishi: muhit sharoitlari qanchalik bir tekis o’zgarsa va shuncha uzoq payt biotop o’zgarmay qolsa, biotsenoz tobora turlarga boy, vazmin va barqaror bo’ladi. Bu evolyutsion - dinamik printsip. Demak, biotopda qanchalik tez o’zgarish sodir bo’lsa, turlarning bu o’zgarishlarga moslashishi qiyin kechadi va turlar tarkiblarining qashshoqlashishiga olib keladi.
Nihoyat, to’rtinchisi - jins tur namoyondalari printsipi: jinslarning boy turi, odatda biogeotsenozlarda o’zining birdan-bir namoyondasi mavjud (G.F.Gauze nazariyasi, keyingi bobga qarang).
Tabiiy biogeotsenozlarga (butun ekotizim) kiruvchi turlarning faoliyati, muhitda o’zining mavjudligini saqlashga yo’naltiriltirilgan. Turlar muhitni yo’q qilmaydi, vaholanki bu o’z-o’zini yo’q qilishga olib kelgan bo’lardi.
Uzoq vaqt oralig’ida jamoalarning ajralganlik darajasi kamayishi mumkin, ekotizimda begona turlar tarqaladi. Natijada bitta biogeotsenoz asta-sekin qonuniy ravishda boshqasiga almashadi. Buni insonning tabiatga nisbatan keng miqyosidagi ta‘sirida ham ko’rish mumkin.
8 Biomalar. Biogeotsenozlar birmuncha yirikroq ekotizimlar jamoasiga birlashishi mumkin. Bu jamoa biom yoki formatsiya deb ataladi.

Biom - bu mikrotizim bo’lib, iqlim sharoitlari, energiya oqimlari, moddalar almashinuvi, o’simliklar turi va hayvonlar migratsiyasi bilan uzviy bog’langan biogeotsenozlar yoki birmuncha past darajadagi ekotizimlar to’g’risidagi tushunchani bildiradi.

Biomalar - yer, dengiz chuchuk suvli muhitlarga bo’linadi. Masalan tayga, dasht, tropik o’rmon, marjonli qoyalar majmuasi va boshqalar yer biomlari hisoblanadilar. Biomlarning global yig’indisi - Yer kurrasi biosferasini tashkil etadi.

9 Ekologik makon. Ekotizimlarda o’simliklar, hayvonlar va boshqa organizmlarning turi, ahamiyati va holati ekologik makon deb ataladi. Bu atamani fanga birinchi bo’lib, 1917 yili amerikalik olim I. Grinell taklif etgan.
Yu. Odum (1986) ekologik makonning uchta asosiy jihatlarini ajratadi: organizmlar joylashgan fizik fazo, ularning funktsional ahamiyati (masalan: jamoaning trofik holati) va tabiiy muhit gradientlariga nisbatan holati (harorat, yorug’lik, namlik va tashqi omillar).

Ekologik makon - fazoda qandaydir bir turning joylashgan o’rni bo’lib, muhit ko’rsatkichlarining yig’indisi, jamoadagi organizmlarning funktsional ahamiyati, ularning morfotuzilishli moslashuvi, fiziologik va hatti-harakatini ifoda etadi.

Bir tur ekologik makon doirasida boshqa tur bilan ozuqa va energiya manbalaridan foydalanishda raqobatlashmaydi. Har xil turlar turli geografik hududlarda bir xil ekologik makonni egallashi mumkin. Bunday turlar ekologik ekvivalent deb ataladi, masalan Avstraliyaning katta kengrusi Shimoliy Amerikaning antelopa va bezonlari shu o’lka faunasining ekvivalentidir.

10 Hayotiy shakl. Yu. Odum quruqlikdagi biomalarni bog’lovchi va bog’lanishiga yo’l qo’yuvchi chegaralarni va yer ustidagi biomlarning tavsiflarini hayotiy shakl deb ta‘kidlaydi.

Muhitga turli o’xshash jihatlari bilan moslashuvi natijasida kelib chiqqan turlar guruhi, asosiy morfogenetik chegarasi va fe‘l-atvori belgilari bilan bir-biriga yaqin bo’lishini hayotiy shakl deb atash qabul qilingan.

Bunda har xil turlar muntazam munosabatdan uzoq bo’lishi mumkin, biroq bir xil adaptatsiyaga ega bo’ladi.

Adaptatsiya - organizmlar, populyatsiyalar, turlar va jamoalarning tashqi muhit sharoitlariga moslashuvidir.

Adaptatsiyalar morfologik (masalan, organizmlar shaklini qayta qurish ahloqiy (boshpana qurish), fiziologik, iqlimiy va xromatik (chuqur qismida pigment tarkibning o’zgarishi) jihatdan farq qiladi.

O’simliklar uchun ayniqsa, morfofiziologik adaptatsiya xos bo’lib, u iqlimning noqulay harorati ta‘sirlaridan himoyalanish uchun shakllanadi. Ular asosan, har xil joylashgan kurtaklarning tiklanishi yoki yilning noqulay paytlarida yosh novdalarning joylashishida namoyon bo’ladi.
D.N. Qashqarov (1945) hayvonlarni suzib yuruvchi (suvli yoki yarim suvli), qazuvchi (absolyut va nisbiy yer qaziydigan), quruqlikdagi (uya qilmaydigan, uya qiladigan va qoyalarda yashaydigan) havoda va yog’ochga o’rmalab chiquvchi hayotiy shakllarga ajratadi.
11 Areal. Bu hududiy tushuncha.

Areal – o’simlik va hayvonlarning ma‘lum turi, turkum yoki oilasi tarqalgan cheklangan hudud bo’lib, bir-biri bilan uzviy bog’liq organizmlar yig’indisi.

Areal chegarasi tabiiy to’siqlar (tog’lar, dengizlar, daryolar), hamda iqlim, tuproq, ozuqa resurslari va boshqa tabiiy omillar bilan belgilanadi.
Keng arealga ega bo’lgan organizmlar kosmopolit, uncha katta bo’lmagan maydonlarda yashovchilar esa endemiklar deb ataladi.

FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR

1. 
   I.A.Karimov. Tarixiy xotirasiz kelajak yo’q. T., “Sharq”, 1998.
   
2. 
   I.A.Karimov. O’zbekiston buyuk kelajak sari. T., “O’zbekiston”, 1998.
   
3. 
   I.A.Karimov. O’zbekiston XXI asrga intilmoqda. T., “O’zbekiston”, 1999.
   
4. 
   Shodimetov Yu. Ijtimoiy ekologiyaga kirish. I, II qism, T., “O’qituvchi”1994.
   
5. 
   Otaboyev Sh. Nabiyev M. Inson va biosfera. T., “O’qituvchi”1995.
   

6. Tursunov X.T. Ekologiya asoslari va tabiatni muhofaza qilish. “Saodat RIA”, 1997.
7. To’xtayev A.S. Ekologiya. T., “O’qituvchi”1998.
8. Qodirov E.B. va boshqalar. Tabiiy muhitni muhofazalashning ekologik asoslari. T., “O’zbekiston”, 1999.
9. Ergashev A., Ergashev T. Ekologiya, biosfera va tabiatni muhofaza qilish. T., “Yangi asr avlodi”, 2005.
10. Xolmurodov J. Ekologiya va qonun. T., “Adolat”. 2000.