Biri var idi, biri yox idi. Dünyada insanlar yox ik

Pişik v

ə siçan 

   

Biri var idi, biri yox idi. 

Dünyada insanlar yox ik

ən pişiklər var idi. 

Xoruzlar dünyanı oyadır,aslanlar bütün 

heyvanları qoruyur,itl

ər ev tikir, qurbağalar 

kitab oxuyur,hörümç

əklər kilim toxuyurdu. 

Bel

əcə, hər heyvanın gördüyü bir iş vardı, 

amma hamısı da pişikd

ən qorxardı, cünki pişik 

h

əm aslanın yaxın qohumu, həm də pələngin 

n

əvəsi idi. 

    Pişiyin iti ğözl

əri,ox kimi 

kipikl

əri, biz-biz tükləri, qorxulu pəncələri 

var idi, g

əl görəsən. Pəncələri elə böyük, 

dırnaları el

ə iti ki, bütün böcəkləri, siçanları 

asanlıqla tutardı. Bu pişiyin adı-sanı h

ər 

yana yayılmışdır. Onun adı Tufan idi.  

  Günl

ərin bir günü özünə ov axtaran Tufanın 

gözün

ə bir siçan dəydi. Amma bu siçan çox 

balaca idi. Onun dişinin dibind

ə  qalardı. 

Aclığa dözm

əyən Tufan onun üstünə atıldı. Bu 

zaman balaca siçan pıqqıldayıb gülm

əyə 

başladı. Tufan t

əəccüblənib soruşdu: 

  -Ay siçan, s

ən gülürsən, yoxsa 

ağlayırsan?  

-

Əlbəttə ki, gülürəm. 

-Niy

ə? 

-S

əni adlı-sanlı Tufan sanıb sevindim ki, sənə 

ov olacağam. Özüm

ə gülürəm. Sən Tufan 

deyils

ən. 

-Nec

ə yani? Tufanam 

Siçan daha çox gülm

əyə başlayır və soruşur: 

-Bütün heyvanların qorxduğu pişik s

ənsən? 

 -M

ənəm. Sən məndən 

qorxmursan? 

-Qorxsam n

ə olacaq ki? Böyüksən, 

güclüs

ən,amma heç mədəni deyilsən. 

     Tufan bu sözə təəcüblənir,bir az da hirslənir. 

-Kim deyir? 

Siçan gülməyini dayandırmadan: 

-Sən bir pəncəni arala, mən səni başa salım. 

Mədəniyyət təmizliklə başlayır,- dedi. 

-Pişiklər həm mədənidir, həm də təmizdir. 

-Ha-ha-ha... 

-Niyə gülürsən? Heç ətrafında pişik zibili  

varmı? Pişiklər zibillərini torpaqla örtərlər. 

Həm də tez-tez əlini üzünü təmizləyərlər. Amma 

sən əlinin –üzünün çirkli olmasına baxmayaraq, 

məni yemək istəyirsən. 

 Tufan utanaraq söyləyir: 

-Düz deyirsən. 

 

Əl- üzünü təmizləmək üçün pəncəsini siçanın 

üstündən qaldırır. 

Siçan isə həmin an durmadan qaçır. 

   Tufan siçanın arxasınca baxa-baxa 

aldadıldığını başa düşür və utanır. 

Siçan isə hər rast gəldiyinə adlı-sanlı Tufanın 

əlindən necə qaçdığını  danışırmış. Bu hadisəni 

eşidən bütün heyvanlar gülüşərmiş. Axırda 

Tufan da başına gələnlərə gülür. 

    Bütün pişiklər bu işdən özləri 

üçün bir nəticə çıxarırlar. 

O gündən bu günə qədər pişiklər həm siçan tutur, 

həm quş, hətta göldə balıq da tuturlar, heç ac 

qalmırlar. 

Əl-üzlərini isə yalnız yeməklərini 

yeyib qurtardıqdan sonra təmizləyirlər.