Buxoro davlat universiteti

4. Tuproqni eroziyadan, cho`llanish, sho`rlanish, botqoqlanish va kimyoviy zaharlanishdan muhofaza qilish.

Tuproq, uning tabiat va odam hayotidagi ahamiyati

Tuproq biogen tuzilishga ega bo`lgan yerning ustki g`ovak qatlami bo`lib, u tabiatda hayot jarayonlarining kechishida, biosferada moddalar almashinuvini ta'minlashda muhim rol uynaydi. Namlik, issiqlik va mikroorganizmlar ta'sirida tuproqda organik moddalar doimo parchalanib va sintezlanib turadi. Tuproqqa aralashgan o`simlik va hayvon qoldiqlaridagi organik moddalar mikroorganizmlar yordamida parchalanadi ya'ni chiriydi. Hosil bo`lgan bu chirindilar esa tuproqdagi mineral birikmalar bilan birga o`simlik tanasiga o`tadi va unda o`zaro reaktsiyaga kirishib, yangi organik moddalarni hosil qiladi. Bu organik moddalardan inson va hayvon ozuqa sifatida foydalanadi. Kelajakda ular o`simlik, odam va hayvon qoldiqlari bilan yana tuproqqa qaytadi va yana parchalanish jarayoniga uchraydi. Shu asnoda organik va mineral moddalar «tuproq-o`simlik-hayvon-tuproq» tizimidagi yopiq zanjirda aylanib yuradi. Bu esa, o`z navbatida, tabiiy holda tuproq unumdorligining saqlanib turishiga asos soladi.

Unumdor tuproq tabiatning bebaho boyligidir. Tuproqshunos olim V.V. Dokuchayev o`z vaqtida, rus qora tuprog`i toshko`mirdan ham, neftdan ham, oltindan ham qimmatliroqdir, deb yozgan edi. Darhaqiqat u tirik tabiatni oziq-ovqat, dori-darmon va substrat bilan ta'minlaydigan yagona manbadir.

Tuproq paydo bo`lishida ona jins tog` jinslari hisoblanadi. Ularga issiqlik, namlik, o`simlik va hayvonlar uzoq vaqt mobaynida ta'sir ko`rsatib nuratishdan tuproq hosil bo`ladi. Tuproqning hosil bo`lishida ayniqsa issiqlik va namlik hal qiluvchi ahamiyatga ega. Chunki bu omillar jinsdagi o`simlik va mikroorganizmlarning rivojlanishiga, u yerdagi biologik va kimyoviy jarayonlarning jadallashishiga va shu asosda jinsning yemirilishi tezlashishiga yordam beradi.

O`simliklar, bakteriyalar, zamburug`lar va hayvonlarning ham tuproqqa ta'siri kuchli. O`simliklar o`zlarining ildizi yordamida tuproqdagi mineral moddalarni o`zlashtiradi. Bu moddalar keyinchalik organik moddalar holida yana tuproqqa qaytib parchalanadi. Tuproqda moddalarning parchalanishi va havodagi erkin azotning o`zlashtirilishi mikroorganizmlar tomonidan amalga oshiriladi. Mikroorganizmlarning tuproqda ko`pligi parchalanish va chirish jarayonlarining tezligini belgilaydi.

Shuningdek tuproqda ro`y beradigan modda almashinuvi jarayoniga unda yashovchi umurtqasiz va umurtqali hayvonlarning ham ta'siri bor. Chuvalchang, hasharotlar va ularning lichinkalari tuproqdagi organik moddalar bilan oziqlanib, ularning parchalanishga va tuproqka aralashishiga yordam beradi. Yer ostida in qazib yashovchi kemiruvchi hayvonlar tuproqning chuqur qatlamlarini qazib yuzaga chiqarib tashlashi bilan uning donadorligi va g`ovakligini yaxshilaydi. Tuproqning g`ovakligi, uning suv va havo o`tkazuvchanligi, issiqlik rejimi va shunga o`xshash xususiyatlari undagi biokimyoviy jarayonlarni tezlashtiruvchi xususiyatlar bo`lib hisoblanadi.

Tuproq tabiatning murakkab tuzilgan hosilasi bo`lib, u qattiq, suyuq, gazsimon va tirik tarkibiy qismlardan iborat. Tuproqning qattiq qismi asosan mineral va organik moddalardan hamda qattiq zarrachalardan tarkib topgan bo`lib, bular tuproq umumiy massasining ma'lum bir qismini tashkil qiladi. Uning qolgan qismini esa zarrachalar orasidagi bo`shliqlarni egallagan suv, havo va tirik organizmlar tashkil qiladi. Bu tarkibiy qismlarning nisbati tuproq unumdorligini belgilaydi. Tuproqning unumdorligi ko`p jihatdan undagi makroelementlar ya'ni unda birikma holida uchraydigan mineral moddalar – alyuminiy, temir, kaliy, magniy, kaltsiy, fosfor, oltingurgurt, kremniy, shuningdek mikroelementlar va organik moddalar asosini tashkil qiluvchi gumus miqdoriga bog`liq.

