Bosh tahririyati toshkent – 2017 adabiyot qozoqboy yo‘ldoshev, begali qosimov, valijon qodirov, jalolbek yo‘ldoshbekov



Yüklə 1,65 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə97/129
tarix24.09.2023
ölçüsü1,65 Mb.
#147604
1   ...   93   94   95   96   97   98   99   100   ...   129
Adabiyot. 7-sinf (2017, Q.Yo\'ldoshev, B.Qosimov)

XAYR ENDI, RA’NO!
Xotin-qizlar jinsidan irodasi kuchli, hatto erlardan ham 
jasur roq shaxslarni ko‘p uchratamiz. Shuning bilan birga 
ularni, naqadar kuchli irodaga molik bo‘lmasinlar, yana 
hissiyotlarga mag‘lub ko‘ramiz. Masalan: hikoyamiz 
qah ramoni Ra’noning jasorati, xonga qarshi isyoni, hat-
to ma’yus qolgan Anvarni yo‘lga solishi – o‘z zamonasi 
uchungina emas, biz ning hozirgi asrimiz uchun ham loyiqi 
tahsin va Ra’no yoshlik qizlarimizga ibratdir. Lekin irodasi 
kuchli shu Ra’no hozir yana hissiyoti qo‘lida mag‘lub edi.
Bu kecha Anvar og‘asi bilan kengashib, shu kunlar mi-
yonasida Toshkand ketishini o‘ziga jazm qildi, Ra’noga 
ham Qo‘qon bilan vidolashish og‘ir sezilmadi. Ammo ma-
sala qat’iy hal qilingach, Ra’noda bir tarafdan qo‘rqinch, 
ik kinchi tarafdan qiziq yana bir jasorat tug‘ildi: kampir bi-
lan birgalashib ota mahallasiga borar emis h; o‘zi birovning 
yo‘lagida turib, kampir orqali onasini aytdirib chiqar 
emish!
Tuni bilan shuni o‘ylab chiqqan Ra’no, ertalabdan beri 
Anvarni xafa qilar, o‘z so‘zida isror
1
etar edi. Kichkina 
huj raning sandalida qarshima-qarshi o‘ltiruvchi Anvar va 
Ra’no bir-birisidan o‘pkalik qiyofatda edilar.
– Hissiyotga qattiq berilibsan, Ra’no... Har qadamingda 
seni bir falokat kutadir, menga qolsa ayamga ham ishonib 
bo‘lmas.
– Paranji ichida borgan Ra’noni tanish uchun hech kim-
da karomat yo‘q; ayamga nega ishonib bo‘lmasin?
– Sen qochgan, ayangning obro‘sini to‘kkan qizsan...
– Hech-hech... Ayamning ko‘nglini men yaxshi bila-
man, ayam siz o‘ylagan xotinlardan emas hech!
– Yaxshi, yo‘lda ham seni hech kim tanimasin, kam-
pir ham ayangni aldab olib chiqsin, ayangning o‘ziga ham 
1
Isr
о
r
– qat’iylik, o‘jarlik. 


