5
Burada lazımi adamların ad günlərini, əlamətdar hadisələri və s. yadda saxlamaq üçün bir neçə yaddasaxlama fəndini bilmək xüsusi əhəmiyyətlidir. Nisbətən genişyayılmış yaddasaxlama fəndlərinin bir qismi aşağıdakılardır:
I) E Y D O T E X N İ K A:
Eydotexnika əsasən obrazlarla aparılan əməliyyatları əhatə edir. Eydetik yaddasaxlamanın əsasında yaddaşın mexanizmindən irəli gələn bir sıra psixoloji fəndlər durur ki, bunlardan bir qismi aşağıdakılardır:
a) Əsasən parlaq obrazlar daha yaxşı yadda qalır, buna görə də, yaddasaxlanılacaq obrazı maksimum aydın, parlaq təsəvvür etmək gərəkdir;
b) Əsasən dinamik obrazlar daha yaxşı yadda qalır, buna görə də, hər obraz mütləq hərəkət halında təsəvvür edilməli və ya fikrən hərəkət etdirilməlidir;
c) Əsasən təhriflər daha yaxşı yadda qalır, buna görə də, predmet olduğundan qat-qat böyük və ya kiçik kimi təsəvvür edilməlidir;
d) Əsasən qeyri-məntiqi olan hər şey birbaşa uzunmüddətli yaddaşa düşür, buna görə də, obrazları bir-biri ilə maksimum qeyri-məntiqi, absurd yollarla calaşdırmalı, məs., boşqab və şorba sözlərini bir-biri ilə assosiasiya etdirməyin ən rasional metodu boşqab daxilində şorba təsəvvür etməkdirsə, mnemotexnika üçün şorba dənizində üzən boşqab təsəvvür etmək ən düzgün yoldur;
e) Əsasən beyinə birinci gələn fikir təhtəlşüurla birbaşa əlaqədar olduğundan, mnemotexnika üçün ağla ilk gələn assosiasiyadan istifadə etməli;
f) Əsasən insanda müəyyən emosional reaksiya doğuran cisim və hadisələr daha yaxşı yadda qaldığından, assosiasiya edilən predmetin birbaşa özünüzlə əlaqələnməsinə, sizə təsir etməsinə cəhd edin; və s.
II) M N E M O T E X N İ K A:
Mnemotexnikanın əsasında o prinsip dayanır ki «Eyni zamanda yaranan təsəvvürlər, xatırlama zamanı da biri digərini oyandırır». Başqa sözlə, əgər insan hansısa bir konkret musiqiyə qulaq asarkən hansısa bir bədbəxt hadisə baş verərsə, ömrünün sonunacan həmin şəxs hər dəfə həmin musiqini dinləyərkən məhz həmin situasiyanı xatırlayacaq. Yaxud, insan bir şəxslə müəyyən bir yerdə tanış olmuşsa, hər dəfə həmin yer ona həmin şəxsi yad etdirəcək. Bu da sözləri, rəqəmləri, fiqurları və s. yadda saxlamaq üçün xüsusi açar verir. O cümlədən:
RƏQƏMLƏRİN MNEMOTEXNİKASI: Təbii ki, heç kim yüzrəqəmli bir ədədi yadda saxlaya bilməz. Lakin bu rəqəmlərin hər birini ayrıca bir hərfə, alınan hərflər qrupunu obrazlara, bu obrazlarısa bir-biri ilə əlaqələr olan cümlələrə «tərcümə» etsək, nəticədə alınan bu «kodlar» çox asanlıqla yadda qalacaq və onların şifrəsini bir-bir açmaqla isə bütövlükdə yüzrəqəmli ədədi əzbərləyib təkrar etmək mümkündür. Həmin kodlaşdırma metodları isə aşağıdakılardır:
1) Rəqəmlərin hərflərə «tərcümə» edilməsi metodu:
Bunun üçün əvvəlcədən 0-dan 9-a qədər olan bütün rəqəmlərin müvafiq hərflərlə əvəzləndirilir və bu əvəzləndirmə ömürlük də dəyişdirilmir. Məs.: 0 = n, 1 = r, 2 = k, 3 = z, 4 = ç, 5 = b, 6 = l, 7 = y, 8 = s, 9 = d. Əsasən samit hərflərdən istifadə edilməsi məqsədəuyğundur və hər rəqəmin iki samit səslə əvəzləndirilməsi daha əlverişlidir, məs., 2 = k, g; 4 = ç, c və s.