Tuproqning suyuq qismi yoki boshqacha aytganda, tuproq eritmasi, uning harakatchan tarkibiy qismi bo`lib, u tuproqdagi ozuqa moddalarini eritadi va suyuq holda o`simlik ildiziga yetkazib beradi.

Tuproqning gazsimon qismi asosan kislorod va karbonat angidriddan iborat bo`lgan tuproq havosidir. Bu havoning mavjudligi tuproqda yashovchi aerob mikroorganizmlar hamda boshqa hayvonlarni hayot sharoiti bilan ta'minlovchi omildir.

Tuproqdagi tirik jonivorlarning ahamiyati to`g`risida yuqorida aytib o`tildi. Bu jonivorlar orasida ayniqsa mikroorganizmlar ko`p bo`lib, ular tuproq zarrachalari orasidagi bo`shliqlarda joylashgan. Taniqli o`zbek olimi M.V. Muxamedjonov ma'lumotiga qaraganda 1 gektar unumdor tuproqdagi mikro-organizmlar soni 3-3,5 mlrd bo`lib, yarim metr qalinlikdagi 1 gektar tuproqda ularning massasi 8-12 tonnaga yetadi. Yil davomida bu mikroorganizmlar avlodi 18-27 martagacha almashadi. Rus olimi V.A. Kovdaning hisoblariga ko`ra tuproqdagi mikroorganizmlar biomassasining yillik yig`indisi o`sha maydonda o`sgan o`simlik fotomassasiga teng, ba'zi unumdor yerlarda esa hatto undan 1,5-2 baravar ortiq. Qora tuproqlarda va boshqa unumdor yerlar tuprog`ida mikroorganizmlar biomassasining yillik yig`indisi gektariga 20-50 tonnaga yetadi.

Shunday qilib, tuproqning unumdorligini ta'minlashda uning barcha tarkibiy qismlari ishtirok etadi. Shuning uchun ham hakli ravishda aytish mumkin-ki, tuproq o`zining bu tarkibiy qismlari bilan birgalikda organik hayotning manbaidir va shu bilan birga uning o`zi ham organik hayotning hosilasidir, binobarin ular bir-biri bilan doimo o`zaro ta'sirda bo`ladi. Darhaqiqat, o`simlik tuproqdagi oziq moddalar va suvni o`zlashtirib o`sadi va rivojlanadi. Hayvonlar o`simliklar bilan ozuqlanadi. Natijada iste'mol qilingan oziq moddalar yana tuproqqa qaytadi va unda parchalanib yana o`simlik o`zlashtiradigan mineral moddalarga aylanadi. Shunday qilib, tuproq «hayot» deb ataluvchi zanjirning muhim halqalaridan biridir. U o`simliklar uchun, demak hayvonlar va pirovardida inson uchun ham zaruriy omildir.

Tuproqning inson va hayvonlar uchun yana bir ahamiyati shundaki, tuproq tarkibidagi mikroelementlar tirik organizmlar tarkibida ham uchraydi. Hozirgi vaktda o`simlik va hayvonlar organizmida 60 ga yaqin kimyoviy modda borligi aniqlangan. Bu kimyoviy moddalar biomikroelementlar sifatida oziq-ovqat bilan odam organizmiga tuproqdan o`tadi. Odam qoni tarkibida aniqlangan 24 xil va ona sutidagi 30 xil mikroelementlarning barchasi inson uchun zarur moddalar bo`lib, tuproqda u yoki bu elementning yetishmasligi ularning oziq - ovqat mahsulotlarida va demak odam organizmida ham yetishmasligiga olib keladi. Buning ta'sirida organizmda modda almashinuvi buzilib, kishi turli kasalliklarga chalinishi mumkin.

Tuproqning tirik mavjudotlar uchun sanitariya-gigiyena va meditsina nuqtai nazaridan ham katta ta'siri bor. U ayni vaqtda ko`pgina kasalliklarni tug`diradigan mikroorganizmlarning yashash muhiti hamdir. Tuproqda vabo, o`lat, ich terlamasi, sil, dizenteriya, brutsellyoz kasalliklarini qo`zg`atuvchi mikroblarning yashashi uchun yetarli sharoit mavjud. Shuningdek tuproq ba'zi gelmintlar, hasharotlar, kanalar va ularni tarqatuvchi kemiruvchilar uchun ham o`ziga xos inkubatordir. Lekin shu bilan birga tuproq ko`pgina iflosliklarni o`zidagi mikroorganizmlar yordamida parchalab zararsizlantiradi. Demak, tuproq o`zini o`zi tozalash qobiliyatiga ega bo`lib, uning bu xusususiyati biosferada moddalar aylanib yurishiga asos soladi.
Dunyo yer resurslari va ulardan foydalanish

