Buxoro davlat universiteti abdullaev a. J, Qayimova z. A, Boltaev sh. Sh, Narzieva d. M
Yüklə 3,95 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
M V = åPQ,
bunda: å – (Expenditure) – pul muomalasining umumiy hajmi, ya`ni mazkur jamiyatda shu yil davomida tovarlarni sotib olish uchun sarflanadigan pullar summasi; M (Money) – ushbu jamiyatda yil davomida muomalada yurgan pullarning o`rtacha 48 miqdori; (Velocity) – ne`matlarga ayirboshlashdagi pullar aylanishlarining o`rtacha soni; P – (Price) – ushbu jamiyatda sotib olinadigan har qanday alohida tovarning o`rtacha sotish narxi; Q – (Quantity) – tovarlarning jami xarid qilingan soni. Fisher formulasi oltin tangali standart sharoitida to`g’ri bo`lmaydi, chunki u pullarning ichki qiymatini hisobga olmaydi. Biroq oltinga almashtirilmaydigan qog’oz pullar muomala qiladigan sharoitda u muayyan mazmun kasb etadi. Bunday sharoitda pul massasining o`zgarishi, garchi I.Fisher tovarlar narxlarining mutloq elastikligini nazarda tutib, narx mexanizmini ma`lum ma`noda ideallashtirsa-da, lekin tovarlar narxlari darajasiga ta`sir ko`rsatadi. Boshqa neoklassiklar kabi Fisher ham mukammal raqobatchilikka asoslanadi va o`z xulosalarini monopoliyalar hukmronlik qiladigan va narxlar oldingi elastikligini jiddiy yo`qotgan jamiyatga tegishli deb biladi. Ko`pgina hozirgi iqtisodchilar ayirboshlash tenglamasini bir xillik, ya`ni MV=PQ sifatida tavsiflashadi. Gap shundaki, bu tenglama D – T ayirboshlash harakatini tovarlarning jami massasiga daxldor deb ifodalashga urinadi, ya`ni tovarlar sotib olingan pullar summasi sotib olingan tovarlar narxlari summasiga teng (bir xil). Bu tovarlar uchun ayirboshlash formulasi narxlarning umumiy (mutloq) darajasini izohlash uchun xizmat qila olmaydi. Miqdoriy nazariya tarafdorlarining faraz qilishicha, ayirboshlash formulasi mutloq kattalikni EQo ni izohlaydi (ayni bir vaqtda talab va taklif mexanizmi undan nisbiy tebranishlarni izohlaydi). I.Fisher va uning izdoshlari shunday nuqtai nazarga amal qilishgan. Ular pullarning aylanish tezligi (V) va ishlab chiqarish darajasi (Q) muomalada yurgan pullar miqdoriga (M) va narxlar darajasiga (P) bog’liq bo`lmasligini asoslashga urinishgan. Ular pullarning aylanishi tezligi avvalo demografik (aholining zichligi va hokazo) va texnik (transport vositalarining soni, sifati va hokazo) parametrlarga bog’liq bo`ladi, deb faraz qilishgan. Ishlab chiqarish darajasi esa asosan mehnat bozorida yuzaga kelayotgan shart-sharoitlar bilan belgilanib, narxlar darajasi va muomalada yurgan pullar soniga bog’liq bo`lmaydi. Shubhasiz, bozor xo`jaligi hukmronlik qiladigan sharoitda bunday qoidalar yaqqol noreal tus kasb etadi. Pulning Djon Meynar Keyns nazariyasi Iqtisodiyotni davlat tomonidan tanazzulga qarshi kredit-pul vositalari yordamida tartibga solish xususida ikkita bir-biriga zid keladigan yondashuv mavjud. Ularning biri neoklassik doktrina bilan 49 bog’liq. An`anaviy neoklassik yo`nalish stixiyali bozor mexanizmini ideallashtirgan. U to`liq bandlikka asoslanadi va pul massasining o`sishi narxlarning o`sishida ifodalanadi, deb faraz qiladi. Natijada pul birligining xarid qilish kuchi pasaydi va pullarning o`sishi aylanish girdobida qolib ketdi. Shunday qilib, narxlarning yangi, birmuncha yuqori darajasida pullar zaxirasining oldingi qiymati yana qayta tiklandi. Bunday rivojlanish modeli amalda kapitalizmda tanazzullar va ishsizlikni istisno qildi. Neoklassiklarning yondashuvi kapitalistik voqelikka zid keldi va bu hol 1929-1933 yillardagi «buyuk depressiya» jarayonida alohida namoyon bo`ldi. Ahvolni tuzatish ishi J.M.Keynsning zimmasiga tushdi. U «Bandlik, foiz va pullarning umumiy nazariyasi» asarida (1936) pullarning aylanishdan chiqib ketishi sabablarini aniqlashga urinadi, chunki, uning fikricha, buning natijasida yalpi to`lovga qobiliyatli talab hajmi qisqaradiki, bu ishlab chiqarish rivojlanishiga to`sqinlik qiladi. J.M.Keynsning fikricha, pullarning chiqib ketishining bosh sabablari «uchta fundamental psixologik omillar»: iste`molga moyillik, likvidlilikni afzal ko`rish va kapital aktivlardan keladigan bo`lg’usi daromad taxmini bilan bog’liq. Pullarga yalpi talab quyidagi formula bilan belgilanadi: M = M1 + M2 = L1 (Y) + L2®, bunda: M1 – transaktsion talab; M2 – spekulyativ talab; Y – milliy daromad; r – foiz normasi; L1, L2 – likvidlilik funktsiyalari. Neoklassiklar va Keyns pullar takror ishlab chiqarish jarayoniga ta`sir qiladi, deb hisoblashadi. Biroq neoklassiklar bunday ta`sirni narxlar orqali, Keyns esa – foiz normasi orqali ko`rsatadi. Keynsning fikricha, foiz normasi investitsiyalarga ta`sir ko`rsatadi, investitsiyalar esa milliy daromad o`sishining muhim omili hisoblanadi. Keynsning kapitalizmning o`zini o`zi tartibga soladigan tizim sifatidagi tanqidi qayishqoq pullarni – neoklassik nazariyaning asosiy barqarorlashtiruvchi omilini to`xtatib qo`yish yo`li bilan erishiladi. Keyns shu maqsadda barcha iqtisodiy ko`rsatkichlarni ish haqining o`zgarmas kattaliklarida ifodalaydi. Lekin narx omilidan abstraktsiyalashtirish, o`z mohiyatiga ko`ra, ayniqsa ikkinchi jahon urushidan keyin keskinlashgan inflyatsiya muammosini istisno etdi. Bu keynschilikning keskin tanqidga uchrashini oldindan belgilab berdi va pullarning neoklassik nazariyasi vujudga kelishining muhim sharti bo`ldi. Hozirgi monetarizm nazariyasi Keynsning bevosita davlat investitsiyalarining roliga va kon`yunkturani tartibga solishning byudjet uslublariga ortiqcha baho berib yuborgan tavsiyalarining 50 qo`llanib bo`linmasligi inflyatsiya fenomenini «sof pullik asosda» izohlashga urinishlarning paydo bo`lishiga olib keldi. Bunday yondashuv Milton Fridmen (1912 yilda tug’ilgan) boshchiligidagi hozirgi monetaristlar asarlarida amalga oshirildi. 60-70-yillarda uning «Kapitalizm va erkinlik», «Qo`shma Shtatlarning monetar tarixi. 1867- 1970» (A.Shvarts bilan birgalikda), «Pozitiv iqtisodiy fan ocherklari», «Dollar va defitsit», «Pul nazariyasidagi Yüklə 3,95 Mb. Dostları ilə paylaş:
|