Bo‘lib shakllanishlarida ahamiyat kasb etadi

E. Krechmer o‘zining «Tana va xarakter tuzilishi» (1921) nomli asarida bayon qilgan temperamentlar tipologiyasini ishlab chiqdi. Uning asosiy g‘oyasi tana tuzilishining ma’lum tipiga ega bo‘lgan odamlar ma’lum psixik xususiyatlarga ega bo‘lishidan iborat edi. E. Krechmer to‘rt xil asosiy konstitutsion tiplarni ajratdi, bularga leptosomatik, piknik, atletik, displastiklarni kiritdi. [1]
Leptosomatikka mo‘rt tana tuzilishi, baland bo‘y, yassi ko‘krak qafasi, tor elka, uzun va ozg‘in oyoq-qo‘llar xosdir. Piknik – yog‘ to‘qimasi rivojlangan, o‘ta semiz, o‘rtacha yoki past bo‘yli, katta qorinli, kengayib ketgan tana va kalta bo‘yinda joylashgan dumaloq kallaga ega. Atletik – mushaklari rivojlangan, kuchli tana tuzilishiga ega, baland yoki o‘rtacha bo‘yli, keng elkali, tor bo‘ksali odam. Displastik – shaklsiz, noto‘g‘ri tana tuzilishiga ega bo‘lgan odam. Bu tipdagi individlar tana tuzilishining turli nuqsonlari bilan ajralib turadilar, masalan, o‘ta baland bo‘y, mutanosib bo‘lmagan tana tuzilishi.
Ko‘rsatib o‘tilgan tiplarning tana tuzilishlari bilan E. Krechmer uch xil temperament: shizotimik, iksotimik, siklotimiklarni ajratdi. SHizotimik astenik tana tuzilishiga ega, u odamovi, kayfiyatning o‘zgarishlariga beriluvchan, qaysar, fikr va qarashlarini o‘zgartirishga moyil emas, atrofga qiyinchilik bilan moslashadi. Aksincha, iksotimik atletik tana tuzilishga ega, xotirjam, imo-ishoralari tiyilgan taassurotsiz odam, yuqori bo‘lmagan tafakkur egiluvchanligiga ega, ko‘pincha maydakash. Piknik tana tuzilishiga siklotimik ega bo‘ladi, uning hissiyotlari shodlik va g‘amginlik o‘rtasida o‘zgarib turadi, odamlar oson aloqaga kirishadi, qarashlari voqelikka mos keladi.[1]
Krechmer nazariyasi Evropada keng ommalashdi. AQSHda XX asrning 40-yillarida U. Sheldonning temperament konsepsiyasi keng tarqaldi. Bu konsepsiya asosini tana va temperament – bu odamning bir-biri bilan o‘zaro bog‘langan ko‘rsatkichlari haqidagi taxmin tashkil etadi. Uning fikriga ko‘ra, tana tuzilishi uning vazifasi bo‘lgan temperamentni belgilab beradi. SHeldon tana tuzilishining asosiy tiplari mavjudligi haqidagi gipotezadan kelib chiqib, ularni ta’riflashda embriologiya atamalaridan foydalanadi.