Planetamizning umumiy yer fondi 14,9 mlrd gektar bo`lib, bu Yer yuzining 29% ni tashkil qiladi. Uning 4,03 mlrd.ga (27%) o`rmonlar, 2,85 mlrd.ga (19%) o`tloq va yaylovlar, 2,32 mlrd.ga (15,5%) turli tipdagi sahrolar, 1,63 mlrd.ga (11%) muzliklar, 0,72 mlrd.ga (4,8%) daryo, ko`l va botqoqliklar, 0,7 mlrd.ga (4,7%) tundra va lesotundra, 0,45 mlrd.ga (3%) eroziyaga uchragan, sho`rlangan va botqoqlashgan maydonlar, 0,3 mlrd. gektari (2%) shahar va qishloq aholi punktlari bilan band. Ekiladagan maydonlar 1,9 mlrd. gektar bo`lib, bu jami yer fondining 13% iga teng. Hozirgi kunda ekinzorlar maydoni dunyo aholisining jon boshiga 0,3 gektarga to`g`ri keladi, holbuki chorak asr oldin bu ko`rsatkich 0,5 gektarni tashkil qilar edi. Sobik Ittifoqdan ajralib chiqqan Hamdo`stlik mamlakatlarida ekiladigan yerlar maydoni jon boshiga 0,9 gektarni, O`zbekistonda esa 1,1 gektarni tashkil qiladi. Bu dunyo ko`rsatkichidan qariyb 4 baravar ko`p demak.

Rivojlangan Yevropa mamlakatlari va AQSH da dehqonchilik uchun yaroqli yerlarning deyarli barchasi o`zlashtirib bo`lingan. Janubiy Amerika, Avstraliya, Afrika va Osiyo qit'alarining ba'zi mintaqalarida esa hali o`zlashtirilishi mumkin bo`lgan yer resurslari zahirasi mavjud.

Dunyo miqyosida aholining oziq-ovqatga nisbatan o`sib borayotgan ehtiyojini ta'minlash hozirgi zamonning eng murakkab masalalaridan biriga aylandi. Aholi sonining o`sib borishi bilan qishloq xo`jalik mahsulotlari ishlab chiqarish miqdorini oshirish va shu bilan birgalikda shahar va qishloqlar maydonini kengaytirish, sanoat kommunikatsiyasini rivojlantirish va boshqa ehtiyojlar uchun qo`shimcha yer ajratish masalalari ko`ndalang bo`lib turmoqda. Turli mamlakatlarning mutaxassislari bu masala ustida jadal ishlamoqdalar.

Rus mutaxassislari N.N. Rozov va M.N. Stroganova (1979) fikriga ko`ra kelajakda Yer yuzidagi dexkonchilik yerlari maydonini kuprok o`tloq va yaylovlar hisobidan, kamroq o`rmonlar hisobidan kengaytirib, 2,66 mlrd. gektargacha yetkazish mumkin. Bu maydondan olinadigan hosil 8-9 mlrd. kishini oziq-ovqat bilan ta'minlaydi. V.A. Vashanov va P.F. Loyko (1975) ma'lumotlariga ko`ra dunyoda 750-820 mln. gektar o`zlashtirilishi mumkin bo`lgan rezerv yer bo`lib, ular hisobidan dehqonchilik maydonlarini 2,2 mlrd. gektarga yetkazish mumkin. Bu rezerv yerlarning asosiy qismi (640-660 mln.ga) rivojlanayotgan mamlakatlarda joylashgan bo`lib, shuning yarmi Lotin Amerikasi hududidadir. Masalan, Argentinada mavjud 240 mln. gektar hosildor yerlarning fakat 30 mln. gektari (20%) ekilmoqda. Hozirgi vaqtda 10 mln. aholisi bo`lgan Amazonka havzasining dehqonchilikka yaroqli yerlari 1 mlrd. kishini oziq-ovqat bilan ta'minlay oladi. BMT ekspertlarining ma'lumotiga ko`ra 1970-2000 yillar orasida dunyo bo`yicha 80 mln. gektar yangi yer o`zlashtirildi, shundan 56 mln. gektari rivojlanayotgan mamlakatlarga to`g`ri keladi. Ekinzorlarning kengayishi ayniqsa Lotin Amerikasi va Tropik Afrikada ko`p bo`ldi.

Yerdan foydalanish masalasi tahlili davomida yana shunday holat ham ko`zga tashlanadiki, unga ko`ra dehqonchilik qilinadigan yer maydonlarini kengaytirishning imkoniyati yo`q. Masalan, YUNEP ma'lumotlariga ko`ra yangi yerlarning o`zlashtirilishi 2000 yilga borib jami o`zlashtirilgan yerlar maydoni 3,2 mlrd. gektarga yetkazilsada, dehqonchilik qilinadigan yerlar aholi jon boshiga 1975 yildagiga qaraganda amalda ikki baravarga kamayadi. Buning sababi aholi soni ko`payib borishi bilan birga ko`p yerlar eroziyaga uchrab ishdan chiqadi, bir qism yer esa shaharlar va sanoat kommunikatsiyasi ko`rilishiga sarf bo`ladi. Amerikalik mutaxassis Braun (1978) bashoratiga ko`ra 1975-2000 yillar orasida Yer yuzining shahar aholisi sonining taxminan ikki baravarga ko`payib, 3 mlrd. dan oshadi, shunga ko`ra shaharsozlikka qo`shimcha 63 mln. gektar yer ketadi.

