|
www.vivo-book.com
87
– YaxĢı, içə bildiyin qədər iç! Ġç və sonra da xəstələn!
Özün çox yaxĢı bilirsən ki, bir dəfə o zibil az qala səni
qəbirə salacaqdı. Xəstəxana yadına gəlirmi?
– Oranı heç vaxt unutmaram.
– YaxĢı, bildiyini elə, iç, ĠÇ! ÖZÜNÜ MƏHV ELƏ!
BAXARSAN
MƏNĠM
HEÇ
VECĠMƏ
DƏ
OLMAYACAQ!
Lidiya telefonun dəstəyini asdı, elə mən də. Ġçimdə bir
hiss mənə deyirdi ki, Lidiya mənim mümkün ölümümdənsə,
gələn dəfə kiminlə sikiĢəcəyi ilə bağlı daha çox narahatlıq
keçirir. Amma mənim tətilə ehtiyacım var. Ġstirahətə
ehtiyacım var. Lidiya həftədə ən azı beĢ dəfə qayrıĢmağı
xoĢlayırdı. Mən isə üç dəfəyə üstünlük verirdim. Yerimdən
qalxdım və yemək küncünə getdim, orada masanın üstündə
yazı makinam vardı. ĠĢığı yandırdım, masanın arxasına
oturdum və Lidiyaya dörd səhifədən ibarət bir məktub
yazdım. Sonra hamamxanaya keçdim, ülgücü götürdüm,
geri döndüm və oturub araqdan yaxĢıca vurdum. Daha sonra
isə ülgüclə sağ əlimin orta barmağını yüngülcə çərtdim. Qan
axmağa baĢladı. Məktubun altına qanımla imza atdım.
| 