288
isho n aylik; yana har holda mening uchun shu qasdingdan 
kech sang nima bo‘ladir, Ra’no? Biz Toshkentga borib yet-
gan kunimizoq, sog‘ligimizni va uzrimizni aytib, xat yo-
zarmiz-ku, jonim!
Ra’no javob berish o‘rniga birdan yig‘ladi, ancha vaqt 
ko‘zyosh to‘kib turdi.
– Balki men... ayam bilan abadiy ko‘rishmasman!
– Hay, Ra’no, Ra’no, – dedi Anvar. – Xudoyor yuz yil 
yashaydi, biz Toshkentda o‘lamiz, deb o‘ylaysanmi? Xayr, 
ko‘p bo‘lsa Xudoyor yana besh yil yashasin, vaholanki, 
uning zulmi shu yo‘sin davom etganda, biz chamalagan bu 
fursat ham ko‘p; zero, zulm naqadar kuchaysa, uning umri 
shuncha qisqa bo‘lishi tajribalar bilan sobitdir. Agar shun-
gacha ham sabring yetmasa, boshqa cho rasi topilar, Ra’no, 
masalan, ayangni Toshkentga chaqirarmiz yoki biroz eskit-
gandan so‘ng Qo‘qonga o‘zimiz ham kelsak bo‘ladi.
Ra’no javobsiz yana ko‘zyoshini to‘ka berdi, bu holdan 
siqilgan Anvar Ra’noga biroz qarab turdi:
– Xo‘p, yig‘lama. Hali bir-ikki kunsiz yo‘lga chiqol-
masmiz; bu kun kechasi akam kelsa, erta bozorga chi qib 
yo‘l hozirligini ko‘rsa, har holda birisi kun kechqurun 
jo‘nashimiz ham aniq emas. Binobarin, sen oshiqmasang 
ham bo‘ladi. Undan so‘ng, sening o‘ylagan yo‘ling juda 
qaltis, bu to‘g‘rida boshqacharoq tadbir toparmiz...
Ra’no indamadi, bir entikib orom havosini yutdi va 
ro‘moli bilan ko‘z yoshisini quritdi. Anvar o‘pkalik iljayib, 
Ra’noni yandi. Ular shu holda ekan, hujra devori, ko‘cha 
tarafdin, uch-to‘rt qayta gurs-gurs urildi. Ikkisining ham 
qu loqlari dikkayib bir-birisiga savol nazari yubordilar...
– Begona kishi emas, – dedi birozdan keyin Anvar. – 
Men Safar aka bilan kunduzi devor urishni shart qilgan 
edim... Sen chiqib kampirga ayt, eshikni ochsin.
Ra’no hujradan chiqdi. Biror daqiqadan keyin hovli 
sahniga bir necha oyoqlar kirdi. Bemahal yo‘qlashdan An-


289
varning ko‘ngli g‘ash tortib, keluvchini Safar aka bo‘lar 
deb o‘yladi. Hujra eshigi ochilib, ichkariga biri orqasidan 
biri – Qobilboy bilan Safarboy kirdilar. Anvar yana ang-
lashilmovchilik ichida qoldi, Safar akaning tinchsiz-haya-
jonli ko‘zi Anvar ning il garidan ko‘rib qo‘ygan bir necha 
ehtimollarini xotirlatib, ularga joy ko‘rsatdi.
– Vaqtsiz yo‘qlashlaringiz sababsiz bo‘lmas, – dedi to-
vushini sekinroq chiqarib Anvar. – Bizdan xabar topgan-
larmi?
Safar hamrohiga qarab, ikki qo‘lini qovushtirib yenglari 
ichiga oldi.
– Yo‘q...
– Sultonalini qamaganlarmi?– deb yana so‘radi Anvar. – 
Qamaganlardir!
Safar va Qobil bir-birlariga qarashdilar.
– Shunday, mirzam, shunday... Bizlar juda hayron 
bo‘lib qoldik-da.
Anvarda qonsizlanish va kiprik ostlarida harakat ko‘rildi.
– Zarari yo‘q, qutqaramiz... Qachon qamaganlar?
– Kecha kechqurun... Boya bizning uyga Sultonali ning 
xoti ni kelgan edi, men shundan eshitdim. Uning ustiga
aka ngiz borib qoldi...
– Siz kimdan eshitdingiz, aka?
Jarchi xabarini va bu to‘g‘rida o‘rtoqlari bilan bergan 
qarorni Qobilboy so‘zladi. Anvar og‘asining so‘zini jiddiy 
eshit ib, bir necha vaqt o‘ylab o‘tirdi.
– Siz va o‘rtoqlaringizning hamiyatlaringizga rahmat... 
Lekin bu yo‘l bilan Sultonalini qutqarish qiyinroq, balki 
mumkin ham bo‘lmas, deb o‘ylayman!
– Agar biz uning qamalgan joyini bilsak, nima uchun 
mumkin bo‘lmasin, Anvar? O‘rtoqlarim yuraksiz yigitlar 
emas, bu yog‘idan xotirjam bo‘ling!
– Rahmat! Albatta, bu jasoratni yuraksiz kishilar qilol-
mas. Mening bu jasoratga umidsiz qarashim sababi shuning 
10 – Adabiyot, 7-sinf.