Insonning xo`jalik faoliyati ta'sirida tuproqning sifati buzilib, hosildorligi pasayishi kuzatilmoqda. Jamiyat o`zining rivojlanish tarixida 2 mlrd. gektarga yaqin yerni ishdan chiqargan. Faqatgina suv va shamol ta'sirida, qum bosish va sho`rlanish oqibatida har yili Yer yuzida 6-7 mln. gektar yer xo`jalik oborotidan chiqib ketmoqda. Bu hol hakli ravishda mutaxassislarni tashvishga solmoqda. Chunki tuproqning hosil bo`lishiga qaraganda uning maydoni kamayishi minglab marta tez boradi. Masalan, 10 sm. qalinlikdagi tuproq hosil bo`lishi uchun 1400-1700 yil kerak. Shunday qalinlikdagi tuproqni suv eroziyasi 20-30 yildayoq ishdan chiqarish mumkin. Ba'zan esa bu jarayon uchun faqat bitta suv toshqini kifoya qiladi.

Umuman olganda, tuproqning holati biz unga qanaqa ta'sir o`tkazishimizga bog`liq bo`ladi. Odam o`zining dehqonchilik faoliyatida tuproqda hosil yetishtiradi va uni yig`ishtirib oladi. Bu demak – u tuproqda yetishtirilgan organik moddalarni olib, uni kambag`allashtiradi. Ayni vaqtda u tuproqni o`gitlaydi, almashlab ekish va boshqa agrotexnik tadbirlarni qo`llaydi va shu asosda tuproqni boyitib, uning unumdorligini qayta tiklaydi. Bunday tadbirlarning o`z vaqtida bajarilmasligi, faqatgina shu kunning foydasini ko`zlab ish tutish tuproqni eroziyaga uchratish, uning sho`rlanish va botqoqlanishi oqibatida ishdan chiqishini tezlatishi mumkin.

Bunday achchiq saboqlar O`zbekiston dehqonchiligida ham uchraydi. Hozirgi vaqtda respublikaning umumiy maydoni 44,9 mln. gektar bo`lib, shundan 28,1 mln. gektarida dehqonchilik qilinadi. Sug`oriladigan ekinzorlar maydoni esa 4,2 mln. gektarni tashkil qiladi. Oldingi yillarda respublikada cho`l zonalarini o`zlashtirish, yangi yerlar ochib dehqonchilik qilishni kengaytirish avj olgan edi. 1975-1985 yillar davomida 1 mln. gektar yangi yerlar o`zlashtirildi. Bu ish hatto shiorbozlikkacha ko`tarilib «ovchining zo`ri sher otar, yigitning zo`ri yer ochar» degan shior ham paydo bo`lgan edi. Lekin bu ish o`zining kutilgan samarasini bermadi. Sababi, dehqonchilik agrotexnikasiga e'tibor yetarli bo`lmadi, almashlab ekish texnologiyasi o`rnini paxta yakka hokimligi egalladi. Kartalar me'yoridagidan kattalashib ketdi, ixotazorlar kamaydi, melioratsiya ishlari susaydi. Oqibatda tuproqning turli eroziyalarga chalinishi, sho`rlanish va botqoqlanishi tezlashdi, daryolar suvining dehqonchilikdagi sarfi ko`paydi, Orol dengizi halokat yoqqasiga keldi, undan tarqalayotgan tuzli qum atrof hududlar tuprog`iga yog`ilaboshladi. Shunday qilib, yo`l qo`yilgan bu xatoliklar oqibatida Qoraqalpog`iston, Buxoro va Sirdaryo viloyatlarining 90-95% maydoni sho`rlandi. Faqatgina Buxoro viloyatida 270 ming gektar sug`oriladigan yerlarning 53 ming gektari shamol eroziyasiga uchradi. Tog`oldi hududlariga joylashgan Farg`ona vodiysi va Toshkent viloyatining ko`p miqdoridagi maydonlari suv eroziyasiga uchradi. Hozirgi kunda yer resurslaridan noto`g`ri foydalanish oqibatida respublika chorvachiligi ham jiddiy zarar ko`rmoqda. Chorvachilik uchun yaylov sifatida foydalanilayotgan 22 mln. gektarning 6 mln. gektari shamol eroziyasiga va 3 mln. gektari suv eroziyasiga uchragan.

Shuni ham qayd - qilish kerakki, 1991 yildan boshlab respublikada yangi yerlarni o`zlashtirish ishi tuxtatildi. Keyingi yillarda paxta yakka hokimligidan voz kechildi, don, beda va paxta almashlab ekilishi, suvdan tejab foydalanish tadbirlari ishlab chiqilmoqda-ki, bu ishlar kelajakda o`zining ijobiy natijasini beradi.

Tuproq eroziyasi va uni keltirib chiqaruvchi omillar. Tuproq unumdorligining pasayishi va tuproq resurslari kamayishining boshqa sabablari

Eroziya – lotincha so`z bo`lib, parchalanish degan ma'noni beradi. Tuproq eroziyasi bu-tuproq unumdor qavatining suv bilan yuvilib yoki shamol bilan ko`chib ketishidir. Shunga ko`ra tuproq eroziyasi keltirib chiqaradigan omillarga ko`ra ikki xil bo`ladi. Bu – shamol va suv eroziyasidir. Bundan tashqari eroziya o`zining kechish tezligiga ko`ra ham ikkiga bo`linadi:

1. 
   tabiiy, ya'ni geologik eroziya – bu tuproq zarrachalarining tabiiy omillar ta'sirida yemirilishidir. Bu turdagi eroziya juda sekin kechadi, biz uni qariyb sezmaymiz ham. Tabiiy eroziyaning oldini olish iloji yo`q, lekin u deyarli zarar ham keltirmaydi, chunki bu jarayonda yo`qotilgan tuproq tabiiy ravishda tiklanib ulguradi;
   
2. 
   sun'iy ya'ni antropogen eroziya tuproqni yemiruvchi jarayon bo`lib, u insonning xo`jalik faoliyati ta'sirida kelib chiqadi. Bunday eroziya tezlashgan eroziya deb ham ataladi. Tez kechadigan bunday eroziya Yer yuzi tuproq qatlamining ofati bo`lib, keyingi 100 yilda u 1 mlrd. gektar maydondagi unumdor tuproqni ishdan chiqardi.
   

Hozirgi vaqtda dunyo bo`yicha har kuni 3 ming gektardan ziyod tuproq eroziyaga uchramoqda. Tuproqning eroziyaga uchrashdan ayniqsa AQSH, Kanada, Janubiy Afrika, Avstraliya, Hindiston, Pokiston va O`rtayer dengizi bo`yidagi mamlakatlar ko`p zarar ko`rmoqdalar.

AQSH da 1939 yilgi tuproq eroziyasi mamlakatga 400 mln. dollar miqdorida zarar yetkazdi. Saharaning Janubiy chegaralarida keyingi 70 yil orasida 100 mln. gektar unumdor yer sahroga aylandi. Tuproqning ko`plab ishdan chiqishi 1984, 1985 va 1987 yillarda Efiopiya xalqlarini yangi joylarga ko`chishga majbur qildi. Tuproq eroziyasi ayniqsa Xitoyda kuchli bo`lib, bu jihatdan u dunyoda birinchi o`rinda turadi. Bu mamlakatda 150 mln. gektar yer eroziyaga uchragan.

Sun'iy eroziyani keltirib chiqaruvchi asosiy sabab o`rmonlarning kamayib ketishi va yaylovlarda chorvaning me'yoridan ortiqcha boqilishidir. Masalan, Chilida o`rmonlar maydoni mamlakat hududining 60% ni tashkil qilgan kezlarida tuproq eroziyasi uchramagan. Lekin keyinchalik o`rmonlar maydonining 25% gacha qisqarib ketishi oqibatida bu yerda 72% yer eroziyaga uchragan.

Tuproqni eroziyadan saqlashda daraxtzorlarning ahamiyati ayniqsa O`rta Osiyo respublikalarida ko`proq seziladi. Bizning respublikamiz Hamdo`stlik mamlakatlari orasida eng kam o`rmon hudud hisoblanadi. O`rmonlar Rossiyada mamlakat maydonining 42,7%, Boltiqbo`yi respublikalari va Gruziyada – 34-38%, Armaniston, Moldaviya, Turkmaniston va Ozarbayjonda 9-11% ni tashkil qiladi. O`zbekistonda esa bu ko`rsatigich atagi 3,2% ga teng. O`zbekistonning katta maydonini (64%) cho`l hududlari egallagani uchun uning iqlimi quruq va issiq bo`lib, kuchli shamol va chang-to`zonlar, yozning jaramasida ba'zan garmsellar bo`lib turadi. Iqlimning bunday noqulayligi respublika hududining 80-85% da sezilib turadi. O`rmonlar va ixota daraxtzorlarining kamligi oqibatida ular shamol va dovullar yo`lini tusaolmaydi. Shuning uchun ham sug`oriladigan maydonning yarmiga shamol eroziyasi doimo xavf solib turadi. Bunday xavf ayniqsa cho`lga tutash maydonlarda ko`proq. Mutaxassislar fikricha har yili respublikada tuproqning unumdor qatlamidan taxminan 22 mln. tonnasi eroziyaga uchraydi. Faqatgina tog` yonbag`irlarining har gektar maydonidan yilida 525 tonna unumdor tuproq suv bilan yuvilib ketmoqda.

Cho`l va yaylovlarda chorva mollarining me'yoridan ortiqcha boqilishi u joylar tuprog`ini eroziyaga uchratadi. AQSH yaylovlarida olib borilgan kuzatuvlarga qaraganda chorva mollari ko`plab boqilib, o`simlik qoplami siyraklashgan joylarda kuchli yomg`ir paytida gektaridan 16 tonnagacha tuproq yuvilib ketgan, me'yorida boqiladigan maydonlarda esa shunday yomg`ir paytida gektaridan atagi 7 kg. tuproq yuvilgan. Yengil tuproqli cho`l va chalacho`l hududlarida chorva mollarining ko`plab boqilishi u joylar tuprog`ini yalang`ochlab, shamolda qum ko`chish va barxanlar paydo bo`lishiga olib keladi. Atrofimizni o`rab olgan Qoraqum va Qizilqum cho`llarida barxanlar 3-4 yilda paydo bo`lishi mumkin, lekin ularning usti o`simlik bilan qoplanishi 15-20 yilni talab qiladi.

Tuproq unumdorligining pasayishi undagi oziq moddalarining kamayishidan, tuproqning sho`rlanishi, botqoqlanishi, pestitsidlar va mineral o`gitlardan noto`g`ri foydalanish hamda agrotexnik tadbirlarining noto`g`ri o`tkazilishidan kelib chiqadi. Hisoblarga ko`ra bir gektar yerdan 136 ts. kartoshka hosili olinganda u bilan birga tuproqdan 48,2 kg. azot, 19 kg. fosfor va 86 kg. kaliy chiqib ketadi. Shunga o`xshash boshqa turdagi qishloq xo`jalik mahsulotlari ham tuproqdan ko`p miqdordagi makro va mikroelementlarni o`zi bilan olib ketadi. Bularning o`rnini to`ldirib turmaslik, tuproqka yetarli miqdorda organik va mineral o`gitlarni kiritmaslik uning kambag`allashib, unumdorligi pasayishiga olib keladi.

Tuproq unumdorligini pasaytiruvchi jiddiy sabablaridan biri uning sho`rlanishi va botqoqlanishidir. Hozirgi vaqtda dunyoda unumsiz, sho`rlangan maydonlar 20-25 mln. gektardan ortiq. Bu yerlar ko`proq Osiyo, Afrika va Amerikada hamda Yevropaning ba'zi mamlakatlarida uchraydi. Tuproqning sho`rlanishi odatda arid (qurg`okchil) zonalarda, uning botqoqlanishi esa sernam joylarda uchraydi.

Keyingi vaqtlarda tuproqning sho`rlanishi Markaziy Osiyoning Orol dengizi ta'sirida bo`lgan hududlarida ko`payib bormoqda. Qozog`iston Fanlar Akademiyasi tuproqshunoslik instituti mutaxassislarining tadqiqotlari ko`rsatishcha Orol dengizining ko`rib, tuzli sahroga aylangan maydonidan yilida 65 mln. tonnagacha sho`r qum havoga ko`tarilib, atrof hududlar tuprog`iga yog`iladi. Bundan tashqari ma'lum miqdordagi tuz tuproqqa oqar suv bilan ham tushadi. Garchi sho`r yuvish va meliorotsiya tadbirlari o`tkazib turilgan bo`lsada, hozirgi vaqtda O`zbekistonda 1748 ming gektar yer sho`rlangan, shundan 241 ming gektari kuchli sho`rlangan. Sho`rlanish darajasi ayniqsa Qoraqalpog`iston respublikasi, Buxoro va Sirdaryo viloyatlarida kuchaymoqda.

Tuproqqa turli xildagi kimyoviy chiqindilar va pestitsidlarning aralashuvi uni ifloslab, hosildorligini pasaytiradi. Ayniqsa kimyo sanoati, neftni qayta ishlash, metallurgiya va tsement zavodlari yaqinidagi yerlar ko`p ifloslanadi. Bunday yerlar tuprog`ida sulfid kislotasi, surma, simob, qo`rg`oshin, ftor kabi zaharli elementlar to`planib, o`simliklarni yaxshi o`stirmaydi. Zararkunanda hasharotlarga qarshi kimyoviy zaharlarning ko`plab ishlatilishi ular bilan birga tuproqdagi foydali tirik organizmlarni ham kirib yuboradi va shu hisobdan tuproqning unumdorligini pasaytiradi. Garchi keyingi yillarda qishloq xo`jaligida kimyoviy moddalarni, shu jumladan turli xil zaharli preparatlarni qo`llash bir muncha tartibga kirgan bo`lsa-da, yaqin o`tmishgacha O`zbekiston tuprog`i dunyoda eng kuchli zaharlangan tuproq hisoblanar edi. 1987 yil ma'lumotlariga ko`ra qishloq xo`jaligida ishlatilgan kimyoviy zaharlarning miqdori gektar hisobiga AQSH da 2-3 kg va sobik Ittifoq hududida o`rtacha 1 kg. bo`lgani holda bu miqdor O`zbekistonda 54,4 kg ni tashkil qilgan. Mustaqillik yillarida respublikamiz qishloq xo`jaligida kimyoviy zaharlardan foydalanish bir muncha tartibga kiritilib, ulardan kamroq foydanilmoqda. 1990 yilda har gektarga ishlatilgan kimyoviy zaharlar 20,6 kg. bo`lgani holda 1993 yilda bu miqdor 13,8 kg gacha kamaytirildi.