2) Rəqəmlərin obrazlara «tərcümə» edilməsi metodu:
Bu metod əsasən bir neçə variantdan ibarətdir, o cümlədən:
a) Yuxarıdakı rəqəm-hərf kodlaşdırılmasından sonra alınan hərflər toplusu arasına uyğun gələn istənilən sait əlavə etdirməklə onlar sözlərə çevriltdirilir, məs., 656 = aLBaLı, 52 = BaKı və s;
b) Rəqəmləri obrazlara tərcümə etməyin digər metodu onlar arasında oxşarlıq tapmaq və hər rəqəmi bənzəri olan predmet kimi yadda saxlamaqdır, məs., 1 rəqəmi — oxu, 2 rəqəmi — suda üzən qazı, 8 rəqəmi — eynəyi, 58 rəqəmi — vertolyotu və s. xatırladır. Hər dəfə bunlarla rastlaşdıqda isə həmin predmetləri yada salmaq kifayətdir (bu variant görmə yaddaşı güclü olanlar üçün əlverişlidir).
c) Rəqəmləri obrazlara tərcümə etməyin bir başqa metodu onların oxşar səslənməsinə görə hansısa predmetlə bənzədilməsidir, məs., 7 — getdi, 8 — saqqız və s. fonetik oxşarlıq onların bu obrazlarla əvəz edilməsi üçün kafidir (Bu variant eşitmə yaddaşı güclü olan şəxslər üçün əlverişlidir).
d) Rəqəmləri obrazlara tərcümə etməyin bir başqa metodu onların əlaqədar olduğu tarixi hadisələr, yaxud bir başqa predmetlərlə əvəzləndiriləsidir, məs., 17 rəqəmi — Leninlə, 41 rəqəmi — müharibə ilə, 53 — Stalinlə (ölüm ilidir), 61 — Xruşşovla və s. əlaqələndirilə bilər.
Deyilənlərə yeganə bunu əlavə etmək mümkündür ki, 1-dən 100-ə qədər, və ya heç olmazsa 10-a qədər bütün rəqəmlər üçün bu cür ekvivalent sözlər tapılıb yadda həmişəlik saxlanılmalıdır. Özü də, bunlar yuxarıdakı istənilən bir və ya bir neçə metod üzrə seçilə bilər. Həmçinin bir rəqəmə bir neçə ekvivalent söz tapılıb yadda saxlanılması xüsusi effektlidir.
3) Rəqəmlərin cümlələrə «tərcümə» edilməsi metodları:
Mnemotexnika qaydaları ilə əlaqəsiz sözləri bir-biri ilə vahid cümlə halında birləşdirməkdən ötrü eydotexnikanın prinsiplərindən istifadə olunur. Bunun üçün sözlər bir-biri ilə ixtiyari qaydada assosiasiya etdirilərək onlardan süni cümlələr quraşdırılır. Məs., «Şeytan» və «Alma» sözlərini bir-birinə «Şeytan alma yeyir» cümləsi vasitəsilə calaşdırmaq, assisiasiya etdirmək mümkündür, bu da uzun müddət yadda qalacaq. Yaxud, aşağıdakı telefon nömrəsini götürək: 85-82-41. Rəqəm sırası «ASiM SoK iÇiR» cümləsi kimi kodlaşdıla bilər və s.
Eydotexnika fəndləri ilə mnemotexnika fəndlərini kombinasiya halında işlətmək xüsusi effektlidir ki bu zaman yaradılan assosiasiyanın maksimum məntiqsiz, obrazların parlaq, qeyri-real, dinamik və s. olmasına xüsusi fikir vermək zəruridir. Nümunə üçün bu qayda ilə aşağıdakı sözləri bir-biri ilə əlaqələndirmək vacibdir: ŞEYTAN, SİMURĞ QUŞU, FRANSA, VƏSİQƏ, QƏZƏB, GECƏ, QUYU, AĞLAMAQ, ÜZMƏK, TAKSİ: «Şeytan Simurğ quşunun belinə minib Fransaya gedir və düşəndə də, yolpulu əvəzinə vəsiqə göstərib getmək istədikdə Simurğ quşu qəzəblənir və onu aparıb zülmətdəki bir quyuya atır. Şeytan quyuda oturub çox ağlayır və göz yaşları getdikcə quyunu doldurur. Sonra şeytan bu quyuda üzərək quyudan çıxır və yaxınlıqdan keçən taksini saxlatdırıb öz evinə qayıdır» və s. Qeyd edək ki bu ilkin sözlərin özləri rəqəmlərin kodlaşdırılması da ola bilərdi.
Beləliklə, göstərilən kodlaşdırılma metodundan istifadə etməklə istənilən uzunluqlu rəqəmlər sırasına, telefon nömrələrini, tarixi hadisələri, dostların ad gününü və s. çox asanlıqla əzbər yadda saxlamaq mümkündür;
FİQURLARIN MNEMOTEXNİKASI: Həndəsi fiqurları yadda saxlamaq da, bu prinsipə əsaslanır, sadəcə olaraq, hər fiquru müəyyən bir predmetə bənzətmək lazımdır, məs., xaç, üçbucaq, dairə, oval və şüa fiqurlarını yadda saxlamaq üçün belə bir mətn tərtib etmək olar: «Təyyarə (yəni xaç) Bermud üçbucağına bir bomba (dairə) atır və dərhal oradan bir «uçan boşqab» (oval) qalxıb, təyyarəyə şüa buraxır və təyyarə partlayır»;
Bütün bunlar zahirən çox cəfəng və «detski iqra» kimi görünsə də, əslində bütün bunlar mnemotexnikanın mahiyyəti ilə əlaqədardır. Belə ki, beynin dərinliklərindəki proseslər qeyri-məntiqi, əyləncəli şəkildə, uşaq düşüncəsi formasında baş verdiyindən (Həmin səbəbdən uşaqların yaddaşı böyüklərinki ilə müqayisədə qat-qat güclüdür, çünki onların təfəkkürü hələlik səbəb-nəticə, ümumi-xüsusilik rabitələri ilə məhdudlaşdırılmayıb, fantaziyaları çərçivəyə salınmayıb), burada da, istənilən yaşlı insanlarda yatmış uşaq təfəkkürünü oyatmaqğa cəhd edilir. Hər halda bəşəriyyət gündəlik məişət üçün hələlik bundan yaxşısını fikirləşib tapa bilməyib və bu metodlar bir neçə min ildir effektlə işləyir.
III
) E V R İ K O T E X N İ K A*:
Əslində rabitəsiz olan faktlar, predmetlər, hadisələr və s. arasında süni rabitə tapmaqla onların məntiqi yadda saxlanılmasının sadələşdirilməsi metodlarıdır. Məs., 24–68–40 telefon nömrəsini götürək. Burada aşağıdakı prinsipi əsas götürmək mümkündür: həmin rəqəmlər «8»-ə qədər bir-birindən iki-iki artır, ondan sonra isə dörd-dörd azalır, yəni 0+2 = 2 [+ 2] = 4 [+ 2] = 6 [+ 2] = 8 [— 4] = 4 [— 4] = 0. Və s...
IV
)
1954-cü ildə Loyd və Marqaret Pemerson belə bir təcrübə keçirdilər: üzərində təcrübə keçirilən şəxslərə 3 hərfi yadda saxlamağı tapşırdılar. Eyni zamanda onlara paralel olaraq yaddaşlarında bir başqa riyazi hesablama aparmaq da tapşırıldı. Təcrübənin yekununda pasiyentlər həmin bu üç hərfi yada sala bilmədilər, çünki beyində aparılan əlavə riyazi əməliyyat yaddasaxlamaya mənfi təsir göstərmişdi. Buradan belə nəticə alınır ki, yaddasaxlama anında beyin eyni zamanda digər əməliyyatlarla yüklənməməlidir. Bəs onda beyində aparılan ayrı-ayrı əməliyyatlar arasında zaman fərqi nə qədər olmalıdır?