290
uchunki, bunday shartlik va nozik habslar
1
aksar o‘rdaning 
o‘zidagi ovoqqa
2
qamalguvchi edi.
– O‘rdaga kirish qiyinmi?
Anvar bosh chayqadi.
– Hech mumkin emas, tun bo‘yi ellik nafar yigit o‘rda 
qo‘rg‘oni ostidan aylanib turadi.
Qobilboy ma’yus Safar bo‘zchiga qaradi. Safar bo‘zchi 
zo‘r berib mo‘ylovini tishlab, uzar edi.
– Zindonga qamagan bo‘lsalar, ebi bor ekan-da, taqsir.
– Ebi... Zindonga qamashlari ehtimoldan uzoq, Safar 
aka.
Yana bir necha fursat sukutda qoldilar. Qobilboy har on 
to‘ppisini qayirib, boshini qashir edi. Anvar sandal ko‘rpasi-
dagi bir ipni uzib olmoqchi bo‘lgandek qo‘lini siltar edi.
– Zindondan xabar oldirishimiz kerak ekan-da, Anvar?
– Xabar olinsa... bo‘ladi.
Qobilboy Anvardan shu javobni olib, Safar bo‘zchiga 
yuz o‘girdi:
– Mirzoning uyiga bir kishi yuborsak-da, uning xotini 
eriga taom keltirgan bo‘lib zindonga borsa... Shu qanday 
bo‘lar ekan, Safar aka?
– Ma’qul, uka, ma’qul.
– Sizga-chi, Anvar?
Anvar «to‘g‘ri» ishorasini berdi.
– Boyagi andishamizni ham aytib o‘taylik, – dedi Qo-
bilboy.
– Biz yo‘lda bir to‘g‘ri mulohaza qilib keldik, Anvar. 
So‘zning rosti shuki... Bu uydan hozir ketsangiz ma’qul. 
Harchi odam bolasi-da. Haligidek, joni ko‘zga ko‘rinib, 
iqror bo‘lib qo‘ysa...
Anvar bosh chayqab kulimsiradi.
– Sultonali bunday odam emas, bundan xotirjam, – dedi 
1
Habslar
– qamaluvchilar, mahbuslar. 
2
О
v
о
q
– avaxta, maxsus qamоq. 


291
Anvar qanoat bilan va biroz o‘ylab turdi... – Ammo Sul-
tonalining xotini to‘g‘risida biroz xavfl iroq; xotin kishi 
erim ni qutqaraman, deb nodonlik qilsa, ish rasvo...
Safar bo‘zchi boya Sultonalining xotini kelganda, Qo-
bilboyning niyatini eshitib xotirjam bo‘lganini so‘zladi.
– Juda yaxshi qilingan, rahmat... Hali uning uyiga ki-
shi yuborsangiz yana uqtirish, xotirjam qilish kerak; shun-
day ishon tirilsinki, erta peshingacha erining ozod bo‘lishiga 
shubhasi qolmasin, hatto uni bu yo‘sin aldasa ham bo‘ladi. 
Erta bilangacha qutqarilsa xub, qutqarilmasa, Anvarning 
o‘zi borib qutqarar emish; agar sen shungacha sabr qil-
masang, eringning yana jazoga tortilishiga sabab bo‘lasan, 
deyilsin!
– Xub, mirzam, xub!
– Sizga yana bir xizmat, Safar aka, – dedi Anvar. Sa-
far hozirlik ishorasini qilib, engashib oldi. – Xizmat shuki, 
si ng lingiz men bilan birga turmasa, siz olib ketsangiz...

Yüklə 1,65 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   93   94   95   96   97   98   99   100   ...   129




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin