Çarlz bukovskġ

www.vivo-book.com 

 

6 

Ġçəri daxil olanda onlar məni alqıĢladırlar. Bədii qiraətə 

gəlincə, öz bakirəliyimi pozmalıydım. 

Mən  30  dəqiqəlik  qiraətdən  sonra  fasilə  istədim. 

Hələlik  ağlım  baĢımdaydı  və  qaranlıqda  mənə  zillənmiĢ 

gözləri hiss edə bilirdim. Bir neçə nəfər söhbət eləmək üçün 

yaxınlaĢdı.  Sonra,  sükut  çökəndə,  Lidiya  Vans  yaxınlaĢdı. 

Mən masanın arxasında oturub pivə içirdim. O, hər iki əlini 

masanın kənarına dayayıb irəli əyildi və mənə baxdı. Onun 

uzun xurmayı saçları, irəli çıxan burnu vardı və bir gözü o 

birisi ilə elə də uyuĢmurdu. Lakin ondan ətrafa həyat ehtirası 

saçılırdı  –  onu  görməmək,  sezməmək  mümkün  deyildi. 

Aramızda keçən titrəyiĢləri hiss edə bilirdim. Bu titrəyiĢlərin 

bəzisi təlaĢlı və xoĢagəlməz olsa da, onlar da vardı. O mənə, 

mən isə ona baxırdım. Lidiya Vansın əynində yumĢaq maral 

dərisindən,  yaxalığı  saçaqlı  kovboy  gödəkçəsi  vardı.  Onun 

döĢləri qəĢəng idi. Mən ona: 

–

 

 Sənin  gödəkçənin  saçaqlarını  qoparmaq  istərdim  – 

biz bundan baĢlaya bilərdik – dedim 

Lidiya  uzaqlaĢdı.  Bu  iĢə  yaramamıĢdı.  Qadınlara  nə 

deyəcəyimi  heç  vaxt  bilməmiĢəm.  Amma  onun  dalı  da  əla 

---