Dehqonchilikda almashlab ekish o`rnini monokultura egallashi tuproqdagi tabiiy muvozanatni buzib, oqibatda ekinzorlar tuprog`ida turli kasalliklar, zararkunanda hasharotlar va begona o`tlarning ko`payishiga olib keladi. Masalan, XX asr boshlarida AQSH ning janubida joylashgan Alabama shtatida paxta monokulturasi uzoq vaqt hukm surishi natijasida paxtazorlarda go`za uzun- burunlari paydo bo`ldi. «Meksika qo`ng`izi» deb atalmish bu yeb tuymas hasharotlar tobora ko`payaverib, hosildorlikni keskin kamaytirib yubordi va ba'zi fermerlarni xonavayron qildi. Monokulturaning bunday zararini ko`rgan fermerlar undan voz kechdilar va almashlab ekishni yo`lga qo`ydilar, meksika qo`ng`iziga esa Koffe shaxrida 12 metrlik haykal o`rnatdilar. Sobiq Ittifoq davrida O`zbekistonda hukm surgan paxta yakka hokimligi ham undan hosil yetishtirishda ko`pgina qiyinchiliklar va ortiqcha xarajatlarni keltirib chiqargan, atrof-muhitni zaharlanishga olib kelgan va Orol fojiasini tezlashtirgan omillardan biri bo`lgan edi. Paxta monokulturasi ba'zi xo`jaliklarda juda kuchli bo`lib, paxta maydonlari umumiy hajmining 80-92% ni tashkil qilar edi. Buning oqibatida paxtazorlarda ko`sak qurti, o`rgimchakkana, trips, singari zararkunanda hasharotlar, ildiz chirish, oqpalak va vilt kasalliklari ko`paygan edi.

Yer resurslarining kamayishiga arid mintaqalarining ba'zi hududlarida hosildor tuproqlarning cho`lga aylanishi ham sabab bo`lmoqda. Agar qurg`okchil mintaqalar Yer yuzi umumiy quruqlik maydonining qariyb yarmini (43%) egallaganini hisobga olsak, ehtiyotsizlik oqibatida juda katta miqdordagi yerni yo`qotib qo`shish mumkin. Ma'lumotlarga ko`ra dunyoda hozirgacha kishilarning xo`jalik faoliyati natijasida 910 mln. gektar «antropogen» cho`llar vujudga kelgan. Bunday cho`llarda biologik jarayonlar izdan chiqib, ekotizimlar buzilgan va tabiiy – iqtisodiy potentsial keskin pasayib ketgan.

Yaylovlardagi o`simlik resurslarining ko`plab ishlatilishi va payhon qilinishi, ularda yo`llar o`tkazish, neft, gaz va suv quvurlari yotqizish, kanallar qazish, aholi punktlari va sanoat korxonalari ko`rish jarayoni, shuningdek insonning boshqa xo`jalik ishlari natijasida qum ko`chish va qum bosish holatlari tezlashadi, suv balansi buziladi, yer sho`rlanadi va tuproq strukturasi buzilib, cho`lga aylanish jarayoni tezlashadi. Mavjud ma'lumotlarga ko`ra Sahroi Kabir keyingi 50 yil ichida o`zining janubiy chegarasi yaqinidagi ekinzorlardan 6,5 mln. gektarini o`ziga «qo`shib» oldi. Shimoliy Afrika cho`llari o`z maydonini har yili 100 ming gektarga kengaytirmoqda. Kosmik tadqiqotlar ko`rsatishcha Liviya cho`li unumdor Nil deltasiga va qo`shni Sudan territoriyasiga yiliga 13 km. tezlikda «kirib» bormoqda.

Yer maydonlarini uning cho`lga aylanishi dunyoning hamma joyida ham kuzatilmoqda. 1985 yilgi ma'lumotlarida keltirilishicha cho`lga aylanish natijasida har yili 50-70 ming kv. km. yer ishdan chiqmoqda. Agar har bir kvadrat kilometr yer 200 ming AQSH dollariga baholanishini hisobga olsak, tuproqning cho`lga aylanishidan dunyo iqtisodiyoti har yili 10 mlrd. dollar zarar ko`rmoqda. Tabiiy sharoiti noqulay bo`lgan hududlardan tashqari unumdor tuproqli yerlari cho`lga aylanish xavfi ostida turgan hududlar ham bor. Bunday yerlar 30 mln. kv. km. ni, yoki Yer yuzi quruqligining 19% ni tashkil qiladi. Xulosa qilib aytganda arid mintaqalar jami maydonining 23 qismi cho`lga aylanish xavfi ostida turibdi. Shuning uchun ham bu jarayon hozirgi vaqtda global masalaga aylangan. 1977 y. BMTning sobiq Bosh sekretari Kurt Valdxaym Saxelidagi qurg`ochilikka qarshi Hukumatlararo Komitetga yo`llagan murojaatnomasida: «... 50 yil o`tar-o`tmas Afrika xaritasidagi uchta yoki to`rtta mamlakat butunlay cho`l-u dashtga aylanishi mumkin», - deb yozgan edi.