U uch xil tipni ajratdi: endomorf (endodermadan asosan ichki organlar hosil bo‘ladi); mezomorf (mezodermadan muskul to‘qima hosil bo‘ladi); ektomorf (ektodermadan teri va nerv to‘qimasi hosil bo‘ladi). Endomorf tipiga mansub odamlarga zaif, kuchli rivojlangan yog‘ to‘qimali tana tuzilishi, mezomorf tipiga kelishgan va mustahkam tana tuzilishi, katta **oniy kuch xosdir, ektomorfga esa – mo‘rt tana tuzilishi, yassi ko‘krak qafasi va uzun ingichka kuchsiz muskulli oyoq-qo‘llar xos. Sheldon bo‘yicha, bunday tipdagi tana tuzilishlariga temperamentlarning ma’lum tiplari mos keladi, u tananing ma’lum organlari vazifalaridan kelib chiqib, quyidagicha nomladi: visserotoniya (ichki organlar), somatotoniya (tana) va serebrotoniya (miya). Ma’lum tana tuzilishining ustunligini SHeldon mos ravishda visserotoniklar, somatotoniklar va serebrotoniklar deb ataydi va har bir odam xossalarning bunday guruhlariga ega bo‘ladi deb hisoblaydi.[2]
Hozirgi zamon psixologiyasida bunday tiplarning ko‘pchiligi inson psixik xossalrining shakllanishida muhit va ijtimoiy sharoitlarning ahamiyati to‘g‘ri baholanmaganligi sababli qattiq tanqid ostiga olinadi. Organizmda dominantlik va boshqaruvchi vazifalarni bajaradigan asab tizimi vazifalarining o‘ziga xos xususiyatlarini o‘rganishga asoslangan konsepsiyalar jiddiy e’tiborga loyiqdir. Nerv jarayonlari ba’zi umumiy xossalarining temperament tiplari bilan aloqasi nazariyasi I.P. Pavlov tomonidan taklif etilgan edi. U tadqiqot uchun Krechmer kabi tanalar va qon tomirlarining tashqi tuzilishini (P.F. Lesgaft) emas, balki yaxlit organizmni oldi va unda bosh miyani ajratib, ilmiy izlanish ob’ekti sifatida uning xossalarini belgilab chiqdi.[2]
Ushbu yondoshuvning afzalligi boshlang‘ich holat sifatida biologik hosilaning qo‘shimcha va ikkilamchi belgilari emas, balki inson organizmining etakchi tizimi – markaziy nerv tizimi belgilari olinganligidan iborat edi.
Pavlov tomonidan o‘tkazilgan tadqiqotlar temperamentning fiziologik asoslarini tushunish uchun ahamiyatli bo‘lgan tajribalar sifatida baholanadi.
Temperament nazariyasining rivojlanishiga rus psixologiyasida B.M. Teplov katta hissa qo‘shdi. U temperament xossalariga psixik faoliyat dinamikasini xarakterlaydigan barqaror psixik xossalarni kiritdi. Temperamentning individual xususiyatlarini temperament u yoki bu xossalari rivojlanganlik darajasi bilan tushuntiradi. Temperamentning ahamiyatga molik xossalariga quyidagilar kiritilgan edi: juda kuchsiz tashqi va ichki ta’sirlarga javob bildirish layoqati – emotsional qo‘zg‘aluvchanlik; diqqatning qo‘zg‘aluvchanligi – bu individ psixikasining moslashuvchi vazifasini belgilaydigan temperament xossasi, u ta’sirlovchi jadalligining juda kichik o‘zgarishlarini payqash layoqatidan iborat; emotsiyalar kuchi, uning asosiy vazifasi, Teplov fikricha, motivlarning qondirilishi yoki qondirilmasligiga bog‘liq ravishda faoliyatni quvvatlashdan iborat; xavotirlanish, Teplov fikriga ko‘ra, u tahdidli vaziyatda emotsional qo‘zg‘aluvchanlikdan iborat, Teplov odatdagi sharoitlarda xavotirlanish va emotsional qo‘zg‘aluvchanlikni ajratadi, chunki, emotsional qo‘zg‘aluvchanlik seskantiruvchi ta’sir kuchiga bog‘liq emas, xavotirlanish esa u bilan to‘g‘ridan-to‘g‘ri bog‘langan; ixtiyorsiz harakatlarning reaktivligi, ularning vazifasi ayni damda bevosita ta’sir ko‘rsatayotgan vaziyat va seskantiruvchilarga nisbatan moslashuvchi reaksiyalar jadalligining oshishidan iborat; irodaviy maqsadga yo‘naltirilgan harakat faolligi, Teplov fikriga asosan, ko‘zlangan maqsadga muvofiq ravishda vaziyatni qayta tuzish yo‘li bilan moslashuv faolligini oshirishda namoyon bo‘ladi; egiluvchanlik – rigidlik, vazifasi faoliyatning o‘zgaruvchan talablariga moslashishdan iborat; rezistentlik, vazifasi boshlangan faoliyatni bo‘shashtiruvchi yoki to‘xtatuvchi barcha ichki va tashqi sharoitlarga qarshilik ko‘rsatish layoqatidan iborat; sub’ektivlashtirish, Teplov fikricha, faoliyatning sub’ektiv obrazlar va tushunchalar yordamida darajalarini kuchaytirishdan iborat.[1]
Temperament xossalarining yuqorida keltirilgan xarakteristikalaridan ikkita asosiy xulosa chiqarish mumkin: birinchidan, temperament xossalari psixik jarayonlar dinamikasida va individ faolligi darajasida namoyon bo‘ladi, ikkinchidan, esa temperament faoliyat bilan uzviy bog‘langandir. Bular olimlarning keyingi tadqiqotlarida rivojlantirildi.
Mashhur psixofiziolog V.M. Rusalov asab tizimi xossalri konsepsiyasi asosida 1980 yil oxirlarida temperament xossalarining ta’rifini keltirgan. U fiziologiyaning hozirgi zamon ma’lumotlaridan foydalandi. V.M. Rusalov, P.K. Anoxinning funksional tizimlar nazariyasidan kelib chiqqan holda, to‘rtta xil blokdan iborat – axborotni saqlash, harakatlantirish va qayta ishlash (afferent sintez bloki), dasturlash (qaror qabul qilish), ijro qilish va teskari aloqa kabi afferent sintezning kengligi va torligiga, hulq-atvorning bir dasturdan ikkinchisiga osonlik bilan o‘tishga, hulq-atvor joriy dasturining amalga oshish tezligi va harakat real natijasining o‘z akseptoriga mos kelmasligiga nisbatan sezuvchanligiga bog‘liq bo‘lgan temperamentning xossalarini ajratdi.[1]
Bunga muvofiq ravishda temperamentning an’anaviy psixofiziologik baholanishi o‘zgardi va faollik bilan sezuvchanlik kabi ikki ko‘rsatkichning o‘rniga endilikda: ergiklik (chidamlilik), egiluvchanlik, tezlik va emotsionallik (sezuvchanlik) kabi to‘rt xil tarkibiy qism ajratiladi. Temperamentning bunday tarkibiy qismlarining barchasi V.M. Rusalov fikriga ko‘ra, biologik va irsiy jihatdan belgilangandir. Xuddi shunday, temperament asab tizimining xossalariga bog‘liq, ular esa o‘z navbatida, miya va umumiy asab tizimining integrativ, tahliliy va umumlashtiruvchi faoliyatini ta’minlaydigan funksional tizimlarning asosiy xususiyatlari sifatida tushunilishi lozim.
V.M. Rusalov konsepsiyasi nuqtai nazaridan temperament – bu psixobiologik daraja bo‘lib, uning xossalari to‘laligicha na tug‘ma, va na muhitga bog‘liq bo‘la oladi. Ular, V.M. Rusalovning fikricha, insonning irsiy belgilangan individual biologik xossalarining «tizimli umumlashtirilishidan» iboratdir, ular «turli xildagi faoliyatlarga kirishib, asta-sekin o‘zgaradilar va faoliyatning mazmunidan qat’iy nazar, invariant xossalarning umumiylashgan, sifat jihatidan yangi, individual barqaror tizimini hosil qiladilar».
Insonning **li faoliyat va muloqotga muvofiq ravishda temperament ayrim xossalari alohida ko‘rib chiqilishi zarur, chunki, bu faoliyat turlarida ular turlicha namoyon bo‘ladilar, deb taxmin qilinadi.
Bayon etilganlarni umumlashtirgan holda, mualliflarning ko‘pchiligi temperament xossalari va ularning ifodalanishini organizmning fiziologik xususiyatlari bilan bog‘liqlikda o‘rganishlarini aytib o‘tish joiz.[1]
XX asrning 20-30-yillarida I.P. Pavlov tomonidan asab tizimi tiplari haqida ta’limot ishlab chiqildi. Pavlovning tasdiqlashiga ko‘ra, hulq-atvorning individual xususiyatlari, psixik faoliyat dinamikasi asab tizimi faoliyatidagi individual farqlarga bog‘liqdir. Asab tizimi faoliyatidagi individual farqlarning esa turli xil ifodalanishlar, nerv jarayonlarining aloqasi va nisbati – qo‘zg‘alish va tormozlanish sanaladi.[2]
I.P. Pavlov asab tizimining uch asosiy xossasini ajratdi, bular qo‘zg‘alish va tormozlanish jarayonlarining kuchi, mutanosibligi va harakatchanligidir.