1913-cü ildə Pyeron belə bir təcrübə apardı. Yoxlanılan adamlara bir-biri ilə rabitəsi olmayan 18 söz verildi və onları yadda saxlamaq tapşırıldı. Sonra onları ayrı-ayrı qruplara bölüb hansında neçə dəfə təkrarlamadan sonra yaddasaxlama effekti daha yaxşı olduğunu araşdırırdı. Məlum oldu ki, ilk oxunuşdan 10 dəqiqə keçənədək həmin materialı yenidən təkrar edənşəxs lərin yaddasaxlama effekti, 10 dəqiqə keçəndən sonra təkrar edən şəxslərin yaddasaxlama effektindən qat-qat aşağıdır. Buradan belə bir nəticə çıxır ki, əzbərlənən materialı üstündən 10 dəqiqə keçənədək qətiyyən təkrarlamaq olmaz və bu, beyində «interferensiya» törədərək unutma əmələ gətirir. 10 dəqiqədənbir olan təkrarlama isə maksimum effekt göstərir.
1900-cü ildə Müller və Piltsekerin keçirdiyi təcrübədə isə hər 24-30 saatdan bir təkrarlamanın da, əlahiddə effekti olduğu nəticəsini verdi.
XIX əsrdə şotland filosofu Uilyam Hamiltonun və yenə həmin əsrdə yaşamış ingilis iqtisadçısı və məntiqçisi Uilyam Stenli Cevonsun apardığı təcrübələr əsasında məlum oldu ki, insan diqqəti eyni zamanda 5-dən 9-a qədər informasiyanı tutmaq və təhlil etmək qabiliyyətinə malikdir. Sonradan C.Müllerin apardığı təcrübələr nəticəsində həqiqətən də, məlum oldu ki, operativ yaddaşın (qısamüddətli yaddaşın) həcmi 72-yə bərabərdir, başqa sözlə 5 və 9 arasında həcmə malik informasiya yaddaşda daha yaxşı qalır. Buradan belə nəticə alınır ki, yaddaşdan daha səmərəli, qənaətli istifadə etmək üçün yadda saxlanılacaq informasiyaları yeddi-yeddi qruplaşdırmaq daha effektlidir.
Qeştaltpsixologiya nümayəndəsi B.V.Zeyqarnin XX əsrin əvvəllərində belə bir təcrübə apardı. Yoxlanılanlara müəyyən bir material verib, yadda saxlamalarını tapşırdı. Sonra bu qrupların birindən materialı vaxt axıra çatmamış, digərindən isə vaxtın sonunda soruşdu və məlum olur ki, birinci qrup materialı daha yaxşı yadda saxlayıb, nəinki ikinci qrup. Buradan belənə ticə alınır ki, yarımçıq informasiya daha yaxşı yadda qalır, nəinki bitmiş.
Alman alimi Q.Ebbinqauz yadda saxlanılan informasiyanın əvvəlinci və son hissəsinin, gürcü alimi Z.Uznadze «ustanovka»lara uyğun olan, qabaqcadan planlaşdırılmış informasiyaların, A.A.Smirnov və P.İ.Zinçenko (1945) mənafeyə, tələbata uyğun informasiyaların, Stendiq (1973) mənalı sözlə müqayisədə şəkillərin və ya rəngarəng obraz kimi təsəvvür edilmiş informasiyaların daha yaxşı yadda qaldığını eksperimental sübut etdilər.
Adətən, sadalanan bu cəmi metodlardan kombinativ variantda, yəni eyni bir hal üçün bunların bir neçəsindən paralel formada istifadə etmək xüsusi effektlidir.
Əlavə olaraq qeyd edək ki, bunlar yaddasaxlamanın yeganə metodları deyil və bir başqa məqsədlər üçün «25-ci kadr effekti metodu», «Yuxuda öyrənmə metodu», «Yaddasaxlanılmanın sublimasiyon metodu», «Ritmik səslənmə metodu» və s. tətbiq edilir. Lakin, onlar müəyyən bir şəraitin mövcudluğu çərçivəsində, xüsusi hallar üçün işləkdir və bu sadalanan metodlar qədər universaltət biq dairəsinə malik deyil. — müəll.
* Termin və ona aid metodların fərqləndirilməsi bizə məxsusdur. — müəll.