Cho`llanish jarayonining tezlashuvi BMT ni tobora ko`proq tashvishga solmoqda. 1977 yilda Keniyaning Nayrobi shaxrida BMTning cho`llanish masalasida o`tkazilgan anjumanida cho`llanish va uning oldini olish atroflicha muhokama qilinib, Xalqaro Harakat Dasturi qabul qilindi. Ushbu Dasturga ko`ra joylarda, ayniqsa arid o`lkalarning cho`l va yarim cho`l hududlarida ilmiy tekshirish va qidiruv ishlari olib borilib, yirik gidrotexnik inshootlar barpo etish, yaylovlarga suv chiqarish, ulardagi ko`chmanchi qumlarni mustahkamlash, ixotazorlar barpo qilish singari ko`pgina ishlar amalga oshirilmoqda.

Tuproqni eroziyadan, cho`llanish, sho`rlanish, botqoqlanish va kimyoviy zaharlanishdan muhofaza qilish

Tuproqni eroziyadan va uning hosildorligi pasayishidan muhofaza qilishda zonalararo va zonalar bo`yicha ko`pgina tadbirlar o`tkaziladi. Zonalararo tadbirlar barcha mintaqalarga taalluqli bo`lib, ular quyidagi ishlardan iborat:

1. Almashlab ekishni tashkil qilish, gidrotexnik inshootlarni barpo etish, ixota daraxtzorlarini ko`paytirish. Bu ishlarni yo`lga qo`yish ayniqsa biz yashab turgan arid sharoitda juda muhimdir. Almashlab ekishda bedaning o`rni ayniqsa salmoqli bo`lib, uning miqdori 30-35% dan kam bo`lmasligi kerak. 1950 yillargacha O`zbekistonda ekinzor yerlar odatda mayda (0,15-0,5 ga) kartalarga bo`lingan bo`lib, ularning atrofi ixota daraxtzorlari bilan o`ralgan edi. Endilikda texnika vositasi bilan yerga ishlov berishni qulay qilish maqsadida kartalar kattalashtirilgan. Lekin bundan qat'iy nazar tuproqni eroziyadan saqlash va o`simliklarni garmseldan asrash uchun ixotazorlar orasidagi masofani 500 metrdan oshirmaslik kerak. Bunda ixota daraxtlari 2-4 qator qilib o`tkazilishi kerak. Ixota hosil qiluvchi daraxtlar sifatida qayrag`och, terak, tol, shumtol, oq akatsiya, gledichiya, zarang, yong`oq, o`rik, jiyda daraxtlaridan, shuningdek mayda bargli yovvoyi jiyda, sariq akatsiya, amorfa va na'matak kabi butalardan foydalanish kerak.

O`zbekiston respublikasi maydonining 64% (28,7 mln. ga) ni qumli cho`l egallashini hisobga olsak, ixota daraxtzorlarining shamol eroziyasidan va cho`ldan esadigan garmsel shamollaridan saqlashdagi ahamiyati yanada ravshan bo`ladi. Lekin shuni afsus bilan qayd etish kerakki, ixotazorlar respublikadagi sug`oriladigan yerlarning atigi 1% ni tashkil qiladi, xolos. Cho`lda yerlarni o`zlashtirish avj olgan yillarda 200 gektar maydonni egallagan 27-qatorli yoz yovon ixotazorlari va Buxoro vohasining muhofaza kamari hisoblangan ko`p qatorli shofirkon «yashil qalqoni» va shunga o`xshash ko`pgina ixotazorlar yo`q qilib yuborildi. Bunga o`xshash noo`rin ishlar talaygina bo`lib, ular o`tmishning achchiq saboqlaridir.

2. Cho`l hududlarini va o`tloqlarni o`simliklar bilan boyitishga qaratilgan ishlarni amalga oshirish, qumlarni zichlashda foydalaniladigan ko`p yillik o`tchil o`simliklarni almashlab ekish.

3. Adirlar va qiyalik yerlar yonbag`irlarini ko`ndalangiga ag`darib haydash. Yer nishab tomonga qarab haydalganida suv uni oson yuvib ketadi. Bunday joylarda, ayniqsa o`simlik kam bo`lgan hollarda, suv eroziyasi kuchayadi, natijada tuproqning unumdor qavati yuvilib, ona jins yer yuzasiga chiqib qoladi. Eroziya natijasida minglab va millionlab tonna tuproq yuvilib ketadi. Masalan, Don daryosiga har yili 4,7 mln. tonnagacha unumli tuproq yuvilib tushishi aniqlangan.

O`rta Osiyoning tog` etaklaridagi lyoss jinslari keng tarqalgan adirlarda suv eroziyasiga uchrash oqibatida yuvilma uyiklar va jarlar hosil bo`lgan joylarni uchratish mumkin.

4.Tog` yonbag`irlarining nishab joylarida ko`pyillik o`tchil o`simliklarni ekib tuproqni suv yuvishidan saqlovchi bufer polosalar yaratish.

5.Tog` yonbag`irlarida, notekis va qumli joylarda daraxtlar va butalar ekib o`rmonlar barpo qilish.

6.Yaylovlar va tog` yonbag`irlarida chorva mollari boqilishini tartibga